باسلام گفتیم حرف شیعه اینه که علی ع از اول و همون موقع که ۱۳ ساله بود توسط خود پیامبر ص ، بعنوان وصیّ پیامبر انتخاب و برگزيده شد. بنابراین حتی اگر غدیر خم هم در کار نباشد، علی ع ، وصی پیامبر است. این روزی را که پیامبر اقوام خودش را دعوت کرد ، یوم‌الدار و یا یوم‌الانذار می‌نامند. حدیث یوم‌الدار از احادیث معروف و متواتر شیعه و سنّی است و همگی اون را قبول دارند. خب حالا معنی وصیّ چیه؟ آیا فقط به این معنیه که یکی بیاد به وصیتهای میت عمل کنه؟ اگر حتی به همین معنی هم باشد مهمترین وصیت پیامبر ، اطاعت از قرآن و اهلبیت بوده. حالا اهل سنت میگن خیلی از پیامبران یا وصی پیامبران بودند که خودشون کار سیاست را به دیگران سپردند و مثلا طالوت را مثال می‌زنند که توسط پیامبر وقت به عنوان حاکم و فرمانده برگزيده شد. پس پیامبر یا وصی پیامبر حتما نباید در راس حکومت باشه و میتونه مشاور باشه و اونی که میخواد در راس حکومت باشه فقط توسط رای اکثریت انتخاب میشه و میگن که ما ، علی ع را به عنوان وصی پیامبر قبول داریم. اما این دلیل نمیشه که وصی پیامبر ، در راس حکومت قرار بگیره. اینها خودشون را پایه‌گذار دموکراسی میدونند و معتقدند نظریات غرب در باب دموکراسی از اهل سنت گرفته شده. متاسفانه اینها اینقد نفهم هستند که نمیدونن طالوت حاکم کل نبود و یکی از فرماندهان بود که پیامبر وقت اون را بعنوان فرمانده معرفی کرده بود. یعنی طالوت خودش دست‌نشانده و جانشین پیامبر وقت و صدالبته بهترین فرد برای جانشینی اون پیامبر بود. خب حالا اگر فرض کنیم که حاکم باید با رای اکثریت انتخاب بشه، کدوم یکی از خلفای اهل سنت با رای اکثریت انتخاب شده؟ ابوبکر که با رای ده نفر از مهاجر و انصار انتخاب شد که در سقیفه بنی‌ساعده جمع شده بودند. آیا این ده نفر ، اکثریت مسلمانها بودند؟ کی و کِی و کجا به اینها نمایندگی داده شده بود؟ عمر هم که با وصیت ابوبکر خلیفه شد. چطور ابوبکر میتونه برای خودش جانشین انتخاب کنه ولی پیامبر نمیتونه؟ عثمان هم با تصویب یه هیات ۶ نفره که توسط عمر انتخاب شده بودند ، و البته زیر فشار و نظارت خود عمر ، انتخاب شد. این شد دموکراسی؟ این شد رای اکثریت؟ جالبه که از بین همه اینها ، فقط علی ع بود که بعد از مرگ عثمان ، با رای اکثریت که از همه بلاد اسلامی به مدینه اومده بودند ، خلیفه شد بطوریکه خود علی ع در نهج‌البلاغه می‌فرماید فشار جمعیت اونقدر زیاد بود که حسنِین ع نزدیک بود له شوند. در حالیکه این حسنِین ع اون موقع جوانان رشید و نیرومندی بودند. بعد ۱۴۰۰ ساله خودشون را درگیر معنای کلمه ولایت کرده‌اند و میگن که منظور پیامبر در غدیر خم از کلمه ولایت ، دوستی و مودت علی ع بوده ، نه خلافت او. ایها‌الناس والله بالله تالله علی ع در یوم‌الدار به عنوان وصی و جانشین پیامبر انتخاب شد . این انتخاب ۲۰ سال قبل از غدیرخم بود. خب ، اینم یه گریزی به نتیجهء جلسه یوم‌الدار. انشالله بقیه بماند برای فرداشب. @tarikhbekhanim

باسلام عرض شد که پیامبر اسلام ص با فرمان الهی مامور به آشکار کردن دعوت خود شد. در وهله اول اقوام و خویشان خودش را به اسلام دعوت کرد و در همین جلسات هم علی ع را بعنوان وصی و خلیفه خودش قرارداد. بعد از اون دیگه پیامبر علنا در کوچه و بازار و در مسجدالحرام ، با افراد صحبت می‌کرد و اهداف رسالت خودش را برای اونها توضیح میداد. نماز را هم در مسجدالحرام و به سمت کعبه اقامه میکرد و احکام اسلام را تبیین می‌نمود. روز به روز بر تعداد مسلمانها اضافه میشد. حالا دیگه پیامبر علنا به بت‌ها ایراد می‌گرفت و به اونها میتاخت و اونها را یه مشت موجود بی‌خاصیت و بی‌جان معرفی می‌کرد. بزرگان قریش که تمام درآمد و اعتبار و بزرگی‌شون در گرو حمایت و تر و خشک کردن این بتها بود خیلی ناراحت می‌شدند اما به موجب پیمان‌های قبیله‌ای، نمی‌توانستند به پیغمبر(ص) آسیب جانی برسانند؛ زیرا در این صورت با بنی‌هاشم درگیر می‌شدند و ممکن بود تیره‌های دیگر هم وارد کارزار شوند. به همین دلیل مخالفت آنان با پیامبر(ص)، از حدّ بدگویی و آسیب رساندن‌های جزئی بیشتر نبود، اما به نومسلمانان بی‌پناه، تا آنجا که می‌توانستند آسیب می‌رساندند. وقتی بزرگان قریش از افزایش شمار مسلمانان نگران شدند، پیش ابوطالب، عموی پیامبر(ص)، رفتند و از اون خواستند برادرزاده‌اش را از دعوتی که آغاز کرده، بازدارد. اونها از ابوطالب خواستند پیامبر را به آنان بسپارد تا او را بکشند و در عوض عمارة بن ولید را که جوانی زیبا و به اعتقاد آنان خردمند بود، بگیرد. ابوطالب نپذیرفت.این یه سنت جاهلی بود که شما میتونستی در قبال کسی که کُشتی یه جوان از قبیله خودت به اونها بدی. همچنین نقل شده که قریشیان از ابوطالب خواستند تا برادرزاده خود را از راهی که در پیش گرفته، بازدارد. ابوطالب سخنان آنان را با پیامبر(ص) در میان نهاد و پیامبر(ص) در پاسخ ، اون جملهء معروف را فرمود که میگه: «به خدا سوگند اگر خورشید را در دست راست و ماه را در دست چپ من بگذارند، از دعوت خود دست برنمی‌دارم تا این که خداوند مرا در این امر پیروز گرداند یا جانم را در این راه از دست دهم». اینها همه در سال‌های ۳ تا ۵ بعثت بود. توی این دو سال تعداد مسلمونها خیلی زیاد شد و مخصوصا افراد بی‌بضاعت و برده‌ها خیلی به پیامبر ایمان آوردند و لذا ظلم قریش به این بی‌پناهان خیلی زیاد شد و اونها را حسابی شکنجه میکردند. در بین این افراد بلال حبشی ، یاسر و همسرش سمیه و پسرش عماربن یاسر به واسطه شکنجه‌هایی که دیدند ، خیلی در تاریخ اسلام معروف شدند. بلال حبشی به واسطه این شکنجه‌ها تا آخر عمر آثاری روی بدنش بود. خانواده یاسر بوسیله بزرگان بنی‌مخزوم خیلی شکنجه می‌شدند. در این بین یاسر و همسرش سمیه که از سابقین در اسلام بودند ، زیر شکنجه ، شهید شدند و عمار با تقیه‌کردن از مرگ نجات پیدا کرد. این عماربن یاسر از نیکان روزگار و یکی از صحابه خاص پیامبر و حضرت علی ع بود و تا آخرین لحظه عمر کوچکترین انحرافی در دینش ایجاد نشد. این آقا وقتی که از شدت شکنجه نزدیک بود به شهادت برسه ، تقیه کرد و به ظاهر دست از اسلام کشید و بنی‌مخزوم او را رها کردند . وقتی آزاد شد پیش پیامبر اومد و اظهار اسلام کرد و آیه زیر در مورد او نازل شد: مَنْ كَفَرَ بِاللَّهِ مِنْ بَعْدِ إِيمَانِهِٓ إِلَّا مَنْ أُكْرِهَ وَقَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِيمَانِ وَلَٰكِنْ مَنْ شَرَحَ بِالْكُفْرِ صَدْرًا فَعَلَيْهِمْ غَضَبٌ مِنَ اللَّهِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ هر كس پس از ایمان آوردنش به خدا كافر شود [به عذاب خدا گرفتار آید]؛ مگر كسی كه به كفر مجبور شده [امّا] دلش مطمئن به ایمان است، ولی آنان كه سینه برای پذیرفتن كفر گشاده‌اند، خشمی سخت از سوی خدا بر آنان است و آنان را عذابی بزرگ خواهد بود. نحل - 106 این آیه یکی از مستندات شیعه برای مجاز بودن تقیه است. القصه در سال ۵ بعثت ، پیامبر که دیگه عرصه را بر مسلمانها خیلی تنگ دید ، دستور هجرت برخی از مسلمانها به حبشه را صادر کرد. در ضمن این سال ۵ بعثت ، سال تولد حضرت فاطمه س از وجود مقدس خدیجه س هم هست. مسلمانها طی دو مرحله به حبشه رفتند که مرحله اول یازده زن و مرد مسلمان و در مرحله دوم ۸۳ نفر به سرپرستی جعفر بن ابی طالب(برادر بزرگتر علی ع) به صورت مخفیانه مهاجرت کردند. قریش برای برگرداندن اونها به مکه، عمرو بن عاص و عبدالله بن ابی ربیعه را به حبشه فرستادند؛ اما نجاشی، پادشاه عادل و دیندار حبشه، با شنیدن سخنان جعفر بن ابی طالب از بازگرداندن مسلمانان خودداری کرد. عده‌ای از مسلمونها در حبشه از دنیا رفتند و بعضی هم دارای فرزند شدند. عبدالله بن جعفر شوهر حضرت زینب(س) که پسر جعفربن ابیطالب میشد در حبشه متولد شد. مهاجرین بعد از هجرت پیامبر به مدینه، به تدریج پیش و بعد از فتح خیبر نزد پیامبر(ص) بازگشتند.

این آقای نجاشی خیلی آدم خوبی بود و در طی این مدت با پیامبر مکاتبه داشت و نقل شده که در نهایت خودشم مسلمان شد. این کسانی را هم که قریش برای برگرداندن مسلمونها به حبشه فرستاد ، یکی عمرو عاص بود که همون آدم کثیفیه که تا آخر عمر کافر موند و در کنار معاویه به خیانت به اسلام ادامه داد. دیگری هم عبدالله بن ابی‌ربیعه بود که نقل شده توی حبشه ، عقرب آلتش را نیش زد و به روایتی همونجا از این ضایعه جانکاه به درک واصل شد.😏😏 داستانهای حبشه و وقایعی که هم برای مسلمونها اتفاق افتاد و هم برای قریشی‌ها ، از وقایع جالب تاریخ اسلامه که انشالله کتاب معرفی میکنم، خودتون بخونید. تا فرداشب... @tarikhbekhanim

یکی از منابع خیلی خوب برای مطالعه در مورد هجرت مسلمانان به حبشه @tarikhbekhanim

باسلام عرض شد که به دستور پیامبر در سال ۵ بعثت ، تعدادی از مسلمانان به حبشه مهاجرت کردند و شدیدا مورد استقبال پادشاه مسیحی مذهب حبشه قرار گرفت. در حبشه به پادشاهانشون می‌گفتند نجاشی. همانطور که در ایران می‌گفتند شاه و در روسیه می‌گفتند تزار و در مصر می‌گفتند فرعون و در روم می‌گفتند قیصر . القصه این نجاشی بعدها هم مراودات دوستانه با پیامبر داشت و یک بار هم یک کنیز برای پیامبر فرستاد. از سال ۵ به بعد مرتبا مزاحمتها و شکنجه‌های قریشیان بیشتر می‌شد تا اینکه در نهایت در سال ۷ بعثت تصمیم به حصر بنی‌هاشم گرفتند. داستان از این قرار بود که این ملعونین از خدا بیخبر، در صدد کشتن رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) برآمدند. خب حالا برای انجام این کار باید که بنی هاشم و در رأس اونها، ابوطالب راضی باشد. برای همین از ابوطالب خواستند تا دیه قتل پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) را دو برابر ، دریافت کنه و بعدش یه فرد غیر قریشی ، پیامبر را به قتل برسونه تا مشکلی پیش نیاد.ابوطالب به شدت با خواسته اونها مخالفت کرد و از بنی هاشم خواست تا داخل شعب ابوطالب بشن و از جان رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) دفاع کنند. یعنی اینکار به اختیار خودشون بود و برای این بود که بتونن از پیامبر محافظت کنند. حالا این شعب کجا هست؟ این شعب خیلی با مسجدالحرام فاصله نداشته و الان هم همون قسمت سفیدرنگ ورودی مسجدالحرام از سمت مسعی است که در اون دوره ، کوهای ابوقبیس و خندمه دور اون را گرفته بودند . این منطقه از قدیم متعلق به ابیطالب بود و لذا شعب ابیطالب نامیده می‌شد. حالا این پیشنهاد ابوطالب برای ورود به شعب ، برای این بود که حفظ جان پیامبر در اینجا راحت‌تر بود. خلاصه بنی‌هاشم هم ایثارگرانه ، پیشنهاد ابوطالب را لبیک گفتند و به جز ابولهب و ابوسفیان بن حارث بن عبدالمطلب ، همگی به شعب رفتند. قریشیان که خیلی از این حرکت ابوطالب ناراحت شدند ، در واکنش به این حرکت پیوندهای اقتصادی، اجتماعی، خانوادگی و ... را با بنی‌هاشم قطع کردند و در این باره پیمانی نوشتند و عهد بستند که هیچ گونه صلحی را از بنی هاشم نپذیرند و هیچ گونه رأفت و مراودتی با اونها نکنند، مگر زمانی که حاضر شوند رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) را به قریش تسلیم کنند تا او را بکشند.تازه بعدش که دریافتند که اصحاب رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) در حبشه در شهری با امنیت کامل استقرار یافتند و نجاشی هم از پناهندگان حمایت کرده ، عصبانی‌تر شدند و مجلسی تشکیل دادند و تصمیم گرفتند تا پیمانی بر ضد بنی هاشم و بنی عبدالمطلب منعقد کنند. بر این اساس که از اونها نه دختر بگیرند و نه به اونها دختر بدهند و هیچ معامله اقتصادی هم با اونها انجام ندهند مگر اینکه پیامبر را به اونها تحویل بدهند. یکی دیگه از دلایل امضای این پیمان نامه هم اسلام آوردن شخصیت های مهم قریش و به خصوص افراد ذی‌نفوذ بنی هاشم مانند حمزة بن عبدالمطلب بود. قریشیان از بیم اینکه مبادا دیگر بزرگان قریش هم به سرگذشت اینها مبتلا شوند، دست به امضا چنین پیمان نامه ای زدند. خلاصه اینکه این قرارداد نوشته شد و به امضای هشتاد نفر از بزرگان قریش رسید. نقل شده که اون موقع در کل عربستان ۱۷ نفر سواد خواندن و نوشتن داشتند و این قرارداد را یکی از قریشیها به نام منصور بن عکرمه بن عامر نوشت و بعدها دستش فلج شد. یه نقل قول دیگه هم میگه ، همه بنی‌هاشم به شعب نرفتند بلکه فقط فرزندان و خانواده عبدالمطلب رفتند. خب از اینجا دوره محاصره شعب ابیطالب شروع شد که انشالله فرداشب خدمت شما میگم. @tarikhbekhanim

باسلام عرض شد که پیامبر و بنی‌هاشم و یا به قولی بنی‌عبدالمطلب مدت سه سال در یک منطقه نزدیک مسجدالحرام که توسط کوهها محصور شده بود رفتند. این منطقه ، شعب ابیطالب نامیده میشه. انشالله همگی مکه مشرف بشوید و محل این شعب را که الان متصل به مسجدالحرامه ببینید. این شعب ابیطالب در دید مستقیم کفار بود و مرتب مراقبت میکردند که از بیرون ، مواد غذایی و یا فرد خاصی وارد شعب نشه. در بیرون شعب هم دائما مسلمانانِ دیگه را شکنجه میکردند و ارتباط مسلمانها با شعب هم قطع بود . اینها قصد داشتند که بنی‌عبدالمطلب را یا به واسطه قحطی بکشند و یا تسلیم کنند. اما اونها جانانه مقاومت کردند و از راههای معجزه‌اسا ، مواد غذایی وارد میکردند و حتی اون تعدادی‌شون که هنوز ایمان نیاورده بودند ، نهایت تلاش را برای حفظ جان پیامبر میکردند. یکی از اینها ، عباس ، عموی پیامبر بود که تا مدتها ایمان نیاورد ولی به شعب رفت و با پیامبر هم همکاری میکرد. حمزه ع و علی ع ، از جمله افرادی بودند که خیلی ایثارگری کردند و برای کاهش اثرات حصر بنی‌هاشم ، چندبار در تاریکی شب و با نهایت سختی چند گونی آرد به داخل شعب آوردند. خدیجه س در راه خرید این اقلام تقریبا تموم باقیمانده ثروتش را هم داد . این خانم ، که یکی از ثروتمندان جزیره‌العرب بود و چندکاروان تجاری داشت ،در سال ۱۰ که دیگه فوت کرد ، هیچ ثروتی براش باقی نمانده بود و در نهایت فقر و فاقه وفات کرد. تعدادی از مسلمانها که از بنی‌هاشم یا بنی‌عبدالمطلب نبودند مثل ابوبکر و عثمان هم در بیرون شعب ، سایر مسلمانها را ساپورت میکردند و شخص ابوبکر خیلی از برده‌ها که مسلمان میشدند را خریداری و اونها را آزادشون میکرد. خلاصه اینکه این شرایط ۳ سال طول کشید. از سال ۷ تا ۱۰ بعثت. سال ۱۰ سه تا اتفاق افتاد و در نهایت اینها از شعب خارج شدند. یکی اینکه ابوطالب عموی پیامبر و خدیجه س هردو به فاصله کوتاهی فوت کردند. و لذا سال ۱۰ بعثت را عام‌الحزن نامیدند. یعنی سال غم و اندوه و واقعا هم جا داشت که این اسم را روش بگذارند چراکه پیامبر در غم این دو بزرگوار خیلی غصه خورد و خودش را بی یاور دید. این دو نفر، ستونهای حمایت از پیامبر بودند و در غیاب این دو ، مشرکین جری‌تر شدند خصوصا اینکه بعد از فوت ابوطالب ، ابولهب رییس بنی‌هاشم شد که دشمن درجه یک پیامبر بود. یعنی اگر تاحالا ، بنی‌هاشم همگی پشت پیامبر بودند حالا دیگه این حمایت برداشته شده بود. بله یک مشت ابله در بین اهل‌سنت اومدند و خیلی تلاش کردند که بگن ابوطالب به پیامبر ایمان نیاورد و کافر از دنیا رفت. تمام گناه ابوطالب این بود که پدر حضرت علی ع بود. چرا یک بار در اثبات کفر ابوسفیان چیزی ننوشتند؟ چرا در اثبات کفر ابولهب چیزی نگفتند؟ چرا یکبار درباره ارتداد یزید و معاویه نگفتند؟ ای خاک بر دهان اون عالمی که از علم خودش در راه مبارزه بااسلام استفاده میکنه. ابوطالبی که کفیل پیامبر بود و او را از کودکی و یتیمی بزرگ کرد و زندگی خودش را درراه حمایت از پیامبر گذاشت ، کافره ولی ابوسفیان ملعون که تا آخرین لحظه کافر ماند و تا میتوانست با پیامبر مبارزه کرد و بالاخره در شب فتح مکه که دید شکست خورده و اگه ایمان نیاره کشته میشه ، با توسری ایمان اورد و فقط ۴ سال ایمان داشت و بعدش پیامبر فوت کرد ،مسلمانه؟ مگه پیامبر نفرمود أنا و كافِلُ اليَتيمِ کَهاتینِ في الجَنَّةِ یعنی من و کفالت‌کنندهء یتیم مثل این دو تا انگشتم در بهشت کنار هم هستیم؟ خب حالا ابوطالب که خود پیامبر را کفالت کرده میره جهنم و ابوسفیان ملعون فقط بخاطر اینکه پدر معاویه بوده میره بهشت؟ و اما اتفاق سوم که در سال ۱۰ افتاد ، خورده شدن عهدنامهء شعب توسط موریانه بود که انشالله فرداشب خدمت شما میگم. @tarikhbekhanim

باسلام خدمت اعضای محترم کانال این کلیپ در مورد شجرنامه انبیاء عظام که بحث اون را قبلا خدمت شما گفتم تازه به دستم رسید. کلیپ بسیار جالبی است. اگر میخواهید تاریخ‌دان خوبی بشوید خیلی شجرنامه باید حفظ باشید. مثل شجرنامه انبیا ، شجرنامه ائمه، شجرنامه برخی سادات معروف مثل سادات موسوی و برقعی و علوی و شریف و طباطبائی و رضوی و ... و شجرنامه بنی امیه و بنی‌عباس و ...

باسلام در مورد اینکه عهدنامه شعب ابیطالب چگونه از بین رفت و بر چه اساسی بنی‌هاشم از حصر شعب خارج شدند چندنظر هست. یه نظریه معتقده که این عهدنامه که در کعبه آویزون شده بود توسط موریانه خورده شد و از کل اون فقط عبارت بسمک‌اللهم که در ابتدای عهدنامه نوشته شده بود باقی ماند. این اتفاق قبل از فوت ابوطالب بوده و خود ابوطالب به توصیه پیامبر ص ، مامور شد که جریان را به مشرکین اطلاع بده. وقتی ابوطالب ، جریان را به مشرکین گفت ، مشرکین تعجب کردند که پیامبر چطور از این مسئله مطلع شده و لذا شرط گذاشتند که اگه این پیشگویی درست بود ، محاصره را بردارند. وقتی رفتند داخل کعبه و دیدند که پیشگویی پیامبر درست بوده ، مجبور شدند حصراقتصادی را بشکنند. خب حالا من یه توضیحی راجع به این عهدنامه بدم. این عهدنامه با کلمه بسمک‌اللهم شروع میشد یعنی به‌نام تو ای الله. قبلا خدمت شما عرض کردم که اعراب جاهلی ، الله را قبول داشتند و اسم بچه‌های خودشون را هم عبدالله و عبیدالله میگذاشتند ولی برای خدا شریک قائل بودند و این بتها را شریک خدا و یا واسطه بین خدا و خودشون کرده بودند و البته خدا را از همه بتها بالاتر میدونستند. و لذا به اونها مشرک میگفتند. خلاصه اینکه اعراب جاهلی نامه‌ها و عهدنامه‌های خودشون را با بسمک‌اللهم شروع میکردند و البته بعدها مسلمانها هم همینکار را میکردند ولی بعد وقتی سوره نمل نازل شد و مسلمانها دیدند که حضرت سلیمان، نامه خودش را با بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم شروع کرده ، اونها هم همینکار را کردند. خب نظریه دوم ، اینه که اصلا موریانه‌ای در کار نبوده بلکه تحریمها کم‌کم داشت بین اعراب اختلاف میانداخت. خیلی مراودات دوستانه بین قریش به هم خورده بود. پسر به پدر و پدر به پسر ایراد میگرفت که چرا اینطور شدیم؟ چرا نباید بگذاریم حرف بنی‌هاشم شنیده بشه؟ نقل شده ، یه شب ابوجهل، حکیم بن حزام را که برای خدیجه بار گندم می‌برد مانع شد. دیگران مداخله کردند و به سرزنش ابوجهل برخاستند. اندک‌اندک گروهی از کرده خود پشیمان گشتند و به طرفداری از بنی هاشم برخاستند که چرا بنی مخزوم(تیرهء ابوجهل) در نعمت به سر ببرند و پسران هاشم و عبدالمطلب در سختی بمانند. و سرانجام گفتند این عهدنامه باید باطل شود. این حرف ، عمومیت پیدا کرد و میرفت که یه جنگ درست بشه. بالاخره سران قریش که از محاصره نتیجه‌ای ندیده بودند مجبور شدند محاصره را بشکنند و بدین ترتیب ، قضیه تمام شد . دقت کنید ببینید این قضیه دقیقا در برجام هم اتفاق افتاد. اینقدر که آمریکا و اروپا به برجام نیاز داشتند ما نداشتیم. نظام تحریمها خودبخود داشت دچار فروپاشی میشد. دیگه چیزی نمونده بود که تحریم نکرده باشن. کشورهای مختلف از اینکه نمیتونستند باایران و شرکای ایران و چندتا کشور دیگه از جمله چین و روسیه مراوده تجاری کنند بشدت متضرر میشدند و لذا یه چراغ سبزی نشون دادند تا هم مجبور نباشند تحریمها را بردارند و هم به هدفشون که تسلیم کردن ایرانه برسن. یه مشت ابله خائن هم ترسان و لرزان با نیش باز و با لودگی تموم رفتند و اونها را در رسیدن به اهدافشون یاری کردند و بابت این خیانتشون هم کلی سکه گرفتند. در مسئله شعب ابیطالب ، قریش دید که اگر تحریمها را برنداره بین خودشون جنگ میشه و البته به هدفشون هم نمیرسن و لذا مجبور شدند تحریمها را بردارند و بعد بالاخره یه فکری به حال پیامبر بکنند. اما در برجام حتی تحریمها را هم برنداشتند و فقط قولش را دادند و اون عده نفهم زبان‌بلد دنیا ، گول خوردند و اساس کشور را با خطر بزرگی مواجه کردند. اینه که قبلا چندبار گفتم که اطلاع از تاریخ چراغ‌راه اطلاع از حال و آینده است. کسی که تاریخ ندونه ، ناخودآگاه تاریخ را تکرار میکنه. خب انشالله فرداشب جریانات سالهای ده تا ۱۳ بعثت که بشود ۵۰ تا ۵۳ عام‌الفیل را خدمت شما عرض میکنم. @tarikhbekhanim

باسلام در قسمت قبلی خدمت شما عرض کردم در سال دهم بعثت، ابوطالب فوت کرد بعد از مدتی خدیجه سلام الله علیها هم فوت کرد و پیامبر تنها موند. مورخین این دوره را ، غم‌انگیزترین دوره عمر پیامبر ص دونستند و همونطور که قبلا عرض شد ، خدیجه س محبوبترین همسر پیامبر بود و علیرغم اینکه سالها از پیامبر اسلام بزرگتر بود اما بعدها هیچکدوم از همسران پیامبر نتونستند جای او را پر کنند. بعداز اون ، پیامبر اندکی بیش از یکسال مجرد بود و زیربار ازدواج با کسی نمیرفت. بعد از اون با سوده بنت زمعه ازدواج کرد. این ازدواج به پیشنهاد اصحاب بود و سوده هم ، خانم مسنّ و عیالوار و تقریبا همسن پیامبر بود و پیامبر هم از او فرزندی نیاورد. این خانم ، قبلا همسر پسرعمویش ، سکران بن عمرو بود که هردو در هجرت به حبشه شرکت داشتند. حالا از اینجا به بعد چندتا نقل‌قول هست. یکی اینکه میگن شوهرش در حبشه تحت تاثیر مسیحیت قرار گرفت و مسیحی شد و لذا سوده از او جدا گردید و مدتی در حبشه ، حیران بود تااینکه رسول خدا به نجاشی نامه نوشت و سوده برای او فرستاده شد. نقل دیگه اینه که شوهر سوده در حبشه مسیحی نشد بلکه فوت کرد و سوده ، حیران و نامه و ازدواج و.... نقل دیگه اینه که سوده و همسرش مدتی بعد از هجرت به حبشه به مکه برگشتند و شوهرش در بدو ورود به مکه فوت کرد و خلاصه حیران و ازدواج و.... اینکه عرض کردم که سوده و شوهرش به مکه برگشتند داستانش این بود که وقتی مسلمانها در حبشه بودند ، شایع شد که مردم مکه همه توبه کردند و مسلمان شدند و پیامبر حاکم مکه شده و حالا میتونیم برگردیم. به نظر میرسه این شایعه را خود قریشیها در حبشه پخش کرده بودند تا اینها را به دام بندازند. خلاصه تعدادی از مهاجرین در حبشه ماندند و برخی هم ، بی‌خبر از همه‌جا به مکه بازگشتند و دوباره تحت شکنجه و آزار و اذیت قرار گرفتند. سوده بنت زمعه ، زن فداکار و مومن و بسیار عابد و زاهدی بود و از پیامبر ص هم حدیث، روایت کرده و علیرغم اینکه مسن بود اما بعدها به نقلی خیلی عمر کرد و در زمان معاویه و در سال ۵۴ هجری فوت کرد.با این حساب احتمالا بیش از صدسال عمر کرده. یه نقل دیگه هم هست که میگه سوده در زمان خلافت عمر از دنیا رفت. والله اعلم. سوده را در بقیع دفن کردند. و اما ازدواج بعدی پیامبر با عایشه بود. اغلب مورخین معتقدند که پیامبر بعد از ۴ سال زندگی با سوده ، با عایشه ازدواج کرد. عایشه تنها همسر باکره پیامبر بود و پیامبر از او هم فرزندی نیاورد. به طور کلی همانطور که قبلا عرض کردم ، پیامبر فقط از خدیجه س و بعدها هم از ماریه( که ام‌ولد بود)، صاحب فرزند شد . این عایشه دختر ابوبکر بود و به پیشنهاد خود ابوبکر ، با پیامبر ازدواج کرد. در مورد عایشه در تاریخ اسلام خیلی بحث و اختلاف‌نظر هست و اهل سنت هم خیلی روی عایشه حساس هستند.البته شاید علت این مسئله مطالبی باشه که انشالله در بحث وقایع بعد از فوت پیامبر عرض خواهم کرد. برخی از منابع معتقدند که عایشه بلافاصله قبل از هجرت با پیامبر ازدواج کرده و بعضی منابع هم معتقدند که سال ۲ هجری بوده. در مورد سن ازدواج عایشه اغلب منابع اهل سنت معتقدند که ۶ ساله بوده اما در ۹ سالگی به خانه پیامبر رفته. برخی منابع اهل سنت و اغلب منابع شیعه هم سن عایشه را بالاتر از ۹ سال و حتی تا ۲۷ سال هم گفته‌اند. در مورد استعداد عایشه و روایات زیادی که از اون صادر شده هم مطالب زیادی نقل شده ، اما به اعتراف خود اهل سنت عایشه در بسیاری از موارد سنت‌شکنی کرد و فرمان خدا در مورد نشستن زنان پیامبر در خانه و عدم دخالت در امور را رعایت نکرد و با رفتار خود باعث بروز فجایعی شد که هنوز آثار اون دامنگیر جهان اسلامه. خدا در این مورد میفرماید وَقَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَلَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّةِ الْأُولَىٰ ۖ و در خانه‌هایتان قرار و آرام گیرید، و [در میان نامحرمان و كوچه و بازار] مانند زنان دوران جاهلیت پیشین [كه برای خودنمایی با زینت و آرایش و بدون پوشش در همه‌جا ظاهر می‌شدند] ظاهر نشوید. احزاب - 33 انشالله در قسمت بعد در مورد تاریخ اسلام در فاصله سالهای ۱۱ بعثت تا هجرت پیامبر به مدینه ، توضیح خواهم داد. @tarikhbekhanim

با سلام عرض شد که بعد از فوت ابوطالب ، ابولهب ، رییس تیرهء بنی‌هاشم شد. این ملعون ، برادر ابوطالب و عموی پیامبر و اسم اصلی اون عبدالعُزّی بود که به خاطر اینکه صورت برافروخته‌ای داشت به ابولهب معروف شده بود. خودش و همسرش به همراه ابوسفیان و ابوجهل و تعدادی دیگه از به اصطلاح بزرگان مکه ، در آزار و اذیت پیامبر چیزی کم نگذاشتند. البته آزار و اذیتهای ابولهب و همسرش به قدری زیاد بود که یه سوره مجزا راجع به این دو نفر نازل شد و چون این سوره حتی وِرد زبان بچه‌ها هم شده بود ، کینه ابولهب به پیامبر خیلی زیادتر شد بطوریکه بلافاصله بعد از فوت ابوطالب ، ابولهب پیامبر را از بنی‌هاشم اخراج کرد و به اصطلاح رابطه خویشاوندی پیامبر با بنی‌هاشم را قطع نمود. پیامبر دیگه در مکه امنیت جانی نداشت. چراکه در نظام قبیله‌ای ، هرکس باید به طریقی به یه قبیله بزرگ متصل باشه وگرنه اگر تنها بود و به جایی وصل نبود هرکس میتونست اون را به بردگی بگیره و اسیر خودش کنه. این قانونی بود که در کل سرزمین حجاز جاری بود. اینجا بود که پیامبر رفت به دنبال یه سری پشتیبان در خارج از مکه و برای اینکار قبیله ثقیف در طائف را که نزدیک مکه بود انتخاب کرد. این قبیله همونی هست که بعدها ، مختار ثقفی از اون پا گرفت. القصه پیامبر به طائف رفت و با رئیس قبیله ثقیف صحبت کرد و رسالت خودش را اعلام نمود. رییس این قبیله که عبدیالیل نام داشت به همراه برادران و پسرانش به شدت با پیامبر مخالفت کردند و پیامبر را از طائف اخراج کردند و در بین راه ، مردم و کودکان طائف خیلی ایشون را اذیت کردند. یادتون باشه که در طول تاریخ پیامبران یکی‌یکی نزد مردم میرفتند و اونها را به خداپرستی و سعادت راهنمایی میکردند و اونها به پیامبران سنگ میزدند و اونها را تکذیب میکردند و یا به قتل میرسوندند و بازهم پیامبران در حق اونها دعا میکردند و دست از هدایت اونها برنمیداشتند. همین الان هم یه محفل قرآنی به پا میکنیم. جایزه هم میدیم ، شام هم میدیم ، سرویس ایاب و ذهاب هم میگذاریم که به توصیه دین عمل کنیم. قرآن بخونیم و قرآن بشنویم. اما نتیجه چی میشه؟ یه خواننده دوزاری هم میاد یه کنسرت شیطانی میگذاره نفری ۱۰۰ تا ۵۰۰ هم میگیره تا لب‌خونی کنه . کلی هم باید بشینی تا منت سرت بگذاره از پشت پرده بیاد بیرون و بخونه. برای هرکاری اعم از پذیرایی و چای و قهوه هم باید پول بدی . اما استقبال از اون ببینید چطوره؟ این ربطی به این نظام و اون نظام نداره و تا تاریخ بوده همینجور بوده . چرا که شیطان خوشی نقد و البته موقت بهت میده و دین وعده نسیه و البته ابدی. خب عقل مصلحت‌طلب کدوم را انتخاب میکنه؟ اینه که در طول تاریخ همیشه اهل حق در اقلیت بودند و اهل باطل در اکثریت. خلاصه اینکه پیامبر از طائف خارج شد و با بدن مجروح به باغی پناه آورد و در اونجا با شخصی به نام عداس برخورد کرد و این شخص مسلمان شد و خیلی به پیامبر رسیدگی کرد. بعدش پیامبر به سمت مکه راه افتاد و دو روز درراه بود تا به مکه رسید. حالا پیامبر میخواست وارد مکه بشه. اینجا بود که نیاز به جوار داشت. چرا که پیامبر را از قبیله بیرون کرده بودند و برای ورود به مکه باید در جوار و پناه کسی باشه. لذا اول طبق قانون شرع ، نیت عمره کرد و بعد از اون یکی را نزد "مطعم بن عدی" فرستاد و تقاضای جوار نمود و او نیز تقاضای رسول خدا را پذیرفت و رسول خدا وارد خانه‌اش شد و فردا برای طواف و سعی به مسجدالحرام رفت. مطعم و فرزندانش مسلح با پیامبر ص وارد مسجدالحرام شدند، ابوسفیان از دیدن چنین منظره‌ای خیلی ناراحت شد و پیامبر بعد از انجام مراسم روانه منزل شدند. حالا انشالله فرداشب راجع به این مطعم توضیح میدم. @tarikhbekhanim

باسلام عرض شد که پیامبر از قبیله‌اش طرد شد و لذا برای ورود به مکه نیاز به شخصی داشت که پشتیبان او باشد وگرنه اگر قریشیان او را می‌کشتند هیچ خونخواهی نداشت. این نوع پشتیبان را در زبان عربی جوار می‌گویند. جوار پیامبر در اون روز شخصی شد به نام مطعم بن عدی. این آقا بت‌پرست بود و هیچوقت هم ایمان نیاورد و خودش از بزرگان و اشراف قریش و رئیس طایفه بنی‌نوفل بود ، اما همیشه یه حس جوانمردی و فتوت توی وجود اون بود و لذا پیامبر در این برهه زمانی پیش اون رفت. البته بعضی وقتها هم سخنگوی قریش در مبارزه بااسلام میشد. مطعم در حمله ابرهه به مکه ، جوان بود و همراه با عبدالمطلب نزد ابرهه رفت و در کنار عبدالمطلب بود. در محافظت از قریش در هنگام خروج از مکه و پناه بردن به کوهها در حمله ابرهه نقش داشت. در هنگام رفتن قریش به پیش ابوطالب برای اینکه ابوطالب ، پیامبر را بدهد تا بکشند و به جای اون عمّاره بن ولید را به فرزندی بگیرد هم حضور داشت و سخنگوی قریش بود. در قضیه شعب ابیطالب ، به بنی‌هاشم کمک می‌کرد و خیلی در نقض عهدنامه شعب ، تلاش کرد. وقتی هم که پیامبر در جوار مطعم قرار گرفت ، خودش لباس رزم پوشید و به همراه پسرانش پیامبر را دوره کردند و به مسجدالحرام آوردند تا عمره به جا بیاورد در حالیکه پیرمردی نود ساله شده بود. مطعم در اوخر عمر نابینا شد و در سال ۲ هجری در مکه در حال کفر، وفات کرد . پیامبر وقتی که خبر فوت او را شنید خیلی به مدح وی پرداخت اما اینکه به طلب آمرزش برای او هم اقدام کرده یا نه چیزی نیافتم. و اما مدتی بعد از اینکه پیامبر در جوار مطعم قرار گرفت ، مراسم حج سال۱۲ بعثت آغاز شد. در این مراسم شخصی به نام اسعد بن زُراره به همراه چند نفر ، از مدینه ، خدمت پیامبر رسیدند. این آقای اسعدبن زراره ، سال قبلش یعنی سال ۱۱ بعثت ، که تازه بنی‌هاشم از شعب خارج شده بودند ، برای حل اختلاف اوس و خزرج در یثرب ، به مکه اومده بود و به دنبال یه حَکَم می‌گشت تا به یثرب بیاد و بین اوس و خزرج ، آشتی برقرار کنه. چرا که عقلای حجاز در مکه و در بین قریشیها بودند. توی مکه آوازه مردی را شنید که برای ایجاد صلح و دوستی بین مردم ، حرفهای زیادی داره و حرفهاش دل آدم را میلرزونه و اسم اون محمد ص هست. این آقا با دوستانش ، نزد پیامبر اومد و با شنیدن سخنان پیامبر مسلمان شد و مدتی پیش پیامبر موند و آداب اسلامی را یاد گرفت و به یثرب برگشت و خودش هم چندنفر را مسلمان کرد و حالا سال ۱۲ بعثت همراه با یه جمعیتی به حج اومدند و با پیامبر دیدار کردند. این دیدار در کوه‌های اطراف مکه انجام گرفت و اینها که ۱۲ نفر بودند در اونجا با پیامبر عهد و پیمان بستند که این عهدنامه شامل فقط ۵ بند بود که عبارتند از در پرستش خدا شریکی برای او نگیرند. دزدی و زنا نکنند. فرزندان خود را نکشند. بهتان نزنند. رسول خدا(ص) را در آنچه به خیر و صلاح است نافرمانی نکنند. از اونجایی که این پیمان ، در یه تنگه از کوه منا ، بسته شد و تنگه به عربی میشه عَقَبه و لذا اسم این پیمان شد پیمان عقبه اول. و چون توی مفاد این پیمان حرفی از جنگ نبود اسم دیگرش شد بیعت‌النساء. بعدش که اینها می‌خواستند به یثرب برگردند ، پیامبر ، یکی از اصحاب خودش به نام مصعب بن عُمیر را که از سابقین در اسلام و از مهاجرین به حبشه بود دنبال اونها به یثرب فرستاد تا نماز و قرآن و آداب دین را به اونها یاد بده. مصعب در اونجا ، فعالیت بسیار مثبتی داشت و بین اوس و خزرج صلح برقرار کرد و تعداد زیادی را مسلمان کرد. این آغاز فصل جدیدی در تاریخ اسلام هست که انشالله فرداشب خدمت شما میگم. @tarikhbekhanim

🦚کانال داستانهای عرفانی. @dastanerfani داستانهای ادبی ، عرفانی ، عقیدتی 📚دور هم داستانهای زیبای ادبی عرفانی بخوانیم. @dastanerfani 🌅داستانهای ادبی عرفانی خود را به آیدی بنده(@arefaneh53) ارسال کنید تا به نام خودتان منتشر شود. @dastanerfani

باسلام در قسمت قبلی عرض شد که حدود ۱۲ نفر از شهر یثرب به مکه آمدند و با پیامبر دیدار کردند و بیعت عقبه اول را بستند که مبتنی بر ۵ بند در رعایت احکام اسلام بود. اینها قبلا در یثرب مسلمان شده بودند و حالا فقط برای ملاقات با پیامبر و پیمان بستن آمده بودند. بعدش هم همراه با صحابی جلیل‌القدر پیامبر یعنی مصعب بن عمیر به یثرب برگشتند. مصعب در یثرب ، خیلی تاثیر مثبت داشت و خیلی‌ها را مسلمان کرد. یکی از دلایلی که یثربی‌ها خیلی زود اسلام را پذیرفتند و به اصطلاح مسلمان شدند ، پیش‌آگهی‌هایی بود که يهوديها می‌دادند. قبلا عرض شد که يهوديها پیامبر و اجداد پیامبر را خیلی خوب می‌شناختند و می‌دانستند که از مکه و از بین قریش مبعوث می‌شود و ادامه کارش در یثرب (مدینه) است و لذا همگی در اطراف یثرب در قلعه‌های مستحکم ، سکنی گزیده بودند تا در صورت ظهور پیامبر به جنگ با او بپردازند. چرا یهودیان اینکار را کردند و چرا علاقمند به جنگ با پیامبر بودند؟ حقیقت امر این استکه پیامبرکُشی و تکذیب پیامبران از ویژگی‌های منحصر به فرد یهود بود و اینها از سالها قبل مشخصات پیامبر آخرالزمان را میدونستند و برای قتل اون برنامه‌ریزی کرده‌بودند و مردم یثرب هم اینها را از زبان يهوديها فهمیده بودند و وقتی پیامبر را ملاقات کردند و این مشخصات را در پیامبر دیدند خیلی زود به او ایمان آوردند. القصه ، روابط اوس و خزرج که سالهای سال بسیار تیره بود و مرتب با هم جنگ میکردند با پیمان عقبه اول به صلح و دوستی تبدیل شد و این مسئله ، مردم یثرب را به اسلام علاقمند کرد به‌ طوریکه سال بعد یعنی سال ۱۳ بعثت ، هفتاد نفر از اینها در مراسم حج حاضر شدند و شبانه در همان محل عقبه با پیامبر ملاقات کردند و پیمان دیگری بستند که پیمان عقبه دوم نامیده میشه. این پیمان مشتمل بر دفاع از پیامبر و آل‌پیامبر هم بود و یثربی‌ها متعهد شدند که همانطور که از زن و فرزند خود دفاع می‌کنند از پیامبر و خانواده‌اش هم حمایت کنند. پیامبر هم ۱۲ نفر از بین این ۷۰ نفر انتخاب کرد و اونها را رهبران و نقیبان یثرب قرار داد تا در یثرب برای اسلام تبلیغ کنند. یک نکته در پایان بگویم و آن اینستکه اهل یثرب اگرچه بر پیمان عقبه دوم استوار بودند ولی بعد از وفات پیامبر چندین بار این پیمان را شکستند و از خانواده پیامبر دفاع نکردند و یکی از استدلال‌های شیعه برای ظلم به اهل‌بیت همین پیمان‌شکنی اهل یثرب بود. نمونه بارز این پیمان شکنیها سقیفه و کربلا بود. انشالله فردا شب در مورد علل هجرت پیامبر توضیح خواهم داد. @tarikhbekhanim

باسلام در قسمت قبلی عرض شد که به واسطه پیمان‌های عقبه اول و دوم که در سال‌های ۱۲ و ۱۳ بعثت رخ داد، تعداد زیادی از مردم یثرب مسلمان شدند و پیامبر هم به تدریج ، تعدادی از مسلمانان مکه را به مدینه می‌فرستادند تا از شر آزار مشرکان مکه رها بشن. مریم یثرب ، خیلی از این مهاجرین مکه ، استقبال کردند و واقعا در پذیرایی از اونها سنگ تمام گذاشتند. تا اینکه در اواخر سال ۱۳ بعثت ، مشرکین مکه که از اوضاع یثرب هم مطلع شده بودند ، به این نتیجه رسیدند که تنها راه سرکوب این نهضت پیشرونده ، قتل پیامبره و تا پیامبر کشته نشه این خطر وجود داره که کل حجاز بر علیه قبیله قریش متحد بشن. با این اوصاف مشرکین ،در ابتدای سال ۱۴ بعثت، در دارالندوه، جلسه‌ای برقرار کردند؛ سپس از هر طایفه‌ای، افرادی انتخاب شدند تا در مورد رسول الله(ص) تصمیم بگیرند. نقل شده که یه پیرمردی جلوی در ایستاده بود و هنگامی که می‌خواستند داخل دارالندوه شوند، گفت: مرا هم به داخل ببرید. گفتند: تو که هستی‌ای پیرمرد؟ گفت: من پیرمردی از قبیله بنی مُضَر (و بنابر برخی نقل‌ها پیرمردی از اهل نجد) هستم و نظری دارم که شما را به آن راهنمایی می‌کنم. بعدش همگی وارد شدند و نشستند و به مشاوره پرداختند، در حالی که پیرمرد هم نشسته بود. پس از بحث و نظر قرار گذاشتند که رسول الله را اخراج کنند. پیرمرده گفت: این رأی خوبی نیست، اگر او را اخراج کنید، افرادی را جمع می‌کند و با شما خواهد جنگید. گفتند: راست می‌گی، این رأی خوبی نیست. برای همین با هم مشورت کردند و قرار گذاشتند که پیامبر را حبس کنند. پیرمرده گفت: این رأی خوبی نیست، اگه اینکار را بکنید، از آنجا که محمد(ص) مردی شیرین‌زبان است، فرزندان و بردگان شما را به‌تدریج فاسد می‌کنه و اگر برادر و فرزند و همسر شما را فاسد کنه، حبس وی چه فایده‌ای خواهد داشت؟ بعدش با هم مشورت کردند و گفتند پس چه خاکی تو سرمون بکنیم ؟ پیرمرده گفت قتل!!! قریشیها از قتل پیامبر میترسیدند چرا که درسته که رییس بنی‌هاشم ، ابولهب شده بود و خودش اصرار بر قتل پیامبر داشت ولی دو نفر این وسط بودند که کل قریشیها از اونها میترسیدند و میدونستند از پس این دوتا بر نمیان . یکی وجود مقدس حضرت حمزه سیدالشهدا بود و یکی هم شیر بیشهء توحید و یکتاپرستی ، امیربیان، وصی پیامبر ، خیرالاوصیا ، علی مرتضی روحی فداه علیه‌السلام. لذا با راهنمایی همون پیرمرده تصمیم گرفتند که وی را به قتل برسانند و برای این کار جوانانی را از هریک از طوایف انتخاب کنند که با شمشیر آن حضرت را بکشند بنا بر برخی نقل‌ها اون پیرمرده ابلیس بوده است. این ملعون ، گفت اگه از هر قبیله یه نفر انتخاب شه و همگی در قتل پیامبر شرکت کنند ، دیگه مگه علی ع و حمزه ع از پس همهء قبائل برمیان؟ مشرکین مکه ، نظر این ملعون ابدی را پذیرفتند و قرار شد این کار را بکنند. خلاصه با فراهم کردن سازوکار مناسب در شب اول ربیع‌الاول سال ۱۴ بعثت ۴۰ نفر از ۴۰ طایفه مکه و حتی اطراف مکه ، با نظارت ابولهب و ابوجهل و ابوسفیان و یه سری دیگه از این ابوهای بی‌خاصیت خانه پیامبر را محاصره کردند تا در اواسط شب به خانه هجوم برده و پیامبر را به قتل برسانند که انشالله جریان اون را فرداشب خدمت شما عرض میکنم. @tarikhbekhanim

باسلام عرض شد که مشرکین مکه قرار گذاشتند در شب اول ماه ربیع‌الاول ، جمیعا به خانه پیامبر حمله کرده و او را به شهادت برسانند. به این شب اصطلاحا لَیلَةُ‌المَبیت می‌گویند. چرا که در این شب ، علی ع به جای پیامبر و در بستر پیامبر خوابید. کلمه مَبیت از بیت گرفته شده و به معنی شب در خانه ماندن است. کلمه بیتوته هم از همین ریشه است. القصه وقتی مشرکین تصمیم به قتل پیامبر گرفتند ، خداوند دستور هجرت به یثرب را صادر کرد و آیاتی در این رابطه نازل شده که به مقتضای بحث خواهیم گفت. از جمله این آیه که می‌فرماید وَ إِذْ یمْکرُ بِک الَّذینَ کفَرُوا لِیثْبِتُوک أَوْ یقْتُلُوک أَوْ یخْرِجُوک وَ یمْکرُونَ وَ یمْکرُ اللَّهُ وَ اللَّهُ خَیرُ الْماکرینَ هنگامی که کافران ضد تو حیله کنند تا تو را زندانی کنند یا بکشند یا تبعید نمایند آنان با خدا از در حیله وارد می‌شوند و خداوند هم حیله می‌کند و خداوند بهترین حیله کنندگان است.[انفال–۳۰] پیامبر اسلام ، موضوع را با علی ع در میان گذاشت و قرار شد علی ع به جای پیامبر بخوابد تا مشرکین متوجه غیبت پیامبر نشوند. علت این بود که مشرکین در تاریکی شب خونه پیامبر را از پشت‌بام‌های همسایه محاصره کرده بودند و داخل خانه پیدا بود و لذا لازم بود که یه نفر اونجا باشه. خلاصه اینکه علی ع بلافاصله قبول کرد که این کار را بکنه. این مسئله خیلی خیلی مهم و تعجب آوره که کسی کاری را بکنه که احتمال کشته شدنش تقریبا صد در صده. به اعتراف شیعه و سنی ، چند آیه در فضیلت علی ع در این مورد نازل شد از جمله اینکه می‌فرماید وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یشْری نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ رَؤُفٌ بِالْعِبادِ بعضی از مردم [با ایمان و فداکار، همچون علی‌علیه‌السلام] جان خود را به خاطر خشنودی خدا میفروشند، و خدا نسبت به بندگان مهربان است.)[بقره–۲۰۷] این آیه که به خاطر کلمهء یشری به آیه شراء معروفه ، در فضیلت علی ع نازل شده. یادتون باشه که در قرآن حدود ۳۰۰ آیه در شأن و منزلت حضرت علی ع نازل شده و اتفاقا خود اهل سنت اقدام به جمع‌آوری این آیات در کتاب‌های جداگانه کرده‌اند از جمله چند کتاب به نام‌های 《ما نُزِل مِن القرآن فی علی ع》 که افراد متعددی از جمله ابونعیم اصفهانی و یا ابن مختار رازی و....نوشته‌اند. انشالله در طی این مدتی که خدمتتون تاریخ اسلام میگم ، به تدریج ، به تعدادی از این ۳۰۰ آیه هم اشاره می‌کنم. به هرحال عده‌ای نادان و مغرض برای اینکه امامت علی ع را نفی کنند روزی صدبار در قرآن به دنبال اسم حضرت علی ع میگردند و میگن که اگه علی ع جانشین پیامبره ، چرا اسمش توی قرآن نیومده؟ خب نادان علتش اینه که خدا میخواسته توی احمق فریب شیطان را بخوری و گمراه بشی!! اصلا خدا اراده کرده توی احمق گمراه بشی تا دل ماها خنک بشه. خداوکیلی کسی که اینقدر جاهل و نادانه که ۳۰۰ آیه در شأن علی ع را نمیبینه و نمیره این کتاب‌ها که گفتیم را هم مطالعه کنه و بعد این حرف را میزنه ، مستحق ضلالت و گمراهی نیست؟ من به واسطه همین شبهاتی که اینجور افراد میگن به معنی آیه《 یَهدی مَن یشاء و یُضلُّ مَن یشاء》 پی بردم. خب حالا خیلی خودتون را ناراحت نکنید تا بریم سراغ بحث اصلی.☺️ القصه ، شب که شد هم پیامبر در خانه بود و هم علی ع. بعدش پیامبر از خانه خارج شد و مستقیم به محلی رفت که ابوبکر برای او شتری فراهم کرده بود که به مدینه برن. وقتی میخواست از خانه خارج بشه ، نیمه‌های شب بود و هیچ کدوم از مشرکین ، پیامبر را ندیدند. این به واسطه آیه‌ای بود که نازل شد و به پیامبر دستور داده شد که این آیه تلاوت بشه که می‌فرماید وَ جَعَلْنا مِنْ بَینِ أَیدیهِمْ سَدًّا وَ مِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَیناهُمْ فَهُمْ لا یبْصِرُون و در پیش روی آنان سدی قرار دادیم، و در پشت سرشان سدی و چشمانشان را پوشانده‌ایم، لذا نمی‌بینند.[یس–۹] حتی ذکر شده که پیامبر ، یک مشت خاک هم برداشت و به صورت اونها پاشید و اونها متوجه نشدند. پیامبر و ابوبکر تمام شب را راه رفتند. یادتون باشه که یثرب که بعدها اسمش شد مدینه ، در شمال مکه قرار داره و قاعدتا پیامبر باید به سمت شمال میرفت. اما از اونجا که مشرکین مطمئن بودند اگر پیامبر بخواد جایی بره به یثرب میره که یارانش اونجا هستند ، لذا پیامبر ابتدا به سمت جنوب رفت و بعد به سمت غرب تا به ساحل دریای سرخ رسید. غار ثور که خیلی معروفه و پیامبر مدتی در اون پنهان شد تا بعدش به مدینه بره ، جنوب مکه هست و به همین واسطه پیامبر به اون غار رفت که انشالله فرداشب داستانش را میگم. @tarikhbekhanim

نقاشی بسیار زیبای حسن روح‌الامین از واقعه لیله‌المبیت. @tarikhbekhanim

برگزيده کتاب ابونعیم اصفهانی در مورد نزول ۳۰۰ آیه از قرآن در شأن علی ع. سالها قبل این کتاب را در کتابخانه آستان قدس رضوی پیدا و مطالعه کردم. شما هم خواستید مطالعه کنید ، فقط اونجا هست.😊 همین آقای سنی مذهب کتاب دیگه‌ای دارد در ردّ شیعه😳 کاش میدونستم اینها با خودشون چند چند هستند؟

اینم همون کتاب ابونعیم در مخالفت باشیعه البته من این را خودم نخوندم.😁

باسلام بعضی از دوستان در پیام‌هایی فرموده بودند که در تاریخ زندگی پیامبر ، خیلی به جزئیات پرداخته‌ایم و آیات و اسامی زیادی ذکر کرده‌ایم که باعث طولانی شدن بحث شده. بنده فکر میکنم تاریخ اسلام و خصوصا تاریخ زندگی پیامبر اسلام جای اون را داره که با جزئیات زیاد دکر بشه. بنده ، تاریخ دو جنگ جهانی اول و دوم که فاصله اونها از هم بیست سال بود را با ذکر جزئیات در اینجا درحدود ۳۰ شب توضیح دادم و لذا جا داره که تاریخ اسلام را هم با توضیحات کامل خدمت شما بگم. القصه ، پیامبر از خانه خارج شد و به سمت جایی رفت که ابوبکر با شتر منتظر پیامبر بود که با هم به یثرب بروند. مشرکین مکه هم وارد منزل پیامبر شدند و روانداز پیامبر را کنار زدند تا اقدام به قتل او کنند. اما با چهره حضرت علی ع مواجه شدند. حالا اینجا چندمطلب که به ذهن من خورده را خدمت شما میگم. یکی اینکه اگه مشرکین قبل از پس زدن روانداز ، شمشیر را در بدن علی ع فرومیکردند و یا همگی با هم به یکباره ، رختخواب پیامبر را شمشیرباران میکردند ، علی ع چه میکرد؟ چرا علی ع که احتمال میداد مشرکین این کار را بکنند ، با خیال راحت ، قبول کرد که به جای پیامبر بخوابد و نترسید؟ این واقعا یکی از وقایع اعجاب آور تاریخه که فخر شیعه محسوب میشه. نکته دیگه اینکه چرا مشرکین با علی ع جنگ نکردند ؟ آیا نمی‌توانستند علی ع را گروگان بگیرند تا پیامبر ص خودش را معرفی و تسلیم کنه ؟ واقعیت اینه که ، اینها می‌خواستند این کار را بکنند ولی نتونستند.چرا؟ چونکه مادر نزاییده بود کسی که بتونه علی ع را اسیر کنه و گروگان بگیره. قسمت جالب قضیه اینه که تعدادی از این افراد از پهلوانان عرب بودند. از جمله خالد بن ولید که برای خودش یلی بود. اون روزی هم که عُمر اقدام به بند انداختن به گردن علی ع کرد به‌ اعتراف همه مورخین ، خود علی ع نخواست اقدامی بکنه وگرنه مگه عمر کسی بود که بتونه از پس فاتح خیبر بر بیاد؟ القصه، ذکر شده که علی ع هیچ سلاحی دنبال خودش نداشت. و مشرکین وقتی دیدند که علی ع از دادن جواب مناسب ، طفره میره ، عصبانی شدند و می‌خواستند به علی ع حمله کنند. علی ع هم با یک حرکت ، شمشیر را از دست خالدبن ولید گرفت و مسلح شد. اینجا بود که مشرکین همه ، شمشیرهاشون را غلاف کردند و متفرق شدند. این واقعه به قدری مشهوره که سالهای ساله که شعرای فارس و عرب در مدح این کارِ علی ع شعر میسرایند و باز هم جای کار در این باره هست. خب حالا برگردیم به وضع پیامبر ص. پیامبر به همراه ابوبکر راهی جنوب شد و چند روز در غار ثور پناه گرفت تا به اصطلاح آبها از آسیاب بیفته و بعد راهی ساحل دریای سرخ و شمال بشوند. خیلی از مورخین معتقدند که این ابوبکر که همرا پیامبر بوده ، اون ابوبکرِ خلیفه اول نیست. بلکه یه ابوبکر دیگه بوده که به اصطلاح بلد راه بوده و پیامبر او را همراه خودش کرده. بعضی هم نظرات دیگه‌ای دارند که جای گفتن همه اونها در اینجا نیست. مشرکین مکه بلافاصله ، افرادی را در غالب چند گروه، به اطراف مکه و خصوصا سمت یثرب فرستادند تا پیامبر را جستجو کنند. یکی از این گروه‌ها که مجهز به یک نفر کارشناس جای پا 😁 هم بود به غار ثور نزدیک شد. به امر خدا یک عنکبوت بر دهانه غار تار تنید و یک کبوتر هم در دهانه غار تخم گذاشت که البته اینها همه معجزه است و از جمله معجزاتی است که همه مورخین شیعه و سنی ذکر کرده‌اند. یکی از افتخاراتی که سنی‌ها برای ابوبکر ذکر می‌کنند اینه که ابوبکر یار غار پیامبر بوده. یعنی اگر بپذیریم که این ابوبکر که دنبال پیامبر بوده ، همون ابوبکرِ خلیفه اوله ، اون وقت این آیه در شأن ابوبکر نازل شده که می‌فرماید إِلَّا تَنْصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللَّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِينَ كَفَرُوا ثَانِيَ اثْنَيْنِ إِذْ هُمَا فِي الْغَارِ إِذْ يَقُولُ لِصَاحِبِهِ لَا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّهَ مَعَنَا ۖ فَأَنْزَلَ اللَّهُ سَكِينَتَهُ عَلَيْهِ وَأَيَّدَهُ بِجُنُودٍ لَمْ تَرَوْهَا وَجَعَلَ كَلِمَةَ الَّذِينَ كَفَرُوا السُّفْلَىٰ ۗ وَكَلِمَةُ اللَّهِ هِيَ الْعُلْيَا ۗ وَاللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ اگر پیامبر را یاری ندهید، یقیناً خدا او را یاری می‌دهد؛ چنان كه او را یاری داد هنگامی كه كافران از مكه بیرونش كردند در حالی كه یكی از دو تن بود، آن زمان هر دو در غار [ثور نزدیك مكه‌] بودند، همان زمانی كه به همراهش گفت: اندوه به خود راه مده خدا با ماست. پس خدا آرامش خود را [كه حالت طمأنینه قلبی است‌] بر پیامبر نازل كرد، و او را با لشكریانی كه شما ندیدید نیرومند ساخت، و شعار كافران را پست‌تر قرار داد، و شعار خداست كه شعار والاتر و برتر است؛ و خدا توانای شكست‌ناپذیر و حكیم است. توبه - 40

حالابه نظر شما اگر این همراه پیامبر ، همون خلیفه اول باشه ، این آیه در مدح و منقبتش نازل شده یا در توبیخش؟ بابا این بشر ترسیده بوده ، بعد پیامبر دلداریش داده و فرموده فلانی اینقدر نترس ، غمگین نباش ، خدا با ماست . کمک‌مون میکنه. زشته مرد اینقدر ترسو باشه. خودتا جمع کن. حالا اهل سنت چسبیدن به این آیه که بعععله یه آیه از قرآن هم در شأن ابوبکره. اون وقت اون ۳۰۰ آیه که در شأن علی ع هست ، را نادیده میگیرن و میگن خلیفه فقط باید با رای اکثریت تعیین بشه. اَیییی خِداااا. خلاصه بعد از اینکه مشرکین از یافتن پیامبر مایوس شدند ، پیامبر و ابوبکر از غار خارج شدند و از ساحل دریای سرخ به سمت شمال یعنی مدینه رفتند که انشالله داستانش را در قسمت بعدی میگم. @tarikhbekhanim

باسلام خب عرض شد که پیامبر و ابوبکر از غار ثور به سمت مدینه حرکت کردند. علی(ع) سه شبانه‌روز در مکه موند و امانت‌های مردم را که نزد رسول‌ خدا بود، به صاحبانش رسوند و وقتی که این کار را انجام داد، به یثرب هجرت کرد و در حومهء شهر یثرب که به محله قبا معروف بود و فقط ۴ کیلومتر با یثرب فاصله داشت، به پیامبر رسید و همراه رسول خدا در خانه کلثوم بن هدم منزل گزید. یادتون باشه که کلثوم اسم مَرده و الکی روی دخترها این اسم را نگذارید. اونی که اسم زنه ، ام‌کلثوم هست. چونکه خودم چند مورد اینجوری دیدم. خلاصه در این هجرت، فواطم ثلاث (فاطمه دختر پیامبر، فاطمه بنت اسد، فاطمه دختر زبیربن عبدالمطلب) با گروهی دیگر از زنان و دو نفر نوجوان همراه امیرالمؤمنین(ع) بودند. حضرت درراه به کمین دشمنان برخورد کرد، ولی با مقابله با آنان توانست جان همراهانش را حفظ کند و به سلامت روانه مدینه شدند. خب حالا تا اینجای داستان چندتا نکته خدمت شما بگم. یکی اینکه نقل شده که علی ع در اون سه روزی که پیامبر در غار ثور بود هم با پیامبر در ارتباط بود و هرشب برای ایشون غذا و تدارکات سفر فراهم می‌کرد. دیگه اینکه در نقل دیگه‌ای اومده که علی ع روز سوم همراه با فواطم ثلاث در همون غار ثور به پیامبر ملحق شد و نبرد ایشون با کمین دشمن قبل از رسیدن به غار ثور بود که با شجاعت تمام و یک تنه در مقابل ۶ نفر از سوارکاران قریش ایستاد و درس خوبی به اونها داد و قسم خورد که اگر مقاومت کنند و برنگردند همه را قطعه قطعه کند. قریشیها که دیدند توان مقابله با علی ع را ندارند ، به مکه برگشتند . من خودم بعید میدونم که جنگ علی ع با کمین قریش ، قبل از غار ثور بوده باشد. چونکه غار ثور خیلی از مکه دور نیست و قریشیها میتونستند به مکه برگردند و با یه لشکری به جنگ علی ع بیان. بنابراین احتمالا این برخورد ، نزدیکیهای مدینه بوده است. والله اعلم. دیگه اینکه پیامبر(ص) هنگام هجرت از مکه به امیرالمؤمنین(ع) چنین فرمود: «من دخترم فاطمه را به تو سپردم و هردوى شما را نیز به خدا می‌سپارم و از خداوند می‌‏خواهم که نگهبان و حافظ شما باشد.» این مطلب خودش یه فضیلت بزرگی برای علی ع هست که پیامبر عزیز دردانه‌اش را به علی ع سپرده که در این سفر پرخطر از او محافظت کنه. مفسرین ، نزول آیه ۱۹۵ سوره ال‌عمران را در این مورد و در شأن علی ع میدونند که می‌فرماید فَالَّذینَ هاجَرُوا وَ اُخْرِجُوا مِن دِیارِهِم وَ اُوذُوا فى سَبیلى وَ قاتَلُوا وَ قُتِلُوا لاَ ُکَفِّرَنَّ عَنهُم سَیِّئاتِهِم وَ لاَدْخُلَنَّهُمْ جَنّاتٍ تَجْرى مِن تَحْتِهَاالاَنْهارُ ثَواباً مِن عِندِاللّهِ وَاللّهُ عِندَهُ حُسْنُ الثَّوابِ آنان که در راه خدا هجرت کردند و از خانه‏هاى خود بیرون رانده شدند و در راه من، آزار دیدند و جنگ کردند و کشته شدند، به یقین گناهشان را مى‏بخشم و آنها را در باغ‏هاى بهشتى که از زیر درختانش نهرها جارى است، وارد مى‏کنم. این، پاداشى است از طرف خداوند، و بهترین پاداش‏ها نزد پروردگار است. و نکته آخر اینکه ، حمزه ع در این سفر نبود و خودش قبلا به همراه جمعی به مدینه مهاجرت کرده بود و محافظت از مسلمانان در مدینه به عهده ایشون بود. بلافاصله بعد از ورود پیامبر به قبا ، اسم یثرب را عوض کردند و گذاشتند مدینه‌الرسول. یعنی شهر پیامبر که از همون روز به مدینه مشهور شد. خبر هجرت پیامبر به سوی مدینه، در همه جا پیچید و مردم مدینه که زمان ورود پیامبر به قبا را محاسبه کرده بودند در ورودی محله قبا که در جنوب مدینه بود صف کشیدند تا پیامبر وارد شود. پیامبر به نقلی ۴ روز و به نقل دیگری ۱۰ روز در قبا ماند و بعد به سمت مدینه راه افتاد و در همین مدت سنگ بنای مسجد قبا را بنا نهاد که به مسجد قبا معروف شد و چون اولین نماز جمعه در این مسجد برگزار شد به مسجدجمعه هم مشهوره. بعدش به شهر مدینه وارد شد که داستانش را انشالله فرداشب میگم. @tarikhbekhanim

باسلام عرض شد که پیامبر(ص) پس از خروج از غار ثور، با راهنمایی شخصی به نام ابن اُرِیقَط، از بیراهه و در ساحل دریا به سمت مدینه پیش رفتند تا این‌که در منطقه «قدید» به راه اصلی رسیدند. حالا اینجا ممکنه یه سری مباحث کلامی پیش بیاد که مگر پیامبران هم نیاز به راهنما دارند؟ مگه پیامبر ص راه را بلد نبود؟ اینها سوالاتی هست که در پایان بحث زندگی رسول خدا عرض خواهم کرد. خلاصه پیامبر و ابوبکر در چند کیلومتری مدینه و در منطقه‌ای به نام قبا که محل اسکان طایفه بنو عمرو بن عوف بود، مستقر شده و مورد استقبال آنها قرار گرفتند. پیامبر(ص) تصمیم به توقف در قبا گرفته تا علی(ع) و همراهانش به ایشون ملحق بشن؛ به همین دلیل به منزل کلثوم بن هدم که یکى از مشایخ بنى عمرو و مرد صالحى بود، رفتند. وقتی که شب شد ابوبکر از پیامبر(ص) جدا شد و به طرف مدینه اومد و در خانه یکى از انصار مستقر گردید، اما حضرت رسول(ص) همچنان در قبا و در منزل کلثوم، توقف نمودند. چند روز بعد ابوبکر خدمت پیامبر اومد و گفت: یا رسول اللَّه! مردم مدینه اشتیاق دیدار شما را دارند، اینک لازم است به مدینه داخل شوید. حضرت فرمود: من حرکت نخواهم کرد تا این‌که برادرم علی بن ابى طالب به این‌جا برسد. ایشون تا زمان رسیدن امام علی(ع)، فاطمه(س) و تعداد دیگری از بانوان، قبا را ترک نکرد و پس از ورود آنان نیز دو روز دیگر در قبا توقف نمود. بعدش براى عزیمت به مدینه حرکت کردند. خبر حرکت پیامبر(ص) به اوس و خزرج رسید، آنان مسلح شدند و به استقبال آن‌حضرت شتافتند. رسول خدا(ص) صبح روز جمعه از قبا حرکت کردند و ظهر همون روز به محله طایفه بنى سالم رسیدند. این افراد بنی سالم مانع شده و گفتند: یا رسول الله، اکنون در این‌جا فرود آیید؛ زیرا اهل این محل از مجاهدان و فداکاران هستند و شما را از گزند بدخواهان و دشمنان حفظ خواهند کرد. پیامبر(ص) به شتر خود اشاره کرد و فرمود: «خَلُّوا سبیلها فإنها مأمورة» این‌را رها کنید که مأموریتی دارد! بعدش به محله بنى بیاضة رسید. اونها هم همون کلام را گفتند و همون جواب را نیز از پیامبر(ص) شنیدند. این گفت‌وگو با چند طایفه دیگر از انصار تکرار شد تا بالاخره انصار افسار شتر پیامبر(ص) را رها کرده تا این‌که در محله بنى مالک بن‏ نجار و در زمینی که برای دو یتیم از همین طایفه بود، شتر زانو زد. این دوتا یتیم بنابر نقل برخی منابع تحت سرپرستی معاذ بن عفراء بودند. وقتی پیامبر(ص) به اونجا رسید، پرسید، این‌جا برای چه کسی است؟ پاسخ شنیدید که ملک دو یتیم است! معاذ بن عفراء گفت من آن‌دو را راضی می‌کنم. یعنی ازشون میخرم. بنابر این اونجا را به عنوان مسجد و محل زندگی پیامبر انتخاب کردند و تا زمان ساخته شدن مسجد ، پیامبر به خونه ابوایوب انصاری رفت. نقل کرده‌اند که معاذ اونجا را از اون دوتا یتیم خریداری کرد.سپس به پیامبر(ص) عرضه شد که اکنون کجا منزل می‌کنید؟ ابو ایوب خطاب به پیامبر(ص) گفت: منزل من نزدیک‌ترین منزل به این‌جا است، اجازه فرمایید که وسایل شما را ببرم. پیامبر اجازه دادند و ابو ایوب وسایل ایشون را به منزلش برد و پیامبر(ص) در اونجا ساکن گردید. پیامبر تا زمانی که مسجد و حجره‌های کنار اون، که محل سکونت پیامبر(ص) بود، ساخته شد؛ در منزل ابو ایوب بودند و بعد از بنای مسجد از خانه او رفتند. اینکه خانواده پیامبر از جمله فواطم ثلاث و علی ع در کجای مدینه اقامت کردند چیزی نیافتم ولی احتمالا همگی در خانه ابوایوب بودند. یه نکته اینکه در هنگام ساخت مسجد ، برنامه ریزی شد که خانه پیامبر و خانه علی منضمّ به مسجد باشه و درب اونها هم به داخل مسجد باز بشه. بعدها یه سری دیگه از انصار و مهاجرین ، خونه خودشون را کنار مسجد ساختند و به مسجد درب باز کردند که پس از مدتی از طرف خدا دستور صادر شد که درب همه منازل به مسجد بسته بشه بجز درب منزل پیامبر ص و علی ع. به این مسئله سدّالابواب گفتند که خودش یه فضیلت خیلی مهم برای علی ع هست. انشالله مدینه مشرّف بشید و خودتون حدود این مسجد ، توسعهء زمان عثمان ، توسعهء دولت عثمانی و توسعهء دوره فَهد را از نزدیک ببینید که البته قبلا هم یه توضیحی دادیم. القصه ، دومین کار پیامبر در مدینه ، پیمان اُخوت و برادری بود که بهش میگن عقد اُخُوت. برخی منابع میگن که عقد اخوت قبل از اتمام ساخت مسجدالنبی بود و برخی هم میگن بعدش. به هرحال بااین کار اغلب انصار با مهاجرین برادر شدند ولی چند مورد هم بین انصار و انصار یا مهاجرین و مهاجرین بود. از جمله خود پیامبر که از سالها قبل با علی ع پیمان برادری بسته بودند و دیگه حمزه ع که با پسرخوانده پیامبر یعنی زیدبن حارثه پیمان بستند. خب اینا یه سری از وقایع سال اول هجری بود که بشود سال ۱۴ بعثت. حالا انشالله از فرداشب بقيهء وقایع را براساس سال هجرت خدمت شما عرض میکنم. @tarikhbekhanim