#یادداشت_اول فکر کن رفتی، برنامه ات چه خواهد بود؟ سوالی که قبل از آمدن ذهنم را مشغول کرد. خوب #زیارت می کنم، #روضه میخوانم، از دوردست ها تا #حرم پیاده می روم. همین؟ تمام برنامه ات برای سفر همین بود؟ خیلی هایمان از #اربعین پیاده روی و حرم رفتن و روضه گوش کردنش را می شناسیم. (بگذر از آن ها که فقط خوردنی هایش را به یاد دارند) من فکر کردم این ها همه ی مقصود از این سفر نیست. باید دنبال چیزی باشم که بعد از سفر هم با من بماند. با خودم گفتم من از این سفر هدفی دارم که می روم، امام هم هدفی دارد که مرا می برد. بگذار به این بیشتر فکر کنم که هدف #امام چه می تواند باشد؟ این سوال دومی بود که من را در خود فرو برد. اگر امام رشد من را می خواهد، و اگر موانعی من را متوقف کرده پس حتما یک برنامه امام رفع این موانع می باشد. ذهنم روی این سوال جدید متمرکز می شود: کدام مانع من را متوقف کرده و کدام سنگ سر راهم را گرفته؟ اگر این را پیدا کنم به هدف و برنامه ای که امام در این سفر برایم دارد نزدیک تر میشوم. تو چه فکر میکنی، مهم ترین مانع چیست؟ استادمان می گفت: مراقب #گناهان باشید، ته خورجین تان سوراخ نباشد و الا هر چه جمع می کنید در مسیر می افتد. مانع اصلی گناه است. پس اگر مانع گناه است، باید ببینم کدام گناهان بیشتر مرا درگیر می کند و ریشه آن گناه ها چیست؟ حالا کم کم برنامه سفرم روشن می شود، جدول مراقبه ای درست می کنم تا گناهانم را ثبت کنم و آخر شب با جمع بندی و ریشه یابی به سر نخ ها برسم. چرا می گویم ریشه یابی؟ تا وقتی ریشه های #گناه را در وجودمان پیدا نکنیم مبارزه فایده ای ندارد، هر گناهی را که با..