#فرزند_پروری ▫️برخی کودکان تحمل باختن در بازی را ندارند چگونه تحمل آنان را بالا ببریم؟ ۱. دلیل این امر اینست که آن‌ها خودباوری و اعتماد به نفس پایینی دارند. و احساس منفی درباره خود دارند که باید تلاش نمود تا اعتماد به نفس او را بالابرید. ۲. او را با خواهر و برادر و همسالانش مقایسه نکنید. درباره برد و باخت و اینکه لازم نیست انسان همیشه برنده شود و برد و باخت نوبتی است به او توضیح دهید. ۳. هرگز به‌ گونه‌ای با کودک بازی نکنید که همیشه برنده شود بگذارید گاهی باختن را هم تجربه کند. و در آن زمان برد قبلیش را به او یادآوری کنید. ۴. بیشتر بازی‌های غیر رقابتی را در لیست بازی‌هایش قرار دهید. ۵. رفتار والدین در مسئله برد و باخت نیز بسیار تأثیرگذار است.مثل اظهار ناراحتی یا اعطای جایزه و ... . ۶. بهتر است بی‌اهمیت بودن باختن را در روش الگویی به‌صورت عملی به او بیاموزد لجبازی در کودکان؟؟؟ 🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻 ⬇️پاسخ از : *دکتر ریاحی* ✍️ *لجبازی در کودکان امری کاملا طبیعی است و همواره همه انسان‌ها در سنین کودکی لجبازی می‌کنند* و تجربه کردن لجبازی از خصوصیات مرحله کودکی هر فردی به شمار می‌آید معمولا هر فردی در کودکی تا حدی لجبازی می‌کند *والدین به عنوان مهم‌ترین و تاثیرگذارترین مربیان تربیتی کودک وظیفه هدایت، تربیت و مدیریت رفتار کودک را دارند*. *بر اساس وظیفه والدین موظفند برای تربیت صحیح کودک خود تمام سعی و تلاش را بکار گیرند و با بالا بردن دانش و آگاهی خود در عرصه تربیت و اصلاح رفتار کودک و کمک از مشاوران و متخصصان عرصه تعلیم و تربیت سعی کنند رفتار‌های ناشایست کودکان را اصلاح کنند.* این والدین هستند که با تقویت کننده‌های *مثبت و منفی* به کودکان خود حد و مرز رفتار کودکان را مشخص می‌کنند خطوط قرمز و محدودیت‌های رفتاری آنان را تعیین می‌کنند. مادامی که والدین از دانش و آگاهی لازم در حوزه فرزند پروری و نحوه مواجه خود با اختلالات رفتاری کودکانشان برخوردار نباشند بدون شک از پس مدیریت رفتار کودکان خود برنمی آیند. ⚡ *پدر و مادری می‌توانند نقش تعیین کننده و مثبت در تربیت و کنترل رفتار کودکان خود داشته باشند* که دانش و آگاهی لازم را در نحوه برخورد و مدیریت رفتار کودک را کسب کرده باشند؛ بنابراین نقش مدیریتی، مهم و اساسی والدین در تربیت و کنترل لجبازی کودک نیز از این قانون و قاعده مستثنی نیست. ⚡معمولا والدین در مواجهه با لجبازی‌های کودکانه فرزندان خود رفتار‌های مختلفی را نشان می‌دهند که اکثر آن‌ها با شکست مواجه می‌شود، چون دانش و آگاهی لازم در خصوص کنترل لجبازی کودکان را نداشته و راهکار‌های مدیریت و کنترل آن را نمی‌دانند، *مهم‌ترین نکته‌ای که والدین باید توجه کنند این است که از لجبازی با کودک پرهیز نمایند چرا که بازنده واقعی این زمین بازی (لجبازی) والدین خواهند بود* نه کودکان. چون لجاجت آرامش خانواده را از بین می‌برد و اعضای خانواده را در مقابل همدیگر قرار می‌دهد . ⚡شروع لجبازی کوکان معمولا از ۲-۳ سالگی آغاز می‌شود و زمانی که کودک به مرحله از خودآگاهی می‌رسد و می‌تواند اثر رفتارش را بر دیگران ببیند و تحلیل کند، ادامه میابد. معمولا کودکان در این سن به شناخت نسبی محیط و اطرافیان رسیده و تشخیص می‌دهند که رفتار آنان در دیگران واکنش ایجاد می‌کند در حقیقت به این نتیجه می‌رسد که رفتار و کردار او بر دیگران تاثیر گذار بوده و باعث واکنش در رفتار آنان می‌شود معمولا کودکان ابتدا برای جلب توجه از لجبازی استفاده می‌کنند. ⚡یکی دیگر از علت‌هایی که کودکان در این سنین از لجبازی استفاده می‌کنند *حس کنجکاوی آنان است بنابراین ویژگی جستجوگرانه و کنجکاوانه یکی دیگر از دلایل لجبازی‌های اولیه کودکان است* و معمولا وقتی کاری را از کودکان می خواهیم، مقاومت می‌کنند تا در گام اول واکنش مارا مشاهده کنند و به وسیله لجبازی و دیدن عکس العمل ما ازحس کنجکاوی خود به ارضا برسند. ⚡نکته مهم این است که کودکان در این سنین صرفا از طریق مقاومت کردن در انجام امور با لجبازی، به دنبال محک زدن و دیدن عکس العمل اطرافیان و متوجه شدن واکنش آنان هستند. آنان در این سنین معنای واقعی لجبازی را نمی‌دانند و فقط از آن رفتار برای مشاهده واکنش و عکس العمل دیگران استفاده می‌کنند. کم کم با بکاربردن کلمه لجبازی و تکرار آن توسط والدین و بقیه اعضای خانواده درموقعیت‌ها و زمان‌های مختلف و با یاری گرفتن از تقویت کننده‌های مثبت موجبات تکرار این رفتار مخرب را در کودک بوجود می‌آید. ⚡این والدین هستند که با رفتار و کردار خود بزرگتر می‌شود و هنوز از لجبازی‌های خود دست برنداشته علت را درسبک تربیتی والدین بایدجستجو کنیم. ⚡لجاجت یکی از اختلال‌های روانی بشر به شمار می‌آید که معمولا در اثر تحقیر یا زیر سوال بردن افراد رخ می‌دهد که باعث هلاکت صاحب خود می‌شود و از عوامل اصلی بوجود آمدن انواع هیجان‌ها، اس

. 🔺علی(ع) و فاطمه(س) چه کار کرده بودند که زینب(س) این‌گونه از آب درآمد و حسین(ع) آن‌گونه؟ 🔻اولین اثری که بر اولاد خودشان گذاشتند، این بود که اولاد خود را «نترساندند»، بچه را با وحشت تربیت نکردند، خانه‌شان خانه‌ی خفقان و وحشت و رعب نبود. بسیاری از پدر و مادرها بچه‌های با استعدادی دارند و تحمل بچه‌ی بااستعداد، مشکل است. لذا این بچه‌ها را از بچگی مرعوب می‌کنند... 🔺اصل تربیتی دیگر علی(ع) و فاطمه(س)، «حرمت و احترام»، عجیبی بود که برای فرزندانشان قائل بودند... 🔻اصل سومی که علی(ع) و فاطمه(س) در خانه داشتند «محبت بی‌دریغ» بود. بسیاری از پدرها می‌ترسند بچه خودشان را ببوسند. بسیاری از مادرها فرزندانشان را کم می‌بوسند. این غلط است. فاطمه زهرا(س) بچه‌ی خودش را به سینه‌اش می فشرد. رسول‌خدا(ص) در هنگام رحلت، اجازه نداد که این بچه‌ها را از روی سینه‌اش بلند کنند. 🔺این روحیه دادن و محبت کردن است که موجب می‌شود هیچ‌کس نتواند اینها را با هیچ‌چیز بخرد. محبت کردند تا بچه ها قابل «تطمیع» نباشند. نترساندند تا بچه‌ها قابل «تهدید» نباشند. به بچه‌ها شخصیت و حرمت دادند تا «ابهت‌های اجتماعی» و جمعیت‌های انبوه آنها را نگیرد و دچار واهمه نکند. زینب کبری(س) وقتی که در بازار صحبت کرد، دچار واهمه نشد؛ وقتی که در مجلس یزید سخنرانی کرد، دچار واهمه نشد. ✍ #آیت_الله_حائری_شیرازی، راه رشد، جلد۲، صفحات ۵۶ و ۵۹. #تربیت_حسینی #فرزند_پروری