به گزارش خبرنگار تاریخ خبرگزاری فارس، آیت‌الله عباس تبریزیان متولد 1341 در نجف اشرف است اما اصالت او به تبریز باز می‌گردد. وی از هجده سالگی و پس از اخذ مدرک دیپلم وارد حوزه علمیه نجف شد و از محضر آیات عظام خویی و صدر بهره برد و از چهل‌سالگی تدریس درس خارج را آغاز کرد. آیت‌الله تبریزیان بیش از 80 جلد کتاب تصحیح و تألیف کرده است اما مشهورترین اثر او کتاب چهار جلدی «دراسة فی طب الرسول المصطفی» است که در زیرزمین مدرسه فیضیه قم آن را برای روحانیون و طلاب تدریس می‌کند. جلد اول این کتاب شامل معرفی طب اسلامی و علل پیدایش انواع بیماری‌هاست. جلد دوم به خواص خوراکی‌ها در طب اسلامی، درمان‌های عمومی، حجامت و... اختصاص دارد. در جلد سوم انواع بیماری‌های و درمان‌های اختصاصی آن آمده است و جلد آخر راه‌های پیشگیری از بیماری‌ها و افزایش طول عمر را بررسی می‌کند. مهم‌ترین انگیزه آیت‌الله تبریزیان برای پرداختن به طب اسلامی، بیماری همسر وی در اوایل زندگی است. وی پس از قطع امید پزشکان از مداوای بیماری سرطان همسرش، مطالعه طب اسلامی را به‌طور جدی پی می‌گیرد و با انجام دستورات این طب پس از مدتی موفق به درمان بیماری وی می‌شود، از این رو تصمیم می‌گیرد با تکمیل مطالعات خود و عرضه آن‌ها، دیگران را نیز بهره‌مند سازد. با توجه به اینکه در سال‌های اخیر میزان علاقه و مراجعه مردم به مکاتب طبی متقدم نظیر طب سنتی، طب سوزنی و طب اسلامی، با این استاد حوزه علمیه منحصراً درباره طب اسلامی گفت‌وگو کردیم. آنچه در پی می‌آید، ماحصل گفت‌وگوی صریح خبرنگار فارس با آیت‌الله تبریزیان است که بخش نخست آن را در ادامه می‌خوانید. ❇این #گزارش مربوط به چندین سال پیش است. * یکی از ایرادها به طب اسلامی این است که بیماران شما بر اساس باور خوب می‌شوند و چنین نیست که دارو اثر گذاشته باشد. چه پاسخی دارید؟ البته باور یقینا در همه انواع طب نقش دارد، حتی در طب شیمیایی. ما اعتقاد داریم که در طب اسلامی باور نقش دارد، اما این طور نیست که دارو نداشته باشیم، وقتی پیامبر یا اهل بیت می‌فرمایند این گیاه دارو است، دروغ نمی‌گویند! * روایات مورد استناد شما متواتر هستند؟ احکام شرعی با خبر واحد ثابت می‌شود اما در اینجا چون می‌خواهیم به واقع برسیم نیازمند خبر متواتر هستیم، آیا روایات طب اسلامی چنین وضعیتی دارند؟ احکام شرعی اینقدر بی‌ارزش و پیش پاافتاده است که نیاز به خبر متواتر ندارد؟! احکام شرعی بیشتر نیازمند خبر متواتر است. مساله طب مشکلی ندارد چون دارویی که از روایات استنباط می‌کنیم، تجربه می‌کنیم و اگر جواب داد به بیماران می‌دهیم، پس همیشه استنباط‌های ما قطعی است؛ استنباط ما مثل فقیه نیست، فقیه بر حسب ظاهر حکم می‌کند، ولی ما جهلمان تبدیل به یقین می‌شود، چون تجربه می‌کنیم. علاوه بر این در کتابی که نوشتم سعی کردم مواردی را بیاورم که تعدد نقل دارد یا خبر معتبر داشته باشد و اگر سند معتبر نداشته باشد اشاره می‌کنم که باید تجربه شود. * منظور از تجربه دارو چیست؟ از حدود بیست سال قبل داروسازی را شروع کردیم و به بیماران داده‌ایم و اثر دارو را تجربه کرده‌ایم، داروهایی را که جواب نداده است، کنار گذاشتیم. وقتی می‌گوییم درمان برای سرطان داریم و آن را مثل سرماخوردگی درمان می‌کنیم، چون تجربه شده است و هر روز افرادی می‌آیند اینجا و تشکر می‌کنند که سرطانشان خوب شده است. * آیا می‌توان گفت خوراکی‌هایی که در قرآن کریم نامشان ذکر شده، اصول خوراکی‌ها هستند که اگر کسی فقط آن‌ها را مصرف کند بی‌نیاز از سایر خوراکی‌هاست؟ ما قائل به «حسبنا کتاب الله» نیستیم و معتقد به سنت پیامبر هم هستیم. قرآن کریم می‌فرماید آنچه حضرت رسول آورد را بپذیرید و آنچه نهی فرمود را بپرهیزید (ما آتاکُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاکُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا)[2]. به چیزی که پیامبر و اهل بیت فرموده‌اند هم باید عمل کرد. * می‌توان فهیمد #مزاج پیامبراکرم و اهل بیت چه بوده است؟ بله خودشان فرموده‌اند که ما مزاجمان «سودای صاف» است. * حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها نیز همین طور؟ ظاهرا همین طور است. * سودای صاف چیست و در مقابل چه قرار دارد؟ یعنی تمام محاسن سودا را دارند: انسان سنگین و باوقار است، با طمأنینه، بدون عجله، دارای نظر صحیح، فکر و ایده‌های درست، نصیحت دیگران و دوست داشتن انتقال تجربه به دیگران. اگر #سودا ناصاف شود، فرد وسواس، افسردگی و فکر و خیال دارد! * درباره تاریخچه طب اسلامی و کتاب‌های موجود درباره آن توضیح دهید. در تشیع کتابی که علم طب داشته باشد نداریم، اولین کتاب، کتاب بنده است. آنچه هست کتاب‌های حدیثی است مثل «طب الائمه» نوشته «ابن سابوری» که در قرن چهارم نوشته شده، کتاب‌های متفرقه بعد از آن هم هست که همه آن‌ها به شکل روایی است. کسی که بیاید آن را شکل و هندسه دهد نبوده است. * گاه گفته می‌شود که این #طب_خرافی است، در جه