#دعای_عهد @thaghlain 🌹

💠ندبۀ #امام_صادق (ع) در فراق #امام_مهدی (عج)* 🔸سُدَیر صیرفی می گوید به همراه «مفضّل»، «ابوبصیر» و «ابان» خدمت امام صادق(ع) رسیدیم و دیدیم كه آن حضرت بر روی خاك‌ها نشسته جامه‌ای خیبری، بی‌یقه و آستین كوتاه بر تن كرده و همانند مادر فرزند مرده در حال گریه و زاری است. سراسر وجود او را حزن و اندوه فرا گرفته بود؛ آثار غم و اندوه در صورتش ظاهر گشته بود... حضرت امام جعفر صادق (ع) گاه مشتاقانه از زمان ظهور آخرین حجّت خدا صحبت می‌كند و به حال كسانی كه آن زمان را درک می‌كنند، رشک می‌برد و می‌فرماید: فطوبی لمن أدرك ذلک الزّمان[1] خوشا به حال كسی كه آن زمان را دریابد. گاه نیز عاشقانه آرزوی درک زمان آن حضرت را می‌كند و می‌فرماید: و لو أدركته لخدمته أيّام حیاتی.[2] اگر زمان[ظهور] او را درک می‌كردم همه عمرم را در خدمتش می‌گذراندم. و گاه با مشاهده شرایط غیبت آن حضرت از خود بی خود شده و سیل اشک از دیدگان جاری می‌سازد: «سُدَیر صیرفی» می‌گوید: به همراه «مفضّل»، «ابوبصیر» و «ابان» خدمت امام صادق (ع) رسیدیم و دیدیم كه آن حضرت بر روی خاک‌ها نشسته جامه‌ای خیبری، بی‌یقه و آستین كوتاه بر تن كرده و همانند مادر فرزند مرده در حال گریه و زاری است. سراسر وجود او را حزن و اندوه فرا گرفته بود؛ آثار غم و اندوه در صورتش ظاهر گشته بود؛ رنگ چهره او به كلّی دگرگون شده بود، سیل اشک از دل پر خون و قلب پر التهاب او برخاسته بود و بر گونه‌هایش فرو می‌ریخت و در این حال این گونه زمزمه می‌كرد: سيّدی غیبتک نفت رقادی و ضيّقت علیّ مهادی، و ابتزّت منّی راحه فؤادی... ای آقا و سرور من! غیبت تو خواب از دیدگانم ربوده، عرصه را بر من تنگ نموده و آسایش و آرامش را از قلبم گرفته است. سدیر می‌گوید: هنگامی كه امام صادق(ع) را این چنین پریشان دیدیم، دل‌هایمان آتش گرفت و هوش از سرمان پرید كه چه مصیبت جانكاهی برای حجّت خدا روی داده و چه فاجعه اسفباری بر او وارد شده است. عرض كردیم: ای فرزند بهترین خلایق! چه حادثه‌ای بر شما روی آورده كه این چنین سیل اشک از دیدگانتان فرو می‌ریزد و اشک چون باران بهاری بر چهره‌تان سرازیر می‌شود؟ چه فاجعه‌ای شما را این چنین بر سوك نشانده است؟ امام صادق (ع) چون بید لرزید و نفس‌های مباركش به شماره افتاد، آنگاه آهی عمیق به پهنای قفسه سینه از اعماق دل بركشید و به ما روی كرد و فرمود: صبح امروز كتاب «جَفر» را نگاه می‌كردم و آن كتابی است كه همه مسائل مربوط به مرگ و میرها، بلاها و حوادث را تا پایان جهان در بر دارد. این كتاب را خداوند به پیامبر خویش و پیشوایان معصوم از تبار او اختصاص داده است. در این كتاب، تولد، غیبت، درازی غیبت و دیرزیستی قائم ما و گرفتاری باورداران در آن زمان، راه یافتن شکّ و تردید در دل مردم در اثر طول غیبت و مرتد شدن مردم از آیین مقدّس اسلام را خواندم و دیدم كه چگونه رشته ولایت را كه خداوند در گردن هر انسانی قرار داده است، می‌گسلند و از زمره اسلام بیرون می‌روند، دلم به حال مردم آن زمان سوخت و امواج غم و اندوه بر پیكرم فرو ریخت.[3] دعای شریف ندبه كه از امام صادق (ع) نقل شده است، شاهد دیگری بر سوز و گداز آن حضرت در غیبت و فراق قائم آل محمد(ع) و منجی موعود جهان اسلام است. در پایان جا دارد از خود بپرسیم آیا ذرّه‌ای از آن سوز و گداز و اندوه فراق كه در قلب‌های همه معصومان به ویژه امام صادق (ع) بوده است تا آنجا كه خواب و آرامش را از آنها می‌ربوده و زندگی را بر آنها دشوار می‌ساخته است، در دل ما وجود دارد؟ آیا هیچ شده است كه در خلوت خود بر فتنه‌ها، مصیبت‌ها، انحراف‌ها و... كه در زمان غیبت گریبان‌گیر اهل ایمان می‌شود، گریه كنیم؟ آیا تاكنون اتفاق افتاده است كه با همه وجود سنگینی مصیبت غیبت را درک كنیم و در نبود امام زمانمان از ته دل ناله سر دهیم؛ ناله مادری كه عزیز خود را از دست داده است؟ 🖊️ماهنامه موعود: شماره 81 ___________________ ___________________ 📚📙📗[1]-مجلسی، محمدباقر؛ بحارالانوار، ج51، ص 144 📚📙📗[-2]-نعمانی، ابن ابی زینب محمّدبن ابراهیم، كتاب الغیبه؛ ص245 📚📙📗[3]-طوسی؛ محمّدبن حسن، كتاب الغیبه؛ ص167 #امام_زمان‌ع #غیبت #معرفت_امام #دعا #دعای_ندبه #دعای_عهد @thaghlain 🌹