به یاد می آورم که وقتی دخترم دوساله بود چگونه خود را از ما جدا می‌کرد. یک بار او مستقیم به صورت من نگاه کرد و دستهایش را باز کرد؛ طوری که گویی می‌خواهد مرا عقب براند و گفت: «دنبالم نیا!» بعد به طرف اتاق خودش دوید. چند دقیقه بعد بیرون آمد (تا ببیند آیا من هنوز سر جای خودم هستم یا نه) و دوباره گفت: «دنبال من تو اتاق نیا!» بعد به اتاقش برگشت و چند دقیقه‌ای آنجا تنها ماند. ممکن بود من این رفتار او را به خودم بگیرم و به تصور آنکه او دیگر دوست ندارد با من بازی کند شتاب‌زده واکنش نشان دهم. شاید هم با ترس با این موضوع روبه‌رو می‌شدم و به گمان آنکه او خیلی کوچک‌تر از آن است که تنها باشد و ممکن است به خودش آسیب برساند، واکنش #احساسی نشان می‌دادم. اما واقع امر چه بود؟ واقعیت این بود که دختر من داشت مفهوم حریم خصوصی را درک می‌کرد. او می خواست در قالب بازی ببیند که آیا می‌تواند تنها باشد یا خیر. او از اتاق بیرون دوید تا ببیند آیا من هنوز سر جایم بودم یا نه. 📚#تربیت‌بدون‌فریاد @tarbiatesalem