📎شرحی کوتاه از#حکمت_اول نهج البلاغه. امام عليه السلام در اين حكمت پرمعنا مى‌فرمايد: «در فتنه‌ها همچون شتر كم سن و سال باش؛ نه پشت او قوى شده كه سوارش شوند نه پستانى دارد كه بدوشند»؛ (قَالَ‌ عليه السلام: كُنْ‌ فِي الْفِتْنَةِ‌ كَابْنِ‌ اللَّبُونِ‌، لَا ظَهْرٌ فَيُرْكَبَ‌، وَ لَا ضَرْعٌ‌ فَيُحْلَبَ‌) . براى روشن شدن محتواى اين كلام بسيار پرمعنا لازم است قبلاً دو واژۀ «فتنه» و «ابن لبون» تفسير شود: فتنه، از مادۀ «فتن» (بر وزن متن) در اصل به معناى قرار دادن طلا در كوره است تا خالص از ناخالص جدا شود سپس به معناى هرگونه آزمايش و امتحان و بلا و عذاب و حتى شرك و بت‌پرستى و آشوب‌هاى اجتماعى آمده است و در اينجا منظور همان آشوب‌هاى اجتماعى است. لبون، به شترى گفته مى‌شود كه به جهت زائيدن مكرر پيوسته در پستانش شير است (لبون به معناى شير دار است از مادۀ لبن) و ابن لبون به بچۀ چنين شترى گفته مى‌شود كه دو سال آن تمام شده و وارد سال سوم شده است؛ نه قوت و قدرت چندانى دارد كه بتوان بر پشت او سوار شد و نه پستان پر شيرى (زيرا هم كم سن و سال است و هم نر) و به اين ترتيب هيچ گونه استفاده‌اى از آن در آن سن و سال نمى‌توان كرد. از اينجا روشن مى‌شود كه هدف امام اين است كه انسان به هنگام شورش‌هاى اهل باطل و فتنه‌هاى ناشى از خصومت آنها با يكديگر نبايد آلت دست اين و آن شود؛ بايد خود را دور نگه دارد و به هيچ يك از دو طرف كه هر دو اهل باطل‌اند كمك نكند. در اين گونه موارد معمولاً هر كدام از طرفين به سراغ افراد بانفوذ و باشخصيت مى‌آيند تا از نفوذ و قدرت آنها براى كوبيدن حريف استفاده كنند. در اين هنگام بايد اين افراد بلكه تمام افراد، خواه ضعيف باشند يا قوى نهايت مراقبت را به خرج دهند كه در دام فتنه‌گران و غوغاسالاران نيفتند مبادا دين و يا دنياى آنها آسيب ببيند و همان گونه كه در بالا آمد در بعضى از روايات جملۀ «و لا وَبَر فَيُسْلَب» نيز به آن افزوده شده است يعنى شتر دو ساله پشمى هم ندارد كه آن را بچينند و از آن استفاده كنند./پیام امام امیرالمومنین_آیت الله مکارم #ثقلین ━━💠🍃🌺🍃💠━━ @thaqalayn110