🌴 رزمایش کرونا 5: اتاق های اکسیژن 🌿 چند تا از این خبرنگار های خارجی آمده بودند مدرسه ما؛ رفتند سراغ یکی از حجره ها و بحث #جامعه_و_مردم وسط کشیده شد، صاحب حجره طلبه رندی بود گفتش: اول بگویید تعریف شما از جامعه چیست؟ آن ها هم گفتند: مجموعه ای از افراد و انسان ها. طلبه رو کرد و گفت: خوب مشکل ما با شما در اینجاست چون ما جامعه را متشکل از #خانواده_ها میبینیم نه نفرات تکی. ☘️ 🌿 واقعا حرف درست و حساب شده ای بود. به قول حضرت آقا خانواده مثل #سلول_های_جامعه ماست. ولی امروز و در این روز های کرونایی هرچه نگاه میکنم به برنامه هایی که برای این روز ها در نظر گرفته اند #بوی_فردیت میشنوم نه بوی خانواده. اگر قرار به درس است درس مدرسه میدهند آنهم برای فرد جامعه. اگر قرار به رعایت بهداشت است، رعایت بهداشت را در قالب حفاظت فردی مطرح میکنند نه #حفاظت_خانوادگی. اگر قرار به برنامه های سرگرم کننده است محدودش کرده اند به برنامه های تلوزیونی که باز بوی فردیت میدهد نه خانواده. ☘️ 🌿 نمیگویم که این ها بد است بلکه باید یک تغییر رویه ای انجام شود. البته این هم نیست که منظورم از اعتراض به اینها این است که باید دید و بازدید خانوادگی داشته باشیم و سفر های مسافرتی و ...، خوب معلوم است که اینها مد نظرم نیست. میگویم الآن یک #فرصت_استثنائی برای #استحکام_خانواده هاست. فرصتی که توفیقی اجباری شده که اعضای خانواده بیش از گذشته همدیگر را ببینند و کنار هم وقت بگذرانند. ☘️ 🌿 روز های عادی چگونه است؟ فرزندان تا ظهر یا بعد از ظهر کلاس دارند، پدر هم تا بعد از ظهر و یا حتی شب سرِ کار، شانس بیاوریم که مادر خانواده نیز مجبور به کار در بیرون خانه نباشد وگرنه که دیگر همه اعضای خانواده، شب، خسته و کوفته به هم رسیده و دیگر چه کنار هم بودنی؟ روز های تعطیل هم به این معنا که همه در خانه باشند زیاد نیست؛ عید که به دید و بازدید میگذرد، تابستان نیز که معمولا پدر و یا حتی مادر سر کار هستند و فرزندان هم در این کلاس آموزشی یا آن کلاس ورزشی، مسافرت ها هم که به راه است. ☘️ 🌿 اما شرایط امروز طوری شده که فرصت خالص با هم بودن پدر و مادر و فرزندان، #بدون_دغدغه_های_زائد زیادتر شده است. الآن مدرسه ها تعطیل است، بسیج و هیآت و کانون ها و کلاس های گوناگون تربیتی و ورزشی و علمی نیز که نوعا بسته اند، با رفقا بیرون رفتن هم که در این شرایط ممنوع شده؛ خوب دیگر جایی جز #خانه برای فرزندان نمیماند. آیا نمیخواهیم از این فرصت با هم بودن خانواده کنار هم استفاده کنیم؟ ☘️ 🌿 چرا برنامه های روز های کرونایی خود را بر فردیت بسته ایم؟ چرا از این فرصت و ظرفیت استفاده نمیکنیم تا بتوانیم استحکام خانواده ها را این چند وقته بالا ببریم؟ چرا روحانیون ما، چرا صدا و سیمای ما، چرا دولت ما، چرا سازمان تبلیغات ما، چرا نهاد های تربیتی و فرهنگی ما، و در آخر چرا خودِ خانواده های ما، این فرصت استثنائی را دارند از دست میدهند؟ ☘️ 🌿 الآن وقت آن است که پدر پای درد و دل فررزندانش نشسته و #پدری کند. الآن وقت آن است که زن و مرد بنشینند و فارغ از بیرون رفتن و دید و بازدید #نقص های زندگیشان را پیدا کرده و به فکر چاره باشند. الآن وقت آن است که خانواده مثل قدیم کنار هم نشسته، دنیای مجازی را کنار گذاشته و به هم #محبت بورزند. الآن وقت آن است که همه بفهمند واقعا #خانواده دارند. امروز وقت آن است که خانه، #اتاق_اکسیژنی شود برای تنفس سلول های جامعه. ☘️ 🌿الآن وقت آن است که پدر و مادر و بچه ها با حوصله ای که این روز ها دارند، دردِ همدیگر را بشناسند و #دوای_یکدیگر باشند. الآن وقت آن است که بیش از گذشته #هوای_هم را داشته باشند و مواظب هم باشند. به نظر میرسد باید #رویکرد_تبلیغی_تبیینی ما در این زمان حول محور خانواده شکل بگیرد و اگر فعالیت یا تفریح و یا حتی ساز و کار های پیشگیری را مطرح میکنیم به صورت خانوادگی و با مشارکت خانوادگی مطرحش کنیم نه فردی. @andishevarzi