از همه‌ی حرفهای خوبت که توی عملشون کوتاهی کردم معذزت میخوام ..

من از جهنمی میترسم که خودم با دست خودم با کوتاهیِ عملم برای خودم ساختم .. ‌

بقیه برن پیش زیباترین قسمت بهشت و بعد ببینند اونیکه همه‌اش از حسین حرف میزد خودش توی غل و زنجیره اداهاش گیر کرده ..

چه قدر تو را به بلای خویش گرفتار کردم _ مشغول رو زدن به خدایی و ما مشغول گناه ..

روضه بخوانید بر غمِ ظهور ..

حتی این عینکِ‌ غم‌های ظهور شوخی های زندگی را هم نمکی‌تر می‌کند .. حتی تربیت را هم قشنگ‌تر میکند .. چون رنج های تلاش و خستگی‌ها را سراغِ محملی می‌بری که تو را تماما درک میکند و آن کنجِ‌خلوتِ‌دل است که بوی حرم میدهد.. ‌

خدایا حالِ‌خوشِ آنان‌که فرمان تورا میبرند _ را بیش از حد محتاج شده ام ..

حالِ‌خوب ندیدیم گرفتار حالِ‌بد شدیم .. ‌

کاش می‌دانستی هایم کمی حالِ خوب برایم می‌ساخت تا عمیق حس کنم تو چه قدر مشتاق منی .. من از فاصله‌ی بین علاقه‌وعلم و عملم می‌ترسم..

یه بار بهم گفت ؛ همه‌ی حاجت هات رو بنویس رو کاغذ و بهش بگو بیا نوشتم که از دست خودم راحت بشم _ یه بار برای همیشه رو برای همین جا گذاشتن .. دیگه همین ها بود _ حالا که گفتمش راحت شدم‌. اما تو کجای این حاجات بودی تو بهانه بودی برای حاجاتم .. ‌

گفت خوش‌به‌حالِ‌غم که میهمان تو شده ..