ساعات کار برای کارگر بر اساس قانون کار و با توجه به تعطیلی روز جمعه و تعطیلات رسمی، معادل ۲۲۰ ساعت در ماه، ۴۴ ساعت در هفته و ۷ ساعت و ۲۰ دقیقه در روز (شنبه تا پنجشنبه) است. هر شیفت کاری مطابق پروتکل‌های درمانی مصوب وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در مرکز درمان نگهدارنده (ام‌ام‌تی) نیز ۴ ساعت و دو شیفت معادل ۸ ساعت برای کلیه پرسنل (بدون استثنا) می‌‌باشد. اما چرا در جداول تعرفه‌ی انجمن صنفی روان‌شناسان و مشاوران اعتیاد استان تهران، روزهای حضور در مراکز درمان نگهدارنده (ام‌ام‌تی) #شنبه تا #چهارشنبه ذکر شده است؟ پاسخ ساده است. همانگونه که هیچ معیار، قاعده و ملاکی برای پرداخت حقوق به پزشک مسئول فنی مرکز و حتی انجام وظایف و نظارت بر حضور او وجود ندارد و بر اساس قانون کار عمل نمی‌شود، چه لزومی دارد که روان‌شناس مرکز تابع قانون کار باشد! اگر دریافت حقوق کارگری بد، دون شأن، مصداق بارز بی‌عدالتی، تضییع تحصیلات و مغایر با ارج نهادن به دانش‌اندوزی، کاهنده‌ی منزلت اجتماعی و ارزش خدمات درمانی است و خدمات درمانی تعرفه‌ی مشخص و #جایگاه_مقدس خود را دارد، آیا روان‌شناس جزو کادر درمان محسوب نمی‌شود؟ تنها پزشک است که جایگاه مقدسی دارد! اگر پرداخت حقوق و مزایا، ساعات کاری، تخصیص مرخصی و حق بیمه مطابق قانون کار یکسان باشد و وظایف پزشک و روان‌شناس مطابق پروتکل‌های درمانی مصوب وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی انجام بپذیرد، آن زمان می‌توانیم انتظار پیروی و عمل به قانون را داشته باشیم. اگر حرفه‌ی پزشکی مانند کارگری نیست و شرایط خاص خودش را دارد، حرفه‌ی روان‌شناسی هم همین طور است. اما اگر قرار است به قانون عمل شود، این قانون برای کلیه پرسنل یک مرکز اعم از #منشی، #پزشک، #پرستار، #روان‌شناس و #مددکار_اجتماعی خواهد بود نه فقط یک قشر تحصیل‌کرده‌ی همواره مظلوم یعنی روان‌شناس و مشاور... ‌ ‌ در مورد تخلفات مراکز درمان نگهدارنده (ام‌ام‌تی) بحث بسیار زیاد است، اما باید توجه داشت که شترسواری دولا دولا نمی‌شود، نمی‌توان از یک پرسنل مرکز انتظار دریافت حداقل حقوق (با توقع انجام بیشترین وظایف) بر اساس قانون کار را داشت و از پرسنل دیگر تنها انتظار حضور در مرکز بابت احتمال حضور بازرس و عدم دریافت اخطار، کسر سهمیه و تعطیلی! ‌(ادامه در پست‌های بعدی)