eitaa logo
ترنم باران
110 دنبال‌کننده
117 عکس
140 ویدیو
1 فایل
مطالب مفید و کاربردی ...ان شاءالله🇦🇫🇮🇷. جهت ارتباط برای پیشنهاد و انتقاد @smh1369
مشاهده در ایتا
دانلود
١ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»: لایَجتَمِعُ الحَسَدُ وَ الایمانُ فی قَلبِ امْرِیءٍ. حسد و ایمان (هرگز) در دل یک نفر با هم جمع نمی‌شوند. (مستدرک، ج ١٢، ص١٨) ٢ـ «مولی امیرالمؤمنین(علیه‌السلام)»: الحَسَدُ مَقنَصةُ اِبلیسَ الكُبری! حسد، بزرگترین دام شیطان است! (فهرست غرر، ص ٦٧) ٣ـ امام حسن مجتبی(ع): هَلاكُ الناسِ فی‌ثلاثٍ: اَلكِبرُ و الحِرصُ وَ الحَسَد. این سه چیز مردم را به هلاکت رسانده است: تکبر، حرص و حسد. (بحار، ج ٧٨، ص ١١١) ٤ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»: اَقَلُّ النّاسِ لَذّةً اَلحَسود. آدم حسود كمترین لذت و خوشی را از زندگی می‌برد. (بحار، ج ٧٧، ص ١١٢) ٥ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»: الحَسَدُ یُذیبُ الجَسدِ. حسد، بدن آدمی را آب و گداخته می‌کند. (فهرست غرر، ص ٦٧) ٦ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»: الحاسِدُ مُغتاظٌ علی مَن لاذَنبَ لَه! آدم حسود بر کسی غیظ و غضب دارد که گناهی نکرده است! (بحار، ج ٧٧، ص ١٦٥) ٧ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»: الحسودُ غضبانُ علی‌القَدَر! آدم حسود (در حقیقت) از مقدّرات الهی غضبناک و خشمگین است! (فهرست غرر، ص ٦٧) ٨ـ «امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»: الحاسدُ یَضُرُّ بِنَفسِه قَبلَ أَن یَضُرَّ بِالمحَسودِ. آدم حسود پیش از آنکه به طرف مقابل زیان برساند به خودش زیان رسانده است. (مستدرک، ج ١٢، ص ١٨) ٩ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»: یَكفیكَ مِنَ الحاسِدِ اَنَّهُ یَغتَمُّ وَقتَ سُرورِك! کیفر آدم حسود برای تو همین بس که در وقت سرور و خوشحالی‌ تو، او غمگین و غصّه‌دار است! (بحار، ج ٧٣، ص ٢٥٣) ١٠ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»: وَیحَ الحَسدَ ما أعدلهَ بَدَأ بصاحِبِه فَقتَلَه! به راستی که حسد چه بزرگ دادگری است! از همان اوّل به سراغ خود حسود می‌رود و در پایان، به زندگی او خاتمه می‌دهد! (فهرست غرر، ص ٦٨)
28.95M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🔻علامه مجلسی ثابت کرده که ، است. 📌خدا بهمون رحم کنه و از این گناه ما دور کنه. ١ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»: لایَجتَمِعُ الحَسَدُ وَ الایمانُ فی قَلبِ امْرِیءٍ. حسد و ایمان (هرگز) در دل یک نفر با هم جمع نمی‌شوند. (مستدرک، ج ١٢، ص١٨)