به‌نام‌او محل درآمد پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بعد از بعثت ۱ - اموال حضرت خدیجه (سلام الله علیها): حضرت خدیجه (سلام‌الله‌علیها) با اموال و ثروت خویش پیامبر صلی الله علیه و آله را در امر تبلیغ رسالت یاری داد. پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در این زمینه می‌فرماید: «هیچ مالی هرگز مانند مال خدیجه به من سود نرساند.»   اموال حضرت خدیجه (سلام‌الله‌علیها) تا سال هجرت (ماه ربیع الاول سال سیزدهم بعثت) باقی بود.   این کمک مالی در زمان‌های خاصی، مانند دوران محاصره شعب ابی‌طالب بسیار برای حضرت مفید بود. ۲ - هدایای مردمی: یکی از درآمدهای پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) هدایایی بود که مردم به آن‌ حضرت می‌دادند. به عنوان نمونه؛ یکی از عالمان یهودی به نام مُخَیریق که دارای اموال زیادی بود، وصیت کرد اموال ایشان به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) اختصاص دارد و هر گونه می‌خواهد در آن تصرف کند. هنگام ورود پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به مدینه، هفت باغ خود را به ایشان بخشید. این اموال در اختیار پیامبر قرار گرفت که اکثر صدقات پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در مدینه از این اموال بود.  ۳ - انفال، فیء، غنائم جنگی و خمس: در روایات، برخی از اموال را مختص به پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) می‌دانند. انفال، اموالی است که از دار الحرب بدون جنگ گرفته می‌شود. همچنین‌ سرزمینی که اهلش آن‌را ترک کرده و از آن هجرت می‌کنند، «فی‌ء» نامیده می‌شود، و میراث کسی که وارثی نداشته باشد، سرزمین و اموالی که پادشاهان به این و آن می‌بخشیدند- در صورتی که صاحب آن شناخته نشود-، بیشه‌زارها و جنگل‌ها و درّه‌ها و سرزمین‌های موات که همه اینها از آنِ خدا و پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و بعد از او برای کسی است که قائم مقام او است، و او آن‌را در هر راه که مصلحت خویش و مصلحت مردمی که تحت تکفل او هستند ببیند، مصرف خواهد کرد. در روایت دیگر وارد شده است که «غنائم بدر مخصوص پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بود»،   اما با وجود این‌که این اموال مختص به آن‌ حضرت بود، از روی تفضّل آن‌را در میان جنگ‌جویان تقسیم می‌کردند. همچنین طبق آیه «هر گونه غنیمتی - غنائم جنگی و غیر آن- به شما رسد، خمس آن برای خدا و برای پیامبر و برای ذی القربی و یتیمان و مسکینان و واماندگان در راه است»،   پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) می‌توانست مقداری از درآمد زندگی خویش را از این راه تامین کند. ۴ - مزارعه: از امام صادق (علیه‌السّلام) درباره مزارعه سؤال شد، و امام (علیه‌السّلام) فرمود: «... هنگامی که اهل خیبر نزد پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) آمدند، آن‌ حضرت سرزمین خیبر را به آنان تحویل داد تا آن‌را آباد کنند و نصف محصول آن متعلق به آنها باشد (و نصف دیگر برای پیامبر). البته مشخص است که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) تمام سود حاصله را در راستای مصارف شخصی خود هزینه نمی‌کردند، اما با این وجود، طبیعی بود که حضرت به‌ اندازه یکی از مسلمانان عادی از آن بهره جویند. ۵ - بازرگانی: با توجه به تجربه‌ای که آن‌ حضرت در زمان شرکت در کاروان تجاری حضرت خدیجه (سلام‌الله‌علیها) به دست آورده بود، گاهی به این کار نیز مبادرت می‌ورزید. در روایتی می‌خوانیم: روزی رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از منزل عائشه بیرون آمد و با مردی اعرابی روبرو گشت که ماده شتری همراه داشت و گفت: ‌ای محمّد! این شتر را از من می‌خری؟ حضرت فرمود: «آری، به چند می‌فروشی؟» گفت: به دویست درهم، … 👈 -----------❀❀✿❀❀--------- @tarikh_j

#ادامه ۶_ گله داری(چوپانی باواسطه):  پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) پس از بعثت، به صورت با واسطه شغل چوپانی انجام می دادند؛ واقدی در این‌باره می‌نویسد: «عیینه بن حصن به همراه چهل سوار بر شتران رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) شبیخون زده و آنها را به غنیمت گرفته است.»   این روایت نشان می‌دهد که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) شترانی داشت و به چوپان‌ها می‌دادند تا به چراگاه ببرند. ۷ - کشاورزی: پس از هجرت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به مدینه، مردم آن‌جا زمین‌هایی را در اختیار رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) قرار دادند و حضرت در آن زمین‌ها کشاورزی و باغبانی می‌کردند. در این‌باره روایاتی در دست است که به برخی از عملکردهای پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در مزارع و باغ‌ها اشاره می‌کند در حدیثی آمده است: «چیزی برای خدا محبوب‌تر از کشاورزی نیست و خداوند جز ادریس که خیاط بود، همه پیامبران را کشاورز مبعوث ساخته است.»   با توجه به این حدیث؛ همه پیامبران کشاورزی کرده و از حاصل دسترنج خویش امرار معاش می‌کردند.  ۸ - کارهای منزل: یکی از فعالیت‌های مهم اقتصادی برای تنظیم معاش، آن است که انسان برخی از کارهای خانه را به جای آن‌که به دیگران سپرده و دستمزدی به آنان پرداخت کند، خود متکفل آن شده و از این راه در هزینه‌ها صرفه‌جویی کند. در همین راستا پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نیز در کنار کارهای مهم رسالت و نیز برخی فعالیت‌های اقتصادی، جامه‌ خود را خودشان می‌دوختند، کفششان را وصله می‌کرد، به‌گونه‌ای که بیشتر کار آن‌ حضرت در خانه خیاطی بود و... 👌نتیجه: با توجه به نکات ذکر شده در مطلب فوق، می توان شغل پیامبر صلی الله علیه و آله پس از بعثت را بازرگانی و کشاورزی نام برد. و منبع درآمد ایشان؛ اموال حضرت خدیجه سلام الله علیها، مزارعه، خمس، فیء، انفال، غنائم جنگی و گله داری( چوپانی باواسطه) 📚منبع با ویرایش سایت اسلام کوئست، برگرفته از مقاله "محل درآمد پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) از چه راه‌هایی بوده و حضرتشان چگونه امرار معاش می‌کردند؟"     تنظیم: سرکار خانم محمدی -----------❀❀✿❀❀--------- @tarikh_j

در #ادامه برای بهتر رساندن مطلب بالا، کلمه اجیر معنا می‌شود. اجیر در لغت و اصطلاح: اجیر در لغت به معنی مزد گیر است.[۱] یعنی کسی که با گرفتن دستمزد برای دیگری کار می‌کند.[۲] در اصطلاح فقهاء عبارتست از: «الانسان الذی یُؤجر نفسه أویوجرهُ غیره للاشفاع من عمله و علی هذا یختص الاجیر بإجارة الاَعمال » انسانی است که خودش را اجاره می‌دهد یا غیر از خودش او را اجاره می‌کند تا از عمل او نفع ببرد بنابراین عنوان أجیر اختصاص به اجاره ی اعمال دارد، نه اعیان.[۳] جایگاه اجیر در باب اجاره: اجیر در باب اجاره از آن جهت بحث می‌شود که تمام شرایطی که در اجاره اعیان مثل خانه و ماشین و زمین لازم است (مثل اینکه متعاقدین بالغ باشند – عاقل باشند – منغعت حلال و مقصوده باشد اجرت باید مختص باشد. زمان معلوم باشد)؛ همه اینها در اجاره اشخاص لازم است. مثلاً اگر کسی، شخصی را اجیر کند تا برایش در امر قاچاق شراب، کار کند این اجاره باطل است و اجرت نیز حرام می‌باشد یا اگر زمان مشخص نباشد. اینجا اجاره باطل است. انواع اجیر: ۱-اجیر خاص ۲-اجیر مطلق ۳.۱ - اجیر خاص: کسی است که مستاجر وی را برای مدت معینی به کار گماشته است. تا خود اجیر مباشرتاً کار کند. اعم از اینکه مدت معین از حیث ابتدا و انتها، حقیقتاً معین و مشخص باشد یا در حکم معین باشد؛؛ نظیر آنکه اجیری را برای عمل معین اجیر می‌کند، که اول زمان کارش روز معیّن بوده و با او قرار می‌گذارد که کار را بدون سستی و تنبلی انجام دهد، تا تمام کند وچون عمل معین است و زمان انجام آن از دید عرف مشخص است با تعیین ابتدای آن در حکم تعیین حقیقی است. ۳.۱.۱ - اجیر شدن اجیر خاص برای غیر مستاجر: اگر اجیر خاص برای غیر کاری انجام دهد، که با حق مستاجر اول تنافی نداشته باشد. مثل خواندن صیغه عقد یا یاد دادن قرآن به دیگری در حال اشتغال: اینجا دو احتمال است. جایز نباشد، اگر چه عمل با حق مستاجر تنافی ندارد ولی زمان مال مستاجر است. و صرفاً منافع اجیر در این وقت باید صرف کار مستاجر گردد. پس حق ندارد بدون رضایت وی برای دیگری عملی انجام دهد. مجاز و مشروع باشد. قرائن و احوال دیگر شهادت می‌دهند که مستاجر از این گونه تصرفات و اعمال ناراضی نبوده و اجیر می‌تواند این کارها را انجام دهد. ۳.۲ - اجیر مطلق: اجیر معین از دو جهت (مباشرت و زمان) معین بود و اجیر مطلق می‌تواند از یکی یا هر دو جهت مطلق و رها باشد بنابراین اجیر مطلق آن است که جهت انجام عملی اجیر شده بدون اینکه در اجاره قید شده باشد، کار را خودش انجام دهد. ولی زمان مشخص شده است. مثل اینکه اجیر شده برای خیاط در روز جمعه. ولی زمان تحصیل متعلق اجاره، بدون تعین می‌باشد. مثلاً شخصی را اجیر می‌کند می‌گوید لباسم را بدوز فقط خودت ولی زمان را مشخص نمی‌کند در چند روز باید بدوزی. ۳.۲.۱ - اجیر شدن دوباره اجیر مطلق: اجیر می‌تواند برای دیگری کار انجام دهد. و اذن مستاجر اول لازم نیست، زیرا منفعتش در شخص معین یا زمان معین منحصر نیست.[۴و۵] ۴ - امین بودن اجیر: اجیر نسبت به مال مستأجر که در دست او است، امین به شمار می‌رود. بدین جهت، در صورت بروز نقص یا تلف مال- جز در صورتی که کوتاهی کرده یا بنا بر قول مشهور، بر او شرط ضمان شده باشد- ضامن نیست.[۶] ۵ - مالک شدن اجیر به اجرت: اجیر با عقد اجاره، مالک اجرت می‌شود.[۷] ۶ - به کارگیری اجیر بدون تعیین اجرت: به‌کارگیری اجیر بدون تعیین اجرت کراهت دارد و در صورت به کارگیری، مستحق اجرة المثل است.[۸] پانویس:  ۱.↑ فرهنگ المنجد (عربی بفارسی) ج۱، ص۸. ۲.↑ فرهنگ عمید، ص۹۲. ۳.↑ الموسوعة الفقهیه المسیره ج۱، ص۲۷۳.     ۴.↑ اللمعة الدمشقیه ص۱۴۱.    ۵.↑ الروضة البهیه فی شرح اللمعة الدمشقیة ج۴، ص۳۴۳-۳۴۴.    ۶.↑ مهذّب الاحکام ج۱۹، ص۹۸. ۷.↑ جواهر الکلام ج۲۷، ص۲۳۷.    ۸.↑ العروة الوثقی ج۵، ص۱۱۷.     📚منبع: فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۱، ص۲۸۵.     سایت پژوهه     تنظیم: سرکار خانم محمدی -----------❀❀✿❀❀--------- @tarikh_j

. نجمه صالحی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه عنوان کرد: ۳۱ خرداد ۱۴۰۳ آخرین مهلت ارسال آثار به چهارمین همایش ملی کتاب سال بانوان است. دبیر اجرایی چهارمین همایش کتاب سال بانوان اضافه کرد: تاکنون پنج انتشارات سمت، هاجر، معارف، خط مقدم و به نشر، آثار خود را برای دبیرخانه همایش ارسال کردند. ادامه‌ی خبر👇 https://hawzahnews.com/xcQFn 🌐 سایت همایش http://ketabebanovan.ir 🌐همایش‌ ملی کتاب‌سال‌بانوان https://eitaa.com/ketabbanvan02