💠 زينت معنوي و سرمايه حقيقي انسان 💠 🌸 اگر كسي تلاش بكند در توليد و قناعت بكند در مصرف، آن مصداق ﴿حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الإِيمَانَ﴾، است. مي‌ دانيد که حجاز و مدينه كم آب است، باغبان حضرت امير(ع) دارد كه بارها حضرت مي ‌آمد اينجا كلنگ مي ‌گرفت كندوكاو مي‌كرد كه چاهي بكند آب دربيايد نشد، يك روز خسته و وامانده آمده كلنگ گرفته كندوكاو كرده سنگي را كنار زده و چشمه آب جوشيد، همين باغبان مي‌گويد كه وقتي چشمه آب جوشيد، از يك طرف چشمه دارد مي ‌جوشد از طرفي وجود مبارك حضرت دارد صيغه وقف جاري مي‌ كند فرمود «هَذِهِ‏ صَدَقَة»، اين «لله» است! اين «نِعْمَ المالُ الصالِحُ لِلرَّجُلِ الصالِحِ» اين است، آدم بايد هرچه كه كرد به همراه ببرد، اين آدم عاقل است؛ گاهي زمين را مي ‌برند گاهي خانه را مي ‌برد گاهي مغازه را مي ‌برد اينكه «لله» ساخته براي خدمت ديگران اين را به همراه مي ‌برد ديگر مال انسان در آن وقت به همراه مي‌ آيد. 🌺 اين را بزرگان گفتند اين را قرآن كريم گفته كه سرمايه آدم در جيب آدم نيست سرمايه آدم در «جَيب» آدم است آن كه دست به جيب مي ‌كند قارون است، بالأخره گرفتار زمين مي ‌شود. آدم مي‌ خواهد ببيند كه چه دارد يا چه ندارد كه در جيب دست نمي ‌كند، اين مي‌ شود قارون؛ اما اگر دست به «جَيب» كرد به دنبال موساي كليم راه مي ‌افتد ﴿اسْلُكْ يَدَكَ فِي جَيْبِكَ تَخْرُجْ بَيْضَاءَ﴾ #حضرت_آیت_الله_جوادی_آملی @telaavat 👆👆👆