• خواهران‌عزیزم! اینڪ‌زمانہ‌احتیاج‌بہ زینب‌هادارد،احتیاج‌بہ علےاڪبرهادارد، اۍخواهران‌بزرگـوار! زینـب‌وارزندگـےڪنید وحجـاب‌خودرا بہ‌عنـوان‌یڪ‌شمشیـرحفظڪنید ودرزندگےصبـورباشیـد(:🌿 #شهیدرمضـان‌علےسرائے |♥️| #وصیٺ‌شهـدا #حجاب

🎥 طبق قانون ، هرکس در ملاعام و انظار عمومی عمل حرامی انجام دهد به ۷۴ضربه شلاق محکوم میشود ۴ تا سازماندهی شده را شلاق بزنین حساب کار دست بقیه فریب خورده ها میاد همونطور که با اعدام دوتا از قاتلین پلیس در فتنه اخیر ، شر خوابید

🎥 گروه امر به معروف در یکی از بدترین پارک‌های کرج ⭕️ پارک تندرستی فردیس کرج تصاویری تحسین‌برانگیز از اراده مردمی: _ حضور مومنانه _تذکر لسانی _تبیین و روشنگری در حوزه قانون و شرع _برقراری هرروزه نماز جماعت مغرب و عشاء در پارک

🌸🌱🌸🌱🌸 🌱🌸🌱🌸🌱 🌸🌱🌸 🌱🌸 🌸 #یادت_باشد قسمت 92 بیا در جمع یاران یار باشیم از ساعت دو و نیم به بعد حرکت عقربه های ساعت روی دیوار پذیرایی خیلی کند و کسل کننده می شد.هر دقیقه منتظر بودم که حمید از سرکار برگردد و زنگ خانه را بزند، از سر بی‌حوصلگی پشت کامپیوتر نشستم و عکس های حمید را نگاه کردم برعکس گرفتن علاقه داشت برای همين کلی عکس از مأموریت ها و محل کار و سفرهایش داخل سیستم ریخته بود. بیشتراز این که با همکارهایش عکس داشته باشد با سربازها عکس یادگاری انداخته بود،دلیلش این بود که ارتباطش با سربازها کانلاً رفاقتی بود، هیچ دستوری صحبت نمی کرد بارها می شد که وسیله ای را باید از سربازش می گرفت نمی گفت سرباز آن وسیله را به خانه ما بیاورد می گفت: تو کجا هستی من بیام از تو بگیرم. بین عکس ها یک پوشه هم برای بعد از شهادتش درست کرده بودبه من گفته بود هر وقت شهید شد از عکس های این پوشه برای بنرها و مراسم استفاده کنیم نگاهم را از عکس ها گرفتم این بار بیشتر از دفعات قبل دیر کرده بود ،حسابی نگران شده بودم پیش خودم کلی خط و نشان کشیدم که وقتی حمید آمد از خجالتش دربیایم، برای اینکه آرام بشوم شروع به راه رفتن کردم قدم هایم را می شمردم تا زمان زودتر بگذرد،اتاق ها و آشپزخانه را چند باری متر کردم، بالاخره بعد از چند ساعت تأخیر زنگ خانه را زد، صدای حمید را که شنیدم انگار آبی بود که روی آتش ریخته باشند، تمام نگرانی ها و خط و نشان کشیدن ها فراموشم شد. تا داخل خانه شد متوجه خیسی لباس هایش دم در گفتم: حمید جان نگران شدم چرا این همه دیر کردی؟ لباسات چرا خیس شده؟ نمی خواست جوابم را بدهد، طفره می رفت، سر سفره غذا وقتی خیلی پاپیچش شدم تعریف کرد، که با سربازها برای شستن موکت های حسينيه تیپ مانده است ،پا به پای آن ها کمک کرده بود، برای همین وقتی خانه رسید لباس هایش خیس شده بود گفت: برای حسینیه و کار خیر همه ما سرباز هستیم ،داخل سپاه برو نداریم بیا داریم. با نگاهم پرسیدم: فرقش چیه؟ جواب داد: فرق برو و بیا اونجاس که وقتی میگی برو یعنی خودت اینجا وایستادی، انتظار داری بقیه جلودار بشن، ولی وقتی میگی بیا یعنی خودت رفتی جلو بقیه رو هم تشویق می کنی حرکت کنن. این رفتارش باعث شده بود همیشه بین سربازها جایگاه خوبی داشته باشد، موقع کار خودش را در لباس یک سرباز می دید نه کسی که باید دستور بدهد به حدی صمیمی و متواضع بود که بعضی سربازها حتی چندین سال بعد از پایان خدمتشان زنگ می زدند و با حمید احوال پرسی می کردند. گفتم: پس من هم از این به بعد به رسم سپاه می برمت خرید! گفت: یعنی چجوری؟ گفتم: دیگه نمی گم حمید آقا بیا بر خرید، میرم داخل مغازه میگم بیا داخل این چند تا رو پسندیدم حساب کن! کلی به تعبیرم خندید. ادامه دارد.... #شهیدحمیدسیاهکالی https://eitaa.com/tarigh3

🌸🌱🌸🌱🌸 🌱🌸🌱🌸🌱 🌸🌱🌸 🌱🌸 🌸 #یادت_باشد قسمت 93 دوست نداشت سر سفره تنهایش بذارم با اینکه ناهارم را خورده بودم و گرسنه نبودم کنارش نشستم مشتاقانه درست مثل اولین سفره ای که برایش انداخته بودم کنارش نشستم و به او نگاه کردم، بهترین لحظه هایی که دوست داشتم کش بیایند و بتوانم با آرامش‌ به صورت خسته ولی مهربانش نگاه کنم، مثل همیشه با اشتها غذایش را می خورد طوری که من هم دلم می خواست چند لقمه ای بخورم، حمید طرف سُس را برداشت و روی سیب زمینی ها خالی کرد همراه هر غذایی از کتلت گرفته تا سیب زمینی و سالاد کاهو سُس استفاده می کرد شاید در ماه و سه بار سُس سفید می خریدیم. وسط غذا خوردن طاقت نیاوردم پرسیدم: عزیزم امروز برای شستن موکت ها موندی، روزهای دیگه چطور؟ چرا بقیه همکارای تو سر موقع میرن خونه ولی تو که معمولاً دیر میای؟ در حالی که خودش را با ظرف سُس مشغول کرده بود گفت: شرمنده خانومم، بعضی روزها کارام طول می کشه، تا جمع و جور کنم می بینی سرویس رفته، وقتی دیر می رسم مجبورم خودم ماشین جور کنم تا حتی تا یک جاهایی پیاده مسیر رو بیام. محل کار حمید از قزوین چند کیلومتری فاصله داشت برای همين با سرویس رفت و آمد می کرد با اینکه به من می گفت کارش طول می کشد ولی می دانستم صرفاً به خاطر کار و مأموریت خودش نیست که از سرویس جا می ماند، هم زمان دو مسئولیت داشت،هم مسئول مخابرات گردان بود، هم مسئول فرهنگی گردان هر جای دیگری که فکر می کرد کاری از دستش بر می آید دریغ نمی کرد، از کار پرسنلی گرفته تا کارهای فوق برنامه فرهنگی تیپ و گردان، در واقع آچار فرانسه تیپ بود، خستگی نمی شناخت مقید بود حقوقش کاملاً حلال باشد برای همبن بیشتر از ساعات موظفی کار انجام می داد، تمام ساعاتی که سرکار بود آرام و قرار نداشت ،در بحث مخابرات خیلی کار کشته بود در ارزیابی های متعدد بازرس ها همیشه نمره ممتاز می گرفت و به او چند روز مرخصی تشویقی می دادند که اکثرشان را هم استفاده نمی کرد، برای شام منزل عمه دعوت بودیم، معمولا پنج شنبه ها شام خونه عمه می رفتیم، جمعه ها هم برای ناهار خانه بابای من بودیم، گاهی هم وسط هفته برای شب نشینی می رفتیم خیلی کم پیش می آمد تنها برود به مرد خوش تیپ خانه ام گفتم: نیم ساعت دیگه می خوایم راه بیفتیم تو از الان برو آماده شو، بعد هم رفتم جلوی تلویزیون نشستم تا حمید حاضر بشود، حمید درحالی که برای بار چندم موهایش را شانه می کرد به شوخی گفت: همین که می خوایم بریم خونه مادر من تو طول می دی! موقع رفتن خونه مادر تو بشه من عوضش رو در میارم! کلی خندیدم و زیر لب قربان صدقه اش رفتم گفتم: این تیپ زدنت با اینکه زمان میبره ولی دل ما رو بدجور برده آقا. ادامه دارد.... #شهیدحمیدسیاهکالی https://eitaa.com/tarigh3

⚘🤍 #شهید_مهدی_باکری بر اثر اصابت تیر، از ناحیه کتف مجروح شده بود. یک روز تصمیم گرفت برای سرکشی و کسب اطلاع از انبار‌های لشکر بازدید کند مسئول انبار، پیرمردی بود به نام حاج امرالله با محاسنی سفید که با هشت جوان بسیجی در حال خالی کردن کامیون مهمات بود، او که آقا مهدی را نمی‌شناخت تا دید ایشان در کناری ایستاده و آن‌ها را تماشا می‌کند فریاد زد جوان چرا همین طور ایستاده‌ای و ما را نگاه می‌کنی بیا کمک کن بار‌ها را خالی کنیم یادت باشد آمده‌ای جبهه که کار کنی شهید باکری با معصومیتی صمیمی پاسخ داد: «بله چشم»😇 و با آن کتف مجروح به حمل بار سنگین پرداخت نزدیکی‌های ظهر بود که حاج امرالله متوجه شد که او آقا مهدی فرمانده لشکر است بعض آلود برای معذرت خواهی جلو آمد که مهدی گفت: «حاج امرالله من یک بسیجی ام 🍃 ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

دکـتر‌ به‌ او‌ گفت؛ به‌ اندازه‌ یک‌ دم‌وبازدم‌ با‌ مُردن‌ فاصله‌ داشتی! مصطفی‌ جواب‌ داده‌ بود؛ شما به‌ اندازه یـک دم‌وبازدم‌ می‌بینید اونی‌ که‌ باید شهادت‌ را می‌داد، یک كــوه‌ گناه‌ دیده!💔🥀 ''شهید مصطفی صدرزاده'' .

🌷🔮🌷 🌷 همه‌ کارۀ من! 🔮هیچ کار تو بی‌حکمت نیست. در این تردیدی ندارم. تو جلوۀ صفت حکیم خدا روی زمینی. شکّی نیست. حتماً حکمتی هست که تو این قدر پاسخم را به تأخیر انداخته‌ای. من تسلیمم. اصلاً نمی‌خواهم چیزی را بر تو تحمیل کنم. هر وقت خواستی جوابم را بده. از ته دل می‌گویم. ولی نمی‌توانم نگویم که دلم کوچک است و تحمّلم کم. بگو برای بزرگ شدن دلم چه کار کنم؟ 🌷🔮🌷 🌷هر روز با خودم این حرف‌ها را مرور می‌کنم تا زبانم لال حتّی یک بار واژه‌ای که بوی گله داشته باشد از دهانم بیرون نیاید ولی تا کی می‌توانم این بار را تحمّل کنم، نمی‌دانم. هر چه قدر بیشتر قید دنیا را می‌زنم بیشتر احساس تنهایی می‌کنم. خودم را می‌شناسم این احساس تنهایی را فقط با یک خبر می‌توانم تاب بیاورم بگو که می‌خواهی به این فراق پایان دهی من با خبر وصالت هر چه قدر که بار این تنهایی سنگین باشد، باز هم تاب می‌آورم... 🔮شبت بخیر همه‌ کارۀ من! 🌷🔮🌷 #امام_زمان