eitaa logo
طلوع
2.6هزار دنبال‌کننده
3هزار عکس
2.1هزار ویدیو
86 فایل
لینک دعوت https://eitaa.com/joinchat/2990276745C178e103edf ناشناس https://harfeto.timefriend.net/16474090467803 هرچی میخواید بگید.👆🌻 @Tolou12 👈 ارتباط با ما🌻 کپی با ذکر صلوات برای سلامتی و تعجیل در فرج امام زمان(عج) آزاد است🌺
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
طلوع
#من_زنده_ام #فصل_ششم_انتظار #قسمت_چهاردهم در تعجب بودم از اینکه می دیدم در شهری که این همه جوان و
مراسم بی بی با دو عزا تمام شد و اولین روز سال را بدون بی بی آغاز کردیم گویی بی بی رفت تا برایمان خبر تو را از عالم معنا بیاورد . مات و مبهوت بهم خیره شده بودیم ، نه مرگ بود و نه زندگی ، نه روی زمین بودیم و نه آسمان . انگار در خلا نفس می کشیدیم و در برزخ گرفتار شده بودیم ، دور خودمان می چرخیدیم ، وقتی به زنده بودنت فکر می کردیم خوشحال می شدیم ، وقتی یاد اسیر بودنت می افتادیم گریه می کردیم . نه گریه از سر ضعف یا خدای ناکرده سر افکندگی بلکه دلمان می سوخت و به حال بدخواهان و ضعفایی گریه می کردیم که دختر هفده ساله ای را که در هیچ جای دنیا به اسیری نمی گیرند ، به اسیری گرفته اند و از اینکه سرنوشتت به سرنوشت دختر پیامبرگره خورده بود سربلند بودیم . هر وقت می شنیدیم که رژیم بعث از اسیران ایرانی تحت شرایط سخت و طاقت فرسایی نگهداری می کند پدر با اطمینان می گفت: من مطمئنم معصومه صبوری می کنه و اونا رو از رو می بره و کسی نمی تونه مقاومت اونو بشکنه . شوهر خاله صنوبر که با کشورهای عربی معامله داشت ، می گفت : نگران نباشید اگر عراق باشه با پول پیداش می کنیم ، پول روی سنگ بذاری ، سنگ شکاف بر میداره … به یکی از دوستانش که در اردن بود پول قلمبه ای داد به شرط آنکه خبر خوش بیاورد . طرف معامله هم گفته بود خبر می آورم اما خوش و ناخوشش دیگه پای من نیست . هنوز هیچ خبری نرسیده بود که شب هفت بی بی خبر تصادف خاله صنوبر و خاله نصرت رسید و از دست دادن دو خواهری که مونس و همراه مادر بودند اوضاع خانواده و مادر را بدتر کرد . تا مدتی هر کسی به طریقی ما را سر کسیه می کرد تا حرف تازه ای بزند یا از رادیو و تلویزیون عراق تصویری ، گزارشی و گاهی مصاحبه های اسرای ایرانی راکه از رادیو پخش می شد ، به ما بدهید . چون مسئول اطلاعات سپاه بودم ، به اردوگاه پرندک که اردوگاه اسرای عراقی در ایران بود رفتم ، به زندگی و آسایشگاهای آنها که نگاه می کردم و حسرت می خوردم . تخم مرغی که مردم توی صف می ایستادند تا کوپنی آن را تهیه کنند و جیره بندی بود ، سهم صبحانه اسرای عراقی هم بود . چهره ها و هیکل ها همه سرحال و سرزنده بود و اصلا نیاز به پرسش و پاسخ و حال و احوال و مصاحبه نبود . دیدم که برنامه غذایی متنوع هفتگی ، دسر بعد از ناهار ، کلاس های فرهنگی ، علمی و آموزشی دارند . لباس های استراحتشان با لباس های بیرونشان متفاوت بود و جالب تر از همه اردوگاهشان در نقطه خوش آب و هوای ایران قرار داشت . ما هیچ اسیری را پنهان نکرده بودیم . تازه بعضی تمایل به پناهندگی داشتند و برنامه ملاقات با خانواده هایشان را ترتیب داده بودند . با تمام اسرای درجه دار و افسران صحبت کردم و سراغ گرفتم اما آنها همه چیز حتی چیزهایی را که خودمان هم می دانستیم را کتمان می کردند و می گفتند - ما بی وطن هستیم اما معنی ناموس و غیرت را می فهمیم . در هلال احمر کمیته ای تحت عنوان کمیته اسرا تشکیل شده بود که خانواده های اسرا به آنجا می رفتند و نامه می دادند و نامه می گرفتند . حتی گاهی تکه پارچه های گلدوزی شده ای از اسیران دریافت می کردند . کمیته اسرا پاتوق آقا شده بود . پانزده روز کار می کرد و پانزده روز استراحت داشت . در این پانزده روز استراحت به کمیته اسرای تهران ، شیراز، اصفهان ، اهواز و … سر می زد و می گفت : - ” نامه رسون گاهی اشتباه می کنه و نامه ها رو جابه جا می برد ، شاید نامه های معصومه هم جابه جا شده “ کمیته اسرا سنگ صبور همه خانواده ها بود . همه کسانی که راه آنجا را یاد گرفته بودند ، یک درد مشترک داشتند و آن درد فراق بود . چشمان منتظر نو عروسان جوانی که هنوز رد حنای عروسی از روی دستشان پاک نشده بود ، مادرانی که کودکان پدر ندیده را در بی خبری و تنهایی به دنبال خود می کشیدند ، پدران ناتوانی که تنها نان آور و پرستار و امید زندگی شان رفته بود و پیرزن هایی که تمام جوانی شان را پای به ثمر رساندن درخت زندگی فرزندشان سپری کرده بودند ، همه و همه سرگردان و منتظر به دنبال خبری از گمشده هایمان می گشتیم . ادامه دارد…✒️ @Tolou1400
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
اگر افکار خوبی در سر داشته باشی این افکار مانند پرتوهای نورانی خورشید از چهره ات به بیرون می تابد و تو همیشه دوست داشتنی خواهی بود…‌.✨☀️💗 🌻 https://eitaa.com/joinchat/2990276745C178e103edf
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
طلوع
#من_زنده_ام #فصل_ششم_انتظار #قسمت_پانزدهم مراسم بی بی با دو عزا تمام شد و اولین روز سال را بدون ب
نامه ها برای ما که نه جنگ دیده بودیم و نه می دانستیم اسیر جنگی چیست ، تازگی داشت . نامه هایی که اسیران جنگی می فرستاند نه پاکت داشت و نه تمبر، یک طرف آن در قسمت بالا علامت قرمز صلیب سرخ جهانی و آدرس و اسم فرستنده بود و پایین آن اسم و آدرس گیرنده و طرف دیگر آن چند خطی اسیر می نوشت و چند خطی را خانواده او . نامه ها باز می آمد ، خط به خط نامه ها را همه می خواندند و گریه می کردند و می خندیدند و ساعت ها و روزها این کلمه ها را می خواندند و تفسیر و تعبیر می کردند . اما ما حتی این نامه ها را هم نداشتیم . همه دست نوشته ها را مرور می کردیم شاید در این خطوط اسمی یا حرفی یا نشانی از اسیر ما هم باشد . مادرم فکر می کرد باید به این نامه رسان ها مشتلق بدهیم تا از تو برایمان نامه بیاورد . مادر گاهی ضمن پرداخت مشتلق ، آنها را به خانه می آورد و با ناهار و شام از آنها پذیرایی کرد . نامه رسان ها دیگر جرات نداشتند از در خانه ما رد شوند چون می دانستند آن روز از کار و زندگی می افتند . آنها هم خیلی دلشان می خواست بتوانند یک روز نامه ای و خبری برای مادر بیاورند اما این نامه ها در دست نامه رسان های اداره پست نبود و مادر همیشه شاکی می گفت : - این چه نامه ایه که نمی دنش دست نامه رسون ، معصومه که نمی دونه ما کجاییم ، به کدوم نشونی نامه بده ؟ در هلال احمر، بر اثر رفت و آمد زیاد خانواده هایی که گم کرده ای داشتند ، بخشی برای خانواده های مفقود الاثر ایجاد شده بود . واژه مفقودالاثر برای مادرم اصلا مفهوم نبود ، مرتب می پرسید : - مفقودالاثر یعنی زنده یا زبونم لال … - یعنی منتظر باشیم یا نه؟ یعنی حالشون خوب نیست؟ - یعنی کجا هستند؟ ما هم برای توجیه مادر می گفتیم - مفقودالاثر یعنی مادری که همه امیدش به لطف خداس و همه چیز رو به خدا سپرده . صدام داره با شما می جنگه ، می خواد با این کارا شما رو از پا در بیاره وگرنه ، اسیر باید ثبت نام بشه و به خانواده اش نامه بنویسه . ما حتی توی فیلم ها و قصه ها هم ندیده و نخوانده بودیم که اسیر را قایم کنند . کلمه مفقودالاثر برایمان کلمه نفرت انگیزی بود . هر چیزی قانونی دارد اما این دیگر شهر بی قانون بود . وقتی فهمید می تواند با صبر کردن صدام را از پا در بیاورد صبوری می کرد . دیگر بی قراریها و دلواپسی هاش را به روی خودش نمی آورد و همه رو توی خودش می ریخت تا جایی که بعضی وقت ها می رفت مسجد و سخنرانی هم می کرد . آنها شب و روز زمستان و تابستان مشعول بافتن کلاه و ژاکت برای جبهه بودند . کریم هم که به زبان انگلیسی تسلط کامل داشت ، مامور نوشتن نامه و شکایت های بین المللی به سازمان ملل و حقوق بشر و هر سازمان دولتی و غیر دولتی بود . حالا دیگر همه نیروهای صلیب سرخ جهانی را می شناخت و مرتب در حال مکاتبه با سوئیس - ژنو و همه سازمان های مدافع حقوق بشر بود . در همه نامه ها اشاره می کرد به اینکه شواهد عینی وجود دارد که خواهرمان به اسارت در آمده و در عراق است . ادامه دارد…✒️ @Tolou1400
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
هر کس از دنیا برود و در دلش به اندازه دانه خردلی محبّتِ علی(ع) باشد، سرانجام خدا او را وارد بهشت می کند. 🌻 https://eitaa.com/joinchat/2990276745C178e103edf
لا تطلب حقك على استحياء؛ حتى لا يعطونك إيّاه تفضلًا حقت رو با شرم و حیا درخواست نکن تا به چشم لطف و بخشش بهت ندنش! 🌻 https://eitaa.com/joinchat/2990276745C178e103edf
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🎬 - از امام باقر علیه‌السلام سؤال کردند، قرآن خواندن اولویت دارد یا دعا کردن؟ ✦ و پاسخ بسیار مهم امام... که یک پاسخ ساده نیست، راهگشای تمام مشکلات انسان‌هاست! آپارات | یوتیوب ※ ویژه شهادت علیه‌اسلام @Tolou1400 @Ostad_Shojae
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
کمتر از بیست سال برای جوان کردن جمعیت فرصت داریم🌿 رهبر انقلاب: ما بیست سال این فرصت [جمعیت جوان کشور] را داریم؛ اگر در این بیست سال توانستیم پایه‌های کار خودمان را محکم کنیم که بُرد کردیم؛ اگر غفلت کردیم و این بیست سال فرصت از دستمان رفت و کشور وارد عرصه‌ی سالمندی و فرسودگی شد، دیگر کاری نمیشود کرد. ۱۳۹۸/۸/۲۸ 🌻 https://eitaa.com/joinchat/2990276745C178e103edf
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
اگر روزی دلم گرفت یادم باشد که قاصدکی در راه است... که فرشته ها برایم دعا میکنند... که ستاره ها شب رابرایم روشن خواهند کرد... یادم باشد که قاصدکی در راه است... که خوبی‌نزدیک است... که من راه رفتن میدانم ودویدن و جاده ها قدمهایم را شمار خواهند کرد. اگر روزی دلم‌گرفت یادم باشد که مــَـن زنده ام... و خدایــَـم همین نزدیکیهاست... 🌻 https://eitaa.com/joinchat/2990276745C178e103edf
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
طلوع
#من_زنده_ام #فصل_ششم_انتظار #قسمت_شانزدهم نامه ها برای ما که نه جنگ دیده بودیم و نه می دانستیم
متاسفانه آنها فقط جواب می دادند - اسیری به نام معصومه آباد در خاک عراق وجود ندارد . ما هیچ وقت مادر را از این پاسخ مطلع نمی کردیم . کریم می گفت : - زمانی که صلیب سرخ برای هلال احمر ایران نامه می آورد ، سرشان خیلی شلوغ می شد و همه کارمندان برای تقسیم نامه ها به بخش اسرا می رفتند . من هم به شوق اینکه شاید نامه ای برای ما آمده باشد ، صبح اول وقت ، آخر وقت یا بین روز به هلال احمر سر می زدم اما من هیچ وقت نامه ای نداشتم . آنجا به پدر و مادران سالخورده ای بر می خوردم که سواد خواندن و نوشتن نداشتند . یا برایشان نامه می خواندم یا برایشان نامه می نوشتم . گاهی خط های صفحه نامه تمام می شد . اما حرف های آنها هنوز تمام نشده بود . التماس می کردند : - تو را خدا بازم بنویس : ای نامه که می روی به سویش از جانب من ببوس رویش آنها برای یک کاغد نامه اضافه گریه و التماس می کردند . هلال احمر با همه محدودیت ها سعی می کرد آنها را راضی کند . در برگه دوم هم دوباره از غم فراق و دلتنگی هایشان می گفتند ؛ دلتنگی ای که پایانی نداشت . وقتی نامه دوم هم تمام می شد باز با التماس می گفتند بنویس : سر راهت نشینم تا بیایی به قربانت کنم هر چه بخواهی نامه های شهرستان ، به شهرستان ها می رفت . خانواده ها آنقدر مضطرب و نگران بودند که کارمندان هلال احمر را کلافه می کردند . گاهی هر روز صبح قبل از شروع کارم ، سری به هلال احمر می زدم . چند روزی بود که وقتی می رسیدم پیرزن و پیرمرد اردبیلی را می دیدم که با چند قطعه عکس و یک بقچه کنار در ساختمان هلال احمر نشسته و گریه می کنند . فارسی هم نمی دانستند . رفتم با یکی از دوستان ترک زبانم آمدم و پرسیدم : - چرا گریه می کنید؟ عکس ها را نشان دادند و گفتند : - این عکس محمد علی تنها پسرمان است ، ببین چقدر رشید و رعنا بوده ، اونقدر قوی هیکل و پهلوان بود که زنجیر پاره می کرد . حالا ببین بعد از که سال برای ما چه عکسی فرستاده ؟ از عکسش معلومه چقدر ناخوش و زار و مریضه . در بقچه را باز کرد وگفت: - یه روغن دون ، روغن محلی آوردیم که براش بفرستیم ، سه روزه التماس می کنیم ، کسی از ما نمی گیره ، خیر از جوونیت ببینی بیا و اینا رو راضی کن ‌. بعد از کلی صحبت و خواهش و تمنا آنها را راضی کردیم که روغن دان را به اردبیل برگرداند . چون ما جزء خانواده های مفقودالاثر بودیم سر و کارمان بیشتر با امور بین الملل بود و آنجا هم همیشه سوت و کور بود . گاهی مستقیم به دفتر سازمان ملل می رفتم و آنجا به انگلیسی با آنها چک و چانه می زدم . هم من آنها را به اسم می شناختم و هم آنها مرا . بهترین روزها و خاطره های پدر و مادرها وقتی بود که نزد آنها می رفتم و برایشان از نامه ها وحرف های اسیران و نامه هایی که از طرف پدر و مادر اسراء می نوشتم تعریف می کردم . همه خانواده با اسراء دوست و فامیل شده بودیم . تازه بعضی وقت ها از روی بعضی نامه ها که قشنگ مشخص بود برای خودم یاد داشت بر می داشتم و برای مادر می اوردم . مادر وقتی به دیدن خانواده اسیران می رفتیم خیلی احساس آرامش می کرد . نامه هایشان را که می دید طوری روی کلمات دست می کشید که گویی دست و سر اسیران را نوازش می کند . هیچ کدامشان نه آقا و نه مادر ، تصویری از اسارت نداشتند و دائم به خانواده های اسراء التماس می کردند در نامه هایتان دو کلمه از دخترما هم بنویسید یا از عزیزان اسیرتان در مورد دختر ما بپرسید . بعضی روزها هر دو کنار هم می نشستند و از شیرین زبانی های و بازی های بچگی ات می گفتند و از هم می پرسیدند : اگر یک روز از تو دست خطی دریافت کنند چه کارش می کنند ادامه دارد…✒️ @Tolou1400
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
خویشتنداری۲۹ @Tolou1400
کارگاه خویشتن داری_29.mp3
13.17M
۲۹ ✍️ حساب و کتاب ساده است! اگر متوسط عمر انسان را شصت سال فرض کنیم و ابدیّت را به یک میلیون سال محدود کنیم، هر یک ساعت از عمر دنیا، کیفیت تقریبا دو سال زندگی آخرتیِ مان را تعیین میکند... ⏳خویشتن‌داری یعنی؛ مراقبت از زمان. @Tolou1400
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا