🔸دوران کهن تا نفوذ ترک‌ها و مسلمانان: به عقیده باباجان غفوراف، مورخ و شرق‌شناس فقید تاجیک، گذشتگان تاجیکان کنونی، که اقوامی ایرانی‌تبار و رمه‌دارانی کوچرو بودند، بین 1500 تا 1000 سال قبل از میلاد عمدتا بین دو رود آمودریا و سیردریا ساکن شدند. در دوره کوروش کبیر(قرن ششم پیش از میلاد) تاجیکستان کنونی ضمیمه پادشاهی هخامنشیان شد و شاهان ایرانی بر باختر، که شامل جنوب تاجیکستان و افغانستان می‌شد، و سُغد که جنوب ازبکستان و بخش غربی تاجیکستان امروزی را در بر می‌گرفت، حکومت می‌کردند. نهایتا نیز در قرن چهارم پیش از میلاد، اسکندر مقدونی با تصرف قلمرو هخامنشیان، بر تاجیکستان کنونی نیز سلطه یافت. پس از اسکندر، سلوکیان و در فاصله سال‌های 300 تا 140 قبل از میلاد، دولت یونانی باختر، تاجیکستان را در تصرف داشتند. دولت یونانی باختر توسط سکاها سرنگون شده و پس از مدتی «یوئه‌چی»ها یا تخارها، سکاها را از باختر راندند. یکی از قبائل یوئه‌چی به نام کوشان در سال 27 پیش از میلاد امپراطوری کوشان را تاسیس کرد که در اواخر سده سوم میلادی رو به ضعف نهاد تا اینکه در اواخر سده چهارم میلادی باختر و تخارستان از قلمرو دولت کوشانی به تصرف ساسانیان درآمد. در نیمه‌های سده ششم میلادی اقوام ترک بیابانگرد به تدریج به آسیای مرکزی آمدند و با ساسانیان درگیر شدند. در این زمان سرزمین‌های کنونی تاجیکستان جنوبی، ازبکستان و ترکمنستان در تصرف ایران و نواحی شمالی در دست ترک‌ها بود. مسلمانان در اواسط قرن هفتم میلادی، آسیای مرکزی و تاجیکستان را فتح کردند و پس از آن بود که دین عمده مردم این منطقه که از این پس ماوراءالنهر نامیده می‌شد، به اسلام تغییر کرد. در سده‌های ۳ و ۴ قمری، ماوراءالنهر شاهد بالندگی فرهنگ و تمدن ایرانی، و رواج مجدد بازرگانی و صنعتگری بود. جغرافیانویسان آن روزگار ماوراءالنهر را در زمره آبادترین سرزمین‌های اسلامی توصیف کرده‌اند. کاوش‌های باستان‌شناسی نیز از رشد و توسعه شهرها و افزایش بی‌سابقه جمعیت در آن دوران حکایت دارد. اما در سده 7 هجری قمری(قرن 13 میلادی) با یورش چنگیزخان مغول به خوارزم و ماوراءالنهر، از جمله تاجیکستان امروزی، از شهرهای بزرگ این مناطق چیزی جز ویرانه بر جای نماند. دولت مغولی بسیاری از نمودارهای فرهنگ را از ترکان اویغوری فرا گرفت و همراه با قبیله‌های تاتار و مغول به سرزمین‌های آسیای مرکزی، از جمله تاجیکستان یورش برد و امپراطوری بزرگی تا دریای مدیترانه و خاور و مرکز اروپا به وجود آورد. هم‌زمان با حکومت شیبانیان که ازبک و سنی‌مذهب بودند، در ایران صفویان حکومت می‌کردند که شیعه مذهب بودند. در نتیجه به دلیل اختلافات مذهبی، پس از نبردهایی پیوند رسمی بین ایران و آسیای مرکزی قطع گردید. جز در زمان کوتاهی از حکومت شاه عباس صفوی و نادرشاه افشار، که منطقه زیر نفوذ ایرانیان درآمد، ازبکان تا چیرگی روس‌ها بر تاجیکستان و سایر مناطق آسیای مرکزی در سده 19 میلادی، قدرت را در دست داشتند. وستانیوز(فراخط)

📌دیوار براق دیوار براق شریف در امتداد دیوار غربی #مسجدالاقصی قرار دارد، وجه تسمیه آن این است که نبی مکرم اسلام«صلی الله علیه و‌ آله و سلم» در شب معراج، مرکب خود یعنی براق را در کنار این دیوار بست. طول این دیوار حدود ۴۸ متر و ارتفاع آن حدود ۱۷ متر است. این دیوار که وقف ابومدین القوث الحفید است جزئی جدایی ناپذیر از مسجدالاقصی به شمار می‌رود. مقابل این دیوار قبل از سال ۱۹۶۷، پیاده رویی به طول ۳۵/۳ متر و عرض ۳۵/۳ متر وجود داشته که یهودیان از سال‌های نه چندان دور در آن نماز می‌خواندند. زمانی که آنها در صدد تغییر وضعیت پیاده رو و آوردن صندلی‌ها و دیگر لوازم بودند، در سال ۱۹۲۹م انقلابی توفنده در #فلسطین به وقوع پیوست که این انقلاب به انقلاب براق شهرت یافت؛ به همین دلیل حکومت بریتانیا به انجمن تابع نمایندگی سازمان ملل متحد پیشنهاد داد گروهی بین‌المللی برای بررسی این قضیه و تحقیق در مورد ادعای یهود مبنی بر مالکیت دیوار براق تشکیل شود وستانیوز(فراخط)

🔸درآمد 240 میلیون دلاری عربستان از سینما در سال 2022 به گزارش «الخلیج آنلاین» طبق اعلام سازمان رسانه عربستان، تعداد سینماهای این کشور در سال 2022 با افزایش 9 عددی به 63 سالن رسید. همچنین تعداد پرده های نمایش برای 6 اپراتور در کشور به 581 و مجموع ظرفیت سالن های سینما نیز به 59 هزار و 444 صندلی در 20 شهر رسیده که سینمای عربستان را از سال 2019 تاکنون به رتبه اول سینماهای خاورمیانه تبدیل کرده است. این سازمان اعلام کرد که صنعت سینما در عربستان در حال رشد است و در سال 2021، 7 فیلم داخلی و در سال 2022، 12 فیلم در این کشور تولید شد. این سازمان افزود: فیلم «تاپ گان: ماوریک» با فروش بیش از یک میلیون و 250 هزار بلیط و درآمد 22 میلیون و 339 هزار دلار حاصل از آن، پرفروش ترین فیلم از زمان افتتاح سینما در عربستان شد. همچنین افزود: در سال 2022 ، 11 فیلم داخلی در سینماها اکران شد که فیلم «قصاب، بازگشت پنج ضلعی افسانه ای» با بزرگترین مراسم افتتاحیه، موفق ترین فیلم سال بود. همچنین این فیلم در پایان هفته اول رتبه نخست را به دست آورد و از تمام فیلم های اکران شده در دوره خود مانند «آواتار» بهتر عمل کرد. وستانیوز(فراخط)

🔸سخنان بحث برانگیز نماینده مجلس درباره مافیای خودرو در برنامه کشیک سلامت شبکه سلامت مصلحت 80 میلیون ایرانی فدای 150 نفر مافیای خودرو شده است آقای رئیس جمهور چرا کاری نمی کنید؟ وستانیوز(فراخط)

🔸خاورمیانه و اروپا در سال ۶۰۰ میلادی وستانیوز(فراخط)

🔸مانیفست توحش در فقه داعش محمدرضا عشوری مقدم - پژوهشگر جریان‌های اسلامی گروه داعش یا «دولت اسلامی» به عنوان گروهی منشعب از جریان «سَلَفی جهادی» در پیشبرد اهداف خود بر پایه های فکری و ایدئولوژیک استوار بوده است. بر این اساس از دو کتاب به عنوان مراجع راهبردی و فقهی این گروه یاد می شود. «ادارة التوحش» کتابی است از «ابوبکر ناجی» که به نوعی «مانیفست راهبردی» داعش به حساب می آید. هرچند این کتاب راهبردهای پیش روی جریان سلفی جهادی را به منظور تشکیل دولت خلافت تبیین کرده با این حال واقعیت آن است که این مانیفستِ «توحش» پشتوانه ای «فقهی» نیز دارد. به عنوان مهمترین مرجع فقهی در این‌‌‌‌باره باید از کتاب «مسائل من فقه الجهاد» یا «فقه الدماء» اثر «ابوعبدالله المهاجر المصری» اشاره کرد. ابوعبدالله مهاجر که از جایگاه مهم و قابل احترامی در میان جریان های مختلف سلفی جهادی برخوردار است روابط بسیار نزدیکی با زرقاوی داشت و حتی گفته می شود که استاد وی نیز بوده است. بسیاری از آموزه های ابوعبدالله مهاجر را باید در کتاب «فقه الدماء» یافت که در 20 مسئله و 600 صفحه به صورتی تفصیلی مسائل مرتبط به «جهاد» را با تمرکز بر فقه حنبلی و به ویژه فتاوی ابن تیمیه و ابن قیم و آموزه های مکتب «سلفی وهابی» تبیین می کند. بخش قابل توجه و متمایز کتاب «مهاجر» این است که وی ده ها صفحه از کتاب خود را به احکام جنگ با شیعیان به مثابه «کفار رافضی» اختصاص داده است. وی در این باره بر قتل شیعیان تاکید دارد و می گوید: "شیعیان از تمامی دشمنان برای امت اسلام خطرناک تر هستند. عالمان به خوبی می دانند که رافضیان همواره به دشمنان دین گرایش داشته اند." مهاجر در این باره به نقلی از ابن تیمیه استناد می کند که می گوید: "هیچ یهودی و نصرانی و مشرکی با مسلمانی نمی جنگد مگر آنکه یک رافضی با آنها همراه شده باشد." به نظر می رسد چنین تصوری از شیعه بیش از هر چیز ناشی از اتفاقات تاریخی دوره ابن تیمیه و حملات مغول به خلافت عباسی است که به دوره معاصر تسری یافته است. بخش دیگری از این کتاب به موضوع تمییز بین «نظامیان» و «غیرنظامیان» اختصاص دارد. نویسنده کتاب اساساً هرگونه تمییز و تفکیک بین نظامی و غیرنظامی را باطل می داند و همه مردم را به یک چشم می بیند چرا که معتقد است اسلام تفاوتی بین نظامی و شهروند عادی قائل نیست و تنها تفکیک معتبر در اسلام تفکیک مسلمان و کافر است. از این رو می گوید: "کشتن تمامی اقشار کفار حتی زنان و کودکان و سالخوردگان جایز است". نویسنده در مسئله هشتم به مباحثی درباره سلاح می پردازد و اینکه در جنگ با کافر جایز است از هر سلاحی استفاده شود حتی اگر با آن سلاح بی‌گناهان بسیار و مسلمانان نیز کشته شوند. مسله نهم کتاب به جواز سوزاندن و به آتش کشیدن و تخریب شهرهای دشمن اختصاص دارد. با این حال وی در این فقره با مخالفت آراء فقیهانی چون اوزاعی و لیث بن سعد مواجه است که در مخالفت خود به پیام خلیفه اول به سپاهیان اسلام استناد می کنند که سپاهیان را از به آتش کشیدن شهرها بر حذر داشته است. نگارنده در مسئله دوازده در بابی مفصل با عنوان «مشروعیة قطع رؤوس الکفار المحاربین» مدعی می شود که تأویل آیات قرآن این است که بریدن سر کافر و مشرک جایز است. به گفته وی از برخی روایات نقل شده منابع اهل سنت مشروعيت «جزّ الرقاب و قطع الأطراف» برداشت می شود و "در این باره میان علما اجماع وجود دارد." این مسئله از چنان اهمیتی برای «ابوعبدالله مهاجر» برخوردار است که حتی بخشی از کتاب را به بحث جوار انتقال سرها از شهری به شهر دیگر اختصاص داده است. مهاجر به بحث «مثله کردن اجساد» نیز می پردازد و مدعی است که این کار نه تنها جایز بلکه مستحب نیز هست. مسائل مختلف مربوط به «عملیات انتحاری»، «ربایش» و «ترور» و تاکتیک های مختلف ایجاد ترس و وحشت از دیگر سرفصل های کتاب ابوعبدالله مهاجر است. این کتاب همانگونه که از نامش پیداست تبیین ذبح و کشتار از نظرگاه یک نظرپه پرداز سلفی است و بررسی این کتاب می تواند نگاه جامعی از فقه جریان نوین سلفی جهادی ارائه دهد. این موضوع از آن رو قابل توجه است که بدانیم این مبانی به همراه آموزه های راهبردی ابوبکر ناجی در «ادارة التوحش» توانسته است در اعلان یک «دولت خلافت سلفی» در محدوده جهان اسلام بسیار موثر واقع شود. وستانیوز(فراخط)

🔸سلطه_روسیه_تزاری_بر_تاجیکستان تلاش‌های منظم روسیه برای تسلط بر آسیای مرکزی به قرن شانزدهم میلادی و عصر ایوان چهارم(مخوف) بر می‌گردد. او هیات‌ها و گروه‌های مختلف مذهبی را برای تبلیغ به آسیای مرکزی می‌فرستاد. ایوان برخلاف شقاوت شدید سیاسی، تساهل دینی چشمگیری را در این دوره اعمال کرد. اما در اواسط قرن 19 میلادی بود که اندک اندک قلمرو روسیه در جهت جنوب به سوی افغانستان گسترش می‌یافت. در این زمان مراکز اصلی تاجیکی مانند اوراتپه و خجند به روسیه پیوست. منطقه ماوراءالنهر در این زمان از سه خان‌نشین بزرگ تشکیل شده بود. خان‌نشین خیوه در منطقه خوارزم، با مرکزیت شهر خیوه. خان‌نشین بخارا، با مرکزیت بخارا و سمرقند، و خان‌نشین خوقند نیز با مرکزیت فرغانه در شرق ماوراءالنهر قرار داشت وستانیوز(فراخط)

🔸سلطه_روسیه_تزاری_بر_تاجیکستان(۲) در 1865 بود که روس‌ها تاشکند را که بزرگترین شهر بزرگ ماوراءالنهر بود را به فرماندهی ژنرال کنستانتین فون کاوفمن اشغال کردند. با تصرف این شهر روس‌ها عملا شکافی بین دو خان‌نشین بخارا و خوقند ایجاد شده و روس‌ها توانستند هر یک را به نوبت شکست دهند تا این که در 1870 روس‌ها فرمانداری کل ترکستان را تشکیل دادند و این خان‌نشین‌ها به تحت‌الحمایه روسیه بدل شدند. در این زمان خان‌نشین بخارا به گسترش قلمرو خود پرداخت و در 8-1877 میلادی توانست قره‌‌تگین و دراوز را تصرف کند. به این ترتیب تا پیش از پایان قرن 19 میلادی، نواحی شمال تاجیکستان در قلمرو حکومت روسیه و جنوب آن زیر فرمان امیر بخارا در آمد، که خانات بخارا خود تحت‌الحمایه روسیه بود. قلمرو امارت بخارا تا پیش از انقلاب 1917 به 28 ولایت(بیکی) تقسیم می‌شد. استان‌های حصار، سرآسیا، قراتگین، درواز، بَلجوان، کولاب، قُرغان‌تپه و قبادیان در حدود مناطق جنوبی و مرکزی تاجیکستان امروزی واقع بوده و به‌عنوان بخارای شرقی معروف بودند. بخارای شرقی یکی از قسمت‌های عقب افتاده امارت بخارا بوده و اهالی بومی آن تاجیکان بودند که از سایر مردم ترک‌نژاد این سرزمین تفاوت داشتند. قسمت اصلی سکنه این منطقه دهقانان بی‌زمین بودند که از آن‌ها باج و مالیات گرفته می‌شد. وضعیت دشوار دهقانان تاجیک بخارای شرقی باعث وقوع شورش‌های زیادی علیه مقامات امارت بخارا گردید. در 1885 در استان بلجوان شورش بزرگ دهقانان آغاز شد و روستاهای کولاب و حصار را نیز فراگرفت. پیشوای این شورش «واسع» بود. این شورش‌ها فرونشانده شد، اما در سال‌های بعد مجددا شورش‌های کوچک‌تری در این منطقه صورت گرفت. در سال‌های 1902 تا 1913 نیز در استان‌های حصار، کولاب و قراتگین شورش‌های دیگری توسط دهقانان تاجیک به وقوع پیوست. تاریخ مناطق شمالی تاجیکستان اما به گونه دیگری بود. در آوریل سال 1866 ارتش روسیه شهر خجند را تصرف کرد. این شهر به‌همراه نواحی اطراف آن به عنوان اویزد(ناحیه) به روسیه ملحق شده و با تقسیم به 11 والاست(واحد اداری اقماری) تابع ولایت سیردریا گردید. در این سال‌ها نیز مجددا نارضایتی‌های بسیاری بر سر تقسیم آب صورت گرفت که منجر به ایجاد شورش‌هایی شد. اما با ورود روسیه به جنگ جهانی اول و اقدام برای سربازگیری از این مناطق، شورش‌های جدیدی مجددا به وقوع پیوست. در 4 ژوئیه 1916 شورش اهالی خجند در اعتراض به این وضعیت به وقوع پیوست که آغازی بود برای شورش اهالی محلی تمام قلمرو روسی آسیای مرکزی. اگرچه بسیاری از شورشیان در این دوره اعدام شدند و بیش از 1800 نفر از اهالی تاجیکستان شمالی برای کار در عقبه تبعید شدند، اما این شورش‌ها تا 1917 و وقوع انقلاب فوریه و اکتبر که منجر به فروپاشی امپراطوری روسیه تزاری گردید، ادامه یافت وستانیوز(فراخط)

🔸 #انقلاب_1917_ و سلطه اتحاد جماهیر شوروی(۱) انقلاب فوریه 1917 علیه امپراطوری تزاری تحولات گسترده‌ای را در سرتاسر مناطق تحت سلطه روسیه صورت داد. تاجیکانِ بخارای شرقی و ولایت سیردریا نیز به دنبال دیگر مناطق ترکستان در تظاهرات انقلابی نقشی اساسی داشتند. در تابستان 1917 در نواحی شمالی تاجیکستان نخستین سازمان‌های سیاسی، یعنی شوراهای کارگران مسلمان و اتحادیه‌های زحمت‌کشان مسلمان، ازجمله «اتفاق»(اتحاد) تشکیل شد. تحت تاثیر فضای انقلابی اوایل 1917، در دیگر مناطق تاجیکستان نیز گروه‌های مختلفی توسط روس‌ها و تاجیکان تشکیل شد. با افزایش نفوذ بلشویک‌ها در آوریل 1918 شمال تاجیکستان بخشی از جمهوری خودمختار شوروی ترکستان گردید. اما سلطه بلشویک‌ها بر ترکستان با مشکلاتی مواجه شد. مهم‌ترین مساله در این میان هویت اسلامی مردم این مناطق در مقابل تفکرات مارکسیستی و دین‌ستیزانه بلشویک‌ها بود. در این زمان باسماچیان در نواحی شمالی تاجیکستان، قیام‌هایی را شکل‌ دادند. باسماچیان نخست از دره فرغانه در ترکستان که محصول پنبه آن نابود شده بود، آغاز شد و سپس دامنه آن به سمرقند، بخارا، آمودریا(سیحون) و سیردریا(جیحون) نیز گسترش یافت. باسماچیان در سه مرحله قیام‌هایی را علیه بلشویک‌ها شکل دادند. نخستین مرحله قیام باسماچیان از فوریه 1918 با سقوط حکومت مسلمانان خوقند آغاز شد و تا سپتامبر 1920 که بخارا به تصرف ارتش شوروی درآمد، ادامه داشت. مرحله دوم در پی اقدامات نظامی شوروی در جمهوری خلق خوارزم(خیوه) آغاز شد و در 1924 شکست خوردند. سومین و آخرین مرحله قیام باسماچیان نیز در هنگام اشتراکی کردن اجباری مزارع به دستور مقامات شوروی و ناخشنودی روستاییان آغاز شد و با دستگیری ابراهیم‌بیگ، به تدریج تا 1933 کل قیام باسماچیان سرکوب گردید. وستانیوز(فراخط)

🔸زیردریایی آلمانی یو-۸۴۸ توسط سه هواپیمای بی-۲۴ و یک هواپیمای بی-۲۵ در جنوب غربی جزیره اسنشن مورد حمله قرار گرفته‌ است. اقیانوس اطلس ۵ نوامبر ۱۹۴۳ این زیردریایی با حملات بمب‌افکن های اِمریکایی غرق شد و همه‌ی ۶۳ خدمه آن کشته شدند. در تصویر، توپچی های ضدهوایی در اثر حملات هوایی خم شده‌اند و حداقل یکی از آن‌ها با کلاهخود فولادی دیده می‌شود وستانیوز(فراخط)

🔸در طی جنگ و به ویژه در سال ۱۹۴۱ و با شروع عملیات بارباروسا، ژاپنی‌ها حاضر نشدند پابه‌پای آلمانی‌ها با شوروی بجنگند و در آوریل ۱۹۴۱ پیمان بی طرفی با شوروی امضا کردند، هرچند دیدگاهی مثبت نسبت به عمليات بارباروسا داشتند و امیدوار بودند که آلمانی‌ها پیروز شوند‌. در حالی که وضعیت آلمان و ژاپن در جنگ بدتر و بدتر می‌شد، روابط آن‌ها با هم نیز بدتر و بدتر می‌شد، پیاده شدن ارتش متفقین در نرماندی و کودتای نافرجام ژوئیه ۱۹۴۴ بر علیه هیتلر باعث شد که ژاپنی‌ها کار آلمان در جنگ را تمام شده بدانند. ژاپنی‌ها با دیدن شکست های پی‌درپی آلمان، تمام امید خود را به پیروزی از دست دادند و انتظار فروپاشی کامل ارتش خود را در آینده نزدیک داشتند. وستانیوز(فراخط)

🔸ناوشکن انگلیسی اچ‌ام‌اس هسپروس برای تعمیر در بندر لیورپول لنگر انداخته است. این ناوشکن در زمان اسکورت یک کاروان تدارکاتی، توسط یک زیردریایی آلمانی مورد حمله قرار گرفت و قسمت عقب کشتی آسیب دید. ۲۸ دسامبر ۱۹۴۲ در ۲۶ دسامبر ۱۹۴۲ کاروان تدارکاتی اچ‌ایکس-‌۲۱۹ در نزدیکی راکال (شمال غرب ایرلند) در حال حرکت بود که زیردریایی یو-۳۵۷ آلمانی به آن حمله کرد، که سرانجام توسط ناوشکن های انگلیسی اچ‌ام‌اس هسپروس و اچ‌ام‌اس ونسا این حمله دفع شد و زیردریایی آلمانی غرق شد. (۳۶ ملوان آلمانی کشته شدند و ۶ ملوان اسیر شدند) انتهای این ناوشکن به علت برخورد اژدر، آسیب شدیدی دیده بود و حداقل به ۳ ماه تعمیر در بندر لیورپول نیاز داشت. او در ۱۷ مارس ۱۹۴۲ دوباره به خدمت بازگشت و در ۲۳ آوریل ۱۹۴۳ در حالی که یک کاروان تدارکاتی را همراهی می‌کرد، زیردریایی آلمانی یو-۱۹۱ را غرق کرد. تقریباً ۳ هفته بعد، در ۱۲ می ۱۹۴۳ در حالی که یک کاروان تدارکاتی دیگر را همراهی می‌کرد، موفق شد زیردریایی آلمانی یو-۱۸۶ را غرق کند. وستانیوز(فراخط)