🔴 سعید جلیلی: تفکری که برای آشپزخانه راه آهن هم نگاه به خارج دارد، برای رفع بیکاری هم موفق نخواهد شد! #بازخوانی @teribon_ir

⭕ گاندو و تیپ سازی 🔹«تیپ» تثبیت شده‌ی مردان مذهبی‌/انقلابی در سینمای ایران عموما نمایش‌دهنده «خشونت» یا «ریاکاری» است. مردانی خشن و بی‌منطق که عامل و تشدیدکننده بحران‌اند و تحت عنوان «غیرت» یا «ایدئولوژی» هر خشونتی را توجیه می‌کنند. کاراکتر مذهبی در سینمای ایران یا خانم‌باز است؛ مانند شریفی‌نیا در دوجین فیلم شبیه «دنیا» و ... یا تندرو و خشن؛ از گروه‌های فشار در سینمای دهه هشتاد؛ «مکس»، «نان، عشق، موتور هزار»، «آواز قو» تا «عصبانی نیستم» در دهه نود، تا خشونت خانوادگی در «خانه پدری» و... 🔹«تیپ‌سازی» و تثبیت یک تصویر ذهنی مشخص از یک طیف یکی از مهمترین تاثیرات بلندمدت فرهنگی-اجتماعی سینماست و یکی از موفق‌ترین تیپ‌سازی‌های سینمای بعد از انقلاب هم تثبیت شمایل مذهبی/انقلابی. مخاطب ایرانی از جوان انقلابی/حزب‌اللهی/بسیجی تصویری جز ایست‌بازرسی، گشت ارشاد یا چماق‌دار به یاد می‌آورد؟ 🔹حالا مهمترین ویژگی «گاندو» همین ارائه «شمایل»ی واقعی و هم‌دلی‌برانگیز از تیپ «جوان انقلابی» است. تصویر «محمد»(وحید رهبانی) در گاندو خلاف جریان تصویری است که سال‌ها در سینما و تلویزیون ایران از کاراکتر مذهبی ارائه شده است. در اینجا «محمد» به جای اینکه خود عامل بحران/تنش باشد، قهرمان است و عامل حل مسئله. او منطقی است، شجاع است و متخصص. البته بخش زیادی از جذابیت کاراکتر از دل بازی بی‌تکلف، روان و بی‌اغراق «وحید رهبانی» می‌آید و نه از دل متن یا کارگردانی. 🔹«محمد» به دلیل گستره‌ی مخاطبان «گاندو» حالا تبدیل به «شمایل» و «تیپ» جوان مذهبی/انقلابی شده است که حاکمیت/سیستم را نمایندگی می‌کند و این دستاورد کمی نیست. و گمان می‌کنم انتخابش برای «شیشلیک» مهدویان هم دقیقا برای استفاده از این پیش‌زمینه ذهنی مخاطب بوده است. استفاده از او به عنوان نماینده سیستم؛ این‌بار اما برخلاف گاندو و مطابق کلیشه‌ی قدیمی به عنوان یک ریاکار. 🔹حالا اما سازندگان و حامیان «گاندو»، بدون در نظر گرفتن ابعاد فرهنگی و اجتماعی چنین محصولی، در فرامتن‌ها و حاشیه‌های رسانه‌ای نیز اثر خود را در حد محصولی تبلیغاتی برای استفاده روزمره سیاسی تقلیل می‌دهند و نمی‌دانند که چندسال بعد، مخاطب عام اساسا متوجه هیچکدام از دلالت‌های سیاسی روز «گاندو» نخواهد شد، اما اثر همچنان زنده است و کار خواهد کرد و موضوع با اهمیت همین بازنمایی است که از سیستم و قهرمان‌هایش ارائه می‌دهد، نه طعنه‌هایی که به دولت مستقر می‌زند. کار مهم «گاندو» همین تیپ‌سازی است، تقلیل آن به یک ابزار سیاسی روزمره ظلم به محصول است. #امیر_ابیلی @teribon_ir

💢جزوه سیرت و صورت انقلاب گفتاری از دکتر اسماعیل رئیسی در باب تفاوت میان جمهوری اسلامی و انقلاب اسلامی. #کپسول_مطالعاتی @teribon_ir

🗨️شهید سید اکبر اعتصامی در میانهٔ سال ۶۰ 🔺متاسفانه برخی مسئولین ما خلوص ندارن؛ پنج ساله از جنگ میگذره اما متاسفانه فساد اداری در مملکت بیداد میکنه، رشوه خواری در مملکت بیداد میکنه، بچه های رزمنده میرن جبهه ها می جنگن ولی فلان مسئول مملکتی بچه خودش رو می فرسته بلژیک درس بخونه، فلان مسئول مملکت بچه خودش رو ماه عسل می فرسته آمریکا و اروپا. 🔺 آیا مسئولین این حرف هارو فقط برای ما می زنند یا برای بچه های خودشونم می زنند؟! جنگ نیست که مردم را ناراضی می کند؛ مردم رو کاغذ بازی های اداری اذیت و ناراضی می کند؛ اینان با رفتار خود شخصی را با انقلاب بد می کنند و نه با شخص خودشان. این برای ما قابل بخشش نیست که فلان مسئول از اصفهان می خواهد برود به تهران و سه فانتوم اسکورتش کند. شهدا فردای قیامت جلوی اینان را می گیرند. @teribon_ir

🎥 پاسخ ۱۲ سال پیش رهبر انقلاب به برخی آقایان ▪️تقدم توسعه بر عدالت یعنی دنبال عدالت نروید! 🔸خوب به مواضع افراد در این کلیپ دقت کنید؛ تفاوتی در نگاه مدعیان اعتدال و تکنوکرات های اصولگرا می بینید؟! 🔸 ایرادات ما به آقایون صرفا چند موضع سیاسی و عملکرد غلط شون نیست؛ اختلافات ما بر سر مبانی است... #عدالت_توزیع_فقر_است @teribon_ir

⭕️تصویب مشروط لوایح FATF در مجمع منجر به تشدید تحریم‌ها می‌شود 🔹اخیرا برخی اعضای مجمع پیشنهاد داده‌اند لوایح FATF تصویب شود اما اجرای آنها به بعد از لغو تحریم‌ها موکول گردد تا شاید آمریکا از این طریق تحت فشار قرار گرفته و در رفع تحریم‌ها تعجیل کند. این در حالی است که این اقدام نه تنها کمکی به رفع تحریم ها نمی‌کند بلکه مشوق آمریکا برای تشدید تحریم‌ها است. 🔹احتمال خروج ایران از لیست سیاه FATF در صورت تصویب لوایح مذکور، «تقریبا صفر» است. جالب اینجاست که اگر این پیش‌بینی محقق شود یعنی لوایح FATF مصوب شود ولی ایران از لیست سیاه این نهاد بین‌الدولی خارج نشود، نه تنها هزینه‌های مبادلات مالی ایران کاهش پیدا نمی‌کند بلکه افزایش خواهد یافت. 🔹کنوانسیون‌های CFT و پالرمو دو کنوانسیون بین‌المللی هستند و ایران را در مقابل جامعه بین‌الملل متعهد می‌کنند و مشروط کردن این تعهد به رفع تحریم‌ها از سوی یک کشور، هیچ توجیه حقوقی ندارد. ✅ @teribon_ir

⭕ريل گذاري؛ آن چيزي كه از انتخابات1400 ميخواهيم... 🔻معمولا روز و ماه‌های نزدیک به انتخابات ریاست جمهوری همیشه با التهاباتی در فضای جامعه همراه است گمانه‌زنی‌های رسانه و اعلام کاندیداتوری افراد مختلف تنور انتخابات را روز به روز داغ تر می‌کند. این دوران اصطلاحا «موسم انتخاباتی» نام دارد که فعالیت احزاب و جریانات سیاسی به طرز عجیبی افزایش پیدا می‌کند و اقدامات آن‌ها در راستای «جامعه سازی» برای پیروزی در انتخابات است ولی عمر این جامعه سازی نهایتا به سه یا چهار ماه می‌رسد. هر کسی در این فضا حس سوپرمن شهر بهش دست خواهد داد و فکر می‌کند که فقط اوست که می‌تواند دنیا را از زشتی و پلیدی نجات دهد ولی این «جامعه سازی» همانطور که گفتیم تاریخ انقضایی کوتاه مدت دارد (چه فرد برنده انتخابات شود و چه بازنده) زیرا که بر مبنای گفتمان طرح ریزی نمی‌شود و عموما در سطح شعار باقی می‌ماند و برنامه‌ریزی درستی در جهت رسیدن به این شعارهای هر چند درست وجود ندارد. 🔻اصل داستان را سعی می‌کنم کوتاه و واضح بگویم؛ زمانی دولت در ایران می‌تواند مسیر خوبی را برای به اعتلا رسیدن جامعه هموار کند که این شعارها از بحث‌های کلی خارج شود به برنامه‌ریزی عینی و ملموس تبدیل شود. اصطلاحا گفته می‌شود «ریل گذاری» درست انجام شود. آن چیزی که امروزه در دولت و اقتصاد سیاسی ایران باید به آن توجه داشت این است که ریل اقتصادي نوين در جمهوری اسلامی ایران از زمان ریاست جمهوری مرحوم هاشمی پایه گذاری شده و تا الان همه‌ی دولت‌ها به نوعی روی این ریل حرکت کرده‌اند، چه دولت خاتمی چه دولت احمدی نژاد (با کمی تغییر شاید) و چه دولت روحاني! 🔻نتیجه این سه دوره هم، در اقتصاد کشور عیان است. کاهش ارزش پول ملی و به تبع آن شوک‌های تورمی پیاپی در دلار، سکه، طلا، کالاهای اساسی و... که به طور میانگین هر سه چهار سال یک بار استخوان‌های مردم را خرد می‌کند تنها نمونه‌ای از تبعات این نوع اقتصاد سیاسی است. 🔻الغرض‌؛ دولت آینده باید این «ریل گذاری» را به طور کلی تغییر دهد. تغییر این ریل یعنی تغییر وضع موجود و ادامه این ریل یعنی رفتن به سمت تباهی! و هر کس در این ریلی که میراث تکنوکرات‌هاست با سرعت بیشتری حرکت کند و به قول خودشان «سازندگی» کند، زودتر به تباهی خواهد رسید! مهم ترین نکته این است که هر فردی که می‌خواهد فارغ از جناح زدگی های سیاسی این «ریل گذاری» را تغییر دهد باید در هر عرصه‌ای که این معضلات اقتصادی را برای کشور درست کرده، با برنامه‌ریزی ورود کند و سعی در تغییر هدفمند و شفاف آن داشته باشد. کار یک رئیس دولت قطعا فقط ساخت پل و جاده نیست. بلکه باید بستری را فراهم کند که این پل و جاده هم از گرو آن ساخته شود(دقیقا همان انگاره‌ای که رهبری در شعار سال يعني توليد، پشتیبانی و مانع زدایی اشاره کردند) وگرنه همین آش خواهد بود و همین کاسه! 🔻اصلاح ساختار بودجه، سعی در حداقلی کردن نیاز کشور به نفت، ایجاد ساختاری برای افزایش صادرات، احیا تجارت منطقه‌ای، هدایت نقدینگی به تولید، اصلاح ساختار مالیاتی، اصلاح ساختار صنعت، شناخت منابع تولید ثروت برای جامعه و تزریق منابع مالی به آن، تقسیم عادلانه ثروت و غیره و غیره که هر کسی باید برای این اَبَر مسائل کشور برنامه‌ریزی صریح و عینی داشته باشد وگرنه هیچ فرقی بین اینکه چه کسی رئیس‌جمهور باشد نیست زیرا همین مسائل اصلی هستند که تفاوت اصلح و غیر اصلح را رقم می‌زند! #محمد_حسین_لک @teribon_ir

🎥🚨فیلم کامل | مستند جنجالی "کُلاهِ وحدت" منتشر شد 🔹️ این مستند به بررسی عملکرد و مواضع کاندیداهای انتخابات سال ۹۲ حول مسئله #وحدت میپردازد. 🔹️ بازیگران: محمدباقر قالیباف، سعید جلیلی، محسن رضایی، علی اکبر ولایتی و غلامعلی حدادعادل 🎭و با هنرمندی دکتر حسن روحانی... @teribon_ir

⭕️ بسیاری از #مذهبی‌ها هم مخالف نگاه امام خمینی در مورد #جمهوریت بودند 🔹 در دفاع مقدس برای همه مردم نقش تعریف شده بود، حتی برای آن پیرزنی که فقط یک تخم مرغ داشت و آن را به رزمندگان هدیه می‌داد. #وحید_اشتری @teribon_ir

🔴 آنچه در سال 92 گذشت.... 🔹این روزها دغدغه بسیاری از نیروهای انقلابی "وحدت" در انتخابات پیش روست. دغدغه ای درست و به جا. اما باید مواظب بود معنای وحدت تحریف نشود یا به حضور صرفا یک نفر در انتخابات تقلیل داده نشود. 🔹وحدت یعنی تمام کاندیداهای جبهه انقلاب در دفاع از مواضع انقلاب وحدت داشته باشند و یک حرف را بزنند. به عبارتی "وحدت گفتمانی" داشته باشند نه اینکه یک نفر بگوید برجام خوب بود دیگری بگوید بد بود، یک نفر بگوید فلان مکتب اقتصادی خوب است دیگری بگوید بد است! 🔹اتفاق تلخی که سال ۹۲ افتاد و خیلی افراد در لباس خودی، حرفهای روحانی را بیان کردند و در نتیجه مردم‌ هم‌ به گزینه اصلی آن گفتمان یعنی روحانی رای دادند. دیدن این فیلم خیلی حقایق را برای شما روشن خواهد کرد. @teribon_ir

⭕️درباره #اصولگرایان_ناراضی جناح راستِ دهه شصت که از میانه‌های دهه هفتاد با نام اصول‌گرایی بازسازی شد، دست‌کم سه دهه است که مرجعیت سیاسی یافته و بر ذهن و زبان #انسان_حزب‌اللهی تفوق یافته است. طی این سه دهه پاره‌ای از اختلاف‌های «نسلی»، «سیاسی» و «اعتقادی» همواره بخشی از نیروهای این جناح را در موضع نارضایتی و ناخشنودی قرار داده؛ به گونه‌ای که خُرده جریانی از اصولگرایان ناراضی را شکل داده است. اصول‌گرایان ناراضی اغلب با یکی از سه زمینه پیش گفته، در وضعیت اختلاف و تعارض با هسته اصلی اصول‌گرایی‌اند: یا به خاطر تفاوت سنی، یا به علت سهمیه فهرست‌های انتخاباتی و یا به دلیل نوعی ناب‌گرایی و رادیکالیسم اعتقادی. مسئله کلیدی اما این جاست: آیا این تعارضِ‌های اصولگرایان ناراضی ارتباطی با انقلابی‌گری دارد؟ پاسخ به نظرم اکیداً منفی است. اصولگرایان ناراضی، اغلب تنها نمونه‌های ناب‌تر و رادیکال‌تری از اصولگرایان رایج هستند نه چیزی بیش‌تر یا متفاوت‌تر از آن. به عنوان یک نمونه اگر اصول‌گراییِ متداول در اثر هیجان‌های انتخاباتی خطای دیدار اختصاصی با تتلو را مرتکب می‌شود؛ اصول‌گرایِ ناراضی یا نارضایتی اصول‌گرایانه، همواره حامل هیجان‌هایی است که باعث می‌شود آن اشتباه در ایام انتخابات با تمسک به سیره امام حسین(ع) توجیه کند! و یا پس از انتخابات آن را به مثابه یک سیاست و رویداد فرهنگی بسط دهد. اصول‌گرایان ناراضی اغلب کلاژی هستند از برآیند پاره‌ای از مهم‌ترین نقاط ضعف اصول‌گرایی. آن‌ها مؤلفه‌های نارواداری اجتماعی، سیاست‌زدگی و تفوق مناسبات قدرت بر مذهب و فرهنگ، تهی‌بودن از هر گونه معنای اجتماعی و چالش عدالت‌نخواهی که در اصولگرایی‌ متداول رایج است را به شکلی حادّتر دارا بوده و علاوه بر آن آبستن حجم معتنابهی از اختلاف با هسته‌های اصلی قدرت جریان اصول‌گرا نیز هستند. اختلافاتی که البته بنیانی نیست و تنها به خاطر سطح متفاوت هیجانی است که در اصولگرایان ناراضی وجود دارد. هیجان اصول‌گرایانِ ناراضی،آن‌ها را تبدیل به آلترناتیوِ اصولگرایی و «زیر میز زن» نمی‌کند؛ آن‌ها بخشی از اصول(قبیله)گرایی و از قضا بخش حادّ آن هستند؛ درست مانند #نواصول‌گرایی، زیر میز زن نیستند بلکه پایه‌ها میزی هستند که وضع موجود و تفوق جناح راست/اصول‌گرا بر روی آن بنا شده است. چه باید کرد؟ عبور از اصولگرایی؟ اصولگرایی بخشی از واقعیتِ بحران نمایندگی و چالش نانمایندگی مردم در عرصه سیاسی است. با عبور کردن مسئله حل نمی‌شود؛ باید در مقابل این وضعیت ایستاد و به بازتولید امکان نمایندگی مردم در میدان فکر کرد. #حجه_السلام_نامخواه ✅ @teribon_ir

⭕مسئله #نانمایندگی پیش‌فرض می‌گیرند که جناح راست در دوره پسا دهه شصت یا دست کم در حال حاضر، «جبهه انقلاب» است و تنها مشکل این جاست که نیروهای انقلاب نتوانستند مردم را اقناع کنند که راه حل مسائل در داخل است، به همین دلیل مردم فریب غرب‌گراها را خوردند و جبهه موسوم به انقلاب از رقیب، شکست گفتمانی خورد. پس بروید و بدوید از فرصت‌ها کمال استفاده را ببریم برای تبلیغ گفتمان موسوم به انقلاب و برای گفتمان سازی و تکرار کلیاتی از قبیل آن که بیانیه گام دوم خوب است و برجام خسارت محض بود و غیره. وقتی مسئله‌ها را بی‌تبار و وارونه ببینیم؛ چه باید کردهامان هم این چنین واژگونه خواهد بود؛ این که به مجموعه‌ای از پیر و جوان‌هایِ یک جناح سیاسی بگوییم جبهه انقلاب، خودِ این حرف آغاز مسئله است. جبهه‌ای که جز با مشارکت اندک، ۲۰ و چند درصدی یا کمی بیشتر، امکان و وقوعی برای پیروزی نداشته و ندارد؛ این جبهه/ الیت را چه به انقلاب همگانی در سال ۱۳۵۷؟ اگر از انقلابیگری سیاست‌زده کنونی فاصله بگیریم و این همه میان جامعه/انقلاب دیوار نکشیم، آن‌گاه می‌بینیم که چندین دهه است جامعه/انقلاب اساساً سازوکارهای نمایندگی خواست‌های اجتماعی سیاسی خود را نداشته و ندارد، چه رسد به این که امکان رقابت انتخاباتی داشته باشد. نباید بگذاریم شکست‌هاشان را به نام جبهه انقلاب، چیزی که نیست،فاکتور کنند. به عنوان یک مثال، دعوای ۹۶ دعوای پاس کردنِ چکِ برجام بود و تشخیص مردم اشتباه نبود؛ چه کسی برای پاس کردن چک برجام، بهتر از همان کسی که چک را کشیده است؟! چرا یک‌سره از اشتباه مردم و لزوم اقناع آن‌ها حرف زده می‌شود اما احتمال روی‌دادن کوچک‌ترین اشتباهی در الیت را منتفی می‌دانند؟ چه باید کرد؟ از قضا مسئله نه در سمت مردم، که در سمت الیت است. مسئله این نیست که باید مردم را اقناع کرده و به راهِ [جناح] راست هدایت کرد. مسئله این است که الیت‌های موجود به دلیل آن‌که ویژگی‌های الیکارشیک پیدا کرده‌اند، جامعه/انقلاب را نمایندگی نمی‌کنند. الیت‌های فربهی که روزاروز مناسبات اجتماعی و ساختاریِ بیشتری را از خود متأثر می‌کنند و جامعه‌ای که روزاروز لاغرتر از قبل می‌شود. مسئله #نانمایندگی جامعه در میدان سیاست و سیاست‌گذاری است و راه‌حل هم این است که برای جامعه/انقلاب، سازوکارهای نمایندگی خواست هایش را به وجود بیاوریم. تصور می‌کنم جز این، الباقی کارها جملگی سیاست‌زدگی باشد و لابی‌بازی و پروپاگاندا و تکرار؛ تکرار یک سری حرف‌های تکراری، به گمان این که تکرار همان گفتمان‌سازی است در حالی که کلیشه‌سازی است. ای کاش پروسه/ پروژه ایجاد امکان‌های نمایندگی جامعه/انقلاب، بر پروژه/عملیات گفتمان(کلیشه)سازی مفاهیم انقلاب پیشی بگیرد؛ قبل از آن‌که تتمه معنای انقلاب مصرف شود. #حجته_الاسلام_نامخواه @teribon_ir