آدینه‌ها، حرفهای نگفته امان را لابلای بغض هایمان می پیچیم و غروب که می شود، جامه ی دلتنگی را بر قامت دلمان می پوشانیم. از اول هفته، روزها را رج می زنیم و به جمعه که می رسیم تازه یادمان می افتد چقدر کم آورده ایم. به درو دیوار گیر می دهیم و بهانه می گیریم اما رویمان نمی شود رک و راست بگوییم، چه مرگمان است. رویمان نمی شود بگوییم لحظه هایمان عطر و بوی نبودنش را می دهد. رویمان نمی شود بگوییم آینه دهن کجی می کند به تنها بودنمان در قلب جیوه ایش. شهامت نداریم، قطره قطره باران شویم و بباریم بر عصرهای دلگیر و پر از غصه بلکه خدا خواست و سیلی آمد و سد بغض هایمان را شکست و این همه دلتنگی را با خود برد... #مهتاب_بهشتی آدینه‌هامان بی تو عمری داغدارست