✍ شأن و جايگاه اهل بيت (علیهم السلام) در واسطه بودن فيض الهی 🔸اهل بيت (ع) نقش عليت در امنيت اهل زمين دارند. آنان يا علت فاعلی يا علت غايی و يا هر دو هستند. معنای علت فاعلی بودن آنان اين است که آنان در حيات و رزق اهل زمين دخالت داشته و واسطه در فيض الهی به مخلوقات اند. معنای علت غايی بودن آنها نيز اين است که آنان مقصود و جهت از خلقت بوده و آن کمال کاملی هستند که همه کمال های ناقص به سوی آنها می باشند. طبق اين معنا ديگر اهل بيت شامل همه خاندان پيامبر نمی شود، بلکه تنها افراد شاخص آنها مورد نظر است يعنی کسانی که هم در قوس نزول و هم قوس صعود می توانند چنين نقشی داشته باشند. اين مطلب در روايات زيادی بيان شده است. 🔸طبق روايات کثيره پيامبر اکرم(ص) و اهل بيت ايشان وسايط فيض الهی اند. آنان حتی مجرای اعطای فيض الهی به ملائکه و انبيای الهی هستند و لذا همه عالم وام دار آنان است. اين مساله البته مقول به تشکيک است به اين معنا که انبياء هم با توجه به رتبه های وجودی خود واسطه فيض هستند ﴿تِلْكَ الرُّسُلُ فَضَّلْنا بَعْضَهُمْ عَلى‏ بَعْض‏﴾. 🔸در دعای عديله آمده است «وَ بِيُمْنِهِ رُزِقَ الْوَرَى وَ بِوُجُودِهِ ثَبَتَتِ‏ الْأَرْضُ‏ وَ السَّمَاء» . اميرالمومنين(ع)فرمود: «إِنَّا صَنَائِعُ رَبِّنَا وَ النَّاسُ بَعْدُ صَنَائِعُ لَنَا» ما مخلوق خداوند هستيم و انسان ها به اذن خداوند و به واسطه ما ايجاد شده اند. در زيارت جامعه کبيره نيز آمده است: «خَلَقَكُمُ اللَّهُ أَنْوَاراً فَجَعَلَكُمْ بِعَرْشِهِ مُحْدِقِينَ حَتَّى مَنَّ عَلَيْنَا بِكُم‏... بِكُمْ فَتَحَ اللَّهُ وَ بِكُمْ يَخْتِمُ وَ بِكُمْ يُنَزِّلُ الْغَيْثَ » و در زيارت امام حسين (ع) و جاهای ديگر و نيز آيات قرآن نيز از قبيل همين نکات آمده است. 🔸آنچه بيان شد واسطه بودن اهل بيت (ع) در اعطای فيض الهی به مخلوقات است. اين مطلب با تفويض به اين معنا که امر به صورت مستقل به آنها واگذار شده و خداوند ديگر کناره گيری کرده متفاوت است. اهل بيت (ع) در حالی که واسطه فيض الهی هستند همچنان بنده و عبد اويند «لَا فَرْقَ‏ بَيْنَكَ وَ بَيْنَهَا إِلَّا أَنَّهُمْ‏ عِبَادُكَ‏ وَ خَلْقُكَ فَتْقُهَا وَ رَتْقُهَا بِيَدِك‏» . وقتی کسی عبد خداوند شد، امر او حدوثا و بقائا در اختيار خداوند است. 🔸اگر کسی اين مسائل را خوب تصور کند، تصديقش آسان است. اما اگر خوب تصور نکند مانند کلاف سر در گم خواهد بود. به امام صادق (ع) گفته شد می گويند اگر کسی به شما توسل پيدا کند مشکلش حل می شود. امام فرمود تعجب می کنم از مردم که چنين سخنانی می گويند و آن را باور نمی کنند. آنان برای يک مقدار سبزی اثری قائل هستند و آن را می خورند تا رفع گرسنگی کند. آيا مقام ولی خدا در خاصيت داشتن از اين سبزی کمتر است؟ اثر اين سبزی از خودش نيست بلکه به اذن الله است و الا اگر کسی اثر آن را مستقل بداند مشرک است. در مورد اثر بخشی ولی خدا نيز همين گونه است. آنان به اذن الله در عالم اثر می گذارند. آنچه وهابيون در اين زمينه می گويند نشان از اوج جهالت آنان دارد . سخن آنان جز پنداری از شيطان نيست ﴿يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعاً﴾. 🔸اساسا شأن معصومين خيلی بالاتر از برآوردن حاجات و شفای بيماران است. در اين امور نيز گاه مصلحت به برآوردن شدن حاجات افراد نيست، لذا است که برخی بارها دعا می گويند اما حاجتشان روا نمی شود. اين بدان خاطر نيست که معصومين در برآوردن حاجات آنان ناتوانند بلکه بدان جهت است که آنان به اذن الله کارها را انجام می دهند ﴿وَ ما تَشاؤُنَ إِلاَّ أَنْ يَشاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعالَمين﴾. 🔸 آن فنايی که عرفا می گويند که فرد در مقابل خداوند هيچ هيچ است اوجش درباره پيامبر اکرم (ص) و اهل بيت (ع) است و الا ابن عربی و ديگران مرد اين ميدان ها نيستند. 🔸رسد آدمی به جايی که به جز خدا نبيند بنگر که تا چه حد است مقام آدميت مصداق اين شعر اميرالمومنين (ع) است که فرمود «لَوْ كُشِفَ الْغِطَاءُ مَا ازْدَدْتُ يَقِينا» و نيز امام حسين (ع) است که در اوج شدت و سختی عاشقانه با خداوند سخن می گويد: «الهی رضا برضائک صبرا علی بلائک لا معبود سواک يا غياث المستغيثين». ▪️حضرت استاد #ربانی_گلپایگانی 🔻 برگرفته از درس خارج امامت، 22 02 95

🔸کتاب المراجعات در میان کتاب هایی که شیعه در زمینه امامت و احتجاج با اهل سنت نوشته، بی نظیر است. ما در این زمینه کتاب های مهمی همچون «الشافی» سید مرتضی، «تلخیص الشافی» شیخ الطائفه، «عبقات الانوار»، علامه میر حامد حسین هندی و «الغدیر» علامه امینی را داریم، اما کتابی که جمع و جور باشد و به سبک جذاب و سریالی مطالب را بیان کند غیر المراجعات نبوده است. دکتر تیجانی در کتاب «ثم اهتدیت» می گوید: از اولین کتاب هایی که مرا متوجه مذهب اهل بیت کرد، کتاب المراجعات است. مستبصرین فراوانی به جهت این کتاب، مسیر درست را یافته اند. این کتاب با این همه بُردی که داشت اما سی چهل سال بدون نقد باقی ماند تا جایی که سر و صدای وهابیت در آمد. 🔸وقتی که خبر رحلت امام شرف الدین به امام خمینی (ره) رسید فرمود: درس را تعطیل کنید و برای ایشان جلسه بگیرید که هشام بن حکم زمان ما از دست رفته است. از آیت الله بروجردی نقل کرده اند که وقتی کتاب المراجعات را دیدند، فرمودند باور نمی کردم کسی پیدا شود که بعد از شیخ مفید، مطالبی با این اتقان بنویسد. 🔸ویژگی دیگر کتاب المراجعات این است که مباحث را به گونه ای بیان کرده که نیازمند بحث های سندی نیست. وهابی ها به مباحث سندی خیلی گیر می دهند. شرف الدین با کثرت طرق جلوی این مساله را گرفته اند. در میان اهل سنت این قاعده پذیرفته شده است که تعدد طرق، ضعف سند را جبران می کند؛ حتی ابن تیمیه هم این قاعده را پذیرفته است. طبق این قاعده اگر رجال روایتی درست نباشد، اما چون از طرق متعدد نقل شده است، این تعدد طرق، آن ضعف ها را جبران می کند./ حضرت استاد #ربانی_گلپایگانی