🌴#کلمات_قصار_نهج_البلاغه 🌹#حکمت_شماره_108 تَقْصِير بِهِ مُضِرٌّ، وَکُلُّ إِفْرَاط لَهُ مُفْسِدٌ. امام(عليه السلام) فرمود: در درون سينه اين انسان قطعه گوشتى است که به رگ مخصوصى آويخته شده و عجيب ترين اعضاى او و همان قلب وى است، اين شگرفى به علت آن است که صفاتى از حکمت و ضد حکمت در آن جمع است، پس هرگاه آرزوها (ى افراطى) در آن ظاهر شود (حالت طمع به او دست مى دهد و) طمع او را ذليل و خوار مى کند و هنگامى که طمع در او به هيجان آيد به دنبال آن حرص، و هرگونه افراط او را فاسد مى کند.(1) (1). سند گفتار حکيمانه: نويسنده کتاب مصادر مى گويد: اين سخن بخشى از خطبه معروف وسيله است که از خطبه هاى مشهور آن حضرت است (هرچند مرحوم سيّد رضى آن را در نهج البلاغه نقل نکرده است) و از جمله کسانى که پيش از مرحوم سيّد رضى اين خطبه را نقل کرده اند. کلينى در روضه کافى و ابن شعبه حرانى در تحف العقول است. سپس به جمع کثير ديگرى از دانشمندان معروف اشاره مى کند که در کتب خود اين کلام حکمت آميز را نقل کرده اند از جمله: مرحوم شيخ مفيد در ارشاد، مسعودى در مروج الذهب، ابن عساکر در تاريخ دمشق و آمدى در غررالحکم مى باشد. (مصادر نهج البلاغه، ج 4، ص 100). صاحب کتاب تمام نهج البلاغه اين گفتار حکمت آميز را به ضميمه سخنان ديگرى از قول «ضرار بن ضمره» و در پاسخ معاويه که سخنان بيشترى را از على(عليه السلام) طلب مى کرد ذکر نموده است. (تمام نهج البلاغه، ص 563).