🔺ابوالفضل زرویی نصرآباد بی گمان یکی از تواناترین و طنزپردازان معاصر در عرصه نظم و نثر بود. قوت نظم و زلالی طبع و تسلطی که بر متون قدیم و جدید فارسی داشت طنز او را یک سر و گردن بالاتر از دیگران نشانده بود. او هم خودش ریشه دار و اصیل بود و هم هنرش، به گونه ای که رد طنزش را از گل آقا تا دهخدا تا عبید و... میشد نشان داد. 🔺بعضی از کسانی که شاگرد او محسوب می شدند یا حتی نمی شدند، سال ها قبل به طمع نان و نام و نواله با سفر بستند و به جاهای دیگر رفتند و قلمشان را در اختیار دیگران قرار دادند و بعضی ها هم ماندند و طنزهای تندشان را آتش تهیه ی کارزار تبلیغاتی این جناح و آن جریان در داخل کردند ، اما ابوالفضل ، علی رغم مشکلات جدی مالی و بیماریی که بعدا به سراغش آمد و هر روز او را تکیده تر می کرد، نه از این دیار کوچید و نه جزو ابواب جمعی باندهای سیاسی شد. او به قیمت تحمل همه بی اعتنایی ارباب قدرت و انزوا در احمدآباد مستوفی برهمه ی وسوسه ها و کارت های دعوت دیگران چشم پوشید و آبروی فقر و قناعت را نبرد. 🔺کسانیکه حرمت قلمشان را به هجو و هزل های سیاسی آلوده می کنند، با فرونشستن غبار حوادث از یادها می روند اما طنز سالم و عمیق و نجیب و هنری، مثل آثار درخشان زرویی ، ماندگار خواهد بود. ✍️ #محمد_رضا_ترکی 🔹 t.me/teribon 🔺 Eitaa.com/teribon_ir 🔸 http://sapp.ir/teribon_ir 🔺http://ble.im/teribon_ir