#من_زنده_ام #فصل_چهارم #قسمت_بیست_و_دوم دوباره پیش خواهر بهرامی و آن مجروح برگشتم. صورت و چشمهای آن مجروح پر از خون شده بود. وقتی سرش را پایین میگرفت خونریزی همراه با درد بسیار زیاد شدت میگرفت. جایی را نمی¬دید. من و خواهر بهرامی کنارش نشستیم. گفتم: امن یجیب بخوان تا دردت تسکین پیدا کنه. چرا جلو نیامدی و تلاش نکردی سوار آمبولانس شوی و با آنها به بیمارستان بروی؟ ممکن است چشمهایت را از دست بدهی. -صلاح نبود. تعجب کردم:چی؟ از اینجا ماندن که بهتر بود. اینجا جتی وسایل کمکهای اولیه هم نداریم و با فشار دست میخواهیم خونریزی را بند بیاوریم. پرسیدم: شما باهم اسیر شدید؟ گفت: من و میرظفرجویان و مجید جلال وند و عبدالله باوی با هم بودیم. به آرامی گفت: عراقی ها کجا هستند؟ -آن طرف ایستاده اند. -صدای ما را میشنوند؟ چند نفرند؟ -چرا میپرسی؟ در یک فرصت مناسب کیفم را از جیب شلوارم بیرون بکشید و آن را از بین ببرید. اگر آن را از بین ببرید راحت میشوم و درد چشمانم را تحمل می¬کنم. مگر شما را تفتیش نکردند؟مگر جیب های شما را خالی نکردند؟ شما اسلحه داری؟ نکردند؟ شما اسلحه داری؟ گفت: نه، چندتا ماشین را باهم گرفتند. چون مجروح بودم فقط دستهایم را بستند و اینجا انداختند. کفش های خواهر بهرامی، کفش های سفید تابستانی پرستاری بود که روی سطح آن سوراخ های ریزی داشت . هردویمان در یک وضعیت نشسته بودیم. پاها را جفت کرده و زانوها را در بغل گرفته بودیم. نگاه من به زمین خیره بود. به همه چیز فکر می¬کردم، به گذشته به آینده ی نامعلومی که در پیش داشتم. بی اختیار از روی زمین دانه دانه سنگریزه برمی داشتم و در سوراخ کفش های او فرو می¬کردم. تمام سطح کفش های خواهر بهرامی پر شده بود از سنگریزه. وقتی هردو کفش های او از سنگریزه پر شد یکباره گفت: راستی چی شد منو مریم معرفی کردی، آخه اسم خواهرم مریمه، من میتونم هر اسمی داشته باشم به جز مریم! @Tolou1400

-طوری نیست منم اسم خواهرم مریمه، اسم کوچیکت چیه؟ -شمسی -ولی از این به بعد تو میشی خواهرم و من تو رو مریم صدا میکنم. مریم انگار که به خواهر کوچکترش می توپد گفت: معصومه تو چه بی خیالی! میبینی که اسیر دشمن شدیم اما تو یاد بچگیات افتادی؟ دلت میخواد سنگ بازی کنی؟ تقریبا نیم ساعته داری سنگریزه توی این کفش ها فرو میکنی. متوجه نشدی این سرباز عراقی نزدیک اومد و نگاه کرد ولی چیزی نفهمید و رفت. سرم را چرخاندم. دیدم راست میگوید؛ سرباز عراقی نگاه و لوله ی تفنگش را از ما برگردانده بود. لوله ی تفنگش را از ما برگردانده بود. حالا فرصت خوبی بود. کمی به مجروح نزدیک شدم. دستم را در جیبش فرو بردم و هرچه بود دراوردم. کاغذها را خواندم؛ نامه ای مربوط به ستاد جنگ به همراه یک قران جیبی (جز سی ام قران) بود.گفتم: اینکه قرانه، اون کاغذ هم نامه ستاد جنگه. گفت: معطل نکن، کارت شناسایی ام تو جیب عقب شلوارمه. به آرامی و بدون چرخش سر، در پناه مریم با یک دست سنگریزه برمیداشتم و با دست دیگر کارت شناسایی را بیرون کشیدم. روی کارت نوشته بود دکتر هادی عظیمی، درجه: سرهنگ، پست رییس بیمارستان نیروی دریایی خرمشهر. جا خوردم: شما سرهنگ هستید؟ -آهسته تر حرف بزن! -شما دکتر هم هستید؟ -بجنبید!معطل نکنید! کارت را از بین ببرید! شما رییس بیمارستان نیروی دریایی خرمشهر هم هستید؟ ادامه دارد🖋 @Tolou1400

امام‌ زمان"عج" در ‌قلب‌های شماست. مواظب باشید، بیرونش نکنید... -آیتﷲبهجت- #امام_زمان_عج @Tolou1400

حضرت‌زهرا سلامﷲعلیها: امام مثل کعبه است. این، مردم‌اند که باید به سویش بشتابند. #امام_زمان_عج @Tolou1400

آدمی بزرگتر از دنیاست...🌿✨ #استاد_علی_صفایی_حائری #عین_صاد #کلیپ @Tolou1400

به جمهوری اسلامی که ثمره ی خون پدرانتان است پایبند باشید. #امام_خمینی_ره #جمهوری_اسلامی #آری @Tolou1400

سالاد مرغ و کاهو 😋😍 #جمعه_روز_خانواده #آشپزی_آسان #استوری @Tolou1400