🔘 مواجهه با فرزندان در فضای مجازی ▫️مواجهه با فرزندان در فضای مجازی باید با آرامش و یا گاهی نادیده گرفتن عمدی باشد تا استفاده کودک از شبکه های اجتماعی و فضای مجازی از کنترل خارج نگردد. ▫️نوع مواجهه ما با مسائل و اتفاقات پیرامون خود میتواند نقش پر رنگی در ادامه مسیر حل آن مسئله یا بیشتر شدن مشکلات داشته باشد. ▫️وقتی که برای اولین با با فرزند خود مواجه میشویم که در حال تماشای یک برنامه یا بازی خشن و یا فیلم نامناسب با سن خودش است؛ برخورد اول ما با اوست که انتهای ماجرا را مشخص میکند. ▫️امروزه بازخورد سلبی منفی ترین اثر را در این مسائل خواهد داشت. اگر شخصی بخواهد با زور و حالت آمرانه فرزند خود را از انجام چنین فعالیت هایی منع کند درواقع کاملا نتیجه عکس خواهد گرفت. این مسئله واقعیتی است که در جامعه امروز وجود دارد. اگر به این موضوعات دقت کنیم میتوانیم یک زندگی ایده آل به کودکان خودمان هدیه بدهیم. ▫️در تربیت رسانه ای نوع برخورد اولیه باید کاملا با آرامش باشد یا حتی گاهی اوقات با یک نادیده گرفتن عمدی و بی توجهی اولیه. برای مثال با یک بهانه قشنگ مانند بردن فرزندمان به خرید یا پارک او را از این فضا دور کنیم و در فرصتی دیگر با یک بیان دوستانه واقعیت منفی را به شکلی دلسوزانه به او بگوییم. جوری که فرزند احساس کند این اتفاقات همگی به نفع او صورت میگیرد. ▫️این شکل از مواجهه با فرزندان در رسانه و فضای مجازی او را در یک مسیر درست و مفید قرار خواهد داد... #تربیت_رسانه‌ای #مادرانه #تربیت_فرزند #یادداشت 🔻ترخون🔻 🆔@tarkhooon

🐫شتر دیدی، ندیدی❗️ ☁️اهمیت اصل تغافل در تربیت رسانه‌ای 🖌محمد جواد نوروزی وقتی فرزند گناهی را (مانند دیدن فیلم‌های غیراخلاقی) به طور پنهانی انجام می‌دهد، معنایش آن است که از قبح عمل خویش خبر دارد ولی نتوانسته بر غریزه‌اش چیره شود. حالا اگر پدر و مادر این نوجوان متوجه عمل خطایش شوند، بهترین واکنش چیست؟ عموم پدران و مادران ساده‌ترین راه حل را انتخاب می‌کنند. خشمگین شدن، عصبانیت، گرفتن گوشی و تبلت فرزند و در نهایت قهر. از این بدتر آنکه گاهی والدین عمل زشت فرزندشان را جلوی دیگران تعریف کرده و آن را تقبیح می‌کنند! این واکنش باعث می‌شود که فرزند آبرو و عزت خود در برابر پدر و مادر و نزدیکانش را برباد رفته و خود را عصیانگری با گناهان نابخشودنی فرض کند. در بهترین حالت، فرزند به گناهش ادامه می‌دهد اما این بار مخفیانه‌تر و محتاط‌تر. هر چه واکنش شدیدتر، مخفی‌کاری بیشتر. دسترسی به محتوای مستهجن هم برای نسل کنونی، به سادگی آب خوردن است. اما در بدترین حالت، فرزند به حدی از قدرت و رشد رسیده که می‌تواند جلوی والدین خویش بایستد. پس نیازی به مخفی‌کاری نیست و او عمل قبیح پنهانی خود را آشکارا انجام می‌دهد. پس راه حل درست کدام است؟ بهترین کار، «تغافل» است. یعنی خودتان را به ندیدن و نفهمیدن بزنید. البته به شرطی که عمل فرزند مخفیانه باشد و نیز «به کوچه علی چپ زدن» شما را باور کند وگرنه تغافل فایده ندارد. تغافل در جایی است که شخص مرتکب گناهی شده و از آگاه شدن دیگران بیم و هراس دارد، خیر و صلاح در این است که رازش را پوشیده داریم، و از دانسته ‌های خویش تغافل نماییم تا او برای مصون داشتن شرافت خود پیرامون آن عمل نگردد و گناهی را که مرتکب شده است، تکرار ننماید. همان کاری که خدای «ستارالعیوب» با بندگانش می‌کند. البته تغافل به این معنا نیست که والدین بی‌خیال عمل قبیح فرزندشان باشد. لذا لازم است بعد از تغافل به بچه به طور غیرمستقیم گرا بدهید که بی‌اطلاع هم نیستید. مثلا در مورد مضرات تماشای فیلمهای مستهجن چیزی بگویید. همچنین باید از روش‌های غیرمستقیم تلاش کنید او را به مسیر درست برگردانید. مثلا باید به خلوت‌های فرزند دقت بیشتری داشته باشند و فرصت خلوت را از او بگیرید. فعالیت‌های جایگزین مفید برای او تعریف کنید. او را با فضاها و فعالیت‌های معنوی مثل مسجد، قرآن، هیأت و... بیشتر انس دهید. حجم و سرعت اینترنت کمتری برای منزل خریداری کنید و... این روش‌ها به تناسب شرایط مختلف، تفاوت‌هایی دارد. باید توجه داشت که گاهی با وجود به کاربستن همه این روش‌ها باز رفتار فرزند اصلاح نمی‌شود. آن وقت باید به راه‌های دیگری متوسل شد که در یادداشت‌های بعدی به آن می‌پردازیم. #تربیت_رسانه‌ای #اصل_تغافل #خانواده_و_فضای_مجازی #نوجوان @tarkhooon