#بهای_غدیر غدير بود. رفتيم پيشانى اباذر را ببوسيم و بگوييم: «برادر! عيدت مبارک» پيشاني اش از آفتاب ربذه #سوخته بود! به «ابن سِکّيت» گفتيم «على». هيچ نگفت، نگاهمان کرد و گريست. زبانش را #بريده بودند! خواستيم دست هاى ميثم را بگيريم و بگوييم «سپاس خداى را که ما را از متمسّکين به ولايت اميرالمؤمنين قرار داد» دست هايش را #قطع کرده بودند! گفتيم: «يک سيدى بيابيم و عيدى بگيريم» سّيدى از بنى هاشم، #جسدهاشان درزِ لاى ديوارها شده بود و چاه ها از حضور پيکرهاى بى سرشان پر بود! #زندانى دخمه هاى تاريک بودند و غل هاى گران بر پا، در کنج زندان ها نماز مى خواندند. فقط همين نبود که ميان بيابان بايستد، صدايش کند و دستش را بالا بگيرد! فقط گفتن جمله ى کوتاه «على مولاست» نبود! کار اصلاً اينقدرها ساده نبود، فصل اتمام نعمت، فصل سختى بود. بيعت با «على» (علیه السلام) ساده نبود. مصافحه با همه ى #رنجهايى بود که براى ايستادن پشت سر اين واژه ى سه حرفى(علی) بايد کشيد! خلاصه اینکه دم از غدیر میزنیم اما تحمل هزینه ش رو نداریم! الان توی هیات به ما غذا نرسه یا برای ما صلوات نفرستند یا جلو پامون بلند نشن، قهر کردیم رفتیم، بعد با وجود این حالِ عالیِ معنوی و تهذیب نفس! ادعا میکنیم که ما پای غدیر، مثل #میثم و #عمار تا آخرش هستیم!! اما واقعیت اینه که نه تنها نیستیم بلکه برای غدیر: مثل عید #نوروز پول خرج نمی کنیم، مثل #محرم همت نداریم، مثل #عروسی هامون تدارک نمی بینیم، مثل اول #مهر آماده نیستیم، مثل #چهارشنبه_سوری شاد نیستیم، مثل #شب_یلدا دورهم نیستیم، مثل #جشن_تولدامون خوش تیپ نمی کنیم، در #واقع ما برای غدیر اصلا کاری نمی کنیم، که اگر می کردیم باید اهمیتش صد برابر کارهای دیگه بود که نیست! فقط #مظلوم_علی که بعد از ۱۴۰۰ سال، شیعیانش شدیم ما و برای جشن غدیرش، قراره کاری نکنیم! واقعا مظلوم علی(ع)‌‌‌... #غدیر #تبلیغ #همت #ادعای_ولایت