📌 شرح اجمالی از حکمت چهارم#نهج البلاغه،قسمت دوم سپس در دومين نكته اشاره به آثار مثبت #صبر و شكيبايى كرده مى‌فرمايد: «صبر شجاعت است»؛ (وَ الصَّبْرُ شَجَاعَةٌ‌) . بديهى است صبر چه در مقابل عوامل معصيت باشد، چه در مسير اطاعت پروردگار چه در برابر مصائب روزگار انجام گيرد، نوعى شجاعت محسوب مى‌شود و تنها شجاعانند كه از عهدۀ شكيبايى در اين مراحل سه‌گانه بر مى‌آيند. نمونۀ كامل اين سخن همان چيزى است كه امير مؤمنان على عليه السلام در صدر اسلام از پيغمبر و ياران باوفايش تجربه كرده بود كه در برابر انواع مشكلاتى كه از سوى دشمنان اسلام هر روز به شكلى انجام مى‌شد صبر و استقامت كرده بودند و با شجاعت تمام آنها را پشت سر گذاشتند و اگر اين شكيبايى شجاعانۀ مسلمانان صدر اول در دوران محاصرۀ شعب ابى‌طالب و هجرت به حبشه و سپس هجرت به سوى مدينه و بعد از آن حضور در ميدان‌هاى جنگ بدر، خيبر، خندق و حنين نبود امروز آيينى به نام اسلام بر بخش عظيمى از جهان سايه نيفكنده بود. در واقع مسلمانان هم در برابر خواسته‌هاى دل استقامت و صبر نشان دادند، هم در مسير اطاعت پروردگار و هم در مقابل مصائب و مشكلات پى در پى. همان گونه كه در حديثى در جلد دوم كافى از رسول خدا صلى الله عليه و آله نقل شده است كه مى‌فرمايد: «الصَّبْرُ ثَلَاثَةٌ‌ صَبْرٌ عِنْدَ الْمُصِيبَةِ‌ وَ صَبْرٌ عَلَى الطَّاعَةِ‌ وَ صَبْرٌ عَنِ‌ الْمَعْصِيَة» . در كلمات بزرگان نيز تعبيرات جالبى دربارۀ صبر آمده است از جمله اين‌كه گفته‌اند: «الصَّبْرُ مُرٌّ لاٰ يَتَجَرَّعُهُ‌ إلاّٰ حُرٌّ؛ صبر تلخ است ولى جز آزادگان اين شربت ناگوار را نمى‌نوشند». نيز گفته‌اند «إنَّ‌ لِلْأزْمٰانِ‌ الْمَحْمُودَةِ‌ وَ الْمَذْمُومَةِ‌ أعْمٰاراً وَ آجالاً كَأَعْمٰارِ النّٰاسِ‌ وَ آجٰالِهِمْ‌ فَاصْبِرُوا لِزَمٰانِ‌ السُّوءِ‌ حَتّىٰ‌ يَفْنىٖ‌ عُمْرُهُ‌ وَ يَأتي أجَلُهُ‌؛ دوران‌هاى خوب و بد عمر و اجلى دارند مانند عمر و اجل انسان‌ها؛ به هنگامى كه دوران سختى پيش آيد صبر كنيد تا عمرش پايان گيرد و اجلش فرا رسد» ━💠🍃🖤🍃💠━ @thaqalayn110

#شبهات_محرم 7️⃣1️⃣🔆متن شبهه: آیا روز سیزده محرم امام سجاد(ع) امام حسین را دفن کردند؟ 🔆 پاسخ شبهه: 1⃣ در مورد حضور امام سجاد(ع) در کربلا برای دفن بدن شهدای کربلا: طبق برخی گزارشات تاریخی و روایی امام سجاد(ع) و بنی اسد اجساد شهدا را دفن کرده‌اند. بنی اسد فردای عاشورا پس از رفتن سپاه عمر سعد، عده‌ای از آنان برای دفن شهدای کربلا آمدند،(۱) و چون اجساد را نمی‌شناختند، متحیّر بودند. در آن هنگام حضرت سجاد(ع) آمد و پیکر اهل بیت و اصحاب را یک به یک به آنان شناساندند و آنان در دفن شهدا، حضرت را یاری کردند و برای خویش افتخار آفریدند.(۲) 2⃣طرفداران این مبنا باور دارند که در روز یازدهم محرم در هنگام حرکت اهل بیت به سوی کوفه بدن شهدا دفن شده بودند. اینان در برابر این پرسش که چگونه امام سجاد(ع) که اسیر بود، اجساد را دفن کرده‌اند، می‌گوید: امام سجاد(ع) با بهره‌گیری از امدادهای غیبی به طور معجزآسا شهدا را دفن نموده است. 3⃣مرحوم مجلسی می‌گوید: از برخی راویان نقل شده که نزد امام رضا(ع) بودم. علی بن ابی حمزه وابن سراج و ابن مکاره وارد شدند. پس از سخنانی که میان آنان و امام دربارة امامتش گذشت، علی بن ابی حمزه گفت: از پدرانت برای ما روایت شده که عهده‌دار امر دفن امام، جز امام نمی‌شود. از امام پرسید: پس بگو حسین بن علی(ع) امام بود یا نه؟ گفت: امام بود. پرسید چه کسی عهده‌دار کار او شد؟ گفت: علی بن الحسین(ع). پرسید او کجا بود؟ او که دست ابن زیاد اسیر بود! گفت: بی‌آنکه بفمند بیرون آمد و پدرش را دفن کرد و برگشت. 4⃣امام رضا(ع) فرمود: خدایی که می‌تواند امام سجاد(ع) را به کوفه ببرد تا پدرش را دفن کند، می‌تواند صاحب امر امامت را به بغداد برساند تا عهده‌دار کفن و دفن پدرش شود و برگردد، در حالی که نه در زندان است نه اسیر.(۳) مقرم نیز می‌گوید: 5⃣چون امام سجاد(ع) آمد، بنی اسد را دید که کنار کشتگان گرد آمده‌اند و سرگردانند؛ نمی‌دانند چه کنند و کشته‌ها را نمی‌شناسند، چون بین بدن‌ها و سرهای مقدس جدایی انداخته بودند و گاهی از بستگان آنان می‌پرسیدند. امام سجاد به آنان خبر داد که برای دفن این اجساد پاک آمده است. آنان را با نام و مشخصات معرفی کرد. هاشمیان را از دیگران شناساندند.(۴) 6⃣آنچه که در برخی روایات به صراحت بدان اشاره شده است خارق العاده بودن حضور امام سجاد(ع) در کربلا و همراهی با بنی اسد در تدفین شهدای کربلا است. پی نوشتها: ۱. مروج الذهب، ج ۳، ص ۶۳. ۲. جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، ص ۷۷. ۳. بحار الانوار، ج ۴۲، ص ۱۸۷. ۴. مقتل الحسین، مقرم، ص ۴۶۹.منبع: همان ━💠🍃🖤🍃💠━ @thaqalayn110

📗 #متن_کامل #جلسه_دهم کتاب «طرح کلّی اندیشه اسلامی در قرآن» ؛ فایل pdf 🔸 عبادت و اطاعت انحصاری خدا ━💠🍃🖤🍃💠━ @thaqalayn110

📻 پای منبر استاد سیدعلی حسینی #خامنه‌ای حفظه الله 📻 📻 #صوت_کامل سلسله جلسات طرح کلی اندیشۀ اسلامی در قرآن/جلسه دهم ━💠🍃🖤🍃💠━ @thaqalayn110

▫️بسم الله الرحمن الرحمن الرحيم ▫️ ▫️▪️نکات اجمالی از درس ۱۰ کتاب" طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن" ▪️▫️ ✍ابوالفضل نجفی 📌و یوم نحشرهم جمیعا ثم نقل للذین اشرکوا مکانکم انتم و شرکائکم 🔸️انسان هایی که به شرکت و رقابت با خدا انتخاب شده،به آنها گفته می شود در جای خود متوقف شوید،ایست! 📌فزیّلنا بینهم و قال شرکاوهم ما کنتم ایّانا تعبدون 🔹️آن گروه هایی که گمراهی هایشان متقابل بوده،در قیامت به جان هم می افتند و آن کسی که شرک ورزیده گریبان آن شریک را می گیرد و او نیز خود را تبرئه می کند! 📌فکفی بالله شهیدا بیننا و بینکم ان کنا عن عبادتکم لغافلین(▫️میان ما و شما خداگواهی بسنده است که ما از عبادت شما غافل بودیم▫️) 🔸️کارهایی که در دنیا انجام گرفته، آنجا مورد آزمایش آزمون خود انسان قرار می گیرد. 📌هنالک تبلوا کل نفس ما اسلفت رُدّوا الی الله مولاهم الحق و ضل عنهم ما کانوا یفترون 🔹️انسان در دنیا پشتیبان هایی برای خود فرض می کرد،همان هایی که عبادتشان می کرد...دل شبه آنها گرم است: اما روز قیامت این حامی و پشتیبان ها نمی توانند باری از دوش او بردارند. 📌قل من یرزُقکم من السماء والارض امّن یملک السمع و الابصار 🔸️این آیه در حقیقت اشاره به بصیرت می کند.به داشتن نیروی فهم و خرد،که ای انسان که بناست حالا فکر کنی و جواب این سوال را به ما بدهی،تو دارای سمعی و دارای بصری. 📌و من یخرج الحی من المیت و یخرج المیت من الحی ▪️این نشانه کمال قدرتمندی و قبضه ی نیرومند قدرت خداست. 📌و من یدبّر الامر فسیقولون الله 🔰💠این سوال در ضمن اینکه از مشرکان زمان نزول وحی است،از من و شما هم هست... این انتظام عجیب عالم تکوین از سوی خداست و بس. این دست قدرت اوست که دارد این گردونه را می گرداند. 📌فقل افلا تتقون 🔹️پروا نمی کنید که غیر او را در عبودیت شریک او قرار می دهید؟ اگر تدبیر تکوینی عالم به دست اوست،چرا تدبیر #تشریعی عالم به دست او نباشد؟ چرا خودش #قانون نگذارد؟ چرا خودش قدرت نگاهبان و #پاسدار قانون را معین نکند و از او حمایت نکند؟#امامت ،#ولایت، چرا نکند؟چرا #امام قرار ندهد؟ 📌قل هل من شرکائکم من یهدی الی الحق 🔸️پیداست منظور در اینجا بت های جاندار است. 📌افمن یهدی الی الحق احق ان یُتبع امن لایهدی الا آن یُهدی فما لکم کیف تحکمون 🔹️قرآن می خواهد بگوید خدا انسان را به سعادت می رساند..آن کسانی که خودشان از خودشان چیزی ندارند،نمی توانند. ━💠🍃🖤🍃💠━ @thaqalayn110

📌شرح اجمالی از قسمت سوم،#حکمت_۴ #نهج_البلاغه آن‌گاه در سومين جمله مى‌فرمايد: «زهد ثروت است»؛ (وَ الزُّهْدُ ثَرْوَةٌ‌) . اشاره به اينكه انسان از ثروت آيا چيزى جز بى‌نيازى مى‌خواهد و آدم زاهدِ قانع، از همۀ خلق بى‌نياز است و چه بسا ثروتمندانى كه جزء نيازمندان هستند. زهد همان بى‌اعتنايى به زرق و برق دنيا و مال و منال و شهرت و آوازه است. زاهد كسى نيست كه فاقد اين امور باشد بلكه زاهد كسى است كه دلبسته و وابسته به اين امور نباشد؛ خواه آن را داشته باشد يا نه! بلكه مى‌توان گفت: زاهدان از ثروتمندان غنى‌ترند، چرا كه ثروتمندان از يك سو بايد پيوسته ثروت خود را حساب و كتاب كنند و از سوى ديگر مراقب باشند سارق و دشمنى آن را از دست آنها نگيرد در حالى كه زاهدان از همۀ اينها بى‌نيازند. در حديثى از رسول خدا صلى الله عليه و آله مى‌خوانيم كه خطاب به على عليه السلام فرمود: «يَا عَلِيُّ‌ إِنَّ‌ اللَّهَ‌ قَدْ زَيَّنَكَ‌ بِزِينَةٍ‌ لَمْ‌ يُزَيِّنِ‌ الْعِبَادَ بِزِينَةٍ‌ أَحَبَّ‌ إِلَى اللَّهِ‌ مِنْهَا؛ زَيَّنَكَ‌ بِالزُّهْدِ فِي الدُّنْيَا؛ اى على خداوند تو را به زينتى آراسته كه هيچ بنده‌اى به زينتى بهتر از آن نزد خداوند آراسته نشده است تو را به زهد در دنيا آراسته است». و در حقيقت چنين است چون آراستگى به زهد انسان را به بسيارى از صفات ديگر از فضايل اخلاقى مى‌آرايد. به همين دليل در حديث ديگرى از امام صادق صلى الله عليه و آله مى‌خوانيم: «جُعِلَ‌ الْخَيْرُ كُلُّهُ‌ فِي بَيْتٍ‌ وَ جُعِلَ‌ مِفْتَاحُهُ‌ الزُّهْدَ فِي الدُّنْيَا... حَرَامٌ‌ عَلَى قُلُوبِكُمْ‌ أَنْ‌ تَعْرِفَ‌ حَلَاوَةَ‌ الْإِيمَانِ‌ حَتَّى تَزْهَدَ فِي الدُّنْيَا؛ تمام نيكى‌ها در خانه‌اى قرار داده شده و كليد آن زهد در دنياست... سپس فرمود: حلاوت ايمان بر دل و جان شما حرام است تا زمانى كه دل‌هايتان زهد در دنيا پيشه كند» ━💠🍃🖤🍃💠━ @thaqalayn110

📗 #متن_کامل #جلسه_یازدهم کتاب «طرح کلّی اندیشه اسلامی در قرآن» ؛ فایل pdf 🔸 روح توحید: نفی عبودیتِ غیرخدا ━💠🍃🖤🍃💠━ @thaqalayn110

📻 پای منبر استاد سیدعلی حسینی #خامنه‌ای حفظه الله 📻 📻 #صوت_کامل سلسله جلسات طرح کلی اندیشۀ اسلامی در قرآن/جلسه یازدهم ━💠🍃🖤🍃💠━ @thaqalayn110

#شبهات_محرم 8️⃣1️⃣🔆متن شبهه: ابراهيم #مالک_اشتر چرا #امام_حسين (ع) را در #جنگ ياري نکرد؟ 🔆 پاسخ شبهه: 1⃣ابراهیمِ‌بْنِ مالِکِ اَشْتَرِ نَخَعی، ابوالنعمان (مق72ق/691م)، سردار معروف عرب به حمایت از مختاربن عُبَید ثَقَفی به خونخواهی حسین‌بن علی(ع) بر ضدّ اُمویان قیام کرد. 2⃣از زندگی ابراهیم پیش از پیوستن به مختار آگاهی در دست نیست جز آن که گفته‌اند در جنگ صفّین در زمرۀ یاران علی‌بن ابی‌طالب(ع) و در رکاب پدرش مالک اشتر (ﻫ م) با معاویه جنگ کرد.(1) 3⃣احتمالاتی نسبت به ملحق نشدن وي به امام حسين وجود دارد: 1.عدم آگاهي از خروج امام. 2.كوتاهي كردن. در فرض دوم نه تنها ابراهيم بن مالك، بلکه بسياري از خواص توفيق همراهي با امام حسين را نداشتند. اما پاسخ چرايي اين مطلب را از كلام صاحب تنقیح المقال بيان مي داريم: امام حسین (ع) در مدینه یا مکه فردی را مکلف به همراهی نکرد. امام حسین هنگامی که از حجاز به طرف عراق حرکت کرد، می دانست که به فیض شهادت خواهد رسید، ولی به ظاهر، به قصد جنگ و نبرد مسلحانه حرکت نکرد، تا بر همه مکلفان واجب شود که به عنوان جهاد، با او همراه شوند؛ بلکه بر اساس وظیفه خود، یعنی به دست گرفتن رهبری ظاهری و پیشوایی مردم، که حضرتش را دعوت کرده بودند، حرکت کرد. در این صورت بر دیگران واجب نیست که با او هم سفر شوند. اگر کسی هم همراهی نکند، گناهی را مرتکب نشده است. گناهکار فردی است که در قیام کربلا و محاصره امام حسین در روز عاشورا حضور داشته و با آن حال از همراهی امام تخلف کرده، به یاری حضرتش نشتافته است. 4⃣اما کسانی که در حجاز بودند و از اول با امام نیامدند، از ابتدا مکلف به حرکت و همراهی با امام نبودند. عدم همراهی آنان تخلف و موجب فسق و گناه آنان نیست. 5⃣مامقانی پس از بیان این مقدمات می گوید: بنا بر این، تعدادی از صالحان و خوبان بودند که در آن هنگام، شرف شهادت برای آنان نوشته نشده بود و در حجاز ماندند. شکی نیست که احدی در عدالت آنان تردیدی نداشته است. پس نیامدن محمد حنفیه و عبدالله جعفر به علت سرپیچی یا انحراف ایشان نبوده است.(2) نسبت به خواص در كوفه، علامه مجلسی نقل می کند: 6⃣امام حسین، قبل از شهادتش به بنی هاشم نوشت: «من الحسین بن علی الی بنی هاشم، اما بعد، فانه من لحق بی منکم استشهد معی و من تخلف لم یبلغ الفتح و السلام ؛ اما بعد، هرکس از شما با من باشد، به شهادت خواهد رسید و افرادی که با من نیامدند، به درجه فتح نایل نمی شوند!». وی بعد از ذکر روایت فوق می نویسد: جمله: «به فتح نایل نمی شود». این احتمال را می رساند که امام (ع) دیگران را بین آمدن به کربلا و نیامدن مخیر کرده بود؛ پس چون آمدن آنان امر واجبی نبود، بلکه تخییری بود، تخلف از آن، گناه محسوب نمی شود.(3) پي نوشت ها: 1. دائره المعارف بزرگ اسلامی، ج2 ص450. 2. تنقیح المقال فی علم احوال الرجال، مامقانی، ص112، بی جا، چ الحیدریة؛ بحارالانوار، ج 42، ص 81. 3. بحار الأنوار، ج 44، ص 233- 298، 1403 - 1983م، دار إحياء التراث العربي، بيروت./منبع:همان ━💠🍃🖤🍃💠━ @thaqalayn110