. روز آخر، مالِ تو شد. قرار بوده حزن‌ها همه، برسند به تو. حزن‌های دو ماه‌ مشکی‌تن‌کردهٔ ابروشکسته، قرار بوده توی این منزل، لبخند بشوند. توی این دو ماه، هر سینه‌ای که سوخت، گفتی ممنونیم. هر یَقِه‌ای که پاره شد، هر صدایی که گرفت، هر عمودی که طی شد، هر پایی که تاول زد، گفتی ممنونیم. دو ماه، غمِ شفّاف جمع کردیم برای روز آخر. خودمان می‌دانستیم ماجرا به تو ختم می‌شود. صبح، می‌آییم به سلامتی، که خودت پیراهن‌های سیاه را عوض کنی. این دو ماه فقط سوختیم، صبح می آییم خودت دست و صورتمان را آب بزنی. می‌آییم دیده‌بوسی. برای روز آخر، کی بهتر از تو؟ کی پذیرایی‌اش بهتر از تو؟ کی مهربان‌تر از تو؟ چه انتخابِ درستی، کی دستِ‌دل‌باز تر از تو؟ کوه‌ْروی‌شانه می‌آییم امام، ختمِ به خیرترین منزل! کوه‌ْروی‌شانه می‌آییم! چندتا کبوترمان کن که تا محرم سال بعد، همین جاها بگردیم. چندتا پرِ کاهِمان کن برویم توی همین هوا چرخ بزنیم. #احْتَطَبْتُ_عَلَى_ظَهْرِي #عزاداری_ها_قبول #پدرم_امام_رضا ع