با نگاهى گذرا به منابع فقهى پى مى بریم که در فقه اسلامى ظرفیت هاى بسیارى براى قانون گذارى و اجراى قوانین محیط زیست وجود دارد که مى توان با بهره بردارى از این ظرفیت ها به پى ریزى قوانین اجتماعى براساس احکام اسلامى یارى رساند. همچنین, باید مکلفان با عنایت به احکام شریعت اسلامى خود را در معرض تکلیف حفاظت از محیط زیست و اجتناب از تخریب آن ببینند. افزون بر این براساس فقه اسلامى اگر فعالیت بخش دولتى و خصوصى در دریا, هوا, خاک و زمین موجب ایجاد عارضه و آسیب زیست محیطى گردد آسیب رسان ضامن است و باید از عهده جبران خسارت هاى رسیده برآید و اگر این فعالیت به دولت و یا سازمان هاى دولتى به دلیل کوتاهى در نظارت و یا به دلیل سوء مدیریت و یا ضعف برنامه ریزى قابل انتقال باشد, از نظر فقهى مسئولیت به صورت تضامنى و یا به صورت جداگانه قابل طرح و پیگیرى است و اساساً ضمانت درباره پدیدآورنده ایجاد عارضه است و هر کسى در این زمینه کوتاهى کرده باشد, خلافکار محسوب مى شود و شرعاً ضامن است. #نه_به_کاشت_درختان_بیثمر #خلاف_شرع_قانون #ضمانت_جبران_بی_ثمر_کاری 💡باغ، مرتع، مزرعه| قرآنی، روایی، بومی|🇮🇷 ✏️ https://eitaa.com/thagalayn 🙏 عضو شوید