باسلام عرض شد که به دستور پیامبر در سال ۵ بعثت ، تعدادی از مسلمانان به حبشه مهاجرت کردند و شدیدا مورد استقبال پادشاه مسیحی مذهب حبشه قرار گرفت. در حبشه به پادشاهانشون می‌گفتند نجاشی. همانطور که در ایران می‌گفتند شاه و در روسیه می‌گفتند تزار و در مصر می‌گفتند فرعون و در روم می‌گفتند قیصر . القصه این نجاشی بعدها هم مراودات دوستانه با پیامبر داشت و یک بار هم یک کنیز برای پیامبر فرستاد. از سال ۵ به بعد مرتبا مزاحمتها و شکنجه‌های قریشیان بیشتر می‌شد تا اینکه در نهایت در سال ۷ بعثت تصمیم به حصر بنی‌هاشم گرفتند. داستان از این قرار بود که این ملعونین از خدا بیخبر، در صدد کشتن رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) برآمدند. خب حالا برای انجام این کار باید که بنی هاشم و در رأس اونها، ابوطالب راضی باشد. برای همین از ابوطالب خواستند تا دیه قتل پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) را دو برابر ، دریافت کنه و بعدش یه فرد غیر قریشی ، پیامبر را به قتل برسونه تا مشکلی پیش نیاد.ابوطالب به شدت با خواسته اونها مخالفت کرد و از بنی هاشم خواست تا داخل شعب ابوطالب بشن و از جان رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) دفاع کنند. یعنی اینکار به اختیار خودشون بود و برای این بود که بتونن از پیامبر محافظت کنند. حالا این شعب کجا هست؟ این شعب خیلی با مسجدالحرام فاصله نداشته و الان هم همون قسمت سفیدرنگ ورودی مسجدالحرام از سمت مسعی است که در اون دوره ، کوهای ابوقبیس و خندمه دور اون را گرفته بودند . این منطقه از قدیم متعلق به ابیطالب بود و لذا شعب ابیطالب نامیده می‌شد. حالا این پیشنهاد ابوطالب برای ورود به شعب ، برای این بود که حفظ جان پیامبر در اینجا راحت‌تر بود. خلاصه بنی‌هاشم هم ایثارگرانه ، پیشنهاد ابوطالب را لبیک گفتند و به جز ابولهب و ابوسفیان بن حارث بن عبدالمطلب ، همگی به شعب رفتند. قریشیان که خیلی از این حرکت ابوطالب ناراحت شدند ، در واکنش به این حرکت پیوندهای اقتصادی، اجتماعی، خانوادگی و ... را با بنی‌هاشم قطع کردند و در این باره پیمانی نوشتند و عهد بستند که هیچ گونه صلحی را از بنی هاشم نپذیرند و هیچ گونه رأفت و مراودتی با اونها نکنند، مگر زمانی که حاضر شوند رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) را به قریش تسلیم کنند تا او را بکشند.تازه بعدش که دریافتند که اصحاب رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) در حبشه در شهری با امنیت کامل استقرار یافتند و نجاشی هم از پناهندگان حمایت کرده ، عصبانی‌تر شدند و مجلسی تشکیل دادند و تصمیم گرفتند تا پیمانی بر ضد بنی هاشم و بنی عبدالمطلب منعقد کنند. بر این اساس که از اونها نه دختر بگیرند و نه به اونها دختر بدهند و هیچ معامله اقتصادی هم با اونها انجام ندهند مگر اینکه پیامبر را به اونها تحویل بدهند. یکی دیگه از دلایل امضای این پیمان نامه هم اسلام آوردن شخصیت های مهم قریش و به خصوص افراد ذی‌نفوذ بنی هاشم مانند حمزة بن عبدالمطلب بود. قریشیان از بیم اینکه مبادا دیگر بزرگان قریش هم به سرگذشت اینها مبتلا شوند، دست به امضا چنین پیمان نامه ای زدند. خلاصه اینکه این قرارداد نوشته شد و به امضای هشتاد نفر از بزرگان قریش رسید. نقل شده که اون موقع در کل عربستان ۱۷ نفر سواد خواندن و نوشتن داشتند و این قرارداد را یکی از قریشیها به نام منصور بن عکرمه بن عامر نوشت و بعدها دستش فلج شد. یه نقل قول دیگه هم میگه ، همه بنی‌هاشم به شعب نرفتند بلکه فقط فرزندان و خانواده عبدالمطلب رفتند. خب از اینجا دوره محاصره شعب ابیطالب شروع شد که انشالله فرداشب خدمت شما میگم. @tarikhbekhanim

باسلام عرض شد که پیامبر و بنی‌هاشم و یا به قولی بنی‌عبدالمطلب مدت سه سال در یک منطقه نزدیک مسجدالحرام که توسط کوهها محصور شده بود رفتند. این منطقه ، شعب ابیطالب نامیده میشه. انشالله همگی مکه مشرف بشوید و محل این شعب را که الان متصل به مسجدالحرامه ببینید. این شعب ابیطالب در دید مستقیم کفار بود و مرتب مراقبت میکردند که از بیرون ، مواد غذایی و یا فرد خاصی وارد شعب نشه. در بیرون شعب هم دائما مسلمانانِ دیگه را شکنجه میکردند و ارتباط مسلمانها با شعب هم قطع بود . اینها قصد داشتند که بنی‌عبدالمطلب را یا به واسطه قحطی بکشند و یا تسلیم کنند. اما اونها جانانه مقاومت کردند و از راههای معجزه‌اسا ، مواد غذایی وارد میکردند و حتی اون تعدادی‌شون که هنوز ایمان نیاورده بودند ، نهایت تلاش را برای حفظ جان پیامبر میکردند. یکی از اینها ، عباس ، عموی پیامبر بود که تا مدتها ایمان نیاورد ولی به شعب رفت و با پیامبر هم همکاری میکرد. حمزه ع و علی ع ، از جمله افرادی بودند که خیلی ایثارگری کردند و برای کاهش اثرات حصر بنی‌هاشم ، چندبار در تاریکی شب و با نهایت سختی چند گونی آرد به داخل شعب آوردند. خدیجه س در راه خرید این اقلام تقریبا تموم باقیمانده ثروتش را هم داد . این خانم ، که یکی از ثروتمندان جزیره‌العرب بود و چندکاروان تجاری داشت ،در سال ۱۰ که دیگه فوت کرد ، هیچ ثروتی براش باقی نمانده بود و در نهایت فقر و فاقه وفات کرد. تعدادی از مسلمانها که از بنی‌هاشم یا بنی‌عبدالمطلب نبودند مثل ابوبکر و عثمان هم در بیرون شعب ، سایر مسلمانها را ساپورت میکردند و شخص ابوبکر خیلی از برده‌ها که مسلمان میشدند را خریداری و اونها را آزادشون میکرد. خلاصه اینکه این شرایط ۳ سال طول کشید. از سال ۷ تا ۱۰ بعثت. سال ۱۰ سه تا اتفاق افتاد و در نهایت اینها از شعب خارج شدند. یکی اینکه ابوطالب عموی پیامبر و خدیجه س هردو به فاصله کوتاهی فوت کردند. و لذا سال ۱۰ بعثت را عام‌الحزن نامیدند. یعنی سال غم و اندوه و واقعا هم جا داشت که این اسم را روش بگذارند چراکه پیامبر در غم این دو بزرگوار خیلی غصه خورد و خودش را بی یاور دید. این دو نفر، ستونهای حمایت از پیامبر بودند و در غیاب این دو ، مشرکین جری‌تر شدند خصوصا اینکه بعد از فوت ابوطالب ، ابولهب رییس بنی‌هاشم شد که دشمن درجه یک پیامبر بود. یعنی اگر تاحالا ، بنی‌هاشم همگی پشت پیامبر بودند حالا دیگه این حمایت برداشته شده بود. بله یک مشت ابله در بین اهل‌سنت اومدند و خیلی تلاش کردند که بگن ابوطالب به پیامبر ایمان نیاورد و کافر از دنیا رفت. تمام گناه ابوطالب این بود که پدر حضرت علی ع بود. چرا یک بار در اثبات کفر ابوسفیان چیزی ننوشتند؟ چرا در اثبات کفر ابولهب چیزی نگفتند؟ چرا یکبار درباره ارتداد یزید و معاویه نگفتند؟ ای خاک بر دهان اون عالمی که از علم خودش در راه مبارزه بااسلام استفاده میکنه. ابوطالبی که کفیل پیامبر بود و او را از کودکی و یتیمی بزرگ کرد و زندگی خودش را درراه حمایت از پیامبر گذاشت ، کافره ولی ابوسفیان ملعون که تا آخرین لحظه کافر ماند و تا میتوانست با پیامبر مبارزه کرد و بالاخره در شب فتح مکه که دید شکست خورده و اگه ایمان نیاره کشته میشه ، با توسری ایمان اورد و فقط ۴ سال ایمان داشت و بعدش پیامبر فوت کرد ،مسلمانه؟ مگه پیامبر نفرمود أنا و كافِلُ اليَتيمِ کَهاتینِ في الجَنَّةِ یعنی من و کفالت‌کنندهء یتیم مثل این دو تا انگشتم در بهشت کنار هم هستیم؟ خب حالا ابوطالب که خود پیامبر را کفالت کرده میره جهنم و ابوسفیان ملعون فقط بخاطر اینکه پدر معاویه بوده میره بهشت؟ و اما اتفاق سوم که در سال ۱۰ افتاد ، خورده شدن عهدنامهء شعب توسط موریانه بود که انشالله فرداشب خدمت شما میگم. @tarikhbekhanim

باسلام خدمت اعضای محترم کانال این کلیپ در مورد شجرنامه انبیاء عظام که بحث اون را قبلا خدمت شما گفتم تازه به دستم رسید. کلیپ بسیار جالبی است. اگر میخواهید تاریخ‌دان خوبی بشوید خیلی شجرنامه باید حفظ باشید. مثل شجرنامه انبیا ، شجرنامه ائمه، شجرنامه برخی سادات معروف مثل سادات موسوی و برقعی و علوی و شریف و طباطبائی و رضوی و ... و شجرنامه بنی امیه و بنی‌عباس و ...

باسلام در مورد اینکه عهدنامه شعب ابیطالب چگونه از بین رفت و بر چه اساسی بنی‌هاشم از حصر شعب خارج شدند چندنظر هست. یه نظریه معتقده که این عهدنامه که در کعبه آویزون شده بود توسط موریانه خورده شد و از کل اون فقط عبارت بسمک‌اللهم که در ابتدای عهدنامه نوشته شده بود باقی ماند. این اتفاق قبل از فوت ابوطالب بوده و خود ابوطالب به توصیه پیامبر ص ، مامور شد که جریان را به مشرکین اطلاع بده. وقتی ابوطالب ، جریان را به مشرکین گفت ، مشرکین تعجب کردند که پیامبر چطور از این مسئله مطلع شده و لذا شرط گذاشتند که اگه این پیشگویی درست بود ، محاصره را بردارند. وقتی رفتند داخل کعبه و دیدند که پیشگویی پیامبر درست بوده ، مجبور شدند حصراقتصادی را بشکنند. خب حالا من یه توضیحی راجع به این عهدنامه بدم. این عهدنامه با کلمه بسمک‌اللهم شروع میشد یعنی به‌نام تو ای الله. قبلا خدمت شما عرض کردم که اعراب جاهلی ، الله را قبول داشتند و اسم بچه‌های خودشون را هم عبدالله و عبیدالله میگذاشتند ولی برای خدا شریک قائل بودند و این بتها را شریک خدا و یا واسطه بین خدا و خودشون کرده بودند و البته خدا را از همه بتها بالاتر میدونستند. و لذا به اونها مشرک میگفتند. خلاصه اینکه اعراب جاهلی نامه‌ها و عهدنامه‌های خودشون را با بسمک‌اللهم شروع میکردند و البته بعدها مسلمانها هم همینکار را میکردند ولی بعد وقتی سوره نمل نازل شد و مسلمانها دیدند که حضرت سلیمان، نامه خودش را با بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم شروع کرده ، اونها هم همینکار را کردند. خب نظریه دوم ، اینه که اصلا موریانه‌ای در کار نبوده بلکه تحریمها کم‌کم داشت بین اعراب اختلاف میانداخت. خیلی مراودات دوستانه بین قریش به هم خورده بود. پسر به پدر و پدر به پسر ایراد میگرفت که چرا اینطور شدیم؟ چرا نباید بگذاریم حرف بنی‌هاشم شنیده بشه؟ نقل شده ، یه شب ابوجهل، حکیم بن حزام را که برای خدیجه بار گندم می‌برد مانع شد. دیگران مداخله کردند و به سرزنش ابوجهل برخاستند. اندک‌اندک گروهی از کرده خود پشیمان گشتند و به طرفداری از بنی هاشم برخاستند که چرا بنی مخزوم(تیرهء ابوجهل) در نعمت به سر ببرند و پسران هاشم و عبدالمطلب در سختی بمانند. و سرانجام گفتند این عهدنامه باید باطل شود. این حرف ، عمومیت پیدا کرد و میرفت که یه جنگ درست بشه. بالاخره سران قریش که از محاصره نتیجه‌ای ندیده بودند مجبور شدند محاصره را بشکنند و بدین ترتیب ، قضیه تمام شد . دقت کنید ببینید این قضیه دقیقا در برجام هم اتفاق افتاد. اینقدر که آمریکا و اروپا به برجام نیاز داشتند ما نداشتیم. نظام تحریمها خودبخود داشت دچار فروپاشی میشد. دیگه چیزی نمونده بود که تحریم نکرده باشن. کشورهای مختلف از اینکه نمیتونستند باایران و شرکای ایران و چندتا کشور دیگه از جمله چین و روسیه مراوده تجاری کنند بشدت متضرر میشدند و لذا یه چراغ سبزی نشون دادند تا هم مجبور نباشند تحریمها را بردارند و هم به هدفشون که تسلیم کردن ایرانه برسن. یه مشت ابله خائن هم ترسان و لرزان با نیش باز و با لودگی تموم رفتند و اونها را در رسیدن به اهدافشون یاری کردند و بابت این خیانتشون هم کلی سکه گرفتند. در مسئله شعب ابیطالب ، قریش دید که اگر تحریمها را برنداره بین خودشون جنگ میشه و البته به هدفشون هم نمیرسن و لذا مجبور شدند تحریمها را بردارند و بعد بالاخره یه فکری به حال پیامبر بکنند. اما در برجام حتی تحریمها را هم برنداشتند و فقط قولش را دادند و اون عده نفهم زبان‌بلد دنیا ، گول خوردند و اساس کشور را با خطر بزرگی مواجه کردند. اینه که قبلا چندبار گفتم که اطلاع از تاریخ چراغ‌راه اطلاع از حال و آینده است. کسی که تاریخ ندونه ، ناخودآگاه تاریخ را تکرار میکنه. خب انشالله فرداشب جریانات سالهای ده تا ۱۳ بعثت که بشود ۵۰ تا ۵۳ عام‌الفیل را خدمت شما عرض میکنم. @tarikhbekhanim

باسلام در قسمت قبلی خدمت شما عرض کردم در سال دهم بعثت، ابوطالب فوت کرد بعد از مدتی خدیجه سلام الله علیها هم فوت کرد و پیامبر تنها موند. مورخین این دوره را ، غم‌انگیزترین دوره عمر پیامبر ص دونستند و همونطور که قبلا عرض شد ، خدیجه س محبوبترین همسر پیامبر بود و علیرغم اینکه سالها از پیامبر اسلام بزرگتر بود اما بعدها هیچکدوم از همسران پیامبر نتونستند جای او را پر کنند. بعداز اون ، پیامبر اندکی بیش از یکسال مجرد بود و زیربار ازدواج با کسی نمیرفت. بعد از اون با سوده بنت زمعه ازدواج کرد. این ازدواج به پیشنهاد اصحاب بود و سوده هم ، خانم مسنّ و عیالوار و تقریبا همسن پیامبر بود و پیامبر هم از او فرزندی نیاورد. این خانم ، قبلا همسر پسرعمویش ، سکران بن عمرو بود که هردو در هجرت به حبشه شرکت داشتند. حالا از اینجا به بعد چندتا نقل‌قول هست. یکی اینکه میگن شوهرش در حبشه تحت تاثیر مسیحیت قرار گرفت و مسیحی شد و لذا سوده از او جدا گردید و مدتی در حبشه ، حیران بود تااینکه رسول خدا به نجاشی نامه نوشت و سوده برای او فرستاده شد. نقل دیگه اینه که شوهر سوده در حبشه مسیحی نشد بلکه فوت کرد و سوده ، حیران و نامه و ازدواج و.... نقل دیگه اینه که سوده و همسرش مدتی بعد از هجرت به حبشه به مکه برگشتند و شوهرش در بدو ورود به مکه فوت کرد و خلاصه حیران و ازدواج و.... اینکه عرض کردم که سوده و شوهرش به مکه برگشتند داستانش این بود که وقتی مسلمانها در حبشه بودند ، شایع شد که مردم مکه همه توبه کردند و مسلمان شدند و پیامبر حاکم مکه شده و حالا میتونیم برگردیم. به نظر میرسه این شایعه را خود قریشیها در حبشه پخش کرده بودند تا اینها را به دام بندازند. خلاصه تعدادی از مهاجرین در حبشه ماندند و برخی هم ، بی‌خبر از همه‌جا به مکه بازگشتند و دوباره تحت شکنجه و آزار و اذیت قرار گرفتند. سوده بنت زمعه ، زن فداکار و مومن و بسیار عابد و زاهدی بود و از پیامبر ص هم حدیث، روایت کرده و علیرغم اینکه مسن بود اما بعدها به نقلی خیلی عمر کرد و در زمان معاویه و در سال ۵۴ هجری فوت کرد.با این حساب احتمالا بیش از صدسال عمر کرده. یه نقل دیگه هم هست که میگه سوده در زمان خلافت عمر از دنیا رفت. والله اعلم. سوده را در بقیع دفن کردند. و اما ازدواج بعدی پیامبر با عایشه بود. اغلب مورخین معتقدند که پیامبر بعد از ۴ سال زندگی با سوده ، با عایشه ازدواج کرد. عایشه تنها همسر باکره پیامبر بود و پیامبر از او هم فرزندی نیاورد. به طور کلی همانطور که قبلا عرض کردم ، پیامبر فقط از خدیجه س و بعدها هم از ماریه( که ام‌ولد بود)، صاحب فرزند شد . این عایشه دختر ابوبکر بود و به پیشنهاد خود ابوبکر ، با پیامبر ازدواج کرد. در مورد عایشه در تاریخ اسلام خیلی بحث و اختلاف‌نظر هست و اهل سنت هم خیلی روی عایشه حساس هستند.البته شاید علت این مسئله مطالبی باشه که انشالله در بحث وقایع بعد از فوت پیامبر عرض خواهم کرد. برخی از منابع معتقدند که عایشه بلافاصله قبل از هجرت با پیامبر ازدواج کرده و بعضی منابع هم معتقدند که سال ۲ هجری بوده. در مورد سن ازدواج عایشه اغلب منابع اهل سنت معتقدند که ۶ ساله بوده اما در ۹ سالگی به خانه پیامبر رفته. برخی منابع اهل سنت و اغلب منابع شیعه هم سن عایشه را بالاتر از ۹ سال و حتی تا ۲۷ سال هم گفته‌اند. در مورد استعداد عایشه و روایات زیادی که از اون صادر شده هم مطالب زیادی نقل شده ، اما به اعتراف خود اهل سنت عایشه در بسیاری از موارد سنت‌شکنی کرد و فرمان خدا در مورد نشستن زنان پیامبر در خانه و عدم دخالت در امور را رعایت نکرد و با رفتار خود باعث بروز فجایعی شد که هنوز آثار اون دامنگیر جهان اسلامه. خدا در این مورد میفرماید وَقَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَلَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّةِ الْأُولَىٰ ۖ و در خانه‌هایتان قرار و آرام گیرید، و [در میان نامحرمان و كوچه و بازار] مانند زنان دوران جاهلیت پیشین [كه برای خودنمایی با زینت و آرایش و بدون پوشش در همه‌جا ظاهر می‌شدند] ظاهر نشوید. احزاب - 33 انشالله در قسمت بعد در مورد تاریخ اسلام در فاصله سالهای ۱۱ بعثت تا هجرت پیامبر به مدینه ، توضیح خواهم داد. @tarikhbekhanim

با سلام عرض شد که بعد از فوت ابوطالب ، ابولهب ، رییس تیرهء بنی‌هاشم شد. این ملعون ، برادر ابوطالب و عموی پیامبر و اسم اصلی اون عبدالعُزّی بود که به خاطر اینکه صورت برافروخته‌ای داشت به ابولهب معروف شده بود. خودش و همسرش به همراه ابوسفیان و ابوجهل و تعدادی دیگه از به اصطلاح بزرگان مکه ، در آزار و اذیت پیامبر چیزی کم نگذاشتند. البته آزار و اذیتهای ابولهب و همسرش به قدری زیاد بود که یه سوره مجزا راجع به این دو نفر نازل شد و چون این سوره حتی وِرد زبان بچه‌ها هم شده بود ، کینه ابولهب به پیامبر خیلی زیادتر شد بطوریکه بلافاصله بعد از فوت ابوطالب ، ابولهب پیامبر را از بنی‌هاشم اخراج کرد و به اصطلاح رابطه خویشاوندی پیامبر با بنی‌هاشم را قطع نمود. پیامبر دیگه در مکه امنیت جانی نداشت. چراکه در نظام قبیله‌ای ، هرکس باید به طریقی به یه قبیله بزرگ متصل باشه وگرنه اگر تنها بود و به جایی وصل نبود هرکس میتونست اون را به بردگی بگیره و اسیر خودش کنه. این قانونی بود که در کل سرزمین حجاز جاری بود. اینجا بود که پیامبر رفت به دنبال یه سری پشتیبان در خارج از مکه و برای اینکار قبیله ثقیف در طائف را که نزدیک مکه بود انتخاب کرد. این قبیله همونی هست که بعدها ، مختار ثقفی از اون پا گرفت. القصه پیامبر به طائف رفت و با رئیس قبیله ثقیف صحبت کرد و رسالت خودش را اعلام نمود. رییس این قبیله که عبدیالیل نام داشت به همراه برادران و پسرانش به شدت با پیامبر مخالفت کردند و پیامبر را از طائف اخراج کردند و در بین راه ، مردم و کودکان طائف خیلی ایشون را اذیت کردند. یادتون باشه که در طول تاریخ پیامبران یکی‌یکی نزد مردم میرفتند و اونها را به خداپرستی و سعادت راهنمایی میکردند و اونها به پیامبران سنگ میزدند و اونها را تکذیب میکردند و یا به قتل میرسوندند و بازهم پیامبران در حق اونها دعا میکردند و دست از هدایت اونها برنمیداشتند. همین الان هم یه محفل قرآنی به پا میکنیم. جایزه هم میدیم ، شام هم میدیم ، سرویس ایاب و ذهاب هم میگذاریم که به توصیه دین عمل کنیم. قرآن بخونیم و قرآن بشنویم. اما نتیجه چی میشه؟ یه خواننده دوزاری هم میاد یه کنسرت شیطانی میگذاره نفری ۱۰۰ تا ۵۰۰ هم میگیره تا لب‌خونی کنه . کلی هم باید بشینی تا منت سرت بگذاره از پشت پرده بیاد بیرون و بخونه. برای هرکاری اعم از پذیرایی و چای و قهوه هم باید پول بدی . اما استقبال از اون ببینید چطوره؟ این ربطی به این نظام و اون نظام نداره و تا تاریخ بوده همینجور بوده . چرا که شیطان خوشی نقد و البته موقت بهت میده و دین وعده نسیه و البته ابدی. خب عقل مصلحت‌طلب کدوم را انتخاب میکنه؟ اینه که در طول تاریخ همیشه اهل حق در اقلیت بودند و اهل باطل در اکثریت. خلاصه اینکه پیامبر از طائف خارج شد و با بدن مجروح به باغی پناه آورد و در اونجا با شخصی به نام عداس برخورد کرد و این شخص مسلمان شد و خیلی به پیامبر رسیدگی کرد. بعدش پیامبر به سمت مکه راه افتاد و دو روز درراه بود تا به مکه رسید. حالا پیامبر میخواست وارد مکه بشه. اینجا بود که نیاز به جوار داشت. چرا که پیامبر را از قبیله بیرون کرده بودند و برای ورود به مکه باید در جوار و پناه کسی باشه. لذا اول طبق قانون شرع ، نیت عمره کرد و بعد از اون یکی را نزد "مطعم بن عدی" فرستاد و تقاضای جوار نمود و او نیز تقاضای رسول خدا را پذیرفت و رسول خدا وارد خانه‌اش شد و فردا برای طواف و سعی به مسجدالحرام رفت. مطعم و فرزندانش مسلح با پیامبر ص وارد مسجدالحرام شدند، ابوسفیان از دیدن چنین منظره‌ای خیلی ناراحت شد و پیامبر بعد از انجام مراسم روانه منزل شدند. حالا انشالله فرداشب راجع به این مطعم توضیح میدم. @tarikhbekhanim

باسلام عرض شد که پیامبر از قبیله‌اش طرد شد و لذا برای ورود به مکه نیاز به شخصی داشت که پشتیبان او باشد وگرنه اگر قریشیان او را می‌کشتند هیچ خونخواهی نداشت. این نوع پشتیبان را در زبان عربی جوار می‌گویند. جوار پیامبر در اون روز شخصی شد به نام مطعم بن عدی. این آقا بت‌پرست بود و هیچوقت هم ایمان نیاورد و خودش از بزرگان و اشراف قریش و رئیس طایفه بنی‌نوفل بود ، اما همیشه یه حس جوانمردی و فتوت توی وجود اون بود و لذا پیامبر در این برهه زمانی پیش اون رفت. البته بعضی وقتها هم سخنگوی قریش در مبارزه بااسلام میشد. مطعم در حمله ابرهه به مکه ، جوان بود و همراه با عبدالمطلب نزد ابرهه رفت و در کنار عبدالمطلب بود. در محافظت از قریش در هنگام خروج از مکه و پناه بردن به کوهها در حمله ابرهه نقش داشت. در هنگام رفتن قریش به پیش ابوطالب برای اینکه ابوطالب ، پیامبر را بدهد تا بکشند و به جای اون عمّاره بن ولید را به فرزندی بگیرد هم حضور داشت و سخنگوی قریش بود. در قضیه شعب ابیطالب ، به بنی‌هاشم کمک می‌کرد و خیلی در نقض عهدنامه شعب ، تلاش کرد. وقتی هم که پیامبر در جوار مطعم قرار گرفت ، خودش لباس رزم پوشید و به همراه پسرانش پیامبر را دوره کردند و به مسجدالحرام آوردند تا عمره به جا بیاورد در حالیکه پیرمردی نود ساله شده بود. مطعم در اوخر عمر نابینا شد و در سال ۲ هجری در مکه در حال کفر، وفات کرد . پیامبر وقتی که خبر فوت او را شنید خیلی به مدح وی پرداخت اما اینکه به طلب آمرزش برای او هم اقدام کرده یا نه چیزی نیافتم. و اما مدتی بعد از اینکه پیامبر در جوار مطعم قرار گرفت ، مراسم حج سال۱۲ بعثت آغاز شد. در این مراسم شخصی به نام اسعد بن زُراره به همراه چند نفر ، از مدینه ، خدمت پیامبر رسیدند. این آقای اسعدبن زراره ، سال قبلش یعنی سال ۱۱ بعثت ، که تازه بنی‌هاشم از شعب خارج شده بودند ، برای حل اختلاف اوس و خزرج در یثرب ، به مکه اومده بود و به دنبال یه حَکَم می‌گشت تا به یثرب بیاد و بین اوس و خزرج ، آشتی برقرار کنه. چرا که عقلای حجاز در مکه و در بین قریشیها بودند. توی مکه آوازه مردی را شنید که برای ایجاد صلح و دوستی بین مردم ، حرفهای زیادی داره و حرفهاش دل آدم را میلرزونه و اسم اون محمد ص هست. این آقا با دوستانش ، نزد پیامبر اومد و با شنیدن سخنان پیامبر مسلمان شد و مدتی پیش پیامبر موند و آداب اسلامی را یاد گرفت و به یثرب برگشت و خودش هم چندنفر را مسلمان کرد و حالا سال ۱۲ بعثت همراه با یه جمعیتی به حج اومدند و با پیامبر دیدار کردند. این دیدار در کوه‌های اطراف مکه انجام گرفت و اینها که ۱۲ نفر بودند در اونجا با پیامبر عهد و پیمان بستند که این عهدنامه شامل فقط ۵ بند بود که عبارتند از در پرستش خدا شریکی برای او نگیرند. دزدی و زنا نکنند. فرزندان خود را نکشند. بهتان نزنند. رسول خدا(ص) را در آنچه به خیر و صلاح است نافرمانی نکنند. از اونجایی که این پیمان ، در یه تنگه از کوه منا ، بسته شد و تنگه به عربی میشه عَقَبه و لذا اسم این پیمان شد پیمان عقبه اول. و چون توی مفاد این پیمان حرفی از جنگ نبود اسم دیگرش شد بیعت‌النساء. بعدش که اینها می‌خواستند به یثرب برگردند ، پیامبر ، یکی از اصحاب خودش به نام مصعب بن عُمیر را که از سابقین در اسلام و از مهاجرین به حبشه بود دنبال اونها به یثرب فرستاد تا نماز و قرآن و آداب دین را به اونها یاد بده. مصعب در اونجا ، فعالیت بسیار مثبتی داشت و بین اوس و خزرج صلح برقرار کرد و تعداد زیادی را مسلمان کرد. این آغاز فصل جدیدی در تاریخ اسلام هست که انشالله فرداشب خدمت شما میگم. @tarikhbekhanim

🦚کانال داستانهای عرفانی. @dastanerfani داستانهای ادبی ، عرفانی ، عقیدتی 📚دور هم داستانهای زیبای ادبی عرفانی بخوانیم. @dastanerfani 🌅داستانهای ادبی عرفانی خود را به آیدی بنده(@arefaneh53) ارسال کنید تا به نام خودتان منتشر شود. @dastanerfani

باسلام در قسمت قبلی عرض شد که حدود ۱۲ نفر از شهر یثرب به مکه آمدند و با پیامبر دیدار کردند و بیعت عقبه اول را بستند که مبتنی بر ۵ بند در رعایت احکام اسلام بود. اینها قبلا در یثرب مسلمان شده بودند و حالا فقط برای ملاقات با پیامبر و پیمان بستن آمده بودند. بعدش هم همراه با صحابی جلیل‌القدر پیامبر یعنی مصعب بن عمیر به یثرب برگشتند. مصعب در یثرب ، خیلی تاثیر مثبت داشت و خیلی‌ها را مسلمان کرد. یکی از دلایلی که یثربی‌ها خیلی زود اسلام را پذیرفتند و به اصطلاح مسلمان شدند ، پیش‌آگهی‌هایی بود که يهوديها می‌دادند. قبلا عرض شد که يهوديها پیامبر و اجداد پیامبر را خیلی خوب می‌شناختند و می‌دانستند که از مکه و از بین قریش مبعوث می‌شود و ادامه کارش در یثرب (مدینه) است و لذا همگی در اطراف یثرب در قلعه‌های مستحکم ، سکنی گزیده بودند تا در صورت ظهور پیامبر به جنگ با او بپردازند. چرا یهودیان اینکار را کردند و چرا علاقمند به جنگ با پیامبر بودند؟ حقیقت امر این استکه پیامبرکُشی و تکذیب پیامبران از ویژگی‌های منحصر به فرد یهود بود و اینها از سالها قبل مشخصات پیامبر آخرالزمان را میدونستند و برای قتل اون برنامه‌ریزی کرده‌بودند و مردم یثرب هم اینها را از زبان يهوديها فهمیده بودند و وقتی پیامبر را ملاقات کردند و این مشخصات را در پیامبر دیدند خیلی زود به او ایمان آوردند. القصه ، روابط اوس و خزرج که سالهای سال بسیار تیره بود و مرتب با هم جنگ میکردند با پیمان عقبه اول به صلح و دوستی تبدیل شد و این مسئله ، مردم یثرب را به اسلام علاقمند کرد به‌ طوریکه سال بعد یعنی سال ۱۳ بعثت ، هفتاد نفر از اینها در مراسم حج حاضر شدند و شبانه در همان محل عقبه با پیامبر ملاقات کردند و پیمان دیگری بستند که پیمان عقبه دوم نامیده میشه. این پیمان مشتمل بر دفاع از پیامبر و آل‌پیامبر هم بود و یثربی‌ها متعهد شدند که همانطور که از زن و فرزند خود دفاع می‌کنند از پیامبر و خانواده‌اش هم حمایت کنند. پیامبر هم ۱۲ نفر از بین این ۷۰ نفر انتخاب کرد و اونها را رهبران و نقیبان یثرب قرار داد تا در یثرب برای اسلام تبلیغ کنند. یک نکته در پایان بگویم و آن اینستکه اهل یثرب اگرچه بر پیمان عقبه دوم استوار بودند ولی بعد از وفات پیامبر چندین بار این پیمان را شکستند و از خانواده پیامبر دفاع نکردند و یکی از استدلال‌های شیعه برای ظلم به اهل‌بیت همین پیمان‌شکنی اهل یثرب بود. نمونه بارز این پیمان شکنیها سقیفه و کربلا بود. انشالله فردا شب در مورد علل هجرت پیامبر توضیح خواهم داد. @tarikhbekhanim

باسلام در قسمت قبلی عرض شد که به واسطه پیمان‌های عقبه اول و دوم که در سال‌های ۱۲ و ۱۳ بعثت رخ داد، تعداد زیادی از مردم یثرب مسلمان شدند و پیامبر هم به تدریج ، تعدادی از مسلمانان مکه را به مدینه می‌فرستادند تا از شر آزار مشرکان مکه رها بشن. مریم یثرب ، خیلی از این مهاجرین مکه ، استقبال کردند و واقعا در پذیرایی از اونها سنگ تمام گذاشتند. تا اینکه در اواخر سال ۱۳ بعثت ، مشرکین مکه که از اوضاع یثرب هم مطلع شده بودند ، به این نتیجه رسیدند که تنها راه سرکوب این نهضت پیشرونده ، قتل پیامبره و تا پیامبر کشته نشه این خطر وجود داره که کل حجاز بر علیه قبیله قریش متحد بشن. با این اوصاف مشرکین ،در ابتدای سال ۱۴ بعثت، در دارالندوه، جلسه‌ای برقرار کردند؛ سپس از هر طایفه‌ای، افرادی انتخاب شدند تا در مورد رسول الله(ص) تصمیم بگیرند. نقل شده که یه پیرمردی جلوی در ایستاده بود و هنگامی که می‌خواستند داخل دارالندوه شوند، گفت: مرا هم به داخل ببرید. گفتند: تو که هستی‌ای پیرمرد؟ گفت: من پیرمردی از قبیله بنی مُضَر (و بنابر برخی نقل‌ها پیرمردی از اهل نجد) هستم و نظری دارم که شما را به آن راهنمایی می‌کنم. بعدش همگی وارد شدند و نشستند و به مشاوره پرداختند، در حالی که پیرمرد هم نشسته بود. پس از بحث و نظر قرار گذاشتند که رسول الله را اخراج کنند. پیرمرده گفت: این رأی خوبی نیست، اگر او را اخراج کنید، افرادی را جمع می‌کند و با شما خواهد جنگید. گفتند: راست می‌گی، این رأی خوبی نیست. برای همین با هم مشورت کردند و قرار گذاشتند که پیامبر را حبس کنند. پیرمرده گفت: این رأی خوبی نیست، اگه اینکار را بکنید، از آنجا که محمد(ص) مردی شیرین‌زبان است، فرزندان و بردگان شما را به‌تدریج فاسد می‌کنه و اگر برادر و فرزند و همسر شما را فاسد کنه، حبس وی چه فایده‌ای خواهد داشت؟ بعدش با هم مشورت کردند و گفتند پس چه خاکی تو سرمون بکنیم ؟ پیرمرده گفت قتل!!! قریشیها از قتل پیامبر میترسیدند چرا که درسته که رییس بنی‌هاشم ، ابولهب شده بود و خودش اصرار بر قتل پیامبر داشت ولی دو نفر این وسط بودند که کل قریشیها از اونها میترسیدند و میدونستند از پس این دوتا بر نمیان . یکی وجود مقدس حضرت حمزه سیدالشهدا بود و یکی هم شیر بیشهء توحید و یکتاپرستی ، امیربیان، وصی پیامبر ، خیرالاوصیا ، علی مرتضی روحی فداه علیه‌السلام. لذا با راهنمایی همون پیرمرده تصمیم گرفتند که وی را به قتل برسانند و برای این کار جوانانی را از هریک از طوایف انتخاب کنند که با شمشیر آن حضرت را بکشند بنا بر برخی نقل‌ها اون پیرمرده ابلیس بوده است. این ملعون ، گفت اگه از هر قبیله یه نفر انتخاب شه و همگی در قتل پیامبر شرکت کنند ، دیگه مگه علی ع و حمزه ع از پس همهء قبائل برمیان؟ مشرکین مکه ، نظر این ملعون ابدی را پذیرفتند و قرار شد این کار را بکنند. خلاصه با فراهم کردن سازوکار مناسب در شب اول ربیع‌الاول سال ۱۴ بعثت ۴۰ نفر از ۴۰ طایفه مکه و حتی اطراف مکه ، با نظارت ابولهب و ابوجهل و ابوسفیان و یه سری دیگه از این ابوهای بی‌خاصیت خانه پیامبر را محاصره کردند تا در اواسط شب به خانه هجوم برده و پیامبر را به قتل برسانند که انشالله جریان اون را فرداشب خدمت شما عرض میکنم. @tarikhbekhanim

باسلام عرض شد که مشرکین مکه قرار گذاشتند در شب اول ماه ربیع‌الاول ، جمیعا به خانه پیامبر حمله کرده و او را به شهادت برسانند. به این شب اصطلاحا لَیلَةُ‌المَبیت می‌گویند. چرا که در این شب ، علی ع به جای پیامبر و در بستر پیامبر خوابید. کلمه مَبیت از بیت گرفته شده و به معنی شب در خانه ماندن است. کلمه بیتوته هم از همین ریشه است. القصه وقتی مشرکین تصمیم به قتل پیامبر گرفتند ، خداوند دستور هجرت به یثرب را صادر کرد و آیاتی در این رابطه نازل شده که به مقتضای بحث خواهیم گفت. از جمله این آیه که می‌فرماید وَ إِذْ یمْکرُ بِک الَّذینَ کفَرُوا لِیثْبِتُوک أَوْ یقْتُلُوک أَوْ یخْرِجُوک وَ یمْکرُونَ وَ یمْکرُ اللَّهُ وَ اللَّهُ خَیرُ الْماکرینَ هنگامی که کافران ضد تو حیله کنند تا تو را زندانی کنند یا بکشند یا تبعید نمایند آنان با خدا از در حیله وارد می‌شوند و خداوند هم حیله می‌کند و خداوند بهترین حیله کنندگان است.[انفال–۳۰] پیامبر اسلام ، موضوع را با علی ع در میان گذاشت و قرار شد علی ع به جای پیامبر بخوابد تا مشرکین متوجه غیبت پیامبر نشوند. علت این بود که مشرکین در تاریکی شب خونه پیامبر را از پشت‌بام‌های همسایه محاصره کرده بودند و داخل خانه پیدا بود و لذا لازم بود که یه نفر اونجا باشه. خلاصه اینکه علی ع بلافاصله قبول کرد که این کار را بکنه. این مسئله خیلی خیلی مهم و تعجب آوره که کسی کاری را بکنه که احتمال کشته شدنش تقریبا صد در صده. به اعتراف شیعه و سنی ، چند آیه در فضیلت علی ع در این مورد نازل شد از جمله اینکه می‌فرماید وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یشْری نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ رَؤُفٌ بِالْعِبادِ بعضی از مردم [با ایمان و فداکار، همچون علی‌علیه‌السلام] جان خود را به خاطر خشنودی خدا میفروشند، و خدا نسبت به بندگان مهربان است.)[بقره–۲۰۷] این آیه که به خاطر کلمهء یشری به آیه شراء معروفه ، در فضیلت علی ع نازل شده. یادتون باشه که در قرآن حدود ۳۰۰ آیه در شأن و منزلت حضرت علی ع نازل شده و اتفاقا خود اهل سنت اقدام به جمع‌آوری این آیات در کتاب‌های جداگانه کرده‌اند از جمله چند کتاب به نام‌های 《ما نُزِل مِن القرآن فی علی ع》 که افراد متعددی از جمله ابونعیم اصفهانی و یا ابن مختار رازی و....نوشته‌اند. انشالله در طی این مدتی که خدمتتون تاریخ اسلام میگم ، به تدریج ، به تعدادی از این ۳۰۰ آیه هم اشاره می‌کنم. به هرحال عده‌ای نادان و مغرض برای اینکه امامت علی ع را نفی کنند روزی صدبار در قرآن به دنبال اسم حضرت علی ع میگردند و میگن که اگه علی ع جانشین پیامبره ، چرا اسمش توی قرآن نیومده؟ خب نادان علتش اینه که خدا میخواسته توی احمق فریب شیطان را بخوری و گمراه بشی!! اصلا خدا اراده کرده توی احمق گمراه بشی تا دل ماها خنک بشه. خداوکیلی کسی که اینقدر جاهل و نادانه که ۳۰۰ آیه در شأن علی ع را نمیبینه و نمیره این کتاب‌ها که گفتیم را هم مطالعه کنه و بعد این حرف را میزنه ، مستحق ضلالت و گمراهی نیست؟ من به واسطه همین شبهاتی که اینجور افراد میگن به معنی آیه《 یَهدی مَن یشاء و یُضلُّ مَن یشاء》 پی بردم. خب حالا خیلی خودتون را ناراحت نکنید تا بریم سراغ بحث اصلی.☺️ القصه ، شب که شد هم پیامبر در خانه بود و هم علی ع. بعدش پیامبر از خانه خارج شد و مستقیم به محلی رفت که ابوبکر برای او شتری فراهم کرده بود که به مدینه برن. وقتی میخواست از خانه خارج بشه ، نیمه‌های شب بود و هیچ کدوم از مشرکین ، پیامبر را ندیدند. این به واسطه آیه‌ای بود که نازل شد و به پیامبر دستور داده شد که این آیه تلاوت بشه که می‌فرماید وَ جَعَلْنا مِنْ بَینِ أَیدیهِمْ سَدًّا وَ مِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَیناهُمْ فَهُمْ لا یبْصِرُون و در پیش روی آنان سدی قرار دادیم، و در پشت سرشان سدی و چشمانشان را پوشانده‌ایم، لذا نمی‌بینند.[یس–۹] حتی ذکر شده که پیامبر ، یک مشت خاک هم برداشت و به صورت اونها پاشید و اونها متوجه نشدند. پیامبر و ابوبکر تمام شب را راه رفتند. یادتون باشه که یثرب که بعدها اسمش شد مدینه ، در شمال مکه قرار داره و قاعدتا پیامبر باید به سمت شمال میرفت. اما از اونجا که مشرکین مطمئن بودند اگر پیامبر بخواد جایی بره به یثرب میره که یارانش اونجا هستند ، لذا پیامبر ابتدا به سمت جنوب رفت و بعد به سمت غرب تا به ساحل دریای سرخ رسید. غار ثور که خیلی معروفه و پیامبر مدتی در اون پنهان شد تا بعدش به مدینه بره ، جنوب مکه هست و به همین واسطه پیامبر به اون غار رفت که انشالله فرداشب داستانش را میگم. @tarikhbekhanim

نقاشی بسیار زیبای حسن روح‌الامین از واقعه لیله‌المبیت. @tarikhbekhanim

برگزيده کتاب ابونعیم اصفهانی در مورد نزول ۳۰۰ آیه از قرآن در شأن علی ع. سالها قبل این کتاب را در کتابخانه آستان قدس رضوی پیدا و مطالعه کردم. شما هم خواستید مطالعه کنید ، فقط اونجا هست.😊 همین آقای سنی مذهب کتاب دیگه‌ای دارد در ردّ شیعه😳 کاش میدونستم اینها با خودشون چند چند هستند؟

اینم همون کتاب ابونعیم در مخالفت باشیعه البته من این را خودم نخوندم.😁

باسلام بعضی از دوستان در پیام‌هایی فرموده بودند که در تاریخ زندگی پیامبر ، خیلی به جزئیات پرداخته‌ایم و آیات و اسامی زیادی ذکر کرده‌ایم که باعث طولانی شدن بحث شده. بنده فکر میکنم تاریخ اسلام و خصوصا تاریخ زندگی پیامبر اسلام جای اون را داره که با جزئیات زیاد دکر بشه. بنده ، تاریخ دو جنگ جهانی اول و دوم که فاصله اونها از هم بیست سال بود را با ذکر جزئیات در اینجا درحدود ۳۰ شب توضیح دادم و لذا جا داره که تاریخ اسلام را هم با توضیحات کامل خدمت شما بگم. القصه ، پیامبر از خانه خارج شد و به سمت جایی رفت که ابوبکر با شتر منتظر پیامبر بود که با هم به یثرب بروند. مشرکین مکه هم وارد منزل پیامبر شدند و روانداز پیامبر را کنار زدند تا اقدام به قتل او کنند. اما با چهره حضرت علی ع مواجه شدند. حالا اینجا چندمطلب که به ذهن من خورده را خدمت شما میگم. یکی اینکه اگه مشرکین قبل از پس زدن روانداز ، شمشیر را در بدن علی ع فرومیکردند و یا همگی با هم به یکباره ، رختخواب پیامبر را شمشیرباران میکردند ، علی ع چه میکرد؟ چرا علی ع که احتمال میداد مشرکین این کار را بکنند ، با خیال راحت ، قبول کرد که به جای پیامبر بخوابد و نترسید؟ این واقعا یکی از وقایع اعجاب آور تاریخه که فخر شیعه محسوب میشه. نکته دیگه اینکه چرا مشرکین با علی ع جنگ نکردند ؟ آیا نمی‌توانستند علی ع را گروگان بگیرند تا پیامبر ص خودش را معرفی و تسلیم کنه ؟ واقعیت اینه که ، اینها می‌خواستند این کار را بکنند ولی نتونستند.چرا؟ چونکه مادر نزاییده بود کسی که بتونه علی ع را اسیر کنه و گروگان بگیره. قسمت جالب قضیه اینه که تعدادی از این افراد از پهلوانان عرب بودند. از جمله خالد بن ولید که برای خودش یلی بود. اون روزی هم که عُمر اقدام به بند انداختن به گردن علی ع کرد به‌ اعتراف همه مورخین ، خود علی ع نخواست اقدامی بکنه وگرنه مگه عمر کسی بود که بتونه از پس فاتح خیبر بر بیاد؟ القصه، ذکر شده که علی ع هیچ سلاحی دنبال خودش نداشت. و مشرکین وقتی دیدند که علی ع از دادن جواب مناسب ، طفره میره ، عصبانی شدند و می‌خواستند به علی ع حمله کنند. علی ع هم با یک حرکت ، شمشیر را از دست خالدبن ولید گرفت و مسلح شد. اینجا بود که مشرکین همه ، شمشیرهاشون را غلاف کردند و متفرق شدند. این واقعه به قدری مشهوره که سالهای ساله که شعرای فارس و عرب در مدح این کارِ علی ع شعر میسرایند و باز هم جای کار در این باره هست. خب حالا برگردیم به وضع پیامبر ص. پیامبر به همراه ابوبکر راهی جنوب شد و چند روز در غار ثور پناه گرفت تا به اصطلاح آبها از آسیاب بیفته و بعد راهی ساحل دریای سرخ و شمال بشوند. خیلی از مورخین معتقدند که این ابوبکر که همرا پیامبر بوده ، اون ابوبکرِ خلیفه اول نیست. بلکه یه ابوبکر دیگه بوده که به اصطلاح بلد راه بوده و پیامبر او را همراه خودش کرده. بعضی هم نظرات دیگه‌ای دارند که جای گفتن همه اونها در اینجا نیست. مشرکین مکه بلافاصله ، افرادی را در غالب چند گروه، به اطراف مکه و خصوصا سمت یثرب فرستادند تا پیامبر را جستجو کنند. یکی از این گروه‌ها که مجهز به یک نفر کارشناس جای پا 😁 هم بود به غار ثور نزدیک شد. به امر خدا یک عنکبوت بر دهانه غار تار تنید و یک کبوتر هم در دهانه غار تخم گذاشت که البته اینها همه معجزه است و از جمله معجزاتی است که همه مورخین شیعه و سنی ذکر کرده‌اند. یکی از افتخاراتی که سنی‌ها برای ابوبکر ذکر می‌کنند اینه که ابوبکر یار غار پیامبر بوده. یعنی اگر بپذیریم که این ابوبکر که دنبال پیامبر بوده ، همون ابوبکرِ خلیفه اوله ، اون وقت این آیه در شأن ابوبکر نازل شده که می‌فرماید إِلَّا تَنْصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللَّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِينَ كَفَرُوا ثَانِيَ اثْنَيْنِ إِذْ هُمَا فِي الْغَارِ إِذْ يَقُولُ لِصَاحِبِهِ لَا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّهَ مَعَنَا ۖ فَأَنْزَلَ اللَّهُ سَكِينَتَهُ عَلَيْهِ وَأَيَّدَهُ بِجُنُودٍ لَمْ تَرَوْهَا وَجَعَلَ كَلِمَةَ الَّذِينَ كَفَرُوا السُّفْلَىٰ ۗ وَكَلِمَةُ اللَّهِ هِيَ الْعُلْيَا ۗ وَاللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ اگر پیامبر را یاری ندهید، یقیناً خدا او را یاری می‌دهد؛ چنان كه او را یاری داد هنگامی كه كافران از مكه بیرونش كردند در حالی كه یكی از دو تن بود، آن زمان هر دو در غار [ثور نزدیك مكه‌] بودند، همان زمانی كه به همراهش گفت: اندوه به خود راه مده خدا با ماست. پس خدا آرامش خود را [كه حالت طمأنینه قلبی است‌] بر پیامبر نازل كرد، و او را با لشكریانی كه شما ندیدید نیرومند ساخت، و شعار كافران را پست‌تر قرار داد، و شعار خداست كه شعار والاتر و برتر است؛ و خدا توانای شكست‌ناپذیر و حكیم است. توبه - 40

حالابه نظر شما اگر این همراه پیامبر ، همون خلیفه اول باشه ، این آیه در مدح و منقبتش نازل شده یا در توبیخش؟ بابا این بشر ترسیده بوده ، بعد پیامبر دلداریش داده و فرموده فلانی اینقدر نترس ، غمگین نباش ، خدا با ماست . کمک‌مون میکنه. زشته مرد اینقدر ترسو باشه. خودتا جمع کن. حالا اهل سنت چسبیدن به این آیه که بعععله یه آیه از قرآن هم در شأن ابوبکره. اون وقت اون ۳۰۰ آیه که در شأن علی ع هست ، را نادیده میگیرن و میگن خلیفه فقط باید با رای اکثریت تعیین بشه. اَیییی خِداااا. خلاصه بعد از اینکه مشرکین از یافتن پیامبر مایوس شدند ، پیامبر و ابوبکر از غار خارج شدند و از ساحل دریای سرخ به سمت شمال یعنی مدینه رفتند که انشالله داستانش را در قسمت بعدی میگم. @tarikhbekhanim

باسلام خب عرض شد که پیامبر و ابوبکر از غار ثور به سمت مدینه حرکت کردند. علی(ع) سه شبانه‌روز در مکه موند و امانت‌های مردم را که نزد رسول‌ خدا بود، به صاحبانش رسوند و وقتی که این کار را انجام داد، به یثرب هجرت کرد و در حومهء شهر یثرب که به محله قبا معروف بود و فقط ۴ کیلومتر با یثرب فاصله داشت، به پیامبر رسید و همراه رسول خدا در خانه کلثوم بن هدم منزل گزید. یادتون باشه که کلثوم اسم مَرده و الکی روی دخترها این اسم را نگذارید. اونی که اسم زنه ، ام‌کلثوم هست. چونکه خودم چند مورد اینجوری دیدم. خلاصه در این هجرت، فواطم ثلاث (فاطمه دختر پیامبر، فاطمه بنت اسد، فاطمه دختر زبیربن عبدالمطلب) با گروهی دیگر از زنان و دو نفر نوجوان همراه امیرالمؤمنین(ع) بودند. حضرت درراه به کمین دشمنان برخورد کرد، ولی با مقابله با آنان توانست جان همراهانش را حفظ کند و به سلامت روانه مدینه شدند. خب حالا تا اینجای داستان چندتا نکته خدمت شما بگم. یکی اینکه نقل شده که علی ع در اون سه روزی که پیامبر در غار ثور بود هم با پیامبر در ارتباط بود و هرشب برای ایشون غذا و تدارکات سفر فراهم می‌کرد. دیگه اینکه در نقل دیگه‌ای اومده که علی ع روز سوم همراه با فواطم ثلاث در همون غار ثور به پیامبر ملحق شد و نبرد ایشون با کمین دشمن قبل از رسیدن به غار ثور بود که با شجاعت تمام و یک تنه در مقابل ۶ نفر از سوارکاران قریش ایستاد و درس خوبی به اونها داد و قسم خورد که اگر مقاومت کنند و برنگردند همه را قطعه قطعه کند. قریشیها که دیدند توان مقابله با علی ع را ندارند ، به مکه برگشتند . من خودم بعید میدونم که جنگ علی ع با کمین قریش ، قبل از غار ثور بوده باشد. چونکه غار ثور خیلی از مکه دور نیست و قریشیها میتونستند به مکه برگردند و با یه لشکری به جنگ علی ع بیان. بنابراین احتمالا این برخورد ، نزدیکیهای مدینه بوده است. والله اعلم. دیگه اینکه پیامبر(ص) هنگام هجرت از مکه به امیرالمؤمنین(ع) چنین فرمود: «من دخترم فاطمه را به تو سپردم و هردوى شما را نیز به خدا می‌سپارم و از خداوند می‌‏خواهم که نگهبان و حافظ شما باشد.» این مطلب خودش یه فضیلت بزرگی برای علی ع هست که پیامبر عزیز دردانه‌اش را به علی ع سپرده که در این سفر پرخطر از او محافظت کنه. مفسرین ، نزول آیه ۱۹۵ سوره ال‌عمران را در این مورد و در شأن علی ع میدونند که می‌فرماید فَالَّذینَ هاجَرُوا وَ اُخْرِجُوا مِن دِیارِهِم وَ اُوذُوا فى سَبیلى وَ قاتَلُوا وَ قُتِلُوا لاَ ُکَفِّرَنَّ عَنهُم سَیِّئاتِهِم وَ لاَدْخُلَنَّهُمْ جَنّاتٍ تَجْرى مِن تَحْتِهَاالاَنْهارُ ثَواباً مِن عِندِاللّهِ وَاللّهُ عِندَهُ حُسْنُ الثَّوابِ آنان که در راه خدا هجرت کردند و از خانه‏هاى خود بیرون رانده شدند و در راه من، آزار دیدند و جنگ کردند و کشته شدند، به یقین گناهشان را مى‏بخشم و آنها را در باغ‏هاى بهشتى که از زیر درختانش نهرها جارى است، وارد مى‏کنم. این، پاداشى است از طرف خداوند، و بهترین پاداش‏ها نزد پروردگار است. و نکته آخر اینکه ، حمزه ع در این سفر نبود و خودش قبلا به همراه جمعی به مدینه مهاجرت کرده بود و محافظت از مسلمانان در مدینه به عهده ایشون بود. بلافاصله بعد از ورود پیامبر به قبا ، اسم یثرب را عوض کردند و گذاشتند مدینه‌الرسول. یعنی شهر پیامبر که از همون روز به مدینه مشهور شد. خبر هجرت پیامبر به سوی مدینه، در همه جا پیچید و مردم مدینه که زمان ورود پیامبر به قبا را محاسبه کرده بودند در ورودی محله قبا که در جنوب مدینه بود صف کشیدند تا پیامبر وارد شود. پیامبر به نقلی ۴ روز و به نقل دیگری ۱۰ روز در قبا ماند و بعد به سمت مدینه راه افتاد و در همین مدت سنگ بنای مسجد قبا را بنا نهاد که به مسجد قبا معروف شد و چون اولین نماز جمعه در این مسجد برگزار شد به مسجدجمعه هم مشهوره. بعدش به شهر مدینه وارد شد که داستانش را انشالله فرداشب میگم. @tarikhbekhanim

باسلام عرض شد که پیامبر(ص) پس از خروج از غار ثور، با راهنمایی شخصی به نام ابن اُرِیقَط، از بیراهه و در ساحل دریا به سمت مدینه پیش رفتند تا این‌که در منطقه «قدید» به راه اصلی رسیدند. حالا اینجا ممکنه یه سری مباحث کلامی پیش بیاد که مگر پیامبران هم نیاز به راهنما دارند؟ مگه پیامبر ص راه را بلد نبود؟ اینها سوالاتی هست که در پایان بحث زندگی رسول خدا عرض خواهم کرد. خلاصه پیامبر و ابوبکر در چند کیلومتری مدینه و در منطقه‌ای به نام قبا که محل اسکان طایفه بنو عمرو بن عوف بود، مستقر شده و مورد استقبال آنها قرار گرفتند. پیامبر(ص) تصمیم به توقف در قبا گرفته تا علی(ع) و همراهانش به ایشون ملحق بشن؛ به همین دلیل به منزل کلثوم بن هدم که یکى از مشایخ بنى عمرو و مرد صالحى بود، رفتند. وقتی که شب شد ابوبکر از پیامبر(ص) جدا شد و به طرف مدینه اومد و در خانه یکى از انصار مستقر گردید، اما حضرت رسول(ص) همچنان در قبا و در منزل کلثوم، توقف نمودند. چند روز بعد ابوبکر خدمت پیامبر اومد و گفت: یا رسول اللَّه! مردم مدینه اشتیاق دیدار شما را دارند، اینک لازم است به مدینه داخل شوید. حضرت فرمود: من حرکت نخواهم کرد تا این‌که برادرم علی بن ابى طالب به این‌جا برسد. ایشون تا زمان رسیدن امام علی(ع)، فاطمه(س) و تعداد دیگری از بانوان، قبا را ترک نکرد و پس از ورود آنان نیز دو روز دیگر در قبا توقف نمود. بعدش براى عزیمت به مدینه حرکت کردند. خبر حرکت پیامبر(ص) به اوس و خزرج رسید، آنان مسلح شدند و به استقبال آن‌حضرت شتافتند. رسول خدا(ص) صبح روز جمعه از قبا حرکت کردند و ظهر همون روز به محله طایفه بنى سالم رسیدند. این افراد بنی سالم مانع شده و گفتند: یا رسول الله، اکنون در این‌جا فرود آیید؛ زیرا اهل این محل از مجاهدان و فداکاران هستند و شما را از گزند بدخواهان و دشمنان حفظ خواهند کرد. پیامبر(ص) به شتر خود اشاره کرد و فرمود: «خَلُّوا سبیلها فإنها مأمورة» این‌را رها کنید که مأموریتی دارد! بعدش به محله بنى بیاضة رسید. اونها هم همون کلام را گفتند و همون جواب را نیز از پیامبر(ص) شنیدند. این گفت‌وگو با چند طایفه دیگر از انصار تکرار شد تا بالاخره انصار افسار شتر پیامبر(ص) را رها کرده تا این‌که در محله بنى مالک بن‏ نجار و در زمینی که برای دو یتیم از همین طایفه بود، شتر زانو زد. این دوتا یتیم بنابر نقل برخی منابع تحت سرپرستی معاذ بن عفراء بودند. وقتی پیامبر(ص) به اونجا رسید، پرسید، این‌جا برای چه کسی است؟ پاسخ شنیدید که ملک دو یتیم است! معاذ بن عفراء گفت من آن‌دو را راضی می‌کنم. یعنی ازشون میخرم. بنابر این اونجا را به عنوان مسجد و محل زندگی پیامبر انتخاب کردند و تا زمان ساخته شدن مسجد ، پیامبر به خونه ابوایوب انصاری رفت. نقل کرده‌اند که معاذ اونجا را از اون دوتا یتیم خریداری کرد.سپس به پیامبر(ص) عرضه شد که اکنون کجا منزل می‌کنید؟ ابو ایوب خطاب به پیامبر(ص) گفت: منزل من نزدیک‌ترین منزل به این‌جا است، اجازه فرمایید که وسایل شما را ببرم. پیامبر اجازه دادند و ابو ایوب وسایل ایشون را به منزلش برد و پیامبر(ص) در اونجا ساکن گردید. پیامبر تا زمانی که مسجد و حجره‌های کنار اون، که محل سکونت پیامبر(ص) بود، ساخته شد؛ در منزل ابو ایوب بودند و بعد از بنای مسجد از خانه او رفتند. اینکه خانواده پیامبر از جمله فواطم ثلاث و علی ع در کجای مدینه اقامت کردند چیزی نیافتم ولی احتمالا همگی در خانه ابوایوب بودند. یه نکته اینکه در هنگام ساخت مسجد ، برنامه ریزی شد که خانه پیامبر و خانه علی منضمّ به مسجد باشه و درب اونها هم به داخل مسجد باز بشه. بعدها یه سری دیگه از انصار و مهاجرین ، خونه خودشون را کنار مسجد ساختند و به مسجد درب باز کردند که پس از مدتی از طرف خدا دستور صادر شد که درب همه منازل به مسجد بسته بشه بجز درب منزل پیامبر ص و علی ع. به این مسئله سدّالابواب گفتند که خودش یه فضیلت خیلی مهم برای علی ع هست. انشالله مدینه مشرّف بشید و خودتون حدود این مسجد ، توسعهء زمان عثمان ، توسعهء دولت عثمانی و توسعهء دوره فَهد را از نزدیک ببینید که البته قبلا هم یه توضیحی دادیم. القصه ، دومین کار پیامبر در مدینه ، پیمان اُخوت و برادری بود که بهش میگن عقد اُخُوت. برخی منابع میگن که عقد اخوت قبل از اتمام ساخت مسجدالنبی بود و برخی هم میگن بعدش. به هرحال بااین کار اغلب انصار با مهاجرین برادر شدند ولی چند مورد هم بین انصار و انصار یا مهاجرین و مهاجرین بود. از جمله خود پیامبر که از سالها قبل با علی ع پیمان برادری بسته بودند و دیگه حمزه ع که با پسرخوانده پیامبر یعنی زیدبن حارثه پیمان بستند. خب اینا یه سری از وقایع سال اول هجری بود که بشود سال ۱۴ بعثت. حالا انشالله از فرداشب بقيهء وقایع را براساس سال هجرت خدمت شما عرض میکنم. @tarikhbekhanim

حوادث سال اول هجری باسلام قرار شد که انشالله از امشب وقایع تاریخ اسلام را بر اساس سال هجری خدمت شما عرض کنم. گفتیم که در سال اول هجرت چندتا اتفاق افتاد. یکی تاسیس اولین مسجد در تاریخ اسلام در محله قبا بود که این مسجد در ابتدا بسیار ساده و در حقیقت یک نمازخانه چهاردیواری بود که بعدها خیلی گسترش پیدا کرد و به مسجد قبا و یا مسجد جمعه معروف شد. دیگری اقامه اولین نماز جمعه در تاریخ اسلام بود که گفتیم در همین مسجد قبا برگزار شد و روی همین اصل هم اسم مسجد قبا را مسجد جمعه گذاشتند. بعدی ، اجرای عقد اخوت بین انصار و مهاجرین بود که توضیح دادیم. بعضی از مورخین این اقدام را قبل از تاسیس مسجدالنبی میدونند و برخی هم بعداز تاسیس اون. دیگری تاسیس مسجدالنبی در مدینه بود که این مسجد خیلی مرکزیت پیدا کرد و بعدها در همون زمان پیامبر ، مساجد دیگری هم در محله‌های دیگر مدینه ساخته شد اما این مسجد ، مرکزیت داشت. دیگری تشریع اذان و اقامه بر مسلمانان. قبل از اینکه مسلمانان به مدینه هجرت کنند ، دولت نداشتند . اما حالا با ورود پیامبر به مدینه ، یه دولت به نام دولت اسلامی تاسیس شده بود که خود پیامبر در راس این دولت قرار داشت و به اصطلاح ، حاکم اسلامی بود . خب حالا این دولت جدیدالتاسیس نیاز به یک عامل هشدار دهنده برای تجمعات و امور مهم داشت که روی همین اصل از طرف خداوند اذان برای اعلان عمومی و اقامه برای شروع نماز ، ابلاغ شد. پیامبر هم این عبارات را به بلال حبشی یاد دادند و از اون موقع به بعد ، بلال برای نمازهای پنجگانه و یا وقایع و تجمعات مهم اذان میگفت. این بلال یه برده‌زادهء حبشه‌ای بود . یعنی پدرش برده بود و خودش توی مکه به دنیا اومد اما طبق قانون اون موقع خودش هم برده شد یعنی بردهء شخصی به نام امیه بن خلف. این امیه از اون آدمهای خبیثی بود که تا آخر کافر موند و بلال را هم خیلی شکنجه کرد و بلال همیشه در حال شکنجه کلمه اَحَد را بر زبان جاری میکرد. به قولی ابوبکر و به قولی هم خود پیامبر ، بلال را از امیه خریدند و آزاد کردند. بلال ۳ سال از پیامبر کوچکتر بوده و کمی قبل از پیامبر به مدینه هجرت کرد. این آقا که از مسلمانان رنج‌کشیده و سابقین در اسلام هست لهجهء حبشی داشت و حرف ش را به خوبی نمیتونست ادا کنه و لذا در تلفظ اشهدان لا اله الا الله و .... مشکل داشت و به اصطلاح ش را به س اشمام می‌کرد. یعنی ش را به حالت س میگفت و الان هم توی حبشه ( تقریبا اتیوپی فعلی)همینجور تلفظ می‌کنند که خودم کلیپش را دیدم. این مرد بزرگ بعد از پیامبر ، با ابوبکر بیعت نکرد و به نشانه اعتراض ،دیگه هیچوقت اذان نگفت و به تعبیری فقط یکبار به درخواست حضرت فاطمه زهراء اذان گفت که به درخواست همان حضرت هم اون را ناتمام گذاشت. بعد از وقایع سقیفه ، این آقا در جمع یاران و طرفداران علی ع ، قرار گرفت و چند سال بعد در اوایل حکومت عمر هم از مدینه خارج شد و نتوانست محیط شبهه‌ناک مدینه و ظلمهایی که به اهل‌بیت میشد را تحمل کنه و به شام رفت و در همانجا در سال ۲۰ هجری فوت کرد. بلال ، بعد از هجرت به مدینه ، در تمام جنگهای پیامبر شرکت داشت و خیلی هم به پیامبر علاقه داشت و در جنگ بدر موفق شد ، امیه بن خلف را راهی جهنم کند. از بلال روایات زیادی هم نقل شده که شیعه و سنی اون را روایت کردند. یکی از خیانت‌های عمر به این مرد بزرگ ، تغییر عبارات اذان بود که بعضی مورخین علت قهر کردن بلال و هجرت او به شام را همین کار میدونند. چرا که عمر دستور حذف حی علی خیرالعمل را داد و فقط در نماز صبح به جای اون عبارت الصلاه خیر من النوم را گذاشت😳😳😳 که داستانش را بعدا میگم. خیلی‌ها سوال میپرسن که آیا دستور حذف عبارت اشهد انّ علیاً ولی الله را هم عمر داده؟ نه خیر . این عبارت از اول هم جزو اذان نبوده و الان هم نیست و اگر کسی به نیت جزئیت بگه یعنی به نیت اینکه جزئی از اذانه ، بدعته. ما این عبارت را که به شهادت ثالثه معروفه از روی استحباب و به نیت قرب الهی و شعار شیعه باید بگیم و لاغیر. روایات زیادی در باب استحباب شهادت ثالثه اومده اما باید بدانیم که جزء نیست و نباید به نیت جزئیت گفته بشه. خب انشالله بقیه وقایع سال اول هجری را فرداشب خدمت شما میگم. @tarikhbekhanim

با سلام یکی از مسائلی که در سال اول هجری اتفاق افتاد ، تصاعدی شدن دشمنان اسلام و پیامبر بود. قبلا عرض شد که در سه سال اول بعثت که دوره دعوت پنهانی بود ، تقریبا کسی با پیامبر دشمنی نکرد ، اما همینکه پیامبر دعوت خودش را آشکار کرد و شروع به ایراد به بت‌ها و بت‌پرستی گرفت دشمنی با پیامبر آغاز شد. حالا یه اتفاق جدید دیگه‌ای هم افتاد و اون تشکیل حکومت توسط پیامبر بود که این مسئله منجر به دو واقعه ناگوار گردید . یکی افزایش تعداد دشمنان اسلام و دیگری ظهور یه دسته از مسلمانان تحت عنوان منافقین. تمام اینها و دشمنی اینها بر سر حکومت بود. تا وقتی پیامبر در مکه بود و حکومت تشکیل نداده بود ، دشمنان او هم منحصر به مکه بود اما وقتی تشکیل حکومت داد ، دشمنانی از سراسر عربستان پیدا کرد. مضافا براینکه تعدادی از اهالی مدینه که قرار بود قبل از ورود پیامبر به مدینه ، حکومت تشکیل بدهند و از جنگهای طولانی بین اوس و خزرج جلوگیری کنند ، با ورود پیامبر از این کار بازماندند و مردم ، دیگه طرف اونها نرفتند و محبوبیت پیامبر ، همه اونها را به حاشیه برده بود . اینها از همین دوره بود که دسته‌ای به نام منافقین را تشکیل دادند که بیشترین ضربات به پیکره جامعه اسلامی از سمت اینها بود. و لذا باید گفت که پیدایش دسته منافقین ، از همون سال اول بود و در رأس اینها شخصی به نام عبدالله بن اُبَی قرار داشت که علیرغم مسلمان بودن از هیچ خیانتی نسبت به اسلام و پیامبر عظیم‌الشأن، فروگذار نکرد. تعداد اینها قابل توجه و اقدامات اونها علیه اسلام اینقدر زیاد بود که علاوه بر اینکه یه سوره جداگانه به نام سوره منافقون در مورد اونها نازل شد ، در بسیاری از جاهای قرآن هم به مذمت اونها پرداخته شده. کار اینها در طول تاریخ اسلام این بود که در آخرین لحظات ، پیروزیهای جبهه حق را تبدیل به شکست کنند. متاسفانه اینها هیچوقت قابل حذف از جامعه اسلامی نبودند چرا که پیامبر و ائمه بعد از ایشون ، مامور به ظاهر افراد بودند و نه باطن اونها. همینکه کسی شهادتین میگفت ، در سلک مسلمانها درمی‌آمد. مهمترین تفاوت بین حضرت بقیه‌الله الاعظم عج با سایر ائمه ، در همین مسئله است. چرا که حضرت صاحب الامر ، هم مامور به ظاهر هستند و هم باطن و لذا در جامعه‌ و حکومتی که ایشون تشکیل می‌دهند جایی برای منافقین نیست و به اصطلاح خبری از مسئله نفوذ که امروزه مهمترین خطر بیخ گوش نظام اسلامی است ، وجود نخواهد داشت انشاءالله. خب ،دسته دیگری از دشمنان پیامبر هم بودند که از بدو تولد پیامبر ، دشمن بودند و حتی قبل از تولد پیامبر، دشمنی داشتند ولی خب ، پیامبر در درون مکه و بین اقوامش محافظت میشد و اینها نتونستند اقدام به قتل پیامبر بکنند که قبلا گفتیم اینها یهودیان بودند. وقتی پیامبر به مدینه مهاجرت کرد بااین یهودیان همسایه شد و حالا در خیلی از مسائل تضاد منافع پیش می‌آمد. یهودیان میدونستند که آخرین پیامبر در منطقۀ حجاز و یثرب ظهور می‌کند. بنابر فرمودۀ قرآن، اینها چنان با اوصاف پیامبر خاتم (ص) آشنا بودند که نسبت به اون همچون فرزندان خود شناخت داشتند،ولی تصوّر آن‌ها این بود که پیامبر (ص) در یثرب ظهور می‌کند. هنگامی که شنیدند همون کسی که در مکه نبوّتش را اعلام کرده، به‌سوی یثرب هجرت کرده، به تردید افتادند که نکنه اون همان موعود تورات باشه . ازاین‌رو وقتی رسول خدا (ص) در قبا توقف کرده بود، هیئتی از علمای یهود به آن منطقه اومدند و با اون حضرت دیدار کردند. توی این دیدار، اونا سؤالاتی از رسول اکرم (ص) پرسیدند و وقتی سخنان اون حضرت را شنیدند، یقین پیدا کردند که این شخص همون پیامبر موعوده ولی در نهایت گفتند: «ما به شما ایمان می‌آوریم، ولی به این شرط که برای ما امتیازاتی در نظر بگیرید». رسول خدا (ص) از منظور اونها پرسید و گفتند: «ما اهل کتاب و یکتا‌پرست بوده‌ایم، ولی این عرب‌ها که به شما ایمان آوردند، مشرک و بت‌پرست؛ بنابراین ما باید در اسلام بر اینها برتری داشته باشیم». منظور اونها بیشتر دربارۀ به‌دست‌ آوردن برتری‌های مادّی بود. پیامبر اسلام (ص) سخن اونا را نپذیرفت. یهودیان گمان می‌کردند زودتر از هر کسی به اون پیامبر موعود ایمان میارن و با یاری اون بر دشمنان خودشون غلبه پیدا می‌کنند، اما وقتی دیدند که عرب‌ها زودتر اسلام آوردند و آن‌ها عقب افتادند، احساس کردند که اگر اسلام بیاورند در عرض عرب‌ها خواهند بود؛ ازاین‌رو اسلام را نپذیرفتند، اگرچه می‌دونستند که حضرت محمد (ص) همان پیامبر موعود توراته . وقتی که رسول خدا (ص) به پیشنهاد اونها پاسخ منفی داد، تنها یه تعداد انگشت‌شماری ازافراد فهیم یهودی مثل عبدالله بن سلام ، اسلام آوردند و بقیه، در مقابل اسلام قرار گرفتند و یه مقدار زیادی از تاریخ اسلام که خواهیم گفت در ارتباط با دشمنی همین‌ها با اسلامه. خب انشالله بقیه بماند برای فرداشب. @tarikhbekhanim

باسلام یکی دیگه از اتفاقات مهم سال اول هجرت پیمان مسلمانان با یهودیان بود. به طور کلی بخش اعظم تشکیلات یک حکومت یا دولت عبارتست از مجموعهء پیمانها و قراردادها با دیگران و مخصوصا با همسایگان و اجانب و لذا پیامبر اسلام هم در بدو تشکیل حکومت اسلامی اقدام به انقیاد این قراردادها کرد که بعضی از اونها را بنده خدمت شما میگم. رسول خدا ص می‌دونست که یهودیان می‌تونند خطرساز باشند، لذا پس از ورود به مدینه به اونا پیغام داد که ما می‌خواهیم در اینجا در کنار هم زندگی کنیم؛ بنابراین باید شرایط زندگی مسالمت‌آمیز را مشخص کنیم و قراردادی بنویسیم و بر مبنای اون عمل کنیم. در این صورت اگر اختلافی بین ما پدید اومد، راهکار اون روشنه. سران یهود هم این سخن محکم و منطقی را پذیرفتند و با رسول اکرم (ص) جلسه‌ای گرفتند و پیمانی نوشته شد. به گفتۀ برخی پژوهشگران ، میشه این پیمان را نخستین قانون اساسی در اسلام دانست. مواد مفصّلی در این پیمان وجود داره که مهم‌ترین اونها را در اینجا بیان می‌کنیم: مسلمانها و یهودیان خدای یکتا را می‌پرستند، پس قرار بر این شد که امت واحده تشکیل دهند. مدینه حریم امن اعلام می‌شود و هرگونه قتل و تعدّی و تجاوز در این حریم ممنوع است. اگر مدینه مورد حمله قرار بگیرد، مسلمان و یهودی وظیفه دارند که از شهر دفاع کنند. یهودیان تعهد می‌کنند که با قریش به‌عنوان دشمن اصلی اسلام، هیچ مراودۀ تجاری و غیر تجاری نداشته باشند. اگر در مسائل بین مسلمان‌ها و یهودی‌ها اختلافی پیش آمد، آخرین داور و حَکَم، پیامبر اسلام (ص) خواهد بود. اگر کسی از این پیمان عدول کند و مفاد آن را زیر پا بگذارد، از شمولِ آن خارج است. معنای این ماده از پیمان این بود که پیامبر ص اختیار دارد با متخلّفان از پیمان برخورد کند. یهودیان این پیمان را امضا کردند و رسول خدا ص هم مهر خود را با عنوان «رسول الله» پای این قرارداد زد. درحقیقت یهودیان با امضای این قرارداد، ناخواسته به رسالت پیامبر اکرم ص اعتراف کردند.😁😁 حالا ممکنه براتون سوال پیش بیاد که چرا یهودی‌ها این قرارداد را امضا کردند؟ اولا اینها اهل کتاب بودند و میدونستند که پیامبر اسلام ، واقعا پیامبره و قطعا از اینکه با یه مشت بت‌پرست مراوده داشته باشند ، ناراضی بودند و دوست داشتند با یه سری مثل خودشون پیمان داشته باشند و لذا این پیمان راامضا کردند. البته بعدها خواهیم دید که همین‌ها به خاطر ذات پلید و شیطانی‌شون در نهایت پیمان شکنی کردند و نتیجه اون را هم دیدند. ثانیا اینها در مقابل عمل انجام شده قرار گرفته بودند و وقتی اون استقبال بی‌نظیر مردم مدینه را از پیامبر دیدند ، مجبور به قبول حکومت اسلامی شدند. ثالثا بنده خودم این را یکی مصادیق مکر الهی میدونم که خدا به دل اینها انداخت تا با پیامبر پیمان ببندند تا بعدها اگر شیطنت کردند، پیامبر اسلام بهانه برای جواب دادن داشته باشه و همینطور هم شد. با تدبیر حساب‌شدۀ آن حضرت، یهودی‌ها دیگر نمی‌تونستند آزادانه و اونطور که می‌خواهند مدینه را به هم بریزند و مقابل اسلام بایستند. اگه می‌خواستند چنین کاری کنند، پیامبر اکرم (ص) بر مبنای این پیمان می‌تونست با اون‌ها برخورد کنه. این تدبیر مهم در آغاز سال اول هجرت صورت گرفت. خب یکی دیگه از اقداماتی که سال اول هجرت انجام شد، پیمان‌های عمومی بین مردم بود . این پیمانها بین همه مردم مدینه جاری شد اعم از مسلمان و مشرک و یهودی. یادتون باشه وقتی پیامبر ص به مدینه مهاجرت کرد هنوز خیلی‌ها مشرک بودند و بعدها کم‌کم مسلمان شدند. این پیمان شامل حدود ۵۱ بند بود که در این پیمان‌نامه حتی در ارتباط با تقسیم آب مدینه هم تصمیم‌گیری شده بود. بعضی مورخین حتی قوانینی مثل جمع‌آوری زباله مدینه را هم آورده‌اند که به نظر میرسه این‌طور نیست و همچین چیزی در متنی که در کتب معتبر تاریخ اسلام اومده ، دیده نشده و شاید در سال‌های بعد و در دوره خلفا اینطور شده. یکی از بندهای مهم درون این پیمان‌نامه این بود که مشرکین مدینه حق کمک به مشرکین قریش را ندارند. برای مطالعه شما بعضی از بندهای این پیمان را در اینجا به شرح ذیل میآورم: مسلمانان در برابر سایر مردم ، یک ملت‌اند. بنابراین، میان هیچ مسلمان و کافری پیوند نیست؛ هر چند پدر یا فرزند باشند و جدایی میان مسلمانان با مسلمانان دیگر نیست. ۲. هر تیره از مسلمانان در میان خود فدیه ( دیه یا غرامت ) می‌پردازند، همان گونه که پیش از اسلام بوده است. ۳. مسلمانان در برابر کسانی که ستم یا گناه یا دشمنی یا فساد میان مسلمانان را توطئه نمایند، متحدند. ۴. هیچ مؤمنی به خاطر کافری کشته نمی‌شود و هیچ کافری بر ضد مؤمنی یاری نمی‌شود. ۵. عهد و امان خداوند یکی است. بنابراین، شخص مطرح نیست و پایین‌ترین شخص نیز می‌تواند به مسلمانان پناه دهد (کنایه از اینکه اگر شخصی به دیگری پناه داد و او را کفالت نمود، باید تمامی مسلمانان امان او را محترم شمارند.) ۶.

در هنگام نبرد در راه خداوند، هیچ مؤمنی بدون موافقت افراد دیگر نمی‌تواند صلح نماید؛ بنابراین، صلح باید با نظر جمع انجام شود. ۷. گروه‌های رزمنده، هر یک باید پس از دیگری و به نوبت جنگ نماید. بنابراین، هیچ طایفه‌ای دو مرتبه متوالی به نبرد الزام نمی‌شود. ۸. هر کس مؤمنی را بدون دلیل بکشد، حکمش قصاص است، مگر اینکه ولی مقتول راضی شود. ۹. داور نهایی در اختلافات مسلمانان، خدا و رسول صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم است. ۱۰. مسلمانان هیچ بدهکاری را که بدهی بر او سنگینی کرده، رها نمی‌کنند، مگر اینکه او را کمک نمایند؛ چه بدهی به خاطر خون بهایی باشد یا غرامتی که به عنوان سرشکن بر خویشان پدری نصیب شخصی شده باشد. ۱۱ بعضی از مؤمنان سرپرست بعض دیگر هستند. بنابراین، هیچ کافری، سرپرست مؤمنان نیست. ۱۲. هیچ کس نمی‌تواند بدون رعایت مصالح سایر لشکریان، کافری را در پناه خود بگیرد. بااین پیمانها به تدریج یک امت اسلامی بوجود اومد که در راس اون پیامبر قرار داشت. توجه داشته باشید که اینکار در سرزمینی انجام شده که خدا راهم بنده نبودند چه برسه به اینکه حکومت تشکیل بدهند و زیر بار حکومت برن و این نمیتونست بشه مگر با تشکیل حکومت اسلامی و امدادهای غیبی. انشالله فرداشب در مورد وقایع سال ۲ هجری خدمت شما مطالبی را عرض میکنم. @tarikhbekhanim