چگونه آرام شوم و فراموش کنم در حالی که میان شهر تو خودم را گم کرده‌ام .. حال دلم را کسی نمی‌داند ..

برای همسرتون بذارید بخش بشه ، توی خونه باهم گریه کنید .. یا با داداش‌تون گوش بدید .. توی خلوت .. برای علی و فاطمه زیبا گریه کنید ..

مهربان، آن کسی است دلم برای‌ش تنگ شده ، لطافت دستان‌ش ، غمزه‌ی چشمان‌ش ، ملاحت و زیبایی چهره‌اش ، رئوفه بودنِ آغوش‌ش ، بوی عطرِ تن‌ش، آن رطب پنهان میان گیسوان چون نخل‌ش ، لبخندِ چشیدنی و و ذوق‌هایِ دلبرانه‌اش ، شیطنت‌های آسمانیِ دخترانگی‌اش .. او مرا مشتاقِ آسمان و نخلستان و بهارنارنج و پرتقال و ماه و ابر و اشک کرد .. خانم‌م بود، اما مثل یک مادر، نوازش‌ش آرامش‌م بود و مثل یک دختر هم برای‌م ناز‌‌های بسیار خریدنی داشت،هر چه بنویسم از صدای قلب‌م برای او ، کم است .. صدای داستانِ شب‌های‌ش از شهرهای آسمانی که امام‌ش علت حضور آن‌ها شده بود ..

هیچ می‌دانی دلتنگی‌های یک مرد چگونه تفسیر می‌شوند .. ؟ وقتی ذوق و لبخند‌‌هایِ حبیبه‌ی قلب را از گوشه‌ی ایوان خانه تماشا می‌کند ..