#نکات_ویرایشی #درست_بنویسیم #همزه_پایانی همزه پايانی: همزه در پايان كلمه‌های فارسی با رعايت قواعد خاص به شكل‌های زير نوشته می‌شود: ۱. همزه ما قبل مفتوح: اگر حرف پيش از همزه مفتوح باشد، روی كرسی (أ) نوشته می‌شود؛ مانند: خلأ، ملأ، مبدأ، منشأ، ملجأ ۲. همزه ما قبل مضموم: اگر حرف پيش از همزه مضموم باشد، روی كرسی (ؤ) نوشته می‌شود؛ مانند: لؤلؤ، تلألؤ ۳. همزه ما قبل مكسور: اگر حرف پيش از همزه مكسور باشد، روی كرسی (ئ) نوشته می‌شود؛ مانند: توطئه، لئام @telavate_aramesh

#نکات_ویرایشی #درست_بنویسیم #همزه_پایانی ۴. همزه بدون كرسی: اگر حرف پيش از همزه ساكن و يا يكی از مصوت‌های بلندِ«ای»، «او» و «آ» باشد، بدون كرسی نوشته می‌شود؛ مانند: جزء، سوء، شیء، سماء، ماء، املاء، انشاء تبصره: كلمه‌هايی مانند املاء، انشاء و اعضاء در فارسی بدون همزه پايانی هم نوشته می‌شود و صحيح است. تذكر: اگر همزه در كلمه مكسور باشد و پس از آن مصوت «ا» بيايد، در کلمه‌های عربی رایج در فارسی به صورت «یـ» نوشته می‌شود؛ مانند: جايز، فوايد، طايفه، نايب، زايل، عوايد، لذايذ، باير، قصايد، داير، دايم تبصره: بعضی كلمه‌های عربی رايج در فارسی از اين قاعده مستثنا هستند؛ مانند: سائل، مسائل، قائم، جائر تذكر: همزه «است» پس از كلمه‌های مختوم به مصوتِ بلند «ا» و «و» حذف می‌شود؛ مانند: داناست، نيكوست، بيناست، ابروست، دلجوست، رواست تبصره: كلمه‌های «نيست»، «چيست» و «كيست» بنابر عرف و عادت در زبان فارسی از اين قاعده مستثناست. تذكر: در كلمه‌های فارسی، همزه فقط در اول قرار می‌گيرد، بنابراين از آوردن همزه در وسط يا آخر كلمه‌ها بايد پرهيز شود؛ مانند: آيين، پاييز، آيينه، بينايی، گوييم، نماييم، نايين، دانايی @telavate_aramesh