✳️مباهله واجب رکنی ولایت است
💠حضرت آیت الله العظمی #جوادی_آملی
از غریب ترین ایام زندگی ما ایام مباهله است. خیلی از ما عالمانه حرف میزنیم و عوامانه فكر میكنیم در نتیجه آن اركان ولایت را تقریباً از دست میدهیم در حالی که آن اجزای غیر ركنی را خیلی محترم میشمریم مانند اول ذیحجه که سالروز ازدواج وجود مبارك حضرت امیر با فاطمه زهرا(سلام الله علیهما) است اینها جزء واجبات غیر ركنی است.
در نماز یك واجب ركنی داریم یك واجب غیر ركنی، در خصوص امامت و ولایت نیز همین طور است؛ غدیر جزء واجبات ركنی امامت است، مباهله جزء واجبات ركنی ولایت است ، با سالروز ازدواج فرق میكند. در حالی که نه رسانهها از او نام میبرند و نه حوزهها خبری هست! آن وقت آن مسائل واجبات غیر ركنی را خیلی دامن میزنیم، آنها هم واجب هست اما مثل اجزای نماز است لکن حمد و سوره كجا، ركوع و سجود كجا؟! حمد و سوره واجب غیر ركنی است اما ركوع و سجود واجب ركنی است.
@tareagheerfan
🔻در روز بیستوچهارم ذیالحجه سه واقعۀ مهم اتفاق افتاده است که اگر هریک از این وقایع، جداگانه در یک روز اتفاق افتاده بود، شایسته بود آن روز را بزرگ بشماریم.
🔹این روز، روز نزول آیۀ تطهیر در شأن اهلبیت«علیهمالسلام»؛ روز مباهله و روز نزول آیۀ ولایت است که در حدیث شریف کساء با شأن نزول آیه تطهیر آشنا شدهاید.
🔶پیام آیت الله العظمی صافی گلپایگانی حفظه الله تعالی: باید از آن(روز مباهله) مانند عید سعید غدیر، تجلیل شود و در این روز بزرگ، شیعیان و شیفتگان خاندان عصمت و طهارت علیهمالسلام، مجالس و محافل باشکوهی برپا کنند و درباره این موضوع مهم، سخنرانان، نویسندگان و مادحان، بگویند و بنویسند و سخنسرائی نمایند...
.
🔶در پایان، با عرض خاکساری و عجز و ناتوانی از اظهار وجود در عرصهای که عرض وجود در آن شأن اولیا و بزرگان و اعاظم است پوزش میطلبم؛ امید است این عرایض کمترین در بارگاه ملکوتی و ملائکپاسبان اهل بیت صلوات الله علیهم اجمعین به شرف قبول نایل شود و السلام علیکم و رحمة الله و برکاته
لطف الله صافی
۲۳ ذی الحجة الحرام ۱۴۴۰
#اعتقادات
#خدا_شناسی
✅ لزوم خدا شناسی:
💠چرا برای شناسایی افریدگار جهان فکر و مطالعه میکنیم؟
۱-عشق به اگاهی وآشنایی با جهان هستی
دردرون جان همه ما است؛همه ما میخواهیم بدانیم این آسمان زیبا و این زمین گسترده و این مناظر دلفریب ٬،این موجودات رنگارنگ٬پرندگان زیبا و ماهیان گوناگون و دریاها و کوه ها و درختان و....خود به خود به وجود امده اند یا این نقشهای عجیب به دست نقاشی ماهر وتوانا کشیده شده است؟ازین گذشته ٬نخستین سوالاتی که در زندگی برای همه ما پیدا میشود این است که :از کجا امده ایم؟درکجا هستیم؟وبه کجا میرویم؟وروح ما درپی یافتن پاسخ این سوالات است.بنابراین نخستین چیزی که ما را به دنبال خدا جویی و شناسایی آفریننده جهان هستی میفرستد همان روح تشنه و جستجوگر ما است.
۲-حس شکرگزاری
فکر کنید شمارا به یک مهمانی آبرومندانه دعوت کرده اند وهمه گونه وسایل پذیرایی برای راحتی شما فراهم ساخته اند اما چون شما به اتفاق برادر بزرگترتان که واسطه این دعوت است به این مهمانی میروید ٬میزبان خودرا درست نمیشناسید؛شک نیست که به هنگام ورود در این مجلس دلپذیر نخستین فکر شما این است که میزبان رابشناسید واز او تشکر کنید.
مانیز هنگامی که به این سفره گسترده افرینش نگاه میکنیم وانواع نعمت های گوناگون که دراختیار ما قرار دارد چشمان بینا و گوش شنوا و عقل و هوش کافی و ......... در این سفره میبینیم بی اختیار به این فکر می افتیم که بخشنده این همه نعمت را بشناسیم واگر چه نیاز به تشکر ما نداشته باشد دربرابر او شکرگزاری کنیم واین دلیل دیگری است که ما را به دنبال شناسایی خدا میفرستد.
۳-پیوند سودو زیان ما بااین مسئله.
فکر کنید درمسیر مسافرت خود به چهارراهی میرسید که درانجا غوغایی بپاست.همه میگویند دراین چهارراه توقف نکنید که خطرهای بزرگی دارد ولی هردسته ای مارابه سمتی میخواند یکی میگوید بهترین راه این است که از سمت شرق بروید دیگری سمت غرب را مطمئن ترین راه معرفی میکند دیگری مارا به راه دیگری راهنمایی میکند حال ایا ما میتوانیم بدون مطالعه یک راه راانتخاب کنیم و یا عقل ما میپذیرد که در همانجا متوقف شویم وهیچ راهی راانتخاب نکنیم؟مسلما نه. بلکه عقل ما میگوید که هرچه زودتر شروع به بررسی ومطالعه کنیم وسخنان هریک از این گروه ها رابشنویم و در هر کدام نشانه درستی وقطعیت بود بپذیریم.وبااطمینان خاطر آن راه راانتخاب کنیم و پیش برویم
در زندگی این دنیا نیز ما چنین حالتی راداریم مذهب ها و مکتب های مختلف هرکدام مارا بسوی خود دعوت میکند ولی ازانجا که سرنوشت و خوشبختی و بدبختی ما پیشرفت و عقب ماندگی ما به بررسی و انتخاب بهترین راه بستگی دارد ناگزیر باید با مطالعه و دقت راه درست راانتخاب کنیم و از پرتگاه بدبختی دوری کنیم.این نیز دلیل دیگری است که ما را به مطالعه درباره افریننده جهان هستی دعوت میکند
قران مجید میفرماید:
به بندگانم بشارت بده٬ انان که سخنان گوناگون را میشنوند وبهترین را انتخاب میکنند.زمر۱۷-۱۸
@tareagheerfan
🔰 بمناسبت سالروز نزول سوره هل أتی و داستان اطعام اهل بیت(علیهم السلام)
❤️ شرط بهره مندی از شفاعت اهل بیت (علیهم السلام)
🔸در روایتی نقل شده که موسای کلیم (علیه السلام) در دامنه کوه به دنبال گوسفندانش میرفت که یکی از گوسفندان فرار کرد. هرچه حضرت دنبال او رفتند، باز آن گوسفند میدوید. بالأخره بعد از مدتی دوندگی و خستگی، آن گوسفند را گرفتند. بعد او را نوازش کردند و فرمودند ممکن است گرگ تو را بدرد، من برای تو دنبالت میدوم، تو چرا از دست من فرار میکنی؟
نقل این است که خدای متعال پس از این ماجرا به حضرت موسی (علیه السلام) فرمود من تو را به خاطر همین صفتت به پیغمبری برگزیدم.
🔹چنین کسی امام و شفیع میشود؛ کسی که از سر محبت الهی «عَلى حُبِّهِ» در این دنیا به مسکین و یتیم و اسیر اطعام میکند، «یطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى حُبِّهِ مِسْكیناً وَ یتیماً وَ أَسیراً»، حاضر است در همه عوالم در محبت خدا همه سختیها را تحمل کند تا ابرار را به منزل برساند. کسی که از شکم گرسنه نمیگذرد، از قلبهای محتاج میگذرد؟ از ارواحی که محتاج رزقهای باطنی هستند و رزق معرفت، محبت و درجات بهشت میخواهند، میگذرد؟!
🔸همین داستان شفاعت اهل بیت (علیهم السلام)، تبدیل میشود به سقایت اهلبیت (علیهم السلام) در آخرت؛ «عَیناً یشْرَبُ بِها عِبادُ اللَّهِ». خودشان چشمه را میجوشانند و جام ابرار را پر میکنند. همین طور که هنوز چاههایی که حضرت در اطراف مدینه حفر میکردند، هست؛ وقتی این چاه میجوشید، حضرت وقف نامه اش را مینوشتند و وقف مؤمنین میکردند. در قیامت هم همین طور است؛ چشمه را میجوشانند و به ابرار میخورانند.
🔹«إِنَّما نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لا نُریدُ مِنْكُمْ جَزاءً وَ لا شُكُوراً»؛ در قبال این اطعام، نه تشکر میخواهیم، نه پاداش؛ این اطعام فقط برای خداست. کسی که اینگونه اطعام میکند، شفاعتش هم به این صورت است؛ ما را در قیامت تا آخرین درجات میبرد، هیچ پاداشی هم از ما نمیخواهد.
👈 #اگر_کسی_یتیم_و_مسکین_آنها_شد، این چشمه ها میجوشد و این اطعام، دائمی است.
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷
@tareagheerfan
@mirbaqeri_tafsir
حدیث شریف قرب نوافل:
امام باقر علیه السلام از رسول اکرم صلی الله علیه و آله نقل میکند که خداوند میفرماید:
.........مَا یتَقَرَّبُ إِلَیّ عَبْدٌ مِنْ عِبَادِی بِشَیءٍ أَحَبَّ إِلَیّ مِمَّا اِفْتَرَضْتُ عَلَیهِ وَ إِنَّهُ لَیتَقَرَّبُ إِلَیّ بِالنَّافِلَةِ حَتَّى أُحِبَّهُ فَإِذَا أَحْبَبْتُهُ کنْتُ إِذاً سَمْعَهُ اَلَّذِی یسْمَعُ بِهِ وَ بَصَرَهُ اَلَّذِی یبْصِرُ بِهِ وَ لِسَانَهُ اَلَّذِی ینْطِقُ بِهِ وَ یدَهُ اَلَّتِی یبْطِشُ بِهَا إِنْ دَعَانِی أَجَبْتُهُ وَ إِنْ سَأَلَنِی أَعْطَیتُهُ.
🌷هیچیک از بندگانم به من تقرب نجوید با عملی که نزد من محبوبتر باشد از آنچه بر او واجب کردهام؛ و بهدرستی که بهوسیله نافله به من تقرب میجوید تا آنجا که من دوستش میدارم و چون دوستش دارم، آنگاه گوش او میشوم که با آن میشنود و چشمش میشوم که با آن میبیند و زبانش میگردم که با آن سخن میگوید و دستش میشوم که به آن میگیرد. اگر بخوانَدَم، اجابتش میکنم و اگر خواهشی از من کند، به او میدهم.
بخشی از شرح حدیث قرب نوافل در بیان آیت الله جوادی آملی حفظه الله:
🌷هنگامي كه رسول خدا در شب معراج به ميهماني خداي سبحان شتافت، از خداوند سئوال كرد: پروردگارا! منزلت مؤمن در نزد تو چگونه است؟
خداوند در جواب فرمود:
اي محمد! كسي كه به ولي اي از اولياي من اهانت نمايد، آشكارا با من به ستيز برخاسته است و من براي نصرت اولياي خود، از هر چيزي سريعتر و شتابان ترم.
سپس فرمود: «وما يتقرب إليّ عبد من عبادي بشيء أحبّ إليّ ممّا افترضت عليه وإنه ليتقرب إليّ بالنافلة حتي أُحبّه فإذا أحببته كنت إذاً سمعه الذي يسمع به وبصره الذي يبصر به ولسانه الذي ينطق به ويده التي يبطش بها، إن دعاني أجبته وإن سألني اعطيته»[اصول كافي، ج۲، ص۳۵۲.]؛
هيچ بنده اي از بندگانم با وسيله اي محبوبتر از انجام فرائض به من تقرب نميجويد، يعني بهترين راه تقرب به خداوند متعال انجام فرائض است. سپس افزود: همانطور كه انجام فريضه موجب قرب است، انجام نوافل نيز موجب تقرّب ميشود.
عبد سالك به وسيله نوافل به خدا نزديك مي شود، تا آنجا كه محبوب خدا ميشود، زيرا اين نوافل را اولاً از روي محبت خدا به جاي مي آورد، نه براي محو سيئات يا جبران نقص فرائض و ثانياً آنقدر سير در وادي محبت را ادامه ميدهد تا از محبّ خدا بودن به محبوب خدا شدن نائل شود.
وقتي عبد سالك محبوب خدا شد و خدا محبّ او، همه مجاري ادراكي و تحريكي او به عهده خدا است. اگر او ميفهمد، با نور علمي خدا ميفهمد و اگر كاري انجام ميدهد، با قدرت خدا انجام ميدهد. اگر مي شنود، با سمع خدا ميشنود و اگر ميبيند، با بصيرت الهي ميبيند و اگر سخن ميگويد.با زبان الهي سخن ميگويد.
چنين انساني نه در مسايل علمي درمانده ميشود، نه اشتباه ميفهمد و نه عجز و معصيت در كار او راه دارد. وقتي سخن به اين مقام رسيد، اگر خدا را بخواند او را اجابت ميكند و اگر چيزي از خدا بخواهد، خداوند به او عطا خواهد كرد.
از اين روايت استفاده مي شود كه عبد سالك بايد محبوب خدا شود تا بتواند بهره ببرد. بسياري از سالكان هستند كه محبّ خدا هستند، اما محبوب خدا نيستند.
@tareagheerfan
#اعتقادات
#خدا_شناسی
خدا شناسی واثبات خدا چه تاثیری بر زندگی ما دارد?
۱-باعث پیشرفت علوم
عالم هستی همانند کتاب بزرگی است که هر یک از موجودات آن ٬کلمه یا جمله ای از آن راتشکیل میدهند
ازنظر یک فرد خدا پرست همه ذرات این جهان قابل تأمل و دقت است .انسان باایمان درپرتو نور خدا پرستی باکنجکاوی خاصی به مطالعه اسرار آفرینش میپردازد و همین موضوع به پیشرفت علم و دانش های انسانی کمک میکند زیرا او میداند آفریننده این دستگاه بی نهایت علم و قدرت دارد و همه کارش از روی حکمت وفلسفه است بنابراین دقیق تر مطالعه میکند عمیق تر بررسی مینماید تا اسرار آن رادرک کند.اما یک فرد مادی٬انگیزه ای برای مطالعه عمیق اسرار آفرینش ندارد زیرا خالق آنها را طبیعت بی شعور میداند و اگر میبینیم بعضی از دانشمندان مادی در صف مکتشفان هستند به خاطر ان است که انها غالبا خداراقبول دارند وفقط نام اورا طبیعت میگذارند چرا که برای کل طبیعت ٬نظم و حساب و برنامه قائل هستند. خلاصه اینکه خداپرستی وسیله پیشرفت علوم و دانشهاست.
۲-خداشناسی وتلاش و امید
وقتی که حوادث ناگوار وسخت وپیچیده درزندگی انسان رخ میدهد و درها ظاهرا به روی او از هر سو بسته میشود و احساس ضعف و ناتوانی وتنهایی دربرابر مشکلات میکند٬ایمان به خدا به یاری او میشتابد وبه او نیرو میدهد. انها که به خدا ایمان دارند خود راتنها و ناتوان نمیبینند٬مأیوس نمیشوندو احساس ضعف و نتوانی نمیکنند. انها با امید به لطف و حمایت وکمک پروردگار به مبارزه بامشکلات برمیخیزند. ایمان به خدا نور امید را همیشه دردلها زنده نگه میدارد.
وبه همین دلیل افراد باایمان هرگز دست به خودکشی نمیزنن زیرا خود کشی از یأس و ناامیدی کامل واحساس شکست سرچشمه میگیرد اما افراد با ایمان نه نومید میشوند ونه احساس شکست میکنند.
۳-خداشناسی واحساس مسئولیت.
طبیبانی رامیشناسیم که وقتی بیمار تنگدستی به انها مراجعه میکند نه تنها از گرفتن حق ویزیت خودداری مینمایند بلکه پول دارو رانیز دراختیار او میگذارند و اگر احساس خطر کنند شب تا صبح را بر بالین او میمانند واز او مراقبت میکنند . اینها افراد خدا پرست وباایمانند.
اما طبیبانی را هم میشناسیم که بدون دریافت پول کوچکترین گامی برای بیمار برنمیدارند زیرا ایمان محکمی ندارند.
انسان باایمان در هررشته ای که باشد احساس مسئولیت میکند وظیفه شناس است . نیکوکار وبا گذشت است .
۴-خدا شناسی وارامش
دانشمندان و روانشناسان میگویند درزمان ما بیماری روانی و ناراحتی روانی بیشتر از هرزمان دیگر است و نیز میگویند یکی از عوامل این بیماری احساس نگرانیست . نگرانی از حوادث آینده و مرگ و جنگ وفقر و.....
انها میگویند ازجمله چیزهایی که میتوانند نگرانی راازروح انسان دور کند ایمان به خداست زیرا هر وقت عوامل نگرانی میخواهد درروح او نفوذ کند ایمان بخدا ان را عقب میراند.به همین جهت مؤمنان همیشه احساس آرامش میکنند و هیچگونه نگرانی درروح انها نیست وچون کارشان برای خداست اگر زیانی هم کنند جبرانش را از او میطلبند وحتی درمیدان جنگ لبخند بر لب دارند.
قرآن مجید میفرماید:
الذین آمنوا ولم یلبسوا ایمانهم بظلم اولئک لهم الامن
انها که ایمان اوردند و ایمان خود را با ستم نیالودند٬آرامش و امنیت برای انهاست
🌷 @tareagheerfan