_

میخوام فیلم های سینمایی تیموتی شالامی براتون معرفی بکنم:)

تیموتی شالامی را این روزها دیگر همه‌جا می‌بینیم. جوانی که کارش را با حضور در نقش‌های کوتاه آغاز کرد، حالا گویا از نظر کارگردان‌ها و استودیوهای فیلمسازی برای طیف گوناگونی از نقش‌ها مناسب است، از کمدی رمانتیک‌های وودی آلن تا هنری پنجم ویلیام شکسپیر تا قهرمان یکی از فیلم‌های مهم ژانر علمی و تخیلی و در آخر، نقش جوانی انقلابی که به زودی قرار است در اثر کارگردان مهم دیگری، وس اندرسون، از او ببینیم. با وجود تمام تمرکزی که این روزها بر این بازیگر جوان وجود دارد، خوب است بدانیم که او دهه‌ی ۲۰۱۰ را هم با حضور در فیلم‌های خوب و مهمی پشت سر گذاشته است. و شگفت اینکه تنها بیست و پنج سال دارد. با این حال، هم تا همین‌جای مسیر نامزدی جایزه‌ی اسکار را از آن خود کرده و هم در بسیاری از فیلم‌های نامزد و برنده‌ی جوایز اسکار و فستیوال‌های معتبر دیگر نقش‌آفرینی کرده است. شالامی در همین مدت کوتاه به دستاوردهایی رسیده است که بعضی بازیگران تمام عمر حرفه‌ای خود به آن نمی‌رسند. البته تمام فیلم‌هایی که در آنها حضور داشته است، فوق‌العاده نیست، اما می‌توان گفت که کارنامه‌ی هنری‌اش تا حد زیادی تحسین‌برانگیز است و ارزش آن را دارد که مورد بررسی قرار بگیرد. نگاهی به بهترین نقش‌آفرینی‌های این پسر شگفت‌‌انگیز می‌اندازیم @timotee

1. متخاصمان (Hostiles) محصول ۲۰۱۷، امریکا کارگردان: اسکات کوپر دیگر بازیگران: کریستین بیل، روزاموند پایک، وس استودی، بن فاستر امتیاز راتن تومیتوز: ۷۱ % این درام تاریخی ضد وسترن، بر اساس داستانی از دانلد ئی. استیوارت، برنده‌ی اسکار بهترین فیلمنامه‌ی اقتباسی برای فیلم «گمشده» (Missing)، شاید خشن‌ترین فیلمی باشد که شالامی در آن حضور داشته است. فیلمبرداری و نقش‌آفرینی‌های فیلم بی‌نظیر است، اما فضای تیره و تاری دارد و تماشایش کمی دشوار است. «متخاصمان» خشونت غرب کهنه را به نمایش می‌کشد، به‌خصوص در گذر از قلمرو متخاصم. فیلم ریتم کندی دارد، اما به خاطر قصه‌ی کنجکاوی‌برانگیز و احساسی‌ افسر ارتشی که سال ۱۸۹۲ مأموریت اسکورت کردن یک شاینی (از قبایل سرخپوستی) را برای بازگشتن به سرزمینش بر عهده می‌گیرد، مخاطب را با خود همراه می‌کند. از آنجا که هدف نشان دادن ظلمی است که در طول تاریخ به جمعیت سرخپوستان امریکا شده است، اسکات کوپر، کارگردان فیلم هیچ عبایی از به تصویر کشیدن صحنه‌های فوق خشن ندارد. شالامی به اندازه‌ی شخصیت‌های کریستین بیل و روزاموند پایک در فیلم حضور ندارد، و چون فیلم تنها در امریکا اکران شده است، بسیاری از مخاطبان این بازیگر شاید فیلم را ندیده یا درباره‌اش نشنیده باشند، اما او در همان حضور کوتاهش در نقش جوان‌ترین سرباز اسکورت توانسته است بازی قابل قبولی از خود ارائه کند. «متخاصمان» با دیگر فیلم‌هایی که شالامی در آنها حضور داشته است، متفاوت است، شاید کسی نتواند باور کند که او توانایی بازی در فیلم‌های اکشن خشن را داشته باشد، اما شالامی ثابت کرده است که حتی از پس بازی در فضاهای

ادامه: دلخراش هم برمی‌آید.

2.لیدی‌ برد (Lady Bird) محصول ۲۰۱۷، امریکا کارگردان: گرتا گرویگ دیگر بازیگران: سرشه رونان، لاری میت کالف، تریسی لتس، بنی فلداستین امتیاز راتن تومیتوز: ۹۹ % حضور شالامی در فیلم احساسی و زیبای گرتا گرویگ مثل یک جایزه است؛ هرچند برخلاف انتظار ما، در قالب دوست‌داشتنی همیشگی خود ظاهر نمی‌شود. اما همچون شخصیتی که سرشه رونان بازی می‌کند، سخت بتوان هیچ شخصیتی را در این فیلم دوست داشت؛ همه در اولین نگاه ما را جذب و در ادامه‌ی قصه، دافعه ایجاد می‌کنند. و این دقیقاً همان چیزی است که گرتا گرویگ، در اولین تجربه‌ی کارگردانی‌ مستقلش، می‌خواسته و موفق شده است که در کمدی درام نوجوانانه‌اش به تصویر بکشد؛ همان درام، عدم قطعیت، خام‌دستی، سرگردانی و نوسان‌های روحی در حساس‌ترین برهه‌ی زندگی همه‌ی ما. شالامی در این فیلم نقش یکی از شخصیت‌هایی را بازی می‌کند که بر سر راه لیدی برد (رونان)، دبیرستانی‌ سال‌آخری که در تشخیص و شناخت هدف و مسیرش در زندگی با خانواده و دوستانش به مشکل برمی‌خورد، قرار می‌گیرد. بازی رونان فوق‌العاده است و شالامی نقش نوجوانی را که در ابتدا یک نوگرای خوش‌تیپ و باحال به نظر می‌رسد و در ادامه، یک عوضی غیرقابل اعتماد از آب درمی‌آید، یکنواخت بازی می‌کند. اما نکته‌ی این نقش دقیقاً همین است. تنفر از شالامی در هر نقشی بسیار سخت است، اما او این نوجوان سطحی از خود راضی را به قدری خوب بازی می‌کند که موفق می‌شود مخاطب را از خودش متنفر کند. در عین حال، کاری می‌کند که از پسرهای نوجوان باحال متداول فیلم‌های نوجوانانه فاصله بگیرد. فیلم که تحسین‌ها و تشویق‌های زیادی را هم دریافت کرده است،

ادامه: در کل در به تصویر کشیدن کشکمش‌های رونان با خودش و خانواده‌اش، به‌خصوص مادرش (لاری میت کالف)، خوب عمل کرده است. شیمی بین این دو شخصیت عالی از آب در آمده و رابطه‌شان اصیل است. می‌توان ادعا کرد که همه‌چیز این فیلم جفت و جور در آمده و به همین خاطر، آن را به یکی از بهترین فیلم‌های دهه‌ی ۲۰۱۰ و بهترین‌ فیلم‌های نوجوانانه‌ی تمام دوران تبدیل کرده است. @timotee

3.پسر زیبا (Beautiful Boy) محصول ۲۰۱۸، امریکا کارگردان: فیلیکس ون گرینینگن دیگر بازیگران: استیو کارل، مورا تیرنی، ایمی رایان امتیاز راتن تومیتوز: ۶۷ % شالامی در این درام زندگینامه‌ای، بر اساس کتاب خاطرات پدر و پسری به نام دیوید و نیک شف، نقش نیک، نوجوانی را بازی می‌کند که با اعتیاد به مواد دست و پنجه نرم می‌کند؛ اعتیادی که نه تنها به سلامت جسم و روح او آسیب می‌زند، بلکه خانواده‌، به‌خصوص پدرش (استیو کارل)، را هم تحت تأثیر قرار می‌دهد. در این داستان، پسر با وجود بارها مراجعه به مرکز ترک اعتیاد و رسیدن به هوشیاری، می‌لغزد و انگار که اصلاً نمی‌تواند بر این بیماری فائق بیاید. شالامی و کارل هر دو در این فیلم بازی دردآوری را به نمایش می‌گذارند. شالامی در این چرخه‌ی میل به مصرف و هوشیاری به خوبی از پس لحظات نومیدی و ناتوانی برمی‌آید و کارل در نقش پدری که پسرش را سالم می‌خواهد و به طور مداوم با این احساس مواجه است که قرار است پسرش را تا ابد به اعتیاد از دست بدهد. هر دو در این نقش درخشان عمل می‌کنند و فیلم در نمایش تأثیر کلی اعتیاد به مواد و اینکه نه فقط بر مصرف‌کننده که تمام کسانی که او را دوست دارند و برایش اهمیت قائل‌اند، موفق است. شخصیت شالامی آدم خوبی است و بازی‌اش باعث می‌شود که مخاطب حتی زمانی که نمی‌تواند با وسوسه‌اش مبارزه کند، دوستش داشته باشد و با او همذا‌ت‌پنداری کند. @timotee

4.شاه (The King) محصول ۲۰۱۹، استرالیا، امریکا کارگردان: دیوید میشد دیگر بازیگران: جوئل ادگرتون، رابرت پتینسون، شان هریس، لیلی رز دپ امتیاز راتن تومیتوز: ۷۱ % در این فیلم جنگی حماسه‌ای که بر اساس چندین نمایشنامه‌ی شکسپیر متمرکز بر شخصیت هنری پنجم ساخته شده است، شالامی نقش هنری، شاه جوان انگلستان را بازی می‌کند که بعد از مرگ پدرش به تاج و تخت می‌رسد و حالا باید جنگ با فرانسه را هدایت کند. شالامی در ایفای نقش شاهزاده‌ای ثروتمند و از قرار نابالغ که به یکباره مسئولیتی سنگین بر دوش‌اش گذاشته شده است، عملکرد تأثیرگذاری دارد. مسئولیت‌های تازه‌ی این شاه جوان او را مجبور می‌کند روابطش را با دوستان قدیمی مثل فالستاف (جوئل ادگرتون) که تا دیروز رفیق سرخوشی‌هایش بوده است، جدی‌تر بگیرد. کارگردان فیلم به جنبه‌های تاریک‌تر این قصه‌ی شکسپیر پرداخته است و به همین خاطر، فیلم فضای تاریک و اغلب غمگینی دارد. درگیری و خونریزی به گونه‌ای به تصویر کشیده شده است که به طرز دردآوری واقعی به نظر می‌رسد. فیلم ریتم کندی دارد، اما کارگردانی صحنه‌های نبرد و احساسی‌اش که مخاطب را در طول فیلم با خود همراه می‌کند، خوب از آب در آمده است. لحظاتی در فیلم وجود دارد که ارجاعاتی به نمایشنامه‌های شکسپیر است و برای علاقه‌مندانش آشنا خواهد بود، اما فیلم به طور کلی، بیشتر به جای آنکه اقنباسی از نمایشنامه باشد، به روایت جنبه‌های تاریخی داستان پرداخته است. @timotee