✅ تبری؛ حقیقت و طریقت موضوع اصلی مقاله حاضر تبیین و تشریح لعن صریح و با نام و نشان بزرگان اهل سنت، خصوصاً خلیفه اول و دوم است. براساس این تحقیق، غالب روایات دال بر جواز لعن صریح و با نام و نشان بزرگان اهل سنت، مورد مناقشه و خدشه رجالی و درایی بوده و قابل استناد نیستند. بر فرض چشمپوشی از مناقشات و خدشههای وارد بر این روایات، درباره آنها دو احتمال وجود دارد. اول اینکه براساس روایات مختلف، خصوصاً روایت امام رضا(ع)، این نوع روایات ساخته و پرداخته دشمنان اهلبیت(ع) برای مشوه ساختن چهره ایشان در میان امت بزرگ اسلامی است. احتمال دیگر این است که این روایات واکنش و عکسالعمل پیروان اهلبیت(ع) در مقابل بدعتی است که بنیامیه درباره لعن حضرت علی(ع) و شیعیان ایشان گذاشته بودند و شیعیان برای مقابله به مثل به لعن بزرگان آنها، خصوصاً خلیفه اول و دوم پرداختند. در هر صورت استناد به این روایات برای لعن صریح و با نام نشان بزرگان اهل سنت، خصوصاً خلیفه اول و دوم، وجهی وجود ندارد و در مقابل روایات فراوانی از خاندان اهلبیت(ع) در نهی از لعن و توهین صریح و علنی نسبت به آنها وجود دارد. بر این اساس، مقاله حاضر عهدهدار تعریف و تبیین مقوله تبری بوده، موضوع سب و لعن را که از مسائل نخستين در جهان اسلام است و در درون جامعه اسلامى و در برخورد با پيروان مذاهب و مسالك مختلف مطرح و مورد ابتلاء بوده و نیازمند تبیینی نوین است، مورد تحقیق و کاوش قرار داده است. 🌐 لینک مطالعه مقالات: 1⃣ لینک بخش اول مقاله: http://kayhan.ir/fa/news/92044 2⃣لینک بخش دوم مقاله: http://www.magiran.com/npview.asp?ID=3478142 3⃣لینک بخش سوم مقاله: http://www.magiran.com/npview.asp?ID=3478923&ref=Author 4⃣لینک بخش چهارم مقاله: http://www.magiran.com/npview.asp?ID=3480288 به قلم #عباسعلی_مشکانی_سبزواری @tollabolkarimeh 🌷