«تابستان همان سال»؛ روایتی که گم شد! 🔸 محمود کلاری را دوستداران سینما با قاب‌های بی‌نظیرش در سینما می‌شناسند، کسی که وقتی پشت دوربین بود، خیال هر کارگردانی را راحت می‌کرد که قرار است بهترین صحنه ثبت شود. 🔸 حالا کلاری نقشش را در سینما تغییر داده و در مقام کارگردان به جشنواره این دوره آمده. «تابستان همان سال» اینطور که به نظر می‌رسد قرار است قصه‌گو باشد، یک قصه ساده و روان که یک تابستان مهم از کودکی کلاری را به تصویر می‌کشد. اما فیلم در کنار قاب‌های زیبا، رنگبندی خوب و موسیقی شنیدنی، نکته‌های منفی کم ندارد. 🔸 فیلم کند و بسیار خسته‌کننده است، در تدوین جابه‌جایی زمانی را شاهد بودیم که باعث سردرگمی می‌شد، همه شخصیت‌ها در سطح باقی می‌مانند و ماجراهای سیاسی پدر خانواده و شلوغی‌های خیابان اصلا مشخص نمی‌شود. 🔸 فیلم خانه‌ای گرم و با صفای قدیمی را نشان می‌دهد اما افراد با دروغ‌ کنار هم زندگی می‌کنند و تنها به فکر منفعت طلبی خودشان هستند. پیرنگ داستانی حلقه مفقوده آن است و قصه دروغ و دروغ‌گویی قرار نیست مسئله‌ای را برای مخاطب باز کند. 🔸 همه فیلم پر از دشمنی است، دشمنی‌های خانوادگی بخش اصلی فیلم است، خانواده‌ای از هم پاشیده که چشم دیدن هم را ندارند. #نقد۴۲ @TebyanOnline

🔶 صبح اعدام به مثابه یک مستند 🔸 خبرنگار روزنامه کیهان از مراسم تیرباران دو شخصیت سیاسی و معترض دهه سی و چهل گزارشی می‌نویسد و منتشر می‌شود که در سال ۱۴۰۲ توسط بهروز افخمی به سوژه سینمایی و فیلمنامه تبدیل می‌شود اما چند وجه در این فیلم رعایت نشده است. 🔸 تنظیم عناصر مهمی همچون رنگ، صدا و میزانس‌ها در فیلم سینمایی به قدری اهمیت دارد که گاه فرم می‌تواند دست محتوا را بگیرد و با خود همراه سازد اما صبح اعدام با سوژه نابی که دارد فرم را در حالت سردرگمی نگه داشته است. 🔸 روایت «صبح اعدام» داستان یک خطی است که در ماجراهای اعتراضی و سیاسی قیام خونین ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ طیب حاج رضایی و اسماعیل رضایی اعدام می‌شوند. 🔸 مخاطب با دیدن صبح اعدام با یک مستند روبه‌رو است و مشخص نیست پیرنگ داستان چه موضوعی است اما آن حس تعلیق سینمایی و زیبایی شناسی سینما را در این اثر بهروز افخمی نمی‌بیند. 🔸 بازی‌های اثر مستندگونه صبح اعدام بی‌نقص و کاملا در قالب مستند است هم راوی که داستان را در خلل سکانس‌ها روایت می‌کند و هم بازیگرانی که در نقش حاج طیب و اسماعیل رضایی بازی کردند. #نقد۴۲ @TebyanOnline