سفر نامه ابن بطوطه؛از دو جهت بر ساير سفرنامه‌هاى اسلامى برترى دارد: ☘️اول از جهت وسعت دامنۀ سفر و محتوا آن بر داستان مسافرتى كه از طنجۀ مراكش شروع شده و به مصر، شامات، مكه، عراق و قسمت بزرگى از ايران، يمن، عمان، بلاد الروم، قسطنطنيه، دشت قبچاق، ماوراءالنهر، اندلس، نيجريه و غيره رسيده است. ☘️دوم از جهت صداقت او در بيان اوضاع و احوال ممالكى كه ديده است و ثبت و ضبط و تصوير رسوم و آداب و عادات مللى كه در اين خط سير طولانى، زندگى مى‌كرده‌اند، مى‌باشد. منبع:دانشنامه نور تنظیم:فاطمه میری طایفه فرد #سفرنامه #ابن_بطوطه @tarikh_j

اصفهان ابن‌بطوطه در سفرش به شهر اصفهان از این شهر چنین توصیف می‌کند که اهالی اصفهان مردمی خوش‌قیافه‌ اند. رنگ و چهره آنان سفید و روشن و متمایل به سرخی است. اصفهانی‌ها مردمانی گشاده‌دست ‌اند. هم‌چشمی و تفاخری که میان آنان در مورد اطعام و مهمان‌نوازی وجود دارد، منشأ حکایت‌های غریبی شده است. مثلاً اتفاق می‌افتد که یک اصفهانی رفیق خود را دعوت می‌کند و می‌گوید: بیا برویم نان و ماست باهم بخوریم. ولی وقتی او را به خانه می‌برد انواع غذاهای گوناگون پیش او می‌آورد و اصفهانی‌ها به این رویه خود مباهات زیاد می‌کنند. تنظیم:فاطمه میری طایفه فرد #سفرنامه #ابن_بطوطه @ tarikh_j

شیراز وی سپس از اصفهان به‌سوی شیراز حرکت می‌کند و درباره‌ی شهر شیراز در سفرنامه خود چنین می‌گوید: شیراز شهری است قدیمی و وسیع و مشهور و آباد، دارای باغ‌های عالی و چشمه‌سارهای پر آب و بازارهای بدیع و خیابان‌های خوب. در این شهر نظم و ترتیب عجیبی حکم‌فرماست. هر یک از اصناف پیشه‌وران در بازار جداگانه‌ای متمرکز هستند؛ و از افراد صنف‌های دیگر داخل آن وارد نمی‌شوند. شیرازی‌ها مردمانی خوش‌اندام ‌اند و لباس تمیز می‌پوشند. در مشرق زمین هیچ شهری ازلحاظ زیبایی بازارها و باغ‌ها و آب‌ها و... به‌پای دمشق نمی‌رسد مگر شیراز. این شهر در زمین مسطحی واقع‌شده است و گرداگرد آن را از هر سو باغ ها فراگرفته و پنج نهر از وسط شهر می‌گذرد، یکی از آن‌ها نهر معروف رکن‌آباد است که آب شیرین و گوارایی دارد. آب این نهر در زمستان گرم و در تابستان بسیار خنک است و سرچشمه آن در دامنه کوهی بنام قلیمه واقع‌شده است. مسجد بزرگ شیراز به نام مسجد عتیق یکی از وسیع‌ترین و زیباترین مساجد است. تنظیم : فاطمه میری طایفه فرد #سفرنامه #ابن_بطوطه @tarikh_j

ابن بطوطه تقریباً معاصر با مارکو پولو بود ولی بیش از سه برابر مارکوپولو راه پیمود. ابن بطوطه را می‌توان یکی از بزرگ‌ترین سیاحان تاریخ بشری محسوب کرد. این جهانگرد معروف مراکشی چهار یا پنج بار به ایران سفر نمود و در تمام سفرهای شرقی خود از زبان فارسی برای ارتباط با غیرعرب‌ها استفاده کرد. سفرهای او در دو سوی سواحل دریای فارس و شهرهای فارس از جمله شیراز، خوزیه (خوزستان)، تُستر (شوشتر)، تبریز و خراسان خواندنی است. درسفرنامه ابن بطوطه به کرّات از گستردگی زبان فارسی تا هند تاکید داشته است. تنظیم : فاطمه میری طایفه فرد #سفرنامه #ابن_بطوطه @tarikh_j

🍀دهلی مساحت این شهر زیاد و بسیار معمور است. دهلی فعلا از چهار شهر تشکیل می‌شود که در مجاورت هم و متصل‌به‌هم قرارگرفته، یکی را به همین نام دهلی می‌خوانند که از بنای هندویان و قسمت قدیمی شهر است. فتح دهلی در سال ۵۸۴ اتفاق افتاد. قسمت دیگر شهر را “سیدی” می‌نامند که دارالخلافه نیز خوانده می‌شود. قسمت سوم را تغلق‌آباد می‌نامند و آن را سلطان تغلق پدر پادشاه هند ساخته است. قسمت چهارم دهلی “جهان پناه” نام دارد که مخصوص سکونت محمدشاه، سلطان هند بود؛ که ما به حضور او می‌رفتیم. شهر دهلی بیست‌وهشت در دارد که آن‌ها را “دروازه” می‌نامند. تنظیم :فاطمه میری طایفه فرد #سفرنامه #ابن_بطوطه @tarikh_j

🍀اندلس به‌وسیله‌ی کشتی به اندلس یعنی سرزمینی که برای ساکنین و مسافران و مقیمان ثواب و اجر فراوان مقرر است رفتم. اولین شهری که از کشور اندلس دیدم جبل‌الفتح یا جبل‌الطارق بود. تنظیم :فاطمه میری طایفه فرد #سفرنامه #ابن_بطوطه @tarikh_j

🍀دمشق دمشق بهترین و زیباترین شهرهای جهان است که ادای حق آن را از قدرت و ضعف و بیان بیرون است. دراین‌باره سایه گسترده و آب سلسبیل که همچو مار در پیچ‌وخم کوچه‌ها فرو می‌پیچد و باغ‌هایی که نسیم جان‌بخش آن دل را زنده می‌سازد. در برابر نظارگان به خودآرائی می‌پردازد؛ و فریاد میزند اینک رامش گاه جهان و زیبایی آب در این شهر چندان است که پنداری که خاک آن از فراوانی آب به تنگ آمده و مشتاق تشنگی است. توگویی سنگ‌های سخت این شهر با تو سخن می‌گویند. تنظیم :فاطمه میری طایفه فرد #سفرنامه #ابن_بطوطه @tarikh_j

🍀 مشهد «از توس به مشهدالرضا (ع) آمدیم. نسَب او از این قرار است: علی بن موسی، الکاظم بن جعفر، الصادق بن محمد، باقر بن علی، زین العابدین بن حسین شهید بن امیرالمؤمنین، علی بن ابی طالب (ع). مشهد نیز شهری بزرگ و پرجمعیت است و میوه ها و آب ها و آسیاب های زیادی دارد. در این شهر، با طاهرمحمدشاه ملاقات کردم. عنوان طاهر به اصطلاح مردم آنجا، همان است که در مصر و شام و عراق، نقیب و در سند و هند و ترکستان، سیّد اجل می گویند. و نیز از مردم این شهر بود قاضی شریف، جلال الدین که او را در هندوستان ملاقات کردم و شریف علی و دو پسران او، امیر هندو و دولت شاه که از ترمد تا بلاد هند در مصاحبت من آمدند و همه مردمان نیکی بودند. مشهد مکرّم امام رضا (ع) قبه های بزرگ دارد. قبر امام در داخل زاویه ای است با مدرسه ای و مسجدی در کنار آن. این عمارت ها همه با سبکی بسیار زیبا ساخته شده و دیوارهای آن کاشی است. روی قبر، ضریحی [صندوقی] چوبی قرار دارد که سطح آن را با صفحات نقره پوشانیده اند. از سقف مقبره نیز قندیل های نقره آویزان است. آستان درِ قبّه هم از نقره است و پردۀ ابریشم زردوزی بر در آویخته. داخل بقعه با فرش های گوناگون مفروش گردیده. روبه روی قبر امام، قبر امیرالمؤمنین هارون الرشید واقع شده که آن هم صندوقی دارد و شمعدان ها و چراغ ها روی آن می گذارند. هنگامی که رافضیان [شیعیان] وارد بقعه می شوند، قبر هارون را به لگد می زنند و امام رضا (ع) را سلام می کنند.» تنظیم:فاطمه میری طایفه فرد #سفرنامه #ابن_بطوطه منبع: سفرنامه ابن بطوطه / ترجمه‌ی محمدعلی موحد / جلد ۱ / ص ۴۷۰ @tarikh_j