┅┄「پسرک‌فلافل‌فروش. . .!🌭🍔⃟🍓」┅┄ #Part_6 #پسرک_فلافل_فروش کار فرهنگی مسجد موسی ابن جعفر ( ع ) بسيار گسترده شده بود . سيد علی مصطفوی برنامه های ورزشی و اردویی زيادی را ترتيب ميداد . هميشه برای جلسات هيئت يا برنامه های اردويی فلافل ميخريد . ميگفت هم سالم است هم ارزان . يك فلافل فروشی به نام جوادين در خيابان پشت مسجد بود كه از آنجا خريد ميكرد . شاگرد اين فلافل فروشی يك پسر با ادب بود . با يک نگاه ميشد فهميد اين پسر زمينه‌ی معنوي خوبی دارد . بارها با خود سيد علی مصطفوی رفته بوديم سراغ اين فلافل فروشی و با اين جوان حرف ميزديم . سيد علی ميگفت : اين پسر باطن پاكی دارد ، بايد او را جذب مسجد كنيم . برای همين چند بار با او صحبت كرد و گفت كه ما در مسجد چندين برنامه‌ی فرهنگی و ورزشی داريم . اگر دوست داشتی بيا و داخل اين برنامه‌های ما شركت كن . حتی پيشنهاد كرد كه اگر فرصت نداری ، در برنامه‌ی فوتبال بچه‌های مسجد شركت كن . آن پسرک هم لبخندی ميزد و ميگفت : چشم . اگر فرصت شد ، می‌یام . رفاقت ما با اين پسر در حد سالم و عليک بود . تا اينكه يک شب مراسم يادواره‌ی شهدا در مسجد برگزار شد . اين اولين يادواره‌ی شهدا بعد از پايان دوران دفاع مقدس بود . در پايان مراسم ديدم همان پسرک فلافل‌فروش انتهای مسجد نشسته ! به سيد علی اشاره كردم و گفتم : رفيقت اومده مسجد . سيد علی تا او را ديد بلند شد و با گرمی از او استقبال كرد . بعد او را در جمع بچه‌ها‌ی بسيج وارد كرد و گفت : ايشان دوست صميمی بنده است كه حاصل زحماتش را بارها نوش جان كرده‌اید . خلاصه كلی گفتيم و خنديديم . بعد سيد علی گفت: چی شد اينطرف‌ها اومدی ؟! او هم با صداقتی كه داشت گفت : داشتم از جلوی مسجد رد ميشدم كه ديدم مراسم داريد . گفتم بيام ببينم چه خبره كه شما رو ديدم . سيد علی خنديد و گفت : پس شهدا تو رو دعوت كردن . بعد با هم شروع كرديم به جمع آوری وسايل مراسم . يك كاله آهنی مربوط به دوران جنگ بود كه اين دوست جديد ما با تعجب به آن نگاه ميكرد . سيد علی گفت: اگه دوست داری ، بگذار روي سرت . او هم كاله رو گذاشت روی سرش و گفت : به من می‌یاد ؟ سيد علی هم لبخندی زد و به شوخی گفت : ديگه تموم شد ، شهدا برای هميشه سرت کلاه گذاشتند ! همه خنديديم . اما واقعيت همانی بود كه سيد گفت . اين پسر را گويي شهدا در همان مراسم انتخاب كردند . پسرک فلافل‌فروش همان هادی ذوالفقاری بود كه سيد علی مصطفوی او را جذب مسجد كرد و بعدها اسوه و الگوی بچه‌های مسجدی شد . نشرخوبیهاصدقه‌جاریه🌿:)

#انتظار از کودکی شنیدیم که امام غائبی داریم و باید منتظر آمدنش باشیم و چه جمعه ها که به ندبه نشستیم و ناله زدیم الی متی احار فیک یا مولای اما چه شد که واژه انتظار از زبان به قلبمان رسوخ نکرد ؟ شاید نمیدانستیم معنی انتظار را و کسی به ما نگفته بود چگونه میتوان ظهورش را به انتظار نشست 👈🏻در این چهار دقیقه به این مسئله مهم پرداخته میشود ✅ چگونه میتوان منتظر بود ؟؟ شاید انتشار این کلیپ بتواند دلی را به جمع منتظران آن یار سفرکرده بیافزاید ... 🌷اَلّلهُمـّ؏َجِّل‌لِوَلیِّڪَ‌الفَرَج‌َ‌واَقِمنابِخِدمَـتِه🌷

#صاحب‌جانم♥️ به ماه رویت قسم که جانا اگر که باشم گه ظهورت... 🌷اَلّلهُمـّ؏َجِّل‌لِوَلیِّڪَ‌الفَرَج‌َ‌واَقِمنابِخِدمَـتِه🌷

همیشه امیدتان به خدا باشد، نه بندگانش ؛ "امید" بستن‌ به غیر خدا مثل خانه "عنکبوت" است: سست و شکننده و بی‌ اعتبار .... خداوند به تنهایی کافی‌است. "التماس" به خدا جرأت است اگر برآورده‌ شود رحمت است اگر برآورده‌نشود حکمت‌است التماس به انسان خفت است اگر برآورده شود ، منت است اگر برآورده نشود ، ذلت است پس در همه‌ حال به‌"خداوند" اعتماد کنیم

لشكر امیرالمومنین على عليه السلام در جنگ جمل "پيروز" شد و جنگ خاتمه يافت. يكى از"اصحاب" علی علیه السلام كه‌ در نبرد جنگ‌ جمل حضور داشت عرض کرد: دوست داشتم "برادرم" اينجا بود و میديد چگونه خدا شما را بر دشمن"پيروز" نمود و او نيز خوشحال میشد و به اجر و پاداش نايل می‌گشت حضرت فرمود آيا قلب‌ و فكر برادرت با ما بود!؟ عرض کرد آرى‌. امیرمومنان عليه‌ السلام فرمود: بنابراين او نيز در اين جنگ همراه ما بوده بعد هم فرمود: نه تنها ايشان بلكه آنها كه در صلب پدران و در رحم مادران خود هستند ، اگر در اين نبرد ، با ما هم فكر و هم عقيده باشند ، همگى با ما هستند ، بزودى‌ پا به‌ جهان گذاشته و دین به وسيله آنان نيرو مى گيرد بحارالانوار ، جلد ۳۲، ص ۲۴۵ و جلد ۱۰۰ ، صفحه ۹۶

گاندی میگه : اگر جرأت زدن حرف "حق" رو نداری ، لااقل برای کسانی که حرف "ناحق" می زنند ، دست نزن ... ناپلئون‌ میگه: دنیا پراز تباهی است ، نه به خاطر وجود آدم های بد، بلکه به خاطر سکوت آدم های خوب وقتی "برنامه" شعبده‌بازی رو "نگاه" می‌ کنم متوجه "نکته" خوبی میشم؛ مردم‌برای کسی دست‌میزنن که گیجشون کنه، نه آگاهشون ...

پرچم آقا ابا عبدالله به نیابت از همه ی همسنگران

مراسم تشیع رفیقمون 😭😭😭😭

┅┄「پسرک‌فلافل‌فروش. . .!🌭🍔⃟🍓」┅┄ #Part_7 #پسرک_فلافل_فروش توی خيابان شهيد عجب گل پشت مسجد مغازه‌ی فلافل‌فروشی داشتم . ما اصالتاً ايرانی هستيم اما پدر و مادرم متولد شهر كاظمين می‌باشند برای همين نام مقدس جوادين ( ع ) را كه به دو امام شهر كاظمين گفته ميشود ، برای مغازه انتخاب كردم . هميشه در زندگی سعی ميكنم با مشتريانم خوب برخورد كنم . با آنها صحبت كرده و حال و احوال ميكنم . سال 1383 بود كه یک بچه‌ مدرسه‌ای مرتب به مغازه‌ی من مي آمد و فلافل می‌خورد . ُ اين پسر نامش هادی و عاشق سس فرانسوی بود . نوجوان خنده رو و شاد و پرانرژی‌ نشان ميداد . من هم هر روز با او مثل ديگران سالم و عليک ميكردم . يک روز به من گفت : آقا پيمان ، من ميتونم بيام پيش شما كار كنم و فلافل ساختن را ياد بگيرم ؟! گفتم : مغازه متعلق به شماست ، بيا . از فردا هر روز به مغازه می‌ آمد . خيلی سريع كار را ياد گرفت و استادكار شد . چون داخل مغازه‌ی من همه جور آدمی رفت و آمد داشتند ، من چند بار او را امتحان كردم ، دست و دلش خيلی پاک بود . خبال ام راحت بود و حتی دخل و پول های مغازه را در اختيار او ميگذاشتم . در ميان افراد زيادی كه پيش من كار كردند هادی خيلی متفاوت بود ؛ انسان کاری ، با ادب ، خوش برخورد و از طرفی خيلی شاد و خنده‌رو بود . كسی از همراهی با او خسته نميشد . با اينكه در سنين بلوغ بود ، اما نديدم به دختر و ناموس مردم نگاه كند. باطن پاک او برای همه نمايان بود . من در خانواده‌ای مذهبی بزرگ شده‌ ام . در مواقع بيکاری از قرآن و نهج البلاغه با او حرف ميزدم . از مراجع تقليد و علما حرف ميزديم . او هم زمينه‌ی مذهبی خوبی داشت . در اين مسائل با يكديگر هم کلام مي شديم .

┅┄「پسرک‌فلافل‌فروش. . .!🌭🍔⃟🍓」┅┄ #Part_8 #پسرک_فلافل_فروش به یاد دارم که به برخی مسائل دينی به خوبی مسلط بود . ايام محرم را در هيئت حاج حسين سازور كار ميكرد . مدتی بعد مدارس باز شد . من فكر كردم كه هادی فقط در تابستان ميخواهد كار كند ، اما او كار را ادامه داد ! فهميدم كه ترک تحصيل كرده است . با او صحبت كردم كه درس را هر طور شده ادامه دهد ، اما او تجديد آورده بود و اصرار داشت ترک تحصيل كند . كار را در فلافل‌فروشی ادامه داد . هر وقت ميخواستم به او حقوق بدهم نميگرفت ، ميگفت من آمده ام پيش شما كار ياد بگيرم . اما به زور مبلغی را در جيب او ميگذاشتم . مدتی بعد متوجه شدم كه با سيد علی مصطفوی رفيق شده ، گفتم با خوب پسری رفيق شدی . هادی بعد از آن بيشتر مواقع در مسجد بود . بعد هم از پيش ما رفت و در بازار مشغول كار شد . اما مرتب با دوستانش به سراغ ما می آمد و خودش مشغول درست کردن فلافل می‌شد . بعد ها توصيه های من كارساز شد و درسش را از طريق مدرسه‌ی دكتر حسابی به صورت غير حضوری ادامه داد . رفاقت ما با هادی ادامه داشت . خوب به ياد دارم که يک روز آمده بود اينجا ، بعد از خوردن فلافل در آينه خيره شد ميگفت: نميدانم براي اين جوش های صورتم چه كنم ؟! گفتم : پسر خوب ، صورت مهم نيست ، باطن و سيرت انسانها مهم است كه الحمد الله باطن تو بسيار عالي است . هر بار كه پيش ما می‌آمد متوجه مي شدم كه تغييرات روحی و درونی او بيشتر از قبل شده است . تا اينكه يک روز آمد و گفت وارد حوزه‌ی علميه شده ام ، بعد هم به نجف رفت . اما هر بار كه می آمد حداقل يكپک فلافل را مهمان ما بود . آخرين بار هم از من حلالیت طلبيد . با اينكه هميشه خداحافظی ميكرد ، اما آن روز طور ديگری خداحافظی كرد و رفت ... ‌‌···------------------···•♥️•···---------------

بعضی ها ، عجیب خوبند .. لبخندشـان را پیشت ، امانت می‌گذارند .. دلتنگ خنده هاتم حسن جان....😭😭😭

یا اباصالح‌ المهدی "دریاب"ما را و برایمان دعا کن تا از غیبت به در آییم و زنگار غفلت را بزداییم. "دعا" کن تا جام "معرفتت" را سر کشیم و مضطر در پی ات باشیم. برایمان دعا کن که‌تنها شما را الگوی زندگی‌خود قرار داده و از هرچه نا پاکی است به دور باشیم فرموده‌اند خدا را با زبانی که با آن گناه نکرده اید بخوانید. یعنی برای یکدیگر "دعا" کنید زیرا هیچ‌ کس با زبان دیگری گناهی مرتکب نشده است. و چه‌خوب میشود که این زبان لسان‌ گهربار امام زمان عجل الله‌تعالی فرجه‌ الشریف باشد

•┈┈••✾•◈◈◈◈◈◈◈◈◈•✾••┈┈• |•|این همه لاف زن و مدعی اهل ظهور پس چرا یار نیامد که کنارش باشیم ؟! سالها منتظر سیصد و اندی مرد است آنقدر مرد نبودیم که یارش باشیم .!! اگر آمد خبر رفتن ما را بدهید . . . بگمانم که بنا نیست کنارش باشیم •♡• #اللّهمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرَج •♡• •┈┈••✾•◈◈◈◈◈◈◈◈◈•✾••┈┈•

دَحو به معنای گسترش است، بعضی‌نیز آن را به‌معنای تکان دادن چیزی‌از محلِ اصلی‌اش تفسیر کرده‌ اند. منظور از دحوالارض گسترده شدن زمین ، این‌ است که: در آغاز ، تمام سطح زمین را آب های حاصل از " باران‌" ها فرا گرفته بود. این آب‌ها به تدریج در گودال‌ های زمین جا گرفتند و کم‌کم خشکی از زیر"آب" سر برآورد و روز به‌روز گسترده‌ و بیشتر شد. از طرف دیگر ، زمین در ابتدا به صورت پستی و بلندی و یا شیب تند و غیرقابل سکونت بود. بعدها باران‌ های سیلابی مداوم بارید ، ارتفاعات زمین راشستند و دره‌ها را گسترش داد. اندک اندک زمین‌هایِ مسطح وقابل استفاده برای "زندگی" انسان به‌ وجود آمد. این گسترده شدن دَحوالارض نام گذاری می شود.

بعضی آدم‌ها فکر می‌کنند اگر یک‌بار دیگر متولد شوند جورِ دیگری زندگی می کنند شاد و خوشبخت‌وکم اشتباه‌خواهند بود. "فکر" می کنند می‌توانند همه چیز را تازه و نو بسازند، محکم و بی نقص ... اما این حرف "حقیقت" ندارد اگر ما "جسارت" طور دیگری "زندگی" کردن را داشتیم، اگر قدرتِ تغییر کردن‌ را داشتیم، اگر "آدمِ" "ساختن" بودیم ، از همین جای زندگی‌مان به بعد را مى ساختيم ...

#سلام‌بر‌مهدی‌جان به گمانم عشق! همین احساس جبر است! جبرِ در دوست داشتنت #جبراختیاری

┅┄「پسرک‌فلافل‌فروش. . .!🌭🍔⃟🍓」┅┄ #Part_9 #پسرک_فلافل_فروش سال 1384 بود كه كادر بسيج مسجد موسی ابن جعفر ( ع ) تغيير كرد . من به عنوان جانشين پايگاه انتخاب شدم و قرار شد پايگاه را به سمت يك مركز فرهنگی سوق دهيم . در اين راه سيد علی مصطفوی با راه‌اندازی كانون شهيد آوينی كمک بزرگی به ما نمود . مدتی از راه اندازی كانون فرهنگی گذشت . يک روز با سيد علی به سمت مسجد حركت كرديم . به جلوی فلافل فروشی جوادين ( ع ) رسيديم . سيد علی با جوانی كه داخل مغازه بود سالم و عليک كرد . اين پسرک حدود شانزده سال سريع بيرون آمد و حسابی ما را تحويل گرفت . حجب و حيای خاصی داشت . متوجه شدم با سيد علی خيلی رفيق شده . وقتی رسيديم مسجد ، از سيد علی پرسيدم : از كجا اين پسر را ميشناسي ؟! گفت : چند روز بيشتر نيست ، تازه با او آشنا شدم . به خاطر خريد فلافل، زياد به مغازهاش ميرفتيم . گفتم : به نظر پسر خوبی می‌یاد . چند روز بعد اين پسر همراه با ما به اردوی قم و جمکران آمد . آن سفر بود كه احساس كردم اين پسر ، روح بسيار پاكی دارد . اما کاملا مشخص بود که در درون خودش به دنبال يک گمشده ميگردد ! اين حس را سال ها بعد كه حسابی با او رفيق شدم بيشتر لمس كردم . او مسيرهای مختلفی را در زندگي اش تجربه كرد . هادی راه های بسياری رفت تا به مقصد خودش برسد و گمشدهاش را پيدا كند . من بعد ها با هادی بسيار رفيق شدم . خدمات بسيار زيادی در حق من انجام داد كه گفتنی نيست . اما به اين حقيقت رسيدم كه هادی با همه‌ی مشکلاتی كه در خانواده داشت و بسيار سختی ميكشيد ، اما به دنبال گمشده درونی خودش ميگشت . ‌‌···------------------···•♥️•···------------------···

┅┄「پسرک‌فلافل‌فروش. . .!🌭🍔⃟🍓」┅┄ #Part_10 #پسرک_فلافل_فروش براي اين حرف هم دليل دارم : در دوران نوجوانی فوتباليست خوبی بود ، همه به او می ِ گفتند: ( هادی دل پيه‌‌رو ) هادی هم دوست داشت خودش را بروز دهد . كمی بعد درس را رها كرد و ميخواست با كار كردن ، گمشده‌ی خودش را پيدا كند . بعد در جمع بچه‌های بسيج و مسجد مشغول فعاليت شد . هادی در هر عرصه ای كه وارد ميشد بهتر از بقيه‌ كارها را انجام ميداد . در مسجد هم گوی سبقت را از بقيه ربود . بعد با بچه های هيئتی رفيق شد . از اين هيئت به آن هيئت رفت . اين دوران ، خيلی از لحاظ معنوی رشد كرد ، اما حس ميكردم كه هنوز گمشده‌ی خودش را نيافته . بعد در اردوهای جهادی و اردوهای راهيان نور و مشهد او را ميديدم . بيش از همه فعاليت ميکرد ، اما هنوز ... از لحاظ كار و درآمد شخصي هم وضع او خوب شد اما باز به آنچه ميخواست نرسيد . بعد با بچه های قديمی جنگ رفيق شد . با آنها به اين جلسه و آن جلسه ميرفت . دنبال خاطرات شهدا بود . بعد موتور تريل خريد ، براي خودش كسی شده بود. با برخی بزرگترها اينطرف و آنطرف ميرفت. اما باز هم ... تا اينكه پايش به حوزه باز شد . كمتر از يك سال در حوزه بود . اما گويی هنوز ... بعد هم راهي نجف شد . روح نا آرام هادی ، گمشده اش را در كنار مولایش اميرالمؤمنين ( ع ) پيدا كرد . او در آنجا آرام گرفت و براي هميشه مستقر شد...

خدایا صبر بده به قلبی که آشفته هست....

كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ... هر نفسی طعم مرگ را خواهد چشید زیاد‌ یادِ مرگ‌ کن، یاد جایی‌ که‌ ناگهان‌ در‌ آن‌ فرو‌ می افتی! ‌

بی رَنگِ رُخَت زَمانه زِندانِ مَن اَست دِل تَنگَم و ديدارِ تو دَرمانِ مَن اَست

الهی پایان جاده ی زندگی مون عاقبت به خیری باشه 🌱

#کلام‌خورشیدپشت‌ابر 🌹 🌤 #حضرت‌مهدی عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف: ✅️من برای اهل زمین أمن و أمانم همان گونه که ستارگان آسمان أمن و أمان اهل آسمانند. 🌼اِنّی اَمانٌ لِأَهلِ اِلأرضِ کما أَنَّ النُّجومَ اَمانٌ لِأَهلِ السّماء. 📚(بحار، ج ٧٨، ص ٣٨) 🌷اَلّلهُمـّ؏َجِّل‌لِوَلیِّڪَ‌الفَرَج‌َ‌واَقِمنابِخِدمَـتِه🌷

‍ 🌴«... در غیبت امامتان، چشم‌های اهل ایمان برای او اشک خواهد ریخت! در امواج حوادث واژگون خواهید شد؛ مثل واژگونی کشتی‌ها در امواج دریا... » هشدارهای امام صادق علیه السلام اشک‌های مفضل را جاری کرد. نگاه نگرانش دنبال چاره می‌گشت برای آن روزگار پر از تردید؛ خورشید تابیده بود به ایوان خانه. شنید که امامش فرمود: این آفتاب را می‌بینی؟ والله که امر ما از این آفتاب هم روشن‌تر است! 📚 الكافي، جلد‏1، ص 336.

#به‌یاد‌شهدای‌غواص‌کربلای۴💔 برای هر صندلی مدیران چند نفر شهید شده‌اند؟؟؟

🎞 خیلی مهم چگونه خبر سفید را به خبر سیاه تبدیل می‌کنند؟ 🎙 سیدکاظم روحبخش بسیار عالی و جذاب توضیح داده! پیشنهاد میکنم حتما ببینید و نشر بدید #جهاد_تبیین

⚫️چند روز است که دلتنگی‌های غروب را بدون وجودنازنینت سپری میکنیم و ناباورانه روزهایمان را به شب‌هایمان گره زده ایم و شب‌هایمان را به امید آن که هلال ماه گونه ات را یک بار دیگر در خواب به نظاره بنشانیم به صبح می رسانیم. طنین صدای دلنشینت همچنان در گوشمهایمان، مهربانیت در قلبمان و زیبایی چهره‌ات همیشه در یادمان هست. حسن جان....شادی روحش صلوات

┅┄「پسرک‌فلافل‌فروش. . .!🌭🍔⃟🍓」┅┄ #Part_11 #پسرک_فلافل_فروش مگر اين جوان لال نبود 😃!؟ دوستم خنديد و گفت: فكر كردي براي چي توي مسجد مي خنديديم. اين هادي ذوالفقاري از بچه هاي جديد مسجد ماست كه پسر خيلي خوبيه، خيلي فعال و در عين حال دلسوز و شوخ طبع و دوست داشتنيه شما رو سر كار گذاشته بود. يادم هست زماني كه جزء خادمان دوكوهه هم بوديم آنجا هم هادي دست از شيطنت بر نمي داشت. مثلاً، يكي از دوستان قديمي من با كت و شلوار خيلي شيك آمده بود دوكوهه و مي خواست با آب حوض دوكوهه وضو بگيرد هادي رفت كنار اين آقا و چند بار محكم با مشت زد توي آب! سر تا پاي اين رفيق ما خيس شد. يك دفعه دوست قديمي ما دويد كه هادي را بگيرد و ادبش كند ... هادي با چهره اي مظلومانه شروع كرد با زبان لالی صحبت كردن. اين بنده ي خدا هم تا ديد اين آقا قادر به صحبت نيست چيزي نگفت و رفت. شب وقتي به اتاق ما آمد، يك ِ باره چشمانش از تعجب گرد شد. هادي داشت مثل بلبل تو جمع ما حرف ميزد😂 ٭٭٭ در دوكوهه به عنوان خادم راهيان نور فعاليت مي كرديم. در آن ايام هادي با شوخ طبعي ها خستگي كار را از تن ما خارج مي كرد. يادم هست كه يك پتوي بزرگ داشت كه به آن مي گفت «پتوي اِجكت» يا پتوي پرتاب! كاري كه هادي با اين پتو انجام ميداد خيلي عجيب بود. يكي از بچه ها را روي آن مي نشاند و بقيه دورتادور پتو را مي گرفتند و با حركات دست آن شخص را بالا و پايين پرت مي كردند. يك بار سراغ يكي از روحانيون رفت. اين روحاني از دوستان ما بود. ايشان خودش اهل شوخي و مزاح بود. هادي به او گفت: حاج آقا دوست داريد روي اين پتو بنشينيد؟ بعد توضيح داد كه اين پتو باعث پرتاب انسان مي شود. حاج آقا كه از خنده هاي بچه ها موضوع را فهميده بود، عبا و عمامه را برداشت و نشست روي پتو. هادي و بچه ها چندين بار حاج آقا را بالا و پايين پرت كردند. خيلي سخت ولي جالب بود. بعد هم با يك پرتاب دقيق حاج آقا را انداختند داخل حوض معروف دوكوهه. بعد از آن خيلي از خادمان دوكوهه طعم اين پتو و حوض دوكوهه را چشيدند! شيطنت هاي هادي در نوع خودش عجيب بود. اين کارها تا زماني که پاي او به حوزه ي علميه باز نشده بود ادامه داشت. يادم هست يک روز سوار موتور هادي از بهشت زهرا (علیها السلام) به سوي مسجد بر مي گشتيم. در بين راه به يکي از رفقاي مسجدي رسيديم. او هم با موتور از بهشت زهرا (علیها السلام) بر مي گشت. همين طور که روي موتور بوديم با هم سلام و عليک کرديم. يادم افتاد اين بنده ي خدا توي اردوها و برنامه ها، چندين بار هادي را اذيت کرد. از نگاه هاي هادي فهميدم که مي خواهد تلافي کند! اما نمي دانستم چه قصدي دارد...😒😁 ‌‌···------------------···•♥️•···------------------···

┅┄「پسرک‌فلافل‌فروش. . .!🌭🍔⃟🍓」┅┄ #Part_12 #پسرک_فلافل_فروش راوی :مهدی ذوالفقاری((برادرشهید)) هادي بعد از دوراني كه در فلافل فروشي كار مي كرد، با معرفي يكي از دوستانش راهي بازار شد. در حجره ي يكي از آهن فروشان پامنار كار را آغاز كرد. او در مدت كوتاهي توانايي خود را نشان داد. صاحبكار او از هادي خيلي خوشش آمد. خيلي به او اعتماد پيدا كرد. هنوز مدت كوتاهي نگذشته بود كه مسئول كارهاي مالي شد. چك ها و حساب هاي مالي صاحب كار خودش را وصول مي كرد. آن ها آنقدر به هادي اعتماد داشتند كه چك هاي سنگين و مبالغ بالا را در اختيار او قرار مي دادند. كار هادي در بازار هر روز از صبح تا عصر ادامه داشت. هادي عصرها، بعد از پايان كار، سوار موتور خودش مي شد و با موتور كار مي كرد. درآمد خوبي در آن دوران داشت و هزينه ي زيادي نداشت. دستش توي جيب خودش بود و ديگر به كسي وابستگي مالي نداشت. يادم هست روح پاك هادي در همه جا خودش را نشان مي داد. حتي وقتي با موتور مسافركشي مي كرد. دوستش مي گفت: يك بار شاهد بودم كه هادي شخصي را با موتور به ميدان خراسان آورد. با اينكه با اين شخص مبلغ كرايه را طي كرده بود، اما وقتي متوجه شد كه او وضع مالي خوبي ندارد نه تنها پولي از او نگرفت، بلكه موجودي داخل جيبش را به اين شخص داد! از همان ايام بود كه با درآمد خودش گره از مشكلات بسياري از دوستان و آشنايان باز كرد. به بسياري از رفقا قرض داده بود. بعضي ها پول او را پس مي دادند و بعضي ها هم بعد از شهادت هادي ... من از هادي چهار سال بزرگ تر بودم. وقتي هادي حسابي در بازار جا باز كرد، من در سربازي بودم. دوران خدمت من كه تمام شد، هادي مرا به همان مغازه اي برد كه خودش كار مي كرد. من اين گونه وارد بازار آهن شدم. به صاحب كار خودش مرا معرفي كرد و گفت: آقا مهدي برادر من است و در خدمت شما. بعد ادامه داد: مهدي مثل هادي است، همان طور مي توانيد اعتماد داشته باشيد. من هم ديگر پيش شما نيستم. بايد به سربازي بروم. هادي مرا جاي خودش در بازار مشغول كرد. كار را هم به من ياد داد و رفت براي خدمت.... از آن دوران تنها خاطره اي كه دارم بازداشت هادي بود! هادي به خاطر درگيري در دوران خدمت با يكي از سربازان يك شب بازداشت شد. تا اين كه روز بعد فهميدند حق با هادي بوده و آزاد شد. هادي در آنجا به خاطر امر به معروف با اين شخص درگير شده بود. چند بار به او تذكر داده بود كه فلان گناه را انجام ندهد اما بي نتيجه بود. تا اينكه مجبور شد برخورد فيزيكي داشته باشد. بعد از پايان خدمت نيز مدتي در بازار آهن كار كرد اما بعد تصميم گرفت كار در بازار را رها كند! صاحب كار ما خيلي از اخلاق و مرام و صداقت هادي خوشش مي آمد. براي همين اصرار داشت به هر قيمتي هادي را پس از پايان خدمت نگه دارد. هادي اما تصميم خودش را به صورت جدي گرفته بود. قصد داشت به سراغ علم برود. مي خواست از فرصت كوتاه عمر در جهت شناخت بهتر خدا بهره ببرد. ‌‌···------------------···•♥️•···------------------···

┅┄「پسرک‌فلافل‌فروش. . .!🌭🍔⃟🍓」┅┄ #Part_13 #پسرک_فلافل_فروش ساکن نجف مي گفت: آدمي كه ساكن نجف شده نمي تواند جاي ديگري برود. شما نمي دانيد زندگي در كنار مولا چه لذتي دارد. هادي آنچنان از زندگي در نجف مي گفت كه ما فكر مي كرديم در بهترين هتل ها اقامت دارد! اما لذتي كه به آن اشاره مي كرد چيز ديگري بود. هادي آن چنان غرق در معنويات نجف شده بود كه نمي توانست چند روز زندگي در تهران را تحمل كند. در مدتي كه تهران بود در مسجد و پايگاه بسيج حضور مي يافت. هنگام حضور در تهران احساس راحتي نميكرد! يك بار پرسيدم از چيزي ناراحتي!؟ چرا اينقدر گرفته اي؟ گفت: خيلي از وضعيت حجاب خانم ها توي تهران ناراحتم. وقتي آدم توي كوچه راه ميره، نمي تونه سرش رو بالا بگيره. بعد گفت: يه نگاه حرام آدم رو خيلي عقب مي اندازه. اما در نجف اين مسائل نيست. شرايط براي زندگي معنوي خيلي مهياست. هادي را كه مي ديدم، ياد بسيجي هاي دوران جنگ مي افتادم. آنها هم وقتي از جبهه بر مي گشتند، علاقه اي به ماندن در شهر نداشتند. مي خواستند دوباره به جبهه برگردند. البته تفاوت حجاب زنان آن موقع با حالا قابل گفتن نيست! خوب به ياد دارم از زماني که هادي در نجف ساکن شد، به اعمال و رفتارش خيلي دقت مي كرد. شروع كرده بود برخي رياضت هاي شرعي را انجام مي داد. مراقب بود كه كارهاي مكروه نيز انجام ندهد. وقتي در نجف ساکن بود، بيشتر شب هاي جمعه با ما تماس مي گرفت. اما در ماه هاي آخر خيلي تماسش را کم کرد. عقيده ي من اين است که ايشان مي خواست خود را از تعلقات دنيا جدا کند. شماره تلفن همراه خود را هم عوض کرد. مي خواست دلبستگي به دنيا نداشته باشد. مي گفت شماره را عوض کردم که رفقا تماس نگيرند. مي خواهم از حال و هواي اينجا خارج نشوم. خواهرش مي گفت: هادي براي اينكه ما ناراحت نشويم هيچ وقت نمي گفت در نجف سختي کشيده، هميشه طوري براي ما از اوضاعش تعريف مي کرد که انگار هيچ مشکلي ندارد. فقط از لذت حضور در نجف و معنويات آنجا مي گفت. آرزو مي كرد كه روزي همه با هم به نجف برويم. يک بار در خانه از ما پرسيد: چطور بايد ماکاروني درست کنم؟ ما هم يادش داديم. طوري به ما نشان داد که آنجا خيلي راحت است، فقط مانده كه براي دوستان طلبه اش ماكاروني درست كند. شرايطش را به گونه اي توضيح مي داد که خيال ما راحت باشد. هميشه اوضاع درس خواندن و طلبگي اش را در نجف آرام توصيف مي کرد. وقتي به تهران مي آمد، آن قدر دلش براي نجف تنگ مي شد و براي بازگشت لحظه شماري مي کرد كه تعجب مي كرديم. فکر هم نمي کرديم آنجا شرايط سختي داشته باشد. هادي آن قدر زندگي در نجف را دوست داشت كه مي گفت: بياييد همه برويم آنجا زندگي کنيم. آنجا به آدم آرامش واقعي مي دهد. مي گفت قلب آدم در نجف يک جور ديگر مي شود. بعضي وقت ها زنگ مي زد مي گفت حرم هستم، گوشي را نگه مي داشت تا به حضرت علي (علیه اسلام) سلام بدهيم. او طوري با ما حرف مي زد که دلواپسي هاي ما برطرف و خيالمان آسوده مي شد. اصلاً فکر نمي کرديم شرايط هادي به گونه اي باشد كه سختي بكشد. فکر مي کردم هادي چند سال ديگر مي آيد ايران و ما با يک طلبه با لباس روحانيت مواجه مي شويم، با همان محاسن و لبخند هميشگي اش