🔸در میان رازی‌شناسان دو دیدگاه متفاوت وجود دارد. برخی رازی را یک #پزشک می‌دانند و آرا فلسفی-الهیاتی او را فاقد ارزش دانسته و او را شایسته عنوان فیلسوف نمی‌دانند. 🔹در مقابل برخی رازی را یک #فیلسوف اصیل و #آزاداندیش می‌دانند که به علل مختلف در جهان اسلام به دیدگاه‌های او اقبال نشده است. آغاز این چالش به زمان حیات محمد بن زکریای رازی بر می‌گردد و او را بر آن می‌دارد که برای اثبات فیلسوف بودن خود کتابی به‌نام "السیره الفلسفیه" بنویسد. 🔹در دهه‌های اخیر محققانی در ایران و مسشرقانی در غرب به مطالعه آرا و تصحیح کتب رازی پرداخته‌اند که مکتوبات و حاصل تلاش‌های ایشان این امکان را برای ما فراهم نموده است که بتوانیم بین این دو دیدگاه داوری کنیم. به‌خصوص اینکه به‌خاطر فاصله زمانی ما با رازی امکان تأثیر گزاری حب و بغض‌ها و سیطره #پارادایم‌های رازی سیتزانه بر ما کمتر از گذشتگان است. 🔸مطالعه کتاب‌های به‌جای مانده از رازی و سبک و شیوه او در اندیشیدن شواهدی را به‌دست می‌دهد که دیدگاه دوم را تایید نموده و نشان‌می‌دهد که محمد بن زکریای رازی شایسته عنوان فیلسوف است و بی‌توجهی به آرا فلسفی-الهیات او بیشتر از اینکه معلول ضعف اندیشه‌های فلسفی-الهیاتی رازی و بیگانه بودن او با فلسفه باشد، معلول علل غیر معرفتی است که بررسی مفصل این علل در یک نوشتار مستقل می‌تواند دست آوردهای مهمی در فهم ابعاد نهفته تاریخ فلسفه اسلامی داشته‌باشد. ✔️از جمله شواهد دال بر فیلسوف بودن رازی می‌توان به موراد زیر اشاره نمود: دفاعیه قابل دفاع رازی از خود در کتاب السیره الفلسفیه، تنوع و تکثر کتب فلسفی رازی، پیگیری صادقانه و مجدانه پرسش‌های بنیادین و وجودی، آزاداندیشی و خروج از سیطره مشهورات، تفکر انتقادی داشتن، استدلال گرایی در اندیشه، شارح نبودن و ارائه دیدگاه‌های بدیع، جسارت در پیروی از فرامین عقل در مقام نظر و عمل.