برای خدا چیزی از قلم نمیفتد و چیزی لنگ نمی‌شود. 👈این نتیجه #علم است. آن بحث علم مربوط به اینجا بود، نه اینکه ما فقط بگوییم خدا همه چیز را می‌داند. علم خدا با علم من و شما فرق دارد. ما ممکن است چیزی را بدانیم و بعد به دنبال کارِمان برویم. مثلاً ما شماره تلفن شخصی را بدانیم و هیچ کاری با او نداشته باشیم. در حافظه تلفن ذخیره کردیم، ولی پنج سال است‌که با او ارتباطی نداریم؛ درحالیکه #علم‌عمل‌می‌طلبد. اگر من شماره تلفن یکی را دارم، به نسبت ارتباطی‌که با من دارد (از ارحام، دوستان، شیعیان و...) ، باید از حال او باخبر باشم. گاهی اینگونه است، عالم بی‌عمل ❗️ خدا که عالم بی‌عمل نیست. خدا اگر به موجودی علم دارد که دارد، هستیِ آن موجود وابسته به این علم خداست. تدبیرش، رزقش و نیازهایش همه با خداست. " اِعْتَوَرَ": بمعنای همان اعترضَ است. مثال: برای ما مهمان می‌آید و فکرمی کنیم پنج نفر هستند و ۵ استکان چای می‌ریزیم، وقتی سینیِ چای را می‌بریم متوجه نفر ششم می‌شویم و سریع باز می‌گردیم و یک استکان چای دیگر اضافه می‌کنیم؛ پس علم (دانستن) عمل می‌خواهد. 👈 هر علمی مسئولیت‌آور است. به ما گفته‌اند: العلم بِلا عمل کالشَّجر بِلا ثَمر حال خودِ خدا که اینها را به پیامبرش یاد داده است، عامل نیست❓معاذالله پس اگربه چیزی علم دارد، به دنبال این علم، تمام موجبات ادامه هستیِ آن موجود و ذره را نیز باید فراهم آوَرَد و می‌کند. اصلاً خدا شده است که این کار را بکند. بعد از آن امام نتیجه‌گیری می‌فرمایند: 👇 ✨بَلْ نَفَذَهُمْ عِلْمُهُ وَ أَحْصَاهُمْ عَدَدُهُ✨ علم خدا به تمام اینها نفوذ دارد و شمارِ همه اینها احصاء کرده است. ✨وَ وَسِعَهُمْ عَدْلُهُ✨ و عدلش به اینها می‌رسد. گاهی اوقات ما صدنفر میهمان داریم، اولین ظرف غذا را پُر می‌کشیم، آخرین ظرف نصفه می‌ماند، می‌گوییم غذا نمی‌رسد و عدل اینگونه ضایع می‌شود؛ برای اینکه منبع ما محدود است. اگر غذا بی‌نهایت بود که آخری‌را هم مثل اولی می‌دادیم. آیا خدا هم می‌تواند اینگونه باشد⁉️ خداوند عدلش به تمام ذرات می‌رسد. ✨وَ غَمَرَهُمْ فَضْلُهُ✨ (نه فقط عدل او) که فضل او نیز به همه می‌رسد. 👈 عدل مقدمه فضل است. گاهی شخص دو فرزند دارد و نمی‌تواند بین آنها عدالت را رعایت کند، چه رسد به اینکه بخواهد از روی فضل چیزی به اینها بدهد. آن‌وقت خداوند اینها را در فضل خودش غوطه‌ور کرده است.(غَمَرَ) شما یک‌وقت یک ظرف برداشته و سرِچشمه برده و در آب فرو می‌برید تا لبریز از آب شود، این‌را "غَمر" می‌گویند. خداوند همه چیز را در فضل خودش فرو برده است؛ از اتم‌ها گرفته تا کهکشانها، هیچ چیز از فضل خدا جا نمانده است. #شوق‌معرفت۳ /خ۹۱ / بخش‌بیست‌و‌نهم 🌴🌴🌴 توفیر: ✨مَعَ تَقْصِيرِهِمْ عَنْ كُنْهِ مَا هُوَ أَهْلُهُ✨ تازه این دربرابر تقصیر موجودات است؛ چون موجودات که نمی‌توانند حق خدا را اداء کنند. ﴿وَمَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ﴾ (زمر:۶۷) "مَا عَبَدْناكَ حَقَّ عِبَادَتِكَ و ما عرفناک حق معرفتک" (پیامبراکرم صلوات‌الله‌علیه) با وجوداین مطلب، فضل و عدل خداوند مشروط به سپاسگزاری اینها نیست. اگر فرموده است: " لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ " برای اضافه‌هاست. تازه این شکر برای بالابردن ظرفیت است، نه برای محدود بودن نعمتش که اگر شکر نکنیم، نعمتش برما کم شود❗️ 👈 با شکرگزاری ظرفیت ما بالاتر رفته و سعه نفس ما بیشتر می‌شود. خداوند با بندگانش داد و ستد نمی‌کند، که اگر شکر کنی نعمت می‌دهم❗️او یک‌طرفه می‌دهد و می‌بخشد. خدا همه را می‌داند. در دعاهای ماه رجب می‌خوانیم‌که: يَا مَنْ يَمْلِكُ حَوائِجَ السَّائِلِينَ، وَ يَعْلَمُ ضَمِيرَ الصَّامِتِينَ، لِكُلِّ مَسْأَلَةٍ مِنْكَ سَمْعٌ حَاضِرٌ، وَجَوَابٌ عَتِيدٌ . این مسأله، یعنی بالابردن ظرفیت، چون تا انسان چیزی‌را نخواهد و نیازی‌را احساس نکندکه مسئلت نمی‌کند. وقتی ما احساس کمبود می‌کنیم (درهرموردی)، آنگاه در ما یک ظرفیتی ایجاد می‌شود، دراینصورت جواب او آماده (عَتِيدٌ) است. البته گاهی اوقات دربعضی مکان‌ها اینگونه صحبت کردن‌‌ها سبب می‌شود برخی افراد زخم دلشان تازه شود که ما خیلی از خدا خواستیم و نداده و... بله قبول است، مراتب افراد فرق می‌کند، ما هم دعا می‌کنیم خواسته‌هایشان برآورده شود؛ ولی این از آن اعتراض‌هایی است‌که از بندگان عارف (ولو درحدخودشان معرفت داشته باشند) قبیح است. ابراهیم خلیل‌الله، بهترین بنده خدا روی زمین هشتاد سال دعا کرد و ذره‌ای اعتراض نفرمود❗️حال اگر خدا اسماعیل و اسحاق علیهماالسلام را به ایشان نداده بود، آیا او نزد خدا شِکوِه می‌کرد⁉️ ابداً