-

می گفت: دردی که تو می کشی مثل درد تولد یه نوزاده، این درد تولدِ شخصیت جدیده -ولی به نظر من آخرش معلوم نیست به کجا ختم شه خیلی دلم میخواد تلقین کنم این درد کشیدنا توی مسیر درستی قرار دارن اما ذات بدبین و اعتقاد شدیدم به غیرقابل پیشبینی بودن وقایع، جلوشو میگیره

بسم‌الله

وایییییییی✨

فک میکردم شات بیشتری ازش داشته باشم💔 و کاش زبانم بهتر بود

میخوام یکم بی‌پروا تر زندگی کنم همیشه تو همه چیز خودمو تحت فشار قرار میدم و الان دارم خستگی اون سختگیری رو تجربه میکنم وقتی همه چیزو سخت میگیری به این معنی نیست که داری درست زندگی میکنی و قبل خطا کردن جلوی خودتو گرفتی این راحت ترین کار برای زندگی کردن و فرار از اشتباه کردنه این تعادل نیست تعادل یعنی بدونی کجا نیاز به سختگیری داره کجا نه

میخوام تو ارتباطات عادی ام هم از اشتباه کردن نترسم ما از خیلی چیزا می‌ترسیم میخوام از اشتباه کردن، از بروز احساسات، از غم هام، از مدل رفتارم نترسم و اینقدر خودمو با انتقاد بی‌جا آزار ندم

Me and who? :)))) @Liimaa🌊

خیلی حس عجیبی داره وقتی بچه کوچیکا بهم میگن خاله

یه دختره عم با ۱۵ سال سن بم گفت خاله🗿 کل اختلاف سنیمون سه ساله

بچه ها گورباچف گورباچف بچه ها

می گفت: همه ی ما دنبال معنی برای زندگیمون میگردیم و ساده ترین معنی ای که میشه پیدا کرد، عشقه

چرا از عشق متنفرم؟ صفحه ی ۱۴۵:

وقتی تمام وجودم خورد شد و ریخت زیر پا، اولش خواستم از روش رد بشم، ولی بعد بین اون شکسته‌ها قطعه‌هایی رو دیدم که برای خودمم جدید بود، انگار تا وقتی تیکه تیکه نشده بودن نفهمیده بودم چقدر برای خودم غریبم.

پس صبر کردم، نشستم پای اون خورده‌ها و دونه‌دونه نگاهشون کردم تا باهاشون آشنا بشم.

بعضی‌هاشون تیز و برنده بودن. زخمیم کردن.

بعضی‌هاشون سمی بودن. مدت‌ها مریضم کردن.

بعضی‌هاشون عمیقا زیبا بودن.

برداشتم. چسبوندم. و شد زهرای 22 ساله، که شبیه شیشه رنگی‌های خونه‌های قدیمی شده. تیکه تیکه‌های مختلف، ولی رنگی و زیبا.

«تنهایی من مثل تنهایی رستم است، بعد از کشتن سهراب.» نامه‌ها /شاهرخ مسکوب @Liimaa 🪞