تفسیرسوره بقره( آیات ۱الی۶) استاد قرائتی👆👆

اول ماه ربیع الاول است عشق امشب باز مهمان دل است ماه میلاد پیمبر می رسد مژده ده بر هر دلی که غافل است هلال ماه چون ابروی یار است چه زیباو چه خوش نقش و نگار است 🌷حلول ماه میلاد نبی اکرم خاتم نبوت و رحمه للعالمین مبارک و فرخنـده باد🌷

سلسله جلسات تحلیل صدر اسلام توسط حضرت آیت الله مصباح یزدی جلسه چهارم(بدعت گذاری وتبعیت از هوای نفس) ادامه مبحث را در👇👇 پیگیری فرمایید✳️✳️ کانال نورالشهدا(شهید سلیمانی🌹🌹) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اجْعَلْنِی بِهِمْ فَائِزاً عِنْدَکَ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِین

باتوجه صحبتهای اخیرجناب روحانی،گوش کردن فایل صوتی فوق 👆👆خالی از عریضه نیست

✳️✳️✳️✳️✳️✳️✳️✳️✳️✳️ نویسنده: استاد جعفر سبحانى بدعت چيست و بدعت گذار كيست؟ استاد جعفر سبحانى معناي لغوي بدعت "بدعت‏" در لغت‏به معنى كار نو و بى سابقه‏اى است كه بيانگر نوعى حسن وكمال در فاعل مى‏باشد، چنانكه يكى از صفات خداوند "بديع‏" است:‹بديع السموات‏و الارض›› (بقره/117). مفهوم اصطلاحى بدعت نيز آن است كه انسان چيزى را كه جزو شريعت نيست، به آن نسبت دهد، و كوتاهترين عبارت براى تعريف اصطلاح بدعت آن است كه بگوييم: ادخال ما ليس من الدين في الدين. بدعت گذارى در دين از گناهان كبيره بوده و در حرمت آن هيچ ترديدى نيست. پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم فرمود:كل محدثة بدعة و كل بدعة ضلالة، و كل ضلالة في النار" (1) نكته مهم در مسئله بدعت، تنها اين است كه مفهوم بدعت‏به صورتى جامع و مانع تعريف و تبيين شود تا بدعت از غير آن تميز داده شود در اين زمينه، براى درك حقيقت‏بدعت، بايستى به دو مطلب توجه نمود: 1. بدعت، نوعى تصرف در دين، از طريق افزودن يا كاستن شريعت است. بنابر اين، آنجا كه نوآورى ربطى به دين و شريعت نداشته ، بلكه به عنوان يك مسئله عرفى و عادى انجام گيرد، بدعت نخواهد بود(هرچند مشروع بودن آن مشروط به اين است كه ابداع و ابتكار مزبور در شرع محرم و ممنوع نباشد). فى‏المثل، بشر از نظر مسكن و پوشاك و ديگر وسايل زندگى همواره دست‏به نوآوريهايى مى‏زند و بويژه در عصر ما بسيارى از روشها و ابزارهاى معمول زندگى دگرگون شده و براى نمونه انواع ورزشها و تفريحات جديد پديد آمده است . بديهى است همه اينها يك نوع بدعت (به معنى نوآورى) بوده، ولى ارتباط به بدعت در شرع ندارد. تنها، چنانكه گفتيم، حلال بودن آنها و استفاده از آنها مشروط به اين است كه مخالف با احكام و موازين شرع نباشند. مثلا، اختلاط زن و مرد بدون حجاب در مجالس و محافل، كه از ارمغانهاى فاسد غرب مى‏باشد، حرام است ولى بدعت نيست، زيرا كسانى كه در اين محافل شركت مى‏كنند، اين كار را به عنوان يك عمل مشروع كه اسلام بر آن صحه نهاده انجام نمى‏دهند، بلكه احيانا با اعتقاد به اينكه امرى مخالف شرع است، روى عدم مبالات تن به اين كار مى‏دهند. لذا گاه تنبه يافته و تصميم جدى مى‏گيرند كه ديگر در آنها شركت نورزند. براى توضيحات فوق، چنانچه ملتى روز يا روزهايى را براى خود موسم شادى و گردهمايى معين كنند، اما نه به اين قصد كه شرع چنين دستورى داده است، چنين كارى بدعت نيست، هرچند بايستى حليت وحرمت آن از جهات ديگر مورد بحث و بررسى قرار گيرد. از اينجا روشن مى‏شود كه بسيارى از نوآوريهاى بشرى در زمينه هنر، ورزش، صنعت وغيره از قلمرو بدعت اصطلاحى بيرون بوده، و آنچه درباره آنها مطرح است مسئله حلال و حرام بودن آنها از جهات ديگر است كه خود ملاك و مقياس خاص خويش را دارد. 2.اساس بدعت اساس بدعت در شرع به اين نكته باز مى‏گردد كه چيزى را به عنوان يك امر شرعى كه دين به آن فرمان داده به كار برند ، در حاليكه براى مشروعيتت آن، اصل يا ضابطه‏اى در شرع وجود نداشته باشد; ولى هرگاه كارى را كه انسان به عنوان يك عمل دينى انجام مى‏دهد، دليل شرعى‏يى(به صورت خاص، يا كلى و عام) بر مشروعيت آن وجود داشته باشد، آن عمل بدعت نخواهد بود. ازينروست كه علامه مجلسى، عالم بزرگ شيعى، مى‏گويد:" البدعة في الشرع ما حدث بعد الرسول[بما انه من الدين] و لم يكن فيه نص على الخصوص ولا يكون داخلا في بعض العمومات‏". (2) : بدعت در شرع، چيزى است كه پس از رسول گرامى حادث شده و دليل شرعى خاص يا عامى نيز بر جواز آن در كار نباشد. ابن حجر عسقلانى، دانشمند مشهور اهل سنت، نيز مى‏گويد:" البدعة ما احدث و ليس له اصل في الشرع، و ما كان له اصل يدل عليه الشرع فليس ببدعة‏" (3) : بدعت چيزى است كه (پس از پيامبر) پديد آمده باشد، دليلى حاكى از جواز آن در شريعت‏يافت نشود; و آن چيزى كه اصل و ريشه‏اى در دين دارد، بدعت نخواهد بود. آرى، هرگاه عملى را كه به شرع نسبت مى‏دهيم مستند به دليلى خاص يا ضابطه‏اى كلى در شرع باشد، مسلما بدعت نخواهد بود. صورت نخست (وجود دليل خاص) نياز به بيان ندارد. مهم توضيح قسمت دوم است، زيرا چه بسا ممكن است‏يك عمل ظاهرا حالت نوآورى داشته و در تاريخ اسلام بى‏سابقه باشد ولى معنا تحت ضابطه‏اى قرار گيرد كه شرع اسلام آن را به صورت كلى پذيرفته است. به عنوان نمونه، مى‏توان از سرباز گيرى عمومى ياد كرد كه امروزه در نوع كشورها اجرا مى‏شود. دعوت جوانان به خدمت زير پرچم به عنوان وظيفه دينى، هرچند حالت نوآورى دارد، ولى چون يك اصل و قاعده دينى پشتيبان آن است‏بدعت نخواهد بود. زيرا