#مومن_چگونه_از_دنیا_میرود @torraanj در حدیثی از #امام_صادق (علیه السلام) نقل است که در زمان مرگ مومن، خداوند یک روز قبل از وفاتش دو #بوی_خوش بر مشام او می‌چشاند: یکی بوی #منسیه، که خانواده و فرزندان را فراموش می‌کند و از آن‌ها می‌تواند بگذرد. و دوم بوی #مسخیه، که به انسان سخاوت می‌دهد تا انسان از جان خود بگذرد. بسیاری از مومنان شب قبل از مرگ خود در عالم #برزخ جایگاه خود را می‌بینند و فامیل‌های مرده‌شان، به استقبال‌شان می‌آیند و می‌گویند که نترس فردا در نزد ما در این مکان جای داری. طبق حدیثی نبوی در تفسیر آیه 50 سوره اعراف در تفسیر المیزان، انسان مومن در زمان مرگش فرشتگانی نیک بر بالین او می‌نشینند و جایگاه او را در بهشت برزخی نشان می‌دهند و عزراییل بعد از جان‌گرفتن او، که مانند چکیدن آب از مشک، روان و خوش‌صدا است، جان را در کفنی بهشتی حنوط می‌کند و بلافاصله جان را به عالم بالا نزد خدا می‌برد و در هر طبقه از آسمان، فرشتگان به بوی خوش آن به استقبالش آمده و او را به نام‌های نیک صدا می‌کنند. مثال: می‌گویند ای سخاوتمند خوش‌آمدی. ای شب‌زنده‌دار، خوش آمدی .... چون نزد #خداوند رسید، خدا بر او سلام می‌کند و امر می‌کند به زمین برگردانند و در قبر قرار می‌دهند و سوال و جواب #نکیر و #منکر را پاسخ می‌دهد و خدا تصدیق می‌کند و از گوشه قبرش، حفره‌ای گشوده می‌شود نورانی. به داخل رفته و باغ زیبایی می‌بیند و فرشته‌ای نورانی که #اعمال_صالح اوست. از این امر لذت می‌برد و فرشته می‌گوید، زیاد دل‌خوش نباش، که بهشت اصلی که پس از قیامت درهای آن گشوده خواهد شد، بسیار از این بزرگ‌تر و متنوع‌تر است و مومن هر لحظه #دعا می‌کند تا #قیامت شود و او به #بهشت اصلی ورود کند. ‎ @torraanj