📣 با #تقلید رفتارهای پرخطر بچه‌ها چه کنیم؟ 📣واکنش مناسب والدین به بازی‌های نمادین باید چگونه باشد؟ ↩ اولین اتفاقی که باید بیفتد این است که به هیچ وجه فضای بازی کودک را با علم به اینکه ایمن هست، به هم نزنیم. در مرحله دوم باید همراه کودک بشویم و تخیل او را با بال و پردادن جدی بگیریم. اما بدون اینکه این مسئله را با کودک مطرح کنیم باید حواسمان به مرز بین تخیل و واقعیت هم باشد. 🔴اگر کودک شما گفت: «می‌دانستی در اتاق من یک هیولا زندگی می‌کند؟» واکنش اشتباه این است از همان ابتدا سخنرانی درباره وجود نداشتن هیولاها و توهم بودن این ماجرا را شروع کنیم. باید اول با بازی نمادین او همراهی کنیم. یعنی با او به اتاقش برویم و دنبال #هیولا بگردیم. این کار را خیلی هم واقعی انجام بدهیم نه از روی بی حوصلگی. بعد از مدتی حالا باید با کودک صحبت کنیم و بگوییم: «ما که همه اتاقت را گشتیم ولی هیولا را پیدا نکردیم به نظرت هیولاها کجا زندگی می‌کنند؟» 🔺بعد کودک شما شروع به گفتن نظراتش می‌کند و شما از این طریق می‌توانید او را کم‌کم به سمت واقعیت و اینکه هیولاها وجود خارجی ندارند و فقط توی قصه‌ها هستند، ببرید. با این روش هم بازی نمادین انجام داده‌اید و شرایط #رشدتخیل کودک را فراهم کرده‌اید و هم کودک را در حد سن خودش به واقعیت متصل کرده‌اید. باید مرز بین واقعیت و تخیل و برای بچه تبیین بشود. یعنی اگر بازی نمادین او برای خودش یا بچه دیگر در خانه یا هر شخص دیگری ضرر دارد باید بازی را متوقف کنیم و مطمئن بشویم که بازی بدون خطر ادامه پیدا می‌کند. ✍️فتانه ارجمند، روان‌شناس بالینی کودک 🆔 @tarbiatonline