۲ لذا نباید حکایت شب هجران و ناراحتی‌های خویش را به ایشان بنماییم، تا ما را از طریقه ای که اختیار نموده ایم باز دارند؛ راز عشق رازی است که به نامحرمان و دشمنان نباید اظهار نمود. این اهل کمالند که بدین امر پی برده اند. .

۳ در جایی می‌گوید: عاشقان را بر سرِ خود حُکم نیست هر چه فرمانِ تو باشد آن کنند خوش برآ با غصه، ای دل! کَاهلِ راز عیشِ خوش در بوتهٔ هجران کنند .

. کار از تو می رود، مددی! ای دلیل راه... پ.ن: دلیل راه: استاد و راهنما .

۱. ز طرّه تو پریشانی دلم شد فاش ز مشک نیست غریب، آری ار بود غمّاز آيت‌الله #پهلوانی_تهرانی: 🌱 محبوبا این مظاهر و کثراتند که تو با ایشانی و عطر جمالت از آنها استشمام می‌گردد؛ که: قریب مِنَ الأشياء غَيْرُ مُلابِسٍ بَعيدٌ مِنْها غَيْرُ مُباین.(غرر و درر، ص ۱۴) خداوند به اشیاء نزدیک است بدون اینکه با آنها آمیخته شود، از آنها دور است، بی آنکه از آنها جدا شود. پ.ن: طرّه: زلف یعنی تجلي جمالي حضرت حق مظاهر: تمام موجودات به غیر از خدا .

۲. 🌱با این همه من تو را با آنان در گذشته به سبب حجابی که میان من و تو واقع شده بود نمی یافتم 😔 و با دیدنشان پریشانی برایم حاصل می‌شد .

۳. اما از تو و عطرِ مشکِ جمالت، این کار دور نیست که با مخفی داشتن خود در مظاهرت مرا در پیچ و خم عالم طبیعت قرار داده و به #فقر_ذاتیم توجه دهی آنگاه بی پرده سرّ مظاهرت را با ظهور دادن عطر جمالت برایم آشکار سازی. .

۴. و یا خواجه می خواهد بگوید: محبوبا در گذشته کثرات با عطری که از#تو دربر داشتند و آن را استشمام نمی‌کردم،به پریشانی مبتلایم نمودند. و چون پرده از رخسار کثرات برکنار نمودی و تو را با آنها و #محیط به ایشان دیدم، آنان که خبر از پریشانی ام نداشتند بر این سِرّم آگاه گردیدند و دانستند. در واقع این #تو بودی که پرده از کار من برداشتی، "ز مشک نیست غریب، آری ار بود غمّاز" .

. می روی و گریه می آید مرا اندکی بنشین که باران بگذرد .

هزار دیده به روی تو ناظرند و تو خود نظر به روی کسی بر نمیکنی از ناز آیت‌الله #پهلوانی_تهرانی: 🌱کنایه از اینکه ما همه دانسته و ندانسته عاشق دیدار توایم، و یا به تو می نگریم که: «أنتَ الَّذى لا إلَهَ غَيْرُكَ، تَعَرَّفْتَ لِكُلِّ شَيْءٍ فَما جَهِلَكَ شَيْءٌ»( دعای عرفه) تویی که معبودی جز تو نیست و خود را به هر چیز شناساندی لذا هیچ چیزی به تو جاهل نگردید .

۲ به گفته خواجه در جایی: کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست در رهگذری نیست که دامی از بلا نیست در صومعه زاهد و در خلوت صوفی جز گوشه ابروی تو، محراب دعا نیست. .

۳ ولی تو را اعتنایی به کس نیست و پرده از جمال خویش بر نمی‌گیری؛ چون نمی خواهی با بودِ خود، کسی دم از خویش و دیدار خویش زند .

۴ در جایی می‌گوید: در بحر مایی و منی افتاده ام بیار می تا خلاص بخشدم از مایی و منی و در جای دیگر می‌گوید: طریق کام جستن چیست؟ ترکِ کام خود گفتن کلاه سروری این است، گر این تَرک بردوزی پ.ن: این تَرک: رها کردن خودبینی و خودخواهی .