به اطلاع می‌رساند جلسه روز جمعه ۲۲ فروردین جهت بازنگری جداول تعرفه روان‌شناسان و مشاوران اعتیاد استان تهران در سال ۱۳۹۹ پس از اعلام حداقل دستمزدها، به دلیل آگاهی از عدم موافقت نمایندگان کارگران در جلسه شورای عالی کار با مصوبات و متعاقب آن عدم امضای صورتجلسات، برگزار نگردید. ‌ ‌ لذا پس از قطعی شدن و اعلام نهایی حداقل دستمزدها، جلسه‌ای به صورت #فوق‌العاده تشکیل و در این رابطه تصمیم‌گیری خواهد شد. مبنای دستمزد همکاران تا پیش از تشکیل جلسه‌ی فوق‌الذکر، تعرفه مصوب هیأت مدیره انجمن صنفی روان‌شناسان و مشاوران اعتیاد استان تهران مورخ ۹۸/۱۲/۱۸ خواهد بود.

این پست ضمن #احترام به کلیه‌ی #کارگران و همکاران پزشک، پرستار و مددکار اجتماعی، به #نقد_صریح وضعیت کاری روان‌شناسان و مشاوران مراکز درمان نگهدارنده (ام‌ام‌تی) می‌پردازد.

ساعات کار برای کارگر بر اساس قانون کار و با توجه به تعطیلی روز جمعه و تعطیلات رسمی، معادل ۲۲۰ ساعت در ماه، ۴۴ ساعت در هفته و ۷ ساعت و ۲۰ دقیقه در روز (شنبه تا پنجشنبه) است. هر شیفت کاری مطابق پروتکل‌های درمانی مصوب وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در مرکز درمان نگهدارنده (ام‌ام‌تی) نیز ۴ ساعت و دو شیفت معادل ۸ ساعت برای کلیه پرسنل (بدون استثنا) می‌‌باشد. اما چرا در جداول تعرفه‌ی انجمن صنفی روان‌شناسان و مشاوران اعتیاد استان تهران، روزهای حضور در مراکز درمان نگهدارنده (ام‌ام‌تی) #شنبه تا #چهارشنبه ذکر شده است؟ پاسخ ساده است. همانگونه که هیچ معیار، قاعده و ملاکی برای پرداخت حقوق به پزشک مسئول فنی مرکز و حتی انجام وظایف و نظارت بر حضور او وجود ندارد و بر اساس قانون کار عمل نمی‌شود، چه لزومی دارد که روان‌شناس مرکز تابع قانون کار باشد! اگر دریافت حقوق کارگری بد، دون شأن، مصداق بارز بی‌عدالتی، تضییع تحصیلات و مغایر با ارج نهادن به دانش‌اندوزی، کاهنده‌ی منزلت اجتماعی و ارزش خدمات درمانی است و خدمات درمانی تعرفه‌ی مشخص و #جایگاه_مقدس خود را دارد، آیا روان‌شناس جزو کادر درمان محسوب نمی‌شود؟ تنها پزشک است که جایگاه مقدسی دارد! اگر پرداخت حقوق و مزایا، ساعات کاری، تخصیص مرخصی و حق بیمه مطابق قانون کار یکسان باشد و وظایف پزشک و روان‌شناس مطابق پروتکل‌های درمانی مصوب وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی انجام بپذیرد، آن زمان می‌توانیم انتظار پیروی و عمل به قانون را داشته باشیم. اگر حرفه‌ی پزشکی مانند کارگری نیست و شرایط خاص خودش را دارد، حرفه‌ی روان‌شناسی هم همین طور است. اما اگر قرار است به قانون عمل شود، این قانون برای کلیه پرسنل یک مرکز اعم از #منشی، #پزشک، #پرستار، #روان‌شناس و #مددکار_اجتماعی خواهد بود نه فقط یک قشر تحصیل‌کرده‌ی همواره مظلوم یعنی روان‌شناس و مشاور... ‌ ‌ در مورد تخلفات مراکز درمان نگهدارنده (ام‌ام‌تی) بحث بسیار زیاد است، اما باید توجه داشت که شترسواری دولا دولا نمی‌شود، نمی‌توان از یک پرسنل مرکز انتظار دریافت حداقل حقوق (با توقع انجام بیشترین وظایف) بر اساس قانون کار را داشت و از پرسنل دیگر تنها انتظار حضور در مرکز بابت احتمال حضور بازرس و عدم دریافت اخطار، کسر سهمیه و تعطیلی! ‌(ادامه در پست‌های بعدی)

جلسه شورای عالی کار در خصوص تعیین حداقل مزد کارگران در تاریخ ۱۳۹۹/۰۱/۲۰ تشکیل و بخشنامه آن به شماره ۷۹۳۳ در تاریخ ۱۳۹۹/۰۱/۲۶ ابلاغ گردید.

نقد لایحه حمایت از حقوق افراد مبتلا به اختلالات روانی که در تاریخ ۲۶ فروردین ۱۳۹۹ در مجلس شورای اسلامی اعلام وصول شده است.

نقد لایحه حمایت از حقوق افراد مبتلا به اختلالات روانی که در تاریخ ۲۶ فروردین ۱۳۹۹ در مجلس شورای اسلامی اعلام وصول شده است. ‌ ‌ 👤👤 دکتر حمید پورشریفی (عضو هیئت علمی و دانشیار دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی) و دکتر حمید یعقوبی (عضو هیئت علمی و دانشیار دانشگاه شاهد): دوستان ما در وزارت بهداشت جهت حمایت از حقوق مبتلایان ‌به اختلالات روانی یه کار خوب کردن با یه اشتباه سهوی ‌و آن نادیده گرفتن نقش روان‌شناسان به ویژه روان‌شناسان بالینی ‌به عنوان عضو بی‌بدیل تیم بهداشت روانی که متشکل از ‌‌چهار عضو است: روانپزشک، روان‌شناس بالینی، مددکار اجتماعی،‌ روان‌پرستار (البته در محیط بستری). ‌این لایحه یک فرصت تاریخی برای جامعه‌‌ی روان‌شناسی است تا بتواند ‌خدمات خود را تحت پوشش بیمه قرار دهد. امیدوارم روال امور به گونه‌ای پیش برود که ما شاهد تحقق خواسته‌ی حداکثری خود که همانا ‌تحت پوشش بیمه قرار گرفتن خدمات ‌کلیه گرایش‌‌های روان‌شناسی و مشاوره است، باشیم. ‌‌در این لحظه‌ی تاریخی باید شاهد اتحاد همه‌ی جامعه‌ی روان‌شناسی ‌اعم از صاحب‌نظران، اساتید، دانشجویان و نهادهای علمی و صنفی مان مثل سازمان نظام روان‌شناسی و مشاوره و انجمن‌های علمی روان‌شناسی و مشاوره باشیم. اتحاد، رمز موفقیت است. ‌ 👤 علیرضا چهره‌سا (روان‌شناس بالینی و رییس انجمن صنفی روان‌شناسان و مشاوران اعتیاد استان تهران): در حالی که به نهم اردیبهشت، روز روان‌شناس و مشاور که در واقع سالروز تشکیل سازمان نظام روان‌شناسی و مشاوره جمهوری اسلامی ایران است، نزدیک می‌شویم، اقدامی #دور_از_انتظار توأمان با انتشار یک خبر خوب به گوشمان می‌رسد. بهت یا دلگرمی! انتخاب کدام حالت در این شرایط می‌تواند وضعیت #کنونی روان‌شناسی و مشاوره کشور را توصیف کند! بند ۵ ماده ۳۲ این لایحه به شرح زیر است: «مشاوره و روان‌درمانی توسط روانپزشک و #سایر متخصصین حوزه سلامت روان که از مراجع قانونی مجوز فعالیت دارند». ‌ ‌فکر می‌کنم می‌شود با کمی #دوراندیشی و #کل_نگری از این دست دلخوری‌ها پیشگیری کرد. این یک رویداد مهم در تاریخ روان‌شناسی و مشاوره کشور است که می‌تواند دریافت خدمات حرفه‌ای در این رشته‌ها را برای عموم مردم همانند سایر نقاط دنیا سهل و راحت نماید. اکنون که پس از سپری شدن سالها و ایراد مباحث بی‌شمار درباره‌ی تحت پوشش بیمه قرار گرفتن خدمات روان‌شناسی و مشاوره، این فرصت بدست آمده است، بهتر می‌نماید در سیاست‌گذاری‌ها و اسناد بالادستی دقت عمل بیشتری صورت گیرد. #روانشناسان_سایر_نیستند

توییت رییس انجمن صنفی روان‌شناسان و مشاوران اعتیاد استان تهران درباره‌ی بند ۵ ماده ۳۲ لایحه حمایت از حقوق مبتلایان به اختلالات روانی

ایسنا عنوان کرد: هشدار معاون جوانان وزارت ورزش و جوانان درباره‌ی "روان‌شناسان تقلبی" پیش‌تر نیز رییس انجمن صنفی روان‌شناسان و مشاوران اعتیاد استان تهران در چند رشته #مقاله و یک پیام #توییتری در خصوص وضعیت رو به رشد "روان‌شناسی زرد" در کشور هشدار داده بود ‌ توییت ۱ آوریل ۲۰۲۰: «سامان‌دهی فضای مجازی در رشته‌های روان‌شناسی و مشاوره؛ کاری که باید با "خرد جمعی" و "همکاری همه‌ی نهادهای روان‌شناسی و مشاوره" در کشور برای نجات این حرفه (Profession) خدمت‌رسان و تخصصی از چنگال «شخصیت‌های نمایشی و سودجویان فرصت‌طلب» جهت حفظ اعتبار علمی، امنیت شغلی دانشجویان و فارغ‌التحصیلان این رشته‌ها و مراقبت از سلامت روانی مردم صورت پذیرد».

پیام تبریک رییس انجمن صنفی روان‌شناسان و مشاوران اعتیاد استان تهران به مناسبت روز روان‌شناس و مشاور ‌ ‌ بسمه تعالی ‌ نهم اردیبهشت؛ سالروز تشکیل سازمان نظام روان‌شناسی و مشاوره جمهوری اسلامی ایران نقطه‌ی عطفی در تاریخ روان‌شناسی و مشاوره ایران بود. اکنون و در هفدهمین جشن تشکیل آن که روز ملی روان‌شناس و مشاور نامیده شده است، امیدواریم در سایه‌ی وحدت درونی میان همکاران حرفه‌ای و متعهد، شاهد روزهایی با حال بهتر برای روان‌شناسان و مشاوران کشور باشیم. روزهای بهتری که با افزایش آگاهی از وظایف و عملکرد سازمان نظام روان‌شناسی و مشاوره جمهوری اسلامی ایران و انجمن‌های علمی و صنفی به همراه مشارکت واقعی در مدیریت و مطالبه‌گری از آنان حاصل خواهد شد. این روز را به کلیه همکاران روان‌شناس و مشاور علی‌الخصوص همکاران درمانگر اعتیاد تبریک عرض می‌نمایم. علیرضا چهره سا رییس انجمن صنفی روان‌شناسان و مشاوران اعتیاد استان تهران

ما و "سایرین" | یادداشت دکتر شهرام وزیری در کانال تلگرامی خود

ما و "سایرین" | یادداشت دکتر شهرام وزیری در کانال تلگرامی خود یکی از مواردی که در هفته‌های اخیر تقریباً در اکثر محافل روان‌شناختی مطرح بود چالشی بود که تحت عنوان "ما سایر نیستیم" راه افتاد. این گفتگوها مرا به فکر انداخت که اگر سایر نیستیم چه هستیم و یا چه کار کردیم که سایر نباشیم؟ خاطرم هست که در سالها قبل طنزی آموزنده شنیدم که بیانگر حال و روز امروز ماست. آن حکایت این بود که روزی دزدان به خانه‌ای وارد می‌شوند و... و خطی جلوی پای مرد خانه می‌کشند و می‌گویند که پایت را از این خط بیرون بگذاری فلان و بهمانت می‌کنیم! و... به تعرضشان مشغول می‌شوند... بعد از اینکه کارشان تمام می‌شود و می‌روند، همسر به حالت اعتراض می‌گوید... مگر غیرت نداشتی... مگر نمی‌دیدی چه کار می‌کنند؟... چرا کاری نکردی؟ مرد میگوید:... خانوم مگه متوجه نشدید من مثل شیر جلویشان وایستاده بودم... ‌ ‌ علی‌رغم آن اولدران بولدرانهایی که کرده بودند، از ابتدا تا انتها پام روی خط بود! و دیدی که هیچ غلطی هم در مورد من نتوانستند بکنند! حالا شده حکایت ما، ایستاده‌ایم و فکر می‌کنیم که کاری کردیم! اینکه به هزار و یک علت "سایر" نیستیم واضح است اما، براستی چکار کردیم که دیگران ما را سایر به حساب نیاورند... در مقابل این اتفاقات و اتفاقات مشابه چه کار کردیم؟ افرادی که در راس امور هستند به غیر از آوردن و بردن رفقا و دوستان و آشناهایشان و اربابان قدرت به پست‌هایی در سازمان، چه کار کردند؟ کدام حق صنفی ما مورد درخواست قرار گرفت؟ از کدام زمین بازی برنده بیرون آمدیم؟ مثلا آیا سازمان فقط به اندازه‌ی انجمن مشاوره، برای مشاوره تلاش کرد؟ انجمن ها در قبال رفتار سازمان چه کار محکمی انجام دادند؟ اعضا و انجمن‌ها در قبال حق قانونی اعضا برای درخواست مجمع عمومی چه کار کردند؟ ‌ ‌ شاید بگویید کرونا آمده! بله درست است، به نظر من هم این یک هدیه از غیب بود، بسیاری به دنبال موضوعی می‌گشتند تا بگویند بیمار خرخورده و مجمعی برگزار نکنند و مطمئن باشید اگر کرونا نیامده بود، مطمئناً موضوع دیگری را علم می کردند تا دفع الوقت کنند. از نظر من، باند قدرت، محال است تا تضمین پیدا نکنند که ممیزی‌شده‌ترین شکل مجمع تشکیل خواهد شد، تن به این کار بدهند. آنها پرده‌های قطار را خواهند بست و واگن‌ها را تکان خواهند داد و سوت خواهند کشید تا تصور کنیم قطار روان‌شناسی در حال حرکت است! برای اینکه "سایر" نباشیم ابتدا باید "باشیم" اما، آنهایی که باید کاری بکنند فقط پایشان روی خط است! خداوندا در این منزل برافروز از کرم نوری که تا گم کرده‌ی خود را بیابد عقل انسانی