📚📚📚📚دوستان منتظر نکات نابی از ایشان که حتما در تهذیب شمارا کمک میکند باشید.📚📚📚
در محفل ایت الله العظمی ارباب از هر دري سخني مي رفت جز از ماديات و در كلام و خاطرش همه چيز مي گذشت جز زخارف دنيا. به راستي سنگ و زر نزدش يكسان بود و نيازش اندك و بارش نه بر دوش دنيابود و نه بر گرده مردم.(ضياء نور:114).
🔴 او زندگي بسيار زاهدانه و خالي از تجمل داشت. قوت غالبش نان ، ماست ، دوغ و پنير بود، از غذاهاي پختني كمتر استفاده مي كرد و مال قابل توجهي هم نداشت. از عوايد املاك و ارث پدري به اندازه مخارج بر مي داشت و بقيه را به كشاورزان مي داد. چند حبه اي كه از قريه شرودان ، مالك بود در تقسيم اراضي حكومت سابق از او گرفتند ولي نه از دولت و نه از زارعان ، چيزي مطالبه نكرد و آنها خود هر سال ، مختصر برنجي به ايشان مي دادند. ايشان به زارعاني كه آن زمين ها را گرفته بودند فرموده بود: من حلال كردم تا رزقتان حرام نباشد. دو دانگ خانه اي را كه از مال دنيا داشت به همسرش واگذار كرد تا به هنگام رحلت از دنيا نامش در زمره فقرا باشد.
@tareagheerfan
#احترام_به_سادات
🔰یکى از خصوصیّات ایشـان این بود که جلوتر از سـادات، مطلقاً راه نمى رفتند؛ حتى اگر کسانى عنوانِ شاگردى داشتند و سیّد بودند، حتماً باید آن سیّد جلو می‌رفت.
آیت الله ارباب آن‌قدر براى سادات ارزش قائل بودند که به دستور ایشان، در مدرسه امام صادق (علیه السلام) (در چهار باغ)، انجمن سادات تشکیل شد و به سادات اعلام کردند که «اگر عمامه نگذاشته اید، لااقل دکمـه سبـزى به لباستان بگذارید، زیرا دیگران موظف‌اند که احترام سادات را داشته باشند.»
@tareagheerfan
هدایت شده از طریق عرفان
از صبر و حوصله شما سپاسگزاریم🌷
🌷با انتشار مطالب کانال و دعوت از دوستانتان در ترویج معارف اهل بیت علیهم السلام شریک باشید.🌷
✅با ارائه پیشنهادات و انتقادات خود ما را در ارائه بهتر مطالب یاری کنید👇
@Mahdizolfaghary1371
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
امروز یکشنبه بیست ویکم ذی الحجه الحرام۱۴۳۹
ادامه موضوعات معرفی بزرگان.مزار اهل معرفت.کلمات و دستور العملهای عرفانی.
با ما همراه باشید
هدایت شده از طریق عرفان
توجه.توجه🍀🍀🍀🍀توجه.توجه
دستور بسیار مهم توبه که مورد تأکید بزرگان از عرفان مانند علامه قاضی.علامه طهرانی.ایت الله شوشتری و ایت الله کمیلی وبسیاری دیگر از بزرگان عرفان بوده.مخصوص یکشنبه ها خصوصا شأن ورودش یکشنبه ماه ذی قعده بوده است.
🔹 مرحوم سید بن طاووس در کتاب اقبال، غسل و نمازی را ذکر نموده که در میان اساتید اخلاق به «غسل و نماز توبه» معروف شد، که مناسب است هر کس در آغاز منزلی از منازل سلوک و یا ایام خاص -مثل آغاز ورود به ماه رجب و یا شعبان و ماه رمضان- این نحو توبه را انجام دهد. در اربعین موسوی نیز بهتر است در همه یکشنبه های ماه ذی القعده غسل و نماز توبه انجام شود.
🔹اما دلیل این توجه ویژه چیست؟ متن کامل روایت را نقل میکنیم:
👈 «رسول خدا(ص) در یكشنبه ماه ذی القعده میان مردم آمد و فرمود: ای مردم، كدامیك از شما میخواهد توبه كند؟
عرض كردیم: همه میخواهیم توبه كنیم.
فرمود: غسل كنید و وضو بگیرید و چهار ركعت نماز - در هر ركعت یک بار «فاتحة الكتاب»، سه بار «قل هو الله أحد» و هر كدام از دو سوره «معوّذتین» (سوره های ناس و فلق) را یک بار - بخوانید، سپس هفتاد بار استغفار كنید و آن را به «لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إلّا بِاللهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیم» ختم كنید، آن گاه دستها را بالا آورید و بگویید:
«یا عَزِیزُ یَا غَفَّارُ، اِغْفِرْ لِی ذُنُوبِی وَ ذُنُوبَ جَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِناتِ، فَإِنَّهُ لا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاّ أَنْتَ.»
سپس فرمود: هر بنده ای از امت من این عمل را انجام دهد، از آسمان به او ندا میشود: «ای بنده خدا، عمل خود را از نو آغاز كن؛ زیرا توبه تو پذیرفته و گناه تو آمرزیده شد.» و فرشته ای از زیر عرش به او خطاب میكند: «ای بنده، خجسته باد بر تو و خاندان و فرزندان تو!» و فرشته ای دیگر ندا میكند: «ای بنده، دشمنان تو در روز قیامت از تو راضی خواهند گردید.» و فرشته ای دیگر ندا میكند: «ای بنده، تو مؤمن از دنیا میروی و دین تو از تو گرفته نمیشود و قبر تو گشوده و نورانی میشود.» و فرشته ای دیگر ندا میكند: «ای بنده، پدر و مادر تو از تو راضی خواهند گردید، اگر چه از تو ناخشنود باشند و پدر و مادر و فرزندان تو آمرزیده شدند و روزی تو در دنیا و آخرت گسترده و فراوان خواهد بود.» و جبرئیل ندا میكند: «من همراه با فرشته مرگ می آیم و به او سفارش میكنم كه با تو به نرمی رفتار كند و اثر مرگ حتی خراشی در تو ایجاد نخواهد كرد، و فقط روح تو به آرامی از بدنت خارج خواهد شد.»
عرض كردیم: ای رسول خدا، اگر بنده ای این عمل را در غیر این ماه انجام دهد، چه اثری خواهد داشت؟ فرمود: «همانند آنچه توصیف كردم برای او خواهد بود و این سخنان را جبرئیل آن گاه كه خداوند مرا به آسمان [معراج] برد، به من آموخت.»