مسئولیت، درختی است که زمینه‌اش، #شناخت‌ها هستند و ریشه‌اش #اعتقادها و بهارش #بحران‌ها و حادثه‌ها و گرفتاری‌ها هنگامی که زمینه‌ها غنی بودند و ریشه‌ها محکم و زنده، در هر بهاری این درخت، شکوفه می‌دهد و بار‌می‌آورد و حتی هیچ آفتی نمی‌بیند.چون آفتها از کمبود تغذیه و فقر #زمینه‌ها مایه می‌گیرند. 📚برشی از کتاب مسئولیت و سازندگی، علی صفایی حائری #ویژه_ماه_رجب @Terrorofmedia

زیربنای مسئولیت خداوند حکیم، نعمت‌ها را بی‌جهت نمی‌دهد و بی‌جهت نمی‌گیرد و این داده‌ها را ملاک برتری نمی‌شمارد.پس ناچار داده‌های او، #بازدهی می‌خواهند و در این بازگرداندن و دراین کوشش‌هاست که #برتری‌ها تحقق می‌یابد. و #مسئولیت از همین‌جا ریشه می‌گیرد. هرکس که #دارد ، مسئول است و هرکس که بیشتر دارد، مسئولیتی بزرگتر خواهد‌داشت. زیربنای مسئولیت، همان #دارایی است.اگرچه برخی زیربنای مسئولیت را #آگاهی می‌دانند.اما دارایی بسیار وسیع‌تر از آگاهیست.کسی‌که #می‌توانسته آگاه شود و آگاه نشده، #مسئول است! در فاصله‌ی تولد تا مرگ، باید این سرمایه‌ها را ثبت و درجای خویش مصرف کرد.باید سرمایه‌ها را به جریان انداخت.وگرنه، احتکار است.باید سرمایه‌ها را در راه درست و در راه حق به‌کار انداخت.وگرنه اسراف است و زیان 📚برشی از کتاب مسئولیت و سازندگی، علی صفایی حائری #ویژه_ماه_رجب @Terrorofmedia

🔵وظیفه‌ گرایی، شاخص انسان‌بودن؛ مرادم از تربیت، از آهن ماشین ساختن است واز بشر آدم آفریدن. مرادم از انسان، موجود اجتماعی ابزارساز و یا حیوان ناطق و انتخاب‌کننده و آزاد و خلاق نیست، که این‌همه تعریف بشر است، این استعدادها و غرایز فردی و اجتماعی و عالی، توضیح آدم نیست. آدم کسی است که بر تمام استعدادهایش حکومت دارد و رهبری دارد و به‌آن‌ها جهت می‌دهد... مرادم از #انسان ، موجودی است که از سطح غریزه‌ها بالا آمده. در حد #وظیفه و انتخاب، زندگی می‌کند. خوراک او، پوشاک او،دوستی او،نشستن و برخاستن و #حرکت او، از هوس‌ها و غریزه الهام نمی‌گیرد. و هیچ‌چیز در وسعت روح او موجی ایجاد نمی‌کند، جز #وظیفه، آن‌هم وظیفه‌ای از #خدای او، در او #حرکتی می‌آفریند. 📚برشی از کتاب مسئولیت و سازندگی، علی صفائی حائری #ویژه_ماه_رجب @Terrorofmedia