✍️ مردم 1 🔸 در بررسی صلح امام حسن علیه السلام آنچه در پشت پرده ذهن ما وجود دارد این است که اگر امیرالمومنین به شهادت نرسیده بودند و سپاهِ آماده کردهِ خود را به سمت معاویه روانه میکردند، معاویه را شکست داده و چشم فتنه ای دیگر را کور میکردند. اما از کجا معلوم کار مظلومِ عالم نیز #مثل_پسرش به #صلح کشیده نمیشد. آنچه که قرائن و شواهد دم از آن میزند #احتمال_بسیار_بالای وقوع صلح در صورت زنده ماندن امیرمومنان است. 🔸 جای بررسی شواهد و قرائن این مهم در این وجیزه نیست ولی این مسأله، مسأله ای نیست که خودِ مولا از آن #بی_خبر باشد. چنانچه سخنان و خطبه های ایشان به این مهم صراحت دارد. کنایه های ایشان به مردم کوفه در اوائل خلافت و «اشباه الرجال و لا رجال» خواندن آنها در اواخر خلافت مطالبی میباشد که بر کسی پوشیده نیست. یکی از این کنایه های مهم، قبول منصب خلافت نه به عنوان #امام بر حق و خلیفه و وصی بلافصل رسول خدا بلکه به عنوان #عالمی از عالمان اسلام میباشد. 🔸ما در توضیح ولایت فقیه که نوع حکومت مطلوب اسلامی است عموما به این مطلب اشاره داریم که عهده دار حکومت، فقیهی عادل و مدیر و مدبر باشد. این معنا گرچه درست است ولی از #خلأ_جدی برخوردار است. چه اینکه اگر این مطلب صادق باشد پس چرا در زمان امیرالمومنین که بارزترین نوع این حکومت بود، این طرح و الگو، در ظاهر دچار نوعی شکست شد؟ البته حکومت، حکومت اسلامی است ولی صحبت ما بر سرِ #بازتعریف_ولایت_فقیه و حکومت مطلوب اسلامی است. صحبت ما سر عاملی است که باعث شد وصی برحق رسول خدا نه به عنوان وصی، بلکه به عنوان عالم دین با مردم بیعت کند. 🔸 در نگاه اولیه اینطور به چشم میخورد که این جمله نشان از آن دارد که خود مولا به عنوان عالم دین با مسلمین بیعت کردند ولی اگر بیشتر دقت کنیم خواهیم دید که قضیه #عکس آن است. به عبارت دیگر این جمله امیر مومنان بر این دلالت نمیکند که ایشان به عنوان یک عالم، با مردم بیعت کردند بلکه در اصل این #مردم بودند که با ایشان به عنوان عالم دین بیعت کردند. وجود امامِ معصوم، مظهر تام اسماء الهی در زمین است، همانطور که فیض الهی را جز خودِ قابل، حد نمیزند، فیض امام معصوم که همان فیض الهی است را هم جز خودِ انسان، محدود نمیکند. پس این #مردم بودند که با ایشان به عنوان یک عالم دین #بیعت کردند که ایشان هم با آنان به عنوان یک عالم دین بیعت کردند.