✍ #پرسش_و_پاسخ 💠 ام‌البنین کیست و چرا به او این لقب را دادند؟ مادر حضرت ابوالفضل (ع) و همسر حضرت علی(ع) . این زن که نامش فاطمه است از قبیله بنی‌کلاب بود که پس از شهادت حضرت فاطمه)س) با امام علی (ع) ازدواج کرد و صاحب چهار پسر به نام‌های عباس،جعفر، عبدالله و عثمان شد. ام‌البنین به معنای مادر پسران است. تمامی پسران ام البنین در کربلا به شهادت رسیدند. در اواخر سال شصتم هجرى كه يزيد بر تخت خلافت نشست، ام‏ البنين در شهر مدينه به رغم اينكه ساليان پايانى عمر پر بار خويش را مى‏ گذرانيد و حدود شصت سالى از دوران حياتش سپرى مى ‏شد، آماده انجام رسالتى مهم و تاريخى ـ ارزشى بود و اين رسالت: فرستادن پسران رشيد و جانباز خويش در ركاب امام زمان‏شان ـ حسين بن‏ على علیه السلام ـ براى آفرينش حماسه كربلا بود. ام‏ البنين در اين زمان به همراه فرزند ارشد خود ـ عباس علیه السلام ـ و عروس و نوه ی پسرى خويش ـ عبيداللّه‏ ـ در مدينه زندگى مى ‏كرد همواره منتظر واكنش و دستور امام زمان خود، نسبت به اين اتفاقات بود، پيوسته در جريان اخبار مدينه و واكنش امام قرار مى‏ گرفت. هنگامى كه امام قصد مكه كرد، پسران خويش را جهت همراهى و محافظت كردن از امام حسين علیه السلام و اهل بيت او، به همراه ايشان به مكه فرستاد و خود چونان مردى، سرپرستى تنها عروس و نوه ی خود در مدينه را به اميد برگشتن امام و يارانش از مكه، به عهده گرفت. شايد اصلى ‏ترين علت عدم همراهى ام ‏البنين با امام حسين علیه السلام ، اين بود كه اين زن، تصور نمى ‏كرد اين سفر آغاز سفرى موعود باشد كه امام و فرزندان او بايد به پيشواز آن بروند. ام ‏البنين هرگز تصور اينكه اين سفر، براى اداى مسئوليتى توسط امام حسين علیه السلام باشد نمى‏ نمود. دليل ديگر عدم همراهى ام ‏البنين با كاروان شهادت كربلا، مشقت فراوان سفر براى او كه پيرزنى شصت و چند ساله بود، است. به علاوه از آنجا كه گرما طاقت‏ فرسا بود، به سبب كهولت سن، قادر به همراهى با كاروانيان نبود. وى در مدينه چشم به راه بازگشت كاروان از سفر حج ماند و هرگز اطلاع نداشت كه اين سفر، آغاز سفر موعود خواهد بود. در عين حال اين شيرزن ولايتمدار، به رغم عدم همراهى با كاروان، به فرزندان خود توصيه كرده بود در همه حال، دست از يارى حسين علیه السلام برنداشته و پيوسته گوش به فرمان فرزند پيامبر و امام بر حق خود باشند. چنانکه تا بازگشت کاروان عاشورا، – از زمانى كه مدينه را به مقصد مكه ترك گفته بودند تا زمانى كه بازماندگان به مدينه بازگشتند، حدود سه ماه به طول انجاميد.- و پس از ورود بشير بن‏ جذلم به مدينه، به عنوان پيك امام سجاد علیه السلام ، ام‏ البنين جهت كسب اخبار كاروان و حوادث بر آنها به همراه تنها يادگار عباس، نزد بشير رفت كه در حال انتشار خبر كاروان عاشورا و سرانجام آن بود. در هنگام آمدنِ اين پيرزن به سمت بشير، جمعيت زياد زنان و مردان كوفه، با مشاهده او، به احترام از جلويش كنار رفته، بشير تا نگاهش به اين زن بلندبالا، با قامت رشيد افتاد، از اطرافيان خود پرسيد: اين زن كيست كه مردم مدينه اينقدر به او احترام مى‏ گذارند؟! جواب دادند: ام ‏البنين كلابى ـ همسر على علیه السلام و مادر عباس ـ است. بشير تا ام ‏البنين را شناخت، وى را مخاطب قرار داده، با حالت محزون و گرفته گفت: ام ‏البنين! خبر دارى عباس و پسرانت را در كربلا شهيد كردند؟ آن بانوى فداكار پس از شنيدن خبر شهادت فرزندان شجاع خود، بدون ذره‏ اى منقلب شدن، همچون كوهى استوار، از بشير جوياى حال امام حسين علیه السلام گرديد و گفت: جان من و تمام فرزندانم فداى پسر فاطمه سلام الله علیها، از حال امام و مقتدايم چه خبر دارى؟ ام‏ البنين كه حتى پس از شنيدن خبر شهادت تمامى فرزندان خود، به عشق سلامتى امام تا آن لحظه خم به ابرو نياورده بود، وقتى خبر شهادتِ حسين علیه السلام را به همراه ديگر فرزندان خود شنيد، در حالى كه زانوان او زير اين بار گرانبها خم مى‏ شد، رويش را به طرف مردان و زنان مدينه برگرداند و با حالت غمگينانه ‏اى، آنان را خطاب كرده گفت: مردم مدينه! پس از شهادت امامم و تمامى پسران رشيدم، از شما مى‏ خواهم از اين به بعد مرا ام ‏البنين نخوانيد؛ چرا كه ام ‏البنين يعنى مادر پسران رشيد؛ ولى پس از شهادت فرزندم حسين علیه السلام و ديگر پسران رشيدم، هيچ پسرى براى من باقى نمانده است. (1) 📚 اسلامى، فاطمه ـ خدايى، سيدعلى‏ اكبر/ مقاله ام‏البنين، اسوه مادران و همسران شهيد، مجله پیام زن، شهریور 1385، شماره 174، ص 32، با اندکی تلخیص)

✍ #پرسش_و_پاسخ 💠 ام‌البنین کیست و چرا به او این لقب را دادند؟ مادر حضرت ابوالفضل (ع) و همسر حضرت علی(ع) . این زن که نامش فاطمه است از قبیله بنی‌کلاب بود که پس از شهادت حضرت فاطمه)س) با امام علی (ع) ازدواج کرد و صاحب چهار پسر به نام‌های عباس،جعفر، عبدالله و عثمان شد. ام‌البنین به معنای مادر پسران است. تمامی پسران ام البنین در کربلا به شهادت رسیدند. در اواخر سال شصتم هجرى كه يزيد بر تخت خلافت نشست، ام‏ البنين در شهر مدينه به رغم اينكه ساليان پايانى عمر پر بار خويش را مى‏ گذرانيد و حدود شصت سالى از دوران حياتش سپرى مى ‏شد، آماده انجام رسالتى مهم و تاريخى ـ ارزشى بود و اين رسالت: فرستادن پسران رشيد و جانباز خويش در ركاب امام زمان‏شان ـ حسين بن‏ على علیه السلام ـ براى آفرينش حماسه كربلا بود. ام‏ البنين در اين زمان به همراه فرزند ارشد خود ـ عباس علیه السلام ـ و عروس و نوه ی پسرى خويش ـ عبيداللّه‏ ـ در مدينه زندگى مى ‏كرد همواره منتظر واكنش و دستور امام زمان خود، نسبت به اين اتفاقات بود، پيوسته در جريان اخبار مدينه و واكنش امام قرار مى‏ گرفت. هنگامى كه امام قصد مكه كرد، پسران خويش را جهت همراهى و محافظت كردن از امام حسين علیه السلام و اهل بيت او، به همراه ايشان به مكه فرستاد و خود چونان مردى، سرپرستى تنها عروس و نوه ی خود در مدينه را به اميد برگشتن امام و يارانش از مكه، به عهده گرفت. شايد اصلى ‏ترين علت عدم همراهى ام ‏البنين با امام حسين علیه السلام ، اين بود كه اين زن، تصور نمى ‏كرد اين سفر آغاز سفرى موعود باشد كه امام و فرزندان او بايد به پيشواز آن بروند. ام ‏البنين هرگز تصور اينكه اين سفر، براى اداى مسئوليتى توسط امام حسين علیه السلام باشد نمى‏ نمود. دليل ديگر عدم همراهى ام ‏البنين با كاروان شهادت كربلا، مشقت فراوان سفر براى او كه پيرزنى شصت و چند ساله بود، است. به علاوه از آنجا كه گرما طاقت‏ فرسا بود، به سبب كهولت سن، قادر به همراهى با كاروانيان نبود. وى در مدينه چشم به راه بازگشت كاروان از سفر حج ماند و هرگز اطلاع نداشت كه اين سفر، آغاز سفر موعود خواهد بود. در عين حال اين شيرزن ولايتمدار، به رغم عدم همراهى با كاروان، به فرزندان خود توصيه كرده بود در همه حال، دست از يارى حسين علیه السلام برنداشته و پيوسته گوش به فرمان فرزند پيامبر و امام بر حق خود باشند. چنانکه تا بازگشت کاروان عاشورا، – از زمانى كه مدينه را به مقصد مكه ترك گفته بودند تا زمانى كه بازماندگان به مدينه بازگشتند، حدود سه ماه به طول انجاميد.- و پس از ورود بشير بن‏ جذلم به مدينه، به عنوان پيك امام سجاد علیه السلام ، ام‏ البنين جهت كسب اخبار كاروان و حوادث بر آنها به همراه تنها يادگار عباس، نزد بشير رفت كه در حال انتشار خبر كاروان عاشورا و سرانجام آن بود. در هنگام آمدنِ اين پيرزن به سمت بشير، جمعيت زياد زنان و مردان كوفه، با مشاهده او، به احترام از جلويش كنار رفته، بشير تا نگاهش به اين زن بلندبالا، با قامت رشيد افتاد، از اطرافيان خود پرسيد: اين زن كيست كه مردم مدينه اينقدر به او احترام مى‏ گذارند؟! جواب دادند: ام ‏البنين كلابى ـ همسر على علیه السلام و مادر عباس ـ است. بشير تا ام ‏البنين را شناخت، وى را مخاطب قرار داده، با حالت محزون و گرفته گفت: ام ‏البنين! خبر دارى عباس و پسرانت را در كربلا شهيد كردند؟ آن بانوى فداكار پس از شنيدن خبر شهادت فرزندان شجاع خود، بدون ذره‏ اى منقلب شدن، همچون كوهى استوار، از بشير جوياى حال امام حسين علیه السلام گرديد و گفت: جان من و تمام فرزندانم فداى پسر فاطمه سلام الله علیها، از حال امام و مقتدايم چه خبر دارى؟ ام‏ البنين كه حتى پس از شنيدن خبر شهادت تمامى فرزندان خود، به عشق سلامتى امام تا آن لحظه خم به ابرو نياورده بود، وقتى خبر شهادتِ حسين علیه السلام را به همراه ديگر فرزندان خود شنيد، در حالى كه زانوان او زير اين بار گرانبها خم مى‏ شد، رويش را به طرف مردان و زنان مدينه برگرداند و با حالت غمگينانه ‏اى، آنان را خطاب كرده گفت: مردم مدينه! پس از شهادت امامم و تمامى پسران رشيدم، از شما مى‏ خواهم از اين به بعد مرا ام ‏البنين نخوانيد؛ چرا كه ام ‏البنين يعنى مادر پسران رشيد؛ ولى پس از شهادت فرزندم حسين علیه السلام و ديگر پسران رشيدم، هيچ پسرى براى من باقى نمانده است. (1) 📚 اسلامى، فاطمه ـ خدايى، سيدعلى‏ اكبر/ مقاله ام‏البنين، اسوه مادران و همسران شهيد، مجله پیام زن، شهریور 1385، شماره 174، ص 32، با اندکی تلخیص)

. ⁉️ #پرسش_و_پاسخ ❓ پـرسـش : آیا با هر زبان و در هر مکانی می‌توان با خدا سخن گفت؟ 🪶 پـاسـخ : نيايش، نیاز آدمی است و با هر زبان و در هر مکانی می‌توان با خدا سخن گفت؛ ولی در متون دینی برای خواندن خداوند آدابی بیان شده است. ⪼ مهم‌ترين ادب دعا، «شناخت پروردگار» و «قطع اميد» از غيرِ اوست. کسى که «قدرت و حکمت» خدا را بشناسد و او را بخواند، بى‌ترديد دعايش برآورده خواهد شد؛ زيرا براى چنين انسانى، پاسخ خداوند همان اجابت دعاست؛ خواه خداوند، حاجتش را در اين دنيا برآورد و يا بهتر و بالاتر از نيازش را در آخرت به او باز دهد. ₪ گروهى به #امام_صادق_علیه_السلام گفتند: ما دعا مى‌کنيم، ولى مستجاب نمى‌شود. امام فرمود: 🔅چون شما کسى را مى‌خوانيد که او را نمى‌شناسيد. (۱) ⪼ انقطاع يا قطع اميد از غير پروردگار، يکى ديگر از آداب دعاست. نيايشگر پس از شناخت خدا، هر قدرتى را در برابر او ناچيز مى‌داند و هر اندازه که نااميدى از مردم بيشتر شود، روح دعا و پرستش در او تقويت مى‌شود. پيامبر خدا صلی الله علیه و آله، راز خواندن خدا را چنين بيان فرموده است: دلت را از هر چه غير اوست، تهى کن و او را به هر نامى که مى‌خواهى بخوان. (۲) ⁜ بنا بر اين، شناخت خداوند و نااميدى از غير او، مهم‌ترين کليد نيايش است. نيايشگر بايد بداند که در برابر کيست و از غفلت و بى‌توجّهى بپرهيزد و تا دلش بيدار ‌شود و با مبدأ همه نيکى‌ها، پيوند باطنى برقرار کند و دعايش در آستانه اجابت، قرار گيرد. آن‌که در دام غفلتْ باقى بمانَد، از پاسخ پروردگار محروم خواهد ماند. ↲ #امام_علی_علیه_السلام در حديثى مى‌فرمايد: 🔅 لا يَقبَلُ اللهُ دُعاءَ قَلبٍ لاهٍ. (۳) خداوند، دعاى غافل‌دلان را نمى‌پذيرد. ا - - - - - ۱) التوحيد، ص۲۸۸. ۲) مصباح الشريعة، ص۱۲۹ ۳) الکافى، ج۲، ص۴۷۳، ح۲ 🌐#احمد_غلامعلی ، آشنایی با صحیفه سجادیه ادعیه و زیارات ماثوره، ص۲۳

. ⁉️ #پرسش_و_پاسخ ❓ پـرسـش : چرا در احادیث، از تعیین وقت برای ظهور #امام_مهدی_علیه_السلام ، نهی شده است؟ 🪶 پـاسـخ : ⪼ با توجّه به این که زمان ظهور امام مهدی علیه‌السلام، در دامنه علم الهى قرار دارد و هیچ کس از آن آگاه نیست، احادیث به دلایل زیر از تعیین وقت برای ظهور امام مهدی(ع) نهی کرده‌اند: ₪ ۱. بیان زمان ظهور، گم راه کردن مردم و سوق دادن آنان به نادانى است و مشمول آیاتى همچون ﴿ وَ لا تَقْفُ ما لَیسَ لَکَ بِهِ عِلمٌ؛ چیزى را که به آن علم ندارى، دنبال مکن﴾ (۱) مى‌شود. ₪ ۲. زمان ظهور، امرى مقدّس است و به گونه طبیعى، دستاویز کسانى قرار مى‌گیرد که در صدد سوء استفاده از امور مقدّس براى پیشبرد مقاصد سیاسى و اجتماعى خود هستند و لازم است که از این آسیب و خلل، پیشگیرى شود. ₪ ۳. تعیین زمان های متعدّد براى #ظهور و روشن شدن نادرستی آنها، سبب ناامیدى توده مردمى مى‌شود که با امید و آرزو، به روزى به عنوان «روز موعود» چشم دوخته‌اند. ا - - - - - ۱) اسرا: آیه ۳۶. 🌐 از امام مهدی(عج)،‌بیشتر بدانیم، ص۱۰۸ 🌐 بیشتر بخوانید: تبيين احاديث نهى از توقيت #امام_زمان علیه‌السلام

. ⁉ #پرسش_و_پاسخ 💠 آیا قرآن در شب قدر به صورت کامل نازل شده است؟ ✍ پاسخ : طبق آیه اوّل سوره قدر: ﴿إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ﴾ و آیه سوم سوره دخان : ﴿إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُبَارَکَةٍ إِنَّا کُنَّا مُنْذِرِينَ﴾، کلّ قرآن در یک شب و آن هم شب قدر بر پیامبر اکرم(ص) نازل شده است. ▫ روشن است که نزول یکباره و تمام قرآن، به معنای نزول آن در قالب الفاظ و كلمات، و به صورت آيات و سور نیست؛ بلکه بنا بر ديدگاه برخی مفسّران مانند علّامه طباطبایی، حقيقت و روح قرآن، چیزی غیر از الفاظ و اجزایی مانند آیه و سوره است و این حقیقت در قالب زمان، محصور نیست. ✓ بر این اساس، در نزول دفعى و یکباره قرآن، اين حقيقت، بر پيامبر(ص) نازل شده است و در نزول تدريجى، همان حقيقت، به شکل الفاظ و كلمات، در قالب زمان و در مناسبت های مختلف (شأن نزول) بر پیامبر اسلام وحی گردیده است. 🔻علاوه بر آیات، در روایات نیز به نزول قرآن در شب قدر، تصریح شده است. در روایتی از #امام_باقر_علیه_السلام آمده است: ✧ «چون امیر مؤمنان(ع) جان به جان آفرین سپرد، حسن بن علی(ع) در مسجد کوفه به خطابه ایستاد و پس از حمد و ثنای خداوند و درود فرستادن بر پیامبر(ص) فرمود: «ای مردم! در این شب، مردی درگذشت که نه در میان پیشینیان، کسی چون او بوده است و نه آیندگان به پای او می رسند ... و در همان شبی که قرآن، فرو فرستاده شد». ◌ الکافی، ج۱، ص۴۵۷، ج۸۸