#شرح_احوال آیت الله سید مهدی بحرالعلوم(رض) سیره عملی ایشان دارای اخلاق پسندیده انسانی بود. تواضع و فروتنی او زبانزد خاص و عام بود. عطوفت و مهربانی او نسبت به بینوایان و مستمندان دربالاترین حد ممكن بود. كم سخن می‌گفت و سكوتش بـیشتر بود. همواره در حال تفكر و اندیشیدن به سر می برد، اگر سخنی به زبان می آورد با ذکر خدا همراه بود. در بین مردم كه می‌نشست، حالت تشهد در نماز را داشت. هنگام راه رفتن، هیبت و وقار خاصی داشت. صبح ها را همواره در بحث و تدریس و قضاوت بین مردم، و شب ها را در مطالعه و تحقیق می گذراند و پس از اندكی خواب و استراحت، برای عبادت و مناجات به درگاه خداوند ذوالجلال، خـود را كاملا آماده می ساخت. بسیار دیده شده بود كه پس از نیمه شب، از نجف تا کوفه پیاده می‌رفت تا هنگام مناجات در مسجد کوفه باشد و پس از نماز صبح به نجف باز می‌گشت و بـه حرم مطهر جد بزرگوارش امیرالمؤمنین(ع) مشرف می‌شد و با آن حالت معنوی و عـرفانی كه داشت، بـه زیارت مشغول می گشت. ایشان پدری مهربان برای طلاب محسوب می‌شد و همواره طلاب را به خواندن نماز شب ترغیب می‌کرد؛ به طوری که حتی یک بار کلاس درس خویش را به خاطر ترک نماز شب از سوی طلاب تعطیل کرد و خطاب به آنها گفت: چرا من شب‌ها، ناله‌ها و گریه‌های شما را هنگام نماز شب نمی‌شنوم؟! #رساله_سیروسلوک_مرحوم_بحرالعلوم