آنگه چشمانت را در حالی که غمگین بودند رها کرد و رفت ، آقا شایستگی دارد که منتظر بازگشتش باشی؟

بزرگ ترین اشتباه زندگیم بر میگرده به زمانی که کارای بقیه رو نادیده میگرفتم چون دوسشون داشتم و فکر میکردم این حس متقابله..

زیادی خوبی کردنم تهش داستانه !

زیادی خوبی کردن به "آدمِ انسان نما" تهش داستانه...

این زندگی دیگه به درد نمیخوره جمع کنید بریم سیاره جدید کشف کنیم..

ازش پرسیدم از کجا میدونی دیگه قوی شدم و برام تموم شده؟ گفت: وقتی واسه کسی تعریفش کردی و دیگه گریه نکردی، یعنی قوی شدی، تموم شد؛ شکستش دادی :)

بۍصدا جان میداد ؛ در هیاهوی ِذهنش ..

با یک‌ نظر گشودی و بستی کتاب را گفتی مبارک است! بیاور شراب را گفتم تو نیز مثل من از خویش خسته‌ای؟ پلکی بهم زدی و گرفتم جواب را بگذار با محاسبه‌ی حال و‌ روز خویش آسان کنیم زحمت روز حساب را آوخ که ترس و‌ واهمه‌ی روز واپسین از چشم مردمان نگرفته‌‌است خواب را آیینه را ببخش که با راست‌گویی‌اش آزرده کرد خاطر عالی‌جناب را از بس‌ که خلق پشت نقاب ایستاده‌اند باور نمی‌کنند من بی‌نقاب را خفاش های قلعه‌ی تاریک ذهن شهر بهتر که آرزو‌ نکنند آفتاب را روزی یکی از این همه مظلوم در زمین می‌افکند به گردن ظالم طناب را -آقای ِفاضل

+هل لدیک حبیب؟ -لا. +لمن تکتب؟ -لنفسی +لنفسك! کلام الحب؟ -نفسي تستحق الحب اکثر مما یفعلون. +معشوقی داری؟ -نه. +برای که مینویسی؟ -برای خودم +برای خودت! حرف عاشقانه؟ -خودم بیشتر از دیگران استحقاقش را دارد _ غسان کنفانی